Interferencja fal-zjawisko nakładania się dwóch lub

więcej fal spójnych, czyli fal o tej samej częstości i stałe

j różnicy faz w czasie i przestrzeni,

co prowadzi do zwiększenia lub zmniejszenia amplitudy

wypadkowej. Inaczej superpozycja fal.

Dyfrakcja fal-Jest to zjawisko fizyczne zmiany kierunku

rozchodzenia się fali, na krawędziach przeszkód oraz w

ich pobliżu, czyli tzw ugięcie fali na kraw. przeszkody.

Zjawisko to zachodzi dla wszystkich rodzajów przeszkód,

ale wyraźnie jest obserwowane dla takich,których dl. jest

porównywalna z dl. fali.

Fala stojąca- Falą stojącą nazywamy falę powstającą w

wyniku interferencjidwóch fal płaskich o tych samych

częstotliwościach i ampli., biegnących kierunkach

przeciwnych.Najczęściej fala stojąca powstaje w wyniku

interferencji fal biegnącej i odbitej.Pozycja tej fali w

przestrzeni pozostaje niezmienna.Typowa fala

stojąca w zasadzie nie jest fala.

Prawo gazów doskonałych.;Gaz doskonaly;-zderzenia

cząstek sa doskonale sprężyste- objętość czasteczek gazu

jest duzo mniejsza niż objętość zajmowana

przez gaz- zasieg sil działających miedzy dwoma czastkami

jest duzo mniejsza niż srednia odległość miedzyczasteczkowa .

Równanie gazu doskonałego

pv=NkT; R=kN_av; pV=nRT-jest to rownanie Clepeyrona

(stanu gazu doskonałego). Jest to równanie opisujące związek

pomiędzy temperatura, ciśnieniem i objętością gazu doskonałego.

PRZEMIANY GAZU DOSKONAŁEGO- izochoryczna(V=const)

ponieważ ponieważ=const, praca wykonana przez

gaz rowna się zeru. Przyrost energi wewnętrznej jest równy ilości

dostarczonego ciepła. dQ=du=n*Cv*dT; p/T=n*R/V=const;p/t=const

;p=const t

Izobaryczna(p=const)Jeżeli dostarczymy do układu cieplo,to cześć ciepła

powoduje wzrost energii wewnętrznej,a kosztem pozostałej czesci,gaz

wykonuje prace. dQ=n*Cp*cT=n*Cv*dT+p*dV; V/T=n*R/p=const; V/T=const;

V=constT iotermiczna(T=const) w przemianie tej du=0, gdyz T=const.Gaz

może wykonywac praće tylko kosztem pobranego ciepła. P*v=n*R*T=const;

p*V=const; p=const/V;

Diabatyczna- w przemianie diabatycznej układ nie pobiera ani nie oddaje ciepla

na zewnatrz, więc da=0, ponieważ du=n*Cv*dT; p=n*RT/V;

p*V=Tconst; p=const/V^k; p*V^k=const

Ciepło właściwe ciepło właściwe def. Jako dQ/cT na kilo lub mol

substancji(ciepło wag. lub mol.) c=1/n*dQ/dT; C=1/n*dQ/n*dT,

gdzie c-ciepło właściwe,C-ciepło molowe,

n- liczba moli;

- ciepło właściwe przy stałej objętości;ponieważ dV=0, więc du=dQ,

stad dla 1 mola Cv=dQ/dT=du/dT(ciepł. Wł. Przy V=const,

jest niezależne od temp. Tylko dla gazow jednoatomowych, dla

pozostałych rośnie z temp.)

- ciepło właściwe przy stałycm ciśnieniu-(zI zas. Termod.mamy)dQ=dU+p*dV;

ponieważ ponieważ zalezy tylko od T, wiec dla jednego mola mamy

dQ=Cv*dT+R*dT; dQ/dT=Cv+R a wiec ostat, dla gazu doskonałego Cp=Cv+R

prawo Coulomba-Siła oddziaływania dwóch ładunków

punktowych jest proporcjonalna do każdego każdego z

ładunków i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między

nimi (r). kierunke tej siły pokrywa się z prosta

łaczaca te ładunki.

F=k*(q1*q2)/r^2, gdzie;k=l/4piEo; Eo=8,85*10^-12C^2?(N*m^2)

-przenikalność elektryczna próżni.

NATĘŻENIE POLA ELEKTRYCZNEGO-definiujemy jako siłę

działająca na ładunek próbny qo(umieszczony w danym punkcie

przestrzeni)podzielona przez ten ładunek

E= F/qo; Natężenie pola w danym punkcie jest wprost proporcjonalne

do wartości ładunku (źródła pola) i odwrotnie proporcjonalne do kwadratu

odległości od tego ładunkuładunek próbny jest to dodatni ładunek punktowy

o tak małej wartości, że nie zmieniaznaczaco istniejącego pola elektrycznego.

Punktowy ładunek wytwarza w każdym punkcie przestrzeni pole elektryczne.

Natężenie E pola elektrycznego w dowolnym punkcie przestrzeni jest równe:

E(r)=F/qo=k*q/r^2*wektor r/r; E=k*q/r^2. Pole elektryczne ładunku zalezy od wektora r-

jest niejednorodne przestrzennie. Nie wyróżnia kierunku w przestrzeni-jest izotopowe.

Zasada superpozycji (natężenie pola elektrycznego w dowolnych punkcie przestrzeni

Jest suma wektorów natężenia w tym punkcie wytwarzanych przez każdy z N ładunków

Układu. E(r)=sumaE_i(r)

Linie sil pola elektrycznego- Sa to linie w

przestrzeni takie, że w każdym punkcie przestrzestrzeni

wektory natężenia pola elektrycznego sa do nich styczne

Prawo Gaussa dla elektryczności w fizyce zwane

również twierdzeniem Gaussa to prawo wiążące

pole elektryczne z jego źródłem czyli ładunkiem elektrycznym.

Pole elektryczne jest polem wektorowym, dlatego też zgodnie z

twierdzeniem Gaussa możnazdefiniowac wielkość zwaną strumieniem

natężenia pola;strumień natężenia pola elektrycznego

przenikający przez dowolna powierzchnie zamknieta w jednorodnym

środowisku o bezwzględnej przenikalności dielektrycznej ℇ, jest równy

stosunkowi całkowitego ładunku znajdującego się

wewnątrz tej powierzchni do wartości tejże przenikalności wzor;

∮E*ds.=Q_wewn./Eo

PRACA SIŁ POLA ELEKTRYCZNEGO

dW=F*dl=qo*E*dl; W_ab=∫(od a do b)F*dl=qo ∫(od a do b) E*dl

Praca równa jest różnicy energii potencjalnej między dwoma punktami

W = E_p1-E_p2 ; W = qV₁-qV2 = q(V₁-V₂) = qΔV ;

Praca w polu elektrycznym jest równa iloczynowi napięcia i wartości

przenoszonego ładunku; W=qUPotencjałem elektrycznym

- w punkcie A, stosunek pracy wykonanej(przy przeniesieniu ładunku

próbnego z danego punktu A do nieskończoności) do wartości tego ładunku.

=W/qo; napięcie- miedzy dwoma punktami pola elektrycznego, rowna

się różnicypotencjałów tychpunktów. U_AB=A-B

-potencja łukładu ładunków punktowych(=k*(q/r) )Potencjał w danym

punkcie pola zależy od wartości ładunku źródła pola oraz od odległości

tego punktu od źródła pola.Potencjał układu ładunków

punktowych jest równy algebraicznej sumie potencjałów wytwarzanych

przez każdy ładunek oddzielnie.

Związek miedzy potencjałem a natężeniem pola

Jeżeli znamy zależność (r) to możemy określić

wektor E(r) w każdym punkcie przestrzeni.

Dla pola elektrostatycznego E=-grad φ, gdzie: φ - potencjał pola

elektrycznego

E(r)=-V* φ(r); V=

E=-V* φ=

POWIERZCHNIE JEDNOSTKOWEGO POTENCJAŁU-

POWIERZCHNIE EKWIPOTENCJALNE

Powierzchnia w przestrzeni, której punkty mają jednakowy

potencjał nazywa siępowszechnie ekwipotencjalna.
Powierzchnie ekwipotencjalne są w każdym punkcie pola

elektrycznego prostopadłe do lini pola

W przypadku pojedynczego ładunku punktowego są to

powierzchnie współśrodkowych kul. Jej równanie

ma postać; (x,y,z)=const

Powierzchnie ekip. Rysujemy tak, aby różnica potencjału

pomiędzy sąsiednimi powierzchniami była stała. Wtedy gęstość

linii obrazuje szybkość zmian potencjału.

---