Polaczenie śrubowe - połączenie wykonane za pośrednictwem elementów łączących, tj. śrub (połączenie pośrednie). Połączenie bezpośrednie otrzymuje się wkręcając element z gwintem zewnętrznym w element z gwintem wewnętrznym.

Gwint uzyskuje się przez wykonanie na walcowej lub stokowej powierzchni elementu jednego lub kilku śrubowych rowków (bruzd), o określonym kształcie (przekroju i skoku). Linię śrubową walcową otrzymuje się przez nawijanie na walcu o średnicy D, równi pochyłej o podstawie D i wysokości równej skokowi linii śrubowej P. gwint wyk. na zewnętrznej powierzchni (zewnętrzny), w otworze (wewnętrzny). W zależn. od zarysu gwinty są: trójkątne, trapezowe, symetryczne i symetryczne, prostokątne lub kołowe.

Podziałką gwintu PZ nazywa się odległość sąsiednich zarysów mierzoną wzdłuż osi gwintu.

Skokiem gwintu (zarysu) nazywa się przesuniecie zarysu zwoju wzdłuż osi po pełnym jego obrocie. Skok może być równy podziałce (P = PZ), wtedy gwint jest jednokrotny, lub stanowi jego krotność (P==Pz*hz), wtedy gwint jest wielokrotny. Jedną z głównych charakterystycznych cech gwintów jest kąt rozwarcia zarysu gwintu. Jeżeli dwusieczna tego kąta tworzy z osią gwintu kąt prosty, gwint-symetryczny, w przeciwnym razie jest niesymetryczny.

Rozróżnia się tzw. roboczy kąt zarysu r. Dla gwintów symetrycznych ar=a/2, dla niesymetrycznych, np. dla trapezowego niesymetrycznego ar = 3°. Rozpatrując polaczenia śrubowe ze współpracującą z nią nakrętką rozróżnia się następujące charakterystyczne wielkości: -średnicę nominalną śruby d, średnicę podziałową śruby dp, -średnicę rdzenia śruby dr, średnicę nominalną nakrętki D, średnicę otworu Do, -średnicę podziałową nakrętki Dp, -średnicę roboczą gwintu dg=0,5(Do+d), Dp=dp

Wszystkie gwinty poza prostokątnym są znormalizowane, a więc znormalizowane są ich średnice nominalne d i podziałki; wszystkie inne wymiary gwintu są uzależnione od podziałki.

W każdym rodzaju gwintów rozróżnia się podstawowy szereg gwintów normalnych zwykłych, w których średnica nominalna jest skojarzona z pewną podziałką. W przypadku gdy z daną średnicą jest skojarzona podziałka mniejsza niż w gwincie zwykłym, powstaje gwint drobnozwojny a w przypadku podziałki większej-grubozwojny.

Gwinty dokładnie rysuje się tylko w szczególnych przypadkach (np. rys poglądowe przeznaczonych do celów szkoleniowych) we wszystkich pozostałych przypadkach gwinty przedstawia się na rysunkach w uproszczeniu

Części złączne z gwintem: śruby, wkręty i nakrętki można rysować:

a) dokładnie — na rysunkach wykonawczych tych części oraz w specjalnych przypadkach na rysunkach złożeniowych,

b) w dwóch stopniach uproszczenia (w zależności od przeznaczenia rysunku, jego podziałki i potrzeby pokazania szczegółów)

-na rysunkach złożeniowych.

W przedst uproszczonym połączeń gwint na rys złoż. stosuje się przedst uproszczone dla poszczeg części złącznych, pomija się luzy między częściami łączonymi i złącznymi, gwinty w otworach nieprzelotowych oraz wyjścia gwintów.

W przedst umownym połączeń gwint wykorzystuje się symbole graficzne poszczeg części połączenia, pojedynczo lub łącząc je w grupy, w zależności od rodzaju połączenia, przy czym niewidoczne symbole części lub fragmenty symboli rysuje się liniami kreskowymi.

Oznaczenie gwintu składa się ze znaku określającego rodzaj gwintu i jego wymiarów. Gwinty wymiaruje się przez podanie oznaczenia gwintu i jego długości użytkowej. Gwinty zaleca się wymiarować w rzucie na płaszczyznę równoległą do osi, ale oznaczenie gwintu można także podać w rzucie na płaszczyznę prostopadłą do jego osi