Przypis bibliograficzny Autor/ autorzy: nazwiska autorów winny być napisane tak, jak występują w źródle. Przykład: Jaskułka ; O’Braien; von Moldtke itp.;nazwiska winny być poprzedzone inicjałem imienia, choć ostatnio zaleca się, by inicjały następowały jednak po nazwisku, co ułatwia znacznie wykonanie bibliografii sortowanej alfabetycznie; w każdym razie należy wybrana formułę stosować w całej pracy konsekwentnie; Przykład: I. Kowalski lub Mazurek Z. jeśli jest bardzo dużo autorów (więcej niż trzech), wymieniamy tylko trzech pierwszych, oddzielając przecinkiem i zakończyć skrótem „i in.” lub łacińskim „et al.”; Przykład: Jakubik Z., Wróbel A., J. Adamski, F. Dubik, L. Kmita i. in. jeśli autor dokonał redakcji pracy piszemy (red.) Przykład: Smolik J. (red.) Tytuł (obowiązkowo) i podtytuł (jeśli jest i chcemy go umieścić) Tytuł podajemy w brzmieniu, jak w oryginale (dotyczy to także publikacji obcojęzycznych) i jeśli chcemy go przetłumaczyć to po tytule w nawiasach kwadratowych piszemy polskie tłumaczenie Przykład: Strauss A., Handbook of qualitative research, John J., An introduction to methodology [Wstęp do metodologii] Typ nośnika; dotyczy tylko jeśli publikacja była na nośniku elektronicznym; pisze się w nawiasach kwadratowych [CD-ROM], [online], [dyskietka] itp. Wydanie; dotyczy wydań inne niż pierwsze; numery wydań pisze się cyframi arabskimi; stosuje się skróty: wydanie rozszerzone – wyd. rozsz. wydanie poprawione – wyd. popr. wydanie uzupełnione – wyd. uzup. Oznaczenie zeszytu wydawnictw ciągłych podaje się jak najdokładniejsze dane (miesiąc, rok) oraz numerowanie (numer tomu, zeszytu itp.) Przykład: listopad 2005 nr 11; marzec 1998 nr3/765 Miejsce wydania podaje się nazwę miejscowości, jak w oryginale. można uzupełnić o region, stan, województwo itp, jeśli nazwa miejsca jest niejednoznaczna (np. Nowy Dwór (dolnośląskie); Boston (Mas.), w przypadku materiałów elektronicznych off-line jak powyżej, jeśli w Internecie – pełen adres lokalizacji w sieci; Przykład: http://www.onet.pl/; http://edukacja.gazeta.pl/edukacja/0,0.html Wydawca podaje się nazwę wydawcy publikacji, jak w oryginale, jeśli nie znamy nazwy wydawcy można jej nie pisać lub napisać skrót „w. n”; Data wydania podaje się rok wydania pisany cyframi arabskimi, jeśli nie wiadomo, kiedy wydano publikację, należy zastosować datę copyright, daty druku lub przypuszczalnej daty; pobrania z Internetu należy opisać podając datę dostępu w nawiasach kwadratowych np. [12.03.2010]; Data aktualizacji (dotyczy dokumentów elektronicznych) podaje się nazwy, jak w źródle: „aktualizowano 23 marca ; „znowelizowany 11 lutego Lokalizacja podaje się numer strony (numery stron) gdzie jest umiejscowiony artykuł lub fragment w dokumencie. Może być także numer i tytuł rozdziału, numer ekranu, akapitu lub wiersza, numer strony płyty, kasety. Przykłady przypisów dolnych do zacytowanego fragmentu tekstu: Wydawnictwo zwarte jednotomowe (książka) praca autorska: Lis R., Geografia powszechna, Warszawa, Wyd. PWN, 2007, s.23 Wydawnictwo zwarte jednotomowe (książka) praca zbiorowa (dwa warianty): Marketing w firmie, red. nauk. Maria Król, Warszawa, Wyd. Juhas, 2009, s.23; Król M. (red. nauk.), Marketing w firmie, Warszawa, Wyd. Juhas, 2009, 2009, s.23 Artykuł w książce jednotomowej w pracy zbiorowej Janda K., Pismo greckie [w:] Pisma różne, Koluszki, Wyd. Nauk. Kontur, 2009, s.23 Artykuł w wydawnictwie ciągłym ( w czasopiśmie) Kot A., Piękno polskich Karpat, „Turystyka Krajowa”, 2001 nr 7 s.23 Fragmenty w pracy niepublikowanej (licencjacka, magisterska) Kurek A., Projekty unijne w Polsce w latach 2008-2009, Praca licencjacka, Wyższa Szkoła Handlowa we Wrocławiu, 2009, kps, przechowywany w Bibliotece WSH we Wrocławiu, Rozdz. 1.2 Wnioski o granty s.23 Wydawnictwa prawne (ustawy i rozporządzenia) Ustawa z dnia 24 lipca 1999 r. o nagrodach dla studentów z Wrocławia, Dz. U. z 2000 r. Nr 2 poz. 34, nowelizacje: z 2002 r. Nr 101 poz. 343, z 2008 r. Nr 20 poz. 455. Wydawnictwa normalizacyjne PN-ISO 690-2 : 1999, Informacja i dokumentacja. Przypisy bibliograficzne. Dokumenty elektroniczne i ich części, [Rozdz.] 5 Ogólne zasady sporządzania przypisów bibliograficznych, s. 23. Dokumenty kartograficzne (mapy, plany) Wrocław. Nowe nazwy ulic. Plan miasta, 1:20000, Wrocław, Wydawnictwo Kartograficzne „Pion”, 2008, 1 karta złożona, ISBN 83-9022-223-3; Plan Rynku we Wrocławiu [W:] Broch J., Wrocławskie wycieczki. Przewodnik, Wyd. 2 popraw., Wrocław, Kartoflex, 2009, s.54.; Dolny Śląsk, Atlas Drogowy, Wyd.3 popraw., Wrocław, Wydawnictwo kartograficzne „Mapki”, [2008?], 235 s., ISBN 83-7345-322-8

Wydawnictwa zwarte w Internecie jako całość, prace autorskie (książki) ROLAND, Majowe kwiaty [online], Warszawa, Biblioteka internetowa Malicki i sp., 2007 [dostęp: 24.lutego 2006], Dostępny w Internecie:<http://www.malicki.com./Roland.html>. Artykuły lub ich fragmenty w wydawnictwach ciągłych w Internecie Rasiak J., Dylematy z operacją w Iraku, „Brygadier. Miesięcznik wojskowy” [online], marzec 2008 nr 5, aktualizacja 23.11.2009 [dostęp: 8 marca 2010], s.23, Dostępny w Internecie: <http://radix.edu.pl/archive/ 2008/03/internet.php W przypisach, które dokumentują publikacje stosuje się powszechnie różne skróty. Oto niektóre z nich: W przypadku ponownego cytowanie tej samej pozycji, która była już dokładnie opisana, stosujemy zapis skrócony i skrót (dzieło cytowane „dz. cyt.”) lub (opus citatum „op. cit.”), a jeśli cytujemy tę samo pozycję bezpośrednio po poprzednim cytowaniu, piszemy słowo „tamże” lub „ibidem”. Przykład: Maliniak U., Strategia Lizbońska, Warszawa, Wyd. Jurand, 2005, s.23.; Tamże, s.34.; Józefiak K., Handel i transport w UE w 2000 roku, Kraków, PWK, 2007, s.345-346. Maliniak U., op. cit., s.56 Gdy chcemy napisać, że o tym samym problemie pisali także inni autorzy lub gdy nasz tekst opiera się na konkretnej pozycji, ale zmieniliśmy jej treść istotnie, stosujemy skrót: (porównaj „por.”) lub gdy chcemy tylko przytoczyć czyjeś poglądy nie dosłownie - „własnymi słowami” piszemy skrót (zobacz - „zob.”).Przykład: por. Maliniak U., Strategia Lizbońska, Warszawa, Wyd. Jurand, 2005, s.23.; zob. Józefiak K., Handel i transport w UE w 2000 roku, Kraków, PWK, 2007, s.34