Politechnika Warszawska

Konstrukcje inteligentne

Praca zaliczeniowa

Mateusz Cieloch

Grupa 3,1

Numer albumu 237897

Ciecz magnetoreologiczna- (ang. magnetorheological fluid) – substancja zbliżona do ferrofluidu, ale składająca się zwykle z o rząd wielkości większych drobin ferromagnetyku. Pod wpływem silnych pól magnetycznych, lepkość dynamiczna tej cieczy ulega znacznym zmianom.

Dziedziną w której znalazły zastosowanie jest sterowanie przepływem cieczy. Np: zawory, wykorzystuje się tu zjawisko naprężenia progowego.

Głównym elementem zaworu jest ruchomy rdzeń ukształtowany na podobieństwo tłoka. Na rdzeń nawinięta jest cewka wykonana z drutu (najczęściej miedzianego). Ciecz Magnetoreologiczna znajduje się w osiowo-symetrycznych szczelinach utworzone przez zewnętrzną średnice rdzenia

I wnętrza cylindrycznej obudowy. Szerokość szczelin wynosi 0,5[mm].

Przepływający przez cewkę prąd powoduje powstanie pola magnetycznego w szczelinie. Urządzenie to ma charakter prototypowy.

Zaletą tych układów jest brak ruchomych części co niweluje zużywanie i niszczenie mechanizmu.

Wadą jest konieczność stosowania zamkniętych obwodów elektro-magnetycznych co prowadzi do zwiększenia gabarytów urządzenia. Opadanie cząstek cieczy pod wpływem grawitacji.

Biblografia:

-Czasopismo techniczne politechniki Krakowskiej

-Praca mgr Paweła Bachmana, mgr Marcina Chciuka