Argument do próżności: jest to osłabienie krytycyzmu rozmówcy wobec argumentów poprzez schlebianie mu i dawanie do zrozumienia, że takie zapatrywanie świadczy o inteligencji, rozsądku, zaś odrzucenie rodzi wątpliwości do posiadania tych zalet np. „Dla ludzi tak światowych jak pan jest jasne chyba, że…. „Jestem przekonany, że dojdziemy do porozumienia, jest pan przecież człowiekiem inteligentnym.” Ten chwyt erystyczny jest bardzo skuteczny.
Argument do nieśmiałości: powołujemy się na zdanie ludzi, którzy uzyskali rozgłos dzięki swym zdolnościom, władzy, wykształceniu i których imię otacza areola pewnego autorytetu. Naszym celem nie jest podparcie się autorytetem, lecz onieśmielenie naszego rozmówcy. Chcemy w ten sposób osłabić krytycyzm przeciwnika, który będzie się bał ośmieszenia.
Argument do upodobań ludu: używamy go w celu pozyskania tłumu złożonego ze słuchaczy niezdolnych do śledzenia trudnych wywodów. Typowe przykłady użycia tego chwytu możemy znaleźć w polityce. „Jestem taki jak wy…” Drugi sposób użycia tego chwytu to przedstawienie niektórych poglądów jako dziwnych, pozbawionych zdrowego rozsądku. A także jest to przedstawienie trudności, jako tajemnych działach przeciwników. Odwołanie się do poczucia dumy związanej z wykonywaniem danego zawodu.
Argument do niewiedzy: Jest to argument, w którym z faktu, że nie dowiedziono czegoś, wnioskuje się o fałszywości tego stwierdzenia. W dyskusji ten argument stosuje się zarówno w ataku jak i w obronie. Tymczasem, to że czegoś nie udowodniono nie znaczy, że to coś nie istnieje.
Argument do przekupstwa: jest to przekupstwo, zyskanie poparcia poprzez łapówki, pochopne traktowanie czyjegoś bogactwa jako kryterium bogactwa.
Argument do użyteczności :wskazuje, że prawdziwość danej tezy jest czymś korzystnym lub niekorzystnym dla adresata danego argumentu.
Argument do bojaźni: odwołuje się do tego czego boi się adresat. Przykładem jest mówienie przez partię rządzącą, że stanie się coś złego gdy wybory wygra partia opozycyjna
Argument do litości: sposób argumentowania, w którym dyskutant porzuca właściwy spór, starając się odwołać do naszych uczuć. W ten sposób chce wywrzeć na nas presję do zmiany przekonań np. Student, który nie zdał egzaminu, prosi wykładowcę o to, by nie stawiał mu oceny niedostatecznej, ponieważ straci przez to stypendium i nie będzie go stać na dalszą naukę.
Argument do starożytności: argument w którym wniosek o słuszności poglądów, sposób postępowania wyprowadza się z faktu, że dany pogląd ma starożytny rodowód. Np. „Ten argument jest słuszny, ponieważ był podtrzymywany już w starożytności”. Jednakże to, że jakiś pogląd jest stary nie znaczy, że jest on słuszny
Argument do starożytności: argument, w którym pochopnie wprowadza się wniosek o słuszności jakiś poglądów tylko dlatego, że są nowe np. „Najnowsze badania wskazują, że”
Argument do pożądanego świętego spokoju: odwołanie się do tego, że każdy człowiek pragnie spokoju: „Zrób to, a będziesz miał spokój”
Argument do śmieszności: wyśmiewanie osoby przeciwnej w związku z poglądami jakie głosi
Argument do kija: odwołanie się do gróźb użycia przemocy np. „Tak samo mówił człowiek, którego niedawno wyłowiono z rzeki”
Argument do marchewki: obiecywanie korzyści w zamian za przyjęcie jakiś poglądów np. „Jak zrobisz to, to dam ci …”
Argument do wiary: przedstawienie jakiś tez jak gdyby były zawarte w Biblii. Ten chwyt jest często używany w kierunku osób niewykształconych.
Argument do człowieka: Zwalczanie twierdzeń i poglądów przeciwnika poprzez wskazywanie na złe cechy tej osoby
Argument do osoby: Atakujemy drugą osobę w sposób nie związany merytorycznie z tematem np. „Jesteś głupi”. Najlepiej poprosić wtedy rozmówcę, aby wrócił do treściwej rozmowy.