POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA

Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska

Katedra Podstaw Budownictwa

i Ochrony Budowli

ĆWICZENIE NR 5

Z FIZYKI BUDOWLI

Temat: Pomiary poziomu dźwięku w pomieszczeniu, analiza częstotliwościowa i hałas.

Imię i nazwisko studenta: Damian Karny

Rodzaj studiów: dzienne

Kierunek studiów: Budownictwo

Semestr: III Grupa laboratoryjna: L-5

Prowadzący ćwiczenia: dr inż. Wiesław Sarosiek

………………..

podpis

Białystok, 2014

1. Wprowadzenie

Dźwięk jako zjawisko falowe wywołane jest drganiem cząstek

dowolnego ośrodka sprężystego (powietrze, ciało stałe, ciecz). Fale

akustyczne wytwarzane są zasadniczo przez drgania mechaniczne

i przez przepływy turbulentne. Źródłem dźwięku są struny głosowe,

praca maszyn, instalacji, środki transportu itp. Dźwięk, który ze wzgl.

na swój poziom, charakter lub miejsce i czas występowania staje się

elementem uciążliwym lub szkodliwym nazywa się hałasem.

Parametry dźwięku:

- poziom mocy akustycznej [W]

- poziom natężenia dźwięku [dB]

- poziom ciśnienia akustycznego [dB]

Fale dźwiękowe – w ośrodku, w którym rozchodzi się fala

akustyczna, można wydzielić takie obszary, w których drgania zgodne

są w fazie. Drgania te są w określonej chwili jednakowo odległe od

źródła i wyznaczają czoło fali.

W zależności od geometrii czoła fali rozróżnia się:

- fale kuliste (w środku punktowe źródło dźwięku)

- fale cylindryczne (w osi liniowe źródło dźwięku)

- fale płaskie (fale leżą w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku

rozchodzenia się dźwięku)

W praktyce, w dostatecznej odległości od źródła, falę kulistą i cylindryczną

można traktować jak falę płaską.

W zależności od ośrodka rozprzestrzeniania się fal akustycznych

rozróżnia się:

- dźwięki powietrzne (powietrze lub inny gaz)

- dźwięki materiałowe (ośrodek stały lub ciecz)

- dźwięki uderzeniowe (rozprzestrzeniające się w postaci dźwięków materiałowych, a następnie powietrznych)

2. Cel i zakres ćwiczenia laboratoryjnego

Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z praktyczną metodą

wyznaczania charakterystyki częstotliwościowej hałasu, która

potrzebna jest do doboru ekranów pochłaniających itp.

3. Metodyka badań

3.1. Zasada działania miernika hałasu

Rys.1. Widok miernika dźwięku typu I-10

1 – zespół klawiszowy funkcji BAT., WŁ. oraz KAS.

2 – analogowe pole odczytowe

3 – przełącznik zakresów pomiarowych

4 – wkładka mikrofonowa i przedwzmacniacz

5 – przełącznik charakterystyk dynamicznych „S”, „F”, „I”

6 – przełącznik charakterystyk częstotliwościowych

7 – filtr oktawowy

8 – klawisze pasm oktawowych

Miernik ten służy do pomiaru dźwięków ciągłych jak i impul-

sowych, spełnia on wymagania normy PN-79/T-06460 „Mierniki

poziomu dźwięku. Ogólne wymagania i badania”.

Miernikiem można mierzyć:

- poziom ciśnienia akustycznego

- poziom dźwięku na jednej z trzech wybranych charakterystyk

korekcyjnych A, B i C

W połączeniu z zestawem filtrów typu F-10 miernik służy do

analizy częstotliwościowej sygnałów akustycznych w pasmach

oktawowych.

Miernik ten może być zastosowany do:

- poziomów hałasu w celu akustycznej ochrony środowiska

człowieka i kontroli akustycznych warunków BHP

- pomiarów hałasów przemysłowych i komunikacyjnych

- badania hałaśliwości maszyn i urządzeń

- badania właściwości akustycznych pomieszczeń i przegród

budowlanych

Przed przystąpieniem do pomiarów należy:

- przełącznik zakresów pomiarowych ustawić w max. położeniu

- włączyć klawisz WŁ. – wcisnąć

- sprawdzić stan napięcia baterii wciskając klawisz BAT.

(wskazówka powinna znajdować się na czerwonym polu skali)

Przy niedostatecznym napięciu należy naładować akumulatory.

Miernik przystosowany jest do pomiarów w poziomym ustawieniu

na typowym statywie fotograficznym lub „z ręki”.

3.2. Przebieg pomiarów

Do wykonania ćwiczenia potrzebne są przyrządy pomiarowe:

- miernik poziomu hałasu I-10

- źródło hałasu (magnetofon, zamrażarka, inne)

- wokół źródła hałasu wyznacza się kwadrat w odległości 1m

- pomiary wykonuje się na wysokości głów przebywających

w danym pomieszczeniu osób na środkach boków i rogach

wyznaczonego kwadratu. Pomiary wykonuje się kolejno

we wszystkich wyznaczonych punktach pomiarowych w jednym

paśmie i kolejno przechodzi się do następnych, od 31,5-1600Hz

i na końcu do decybeli A (dA).

3.3. Otrzymane wartości z pomiarów i obliczenia

Schemat rozmieszczenia punktów pomiarowych

Wyniki pomiaru

Nr punktu pomiarowego	Źródło hałasu	Poziom ciśnienia akustycznego Li [dB]	Poziom dźwięku A, LA [dB]	Dop. poziom dźwięku A, LA
		Środkowe częstotliwości pasm oktawowych
		31,5	63	125
1	APARAT BOCKA	12,1	31,7	39,2
2		11,4	27,9	38,00
3		10,7	24,7	39,6
4		11,6	22,9	35,7
5		11,2	21,8	33,9
6		10,3	22,8	35,9
7		11,3	22,9	39,00
8		12,5	21,4	37,9
Średnie	11,98	24,51	37,375	46,64

Krzywa hałasowa N50.

Wnioski:

Widmo poziomu ciśnienia akustycznego opisuje krzywa N50. Średni poziom dźwięku we wszystkich punktach pomiarowych wynosi 63,5dB przekracza dopuszczalny poziom dźwięku 45dB. Należy zastosować obudowę dźwiękoszczelną aby zmniejszyć poziom dźwięku do normowego. Dokonane pomiary nie są wiarygodne, ponieważ nie uwzględniliśmy wpływu hałasu otoczenia.