POMIAR OPADU PYŁU

Pyłem nazywamy zbiór cząstek, które wyrzucane do powietrza atmosferycznego pozostają w nim przez pewien czas. Najczęściej są to cząstki o wymiarach poniżej 300 µm.

Pyły mogą powstawać w sposób naturalny z meteorytów, przez wietrzenie i rozpad skał, w wyniku pożarów lasów i stepów, wybuchów wulkanów, mogą być przenoszone przez wiatry i sztormy znad obszarów pustynnych itp. Powstają również w wyniku działalności człowieka, takiej jak ogrzewanie, spalanie paliw, komunikacja drogowa i kolejowa, różnego rodzaju procesy mechaniczne i chemiczne. Duże ilości pyłu tworzą się także podczas procesów produkcyjnych, m.in. w przemyśle tekstylnym.

W skład pyłów wchodzą części nieorganiczne, takie jak piasek, sadza, węgiel, popiół, wapień, pyłki z innych skał, metale, cement i inne. Pył zawiera także cząstki organiczne jak cząstki roślin, nasiona, pyłki, zarodniki, włoski, włókna tekstylne, mąkę i inne.

Najczęstszym składnikiem pyłu miejskiego są produkty spalania- sadza, niespalone ziarna węgla. Prócz tego pył miejski zawiera pewne ilości metali ciężkich (ołów, kadm, cynk), a także azbest i węglowodory (o działaniu rakotwórczym – emitowane z pojazdów samochodowych). Wartości stężeń pyłu w powietrzu są zwykle proporcjonalne do liczby mieszkańców miasta. Zapylenie powietrza atmosferycznego jest jednym z zasadniczych parametrów charakteryzujących stopień zanieczyszczenia atmosfery i rozpatruje się w trzech wyraźnie zróżnicowanych fazach:

• faza emisji,

• faza rozprzestrzeniania się (imisji),

• faza osiadania (sedymentacji).

Pył o średnicy do 10 µm określa się jako pył zawieszony, zaś pył o średnicy ziaren powyżej 10 µm mierzony jest jako opad pyłu. Ilość pyłu opadającego na jednostkę powierzchni w jednostce czasu jest definiowana jako opad pyłu. Wartość opadu pyłu wyraża się w g/m² i dzień, kg/m² i miesiąc lub t/km² i rok. Jednostka opadu implikuje sposób prowadzenia pomiaru, który sprowadza się do określenia masy, powierzchni i czasu. Do oznaczenia wartości opadu pyłu stosuje się wiele tanich i prostych przyrządów pomiarowych, które można podzielić na trzy grupy:

-mierniki opadu pyłu (leje osadowe)

-płytki miernicze,

-pyłomierze kierunkowe.

Dopuszczalne wartości wg Rozporządzenie Ministra Środowiska z dn. 5.12.2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 1, poz. 12 z dn. 8.01.2003) dla opadu pyłu wynoszą 200 g/m²*rok)