Kompozycja Dziadów cz. III czyli Dziady drezdeńskie

I  - prozatorski wstęp określa sytuację na ziemiach polskich w czasie gdy komisarzem jest senator Nowoslicow.
II  – dedykacja zmarłym przyjaciołom „narodowej sprawy męczennikom”
III  - prolog - scena fantazyjno-wizaualna. Przemiana Gustawa w Konrada.
IV  - I scena więzienna (bazyliańska). Składają się na nią rozmowy więźniów, opowiadanie Jana Sobolewskiego, trzy pieśni więźniów, mała improwizacja Konrada. Scena ma charakter realistyczny, mała improwizacja ma charakter wizyjny.
V  - scena II - Improwizacja zwana wielką. Scena wizyjna.
VI - scena III - ukazująca egzorcyzmy. Ksiądz Piotr wypędza złe duchy z duszy Konrada. Egzorcyzmy to scena realistyczno-fantastyczna.
VII - scena VI - Widzenie Ewy. Scena wizyjna.
VIII  - scena V - Widzenie księdza Piotra. Scena wizyjna.
IX  - scena fantastyczno-fizyjna- Sen. Dyskusja Diabłów nad duszą senatora. Widzenie senatora zwane snem senatora.
X  - scena VI - Salon Warszawski. Zawiera dyskusje dwóch towarzystw: stolikowego i przy drzwiach. Opowieść Adolfa i Cichowskim.
XI  - scena VII – U pana senatora. Poznajemy współpracowników senatora Nowosilcowa. Scena realistyczna. Scenę kończy przepowiednia księdza Piotra.
XII  - scena VIII - Bal u senatora przerwany wizyta pani Rollinson i znieważenie księdza Piotra oraz krótkie spotkanie księdza Piotra z Konradem.
XIII  - scena IX - Noc Dziadów. Kobieta wywołuje imię kochanka. Nie zjawia się na zaklęcia Guślarza.
XIV  - ustęp - Jest to 6-fragmentowy epicki poemat podróżniczy:

• Fragment 1 – Droga do Rosji 

• Fragment 2 – Przedmieścia stolicy 

• Fragment 3 – Petersburg 

• Fragment 4 – Pomnik Piotra Wielkiego 

• Fragment 5 – Przegląd wojska 

• Fragment 6 – Oleszkiewicz ( dzień przed powodzią petersburską 1824 ) - Dedykacja Ustępu. Przyjaciołom moskalom

XV – wiersz - Wiersz Do przyjaciół Moskali

Akcja rozpoczyna się 1 listopada 1823 roku w nocy.

Wielka Improwizacja Konrada – noc wigilijna, widzenie ks. Piotra - Wielkanoc
2 typy czasów: Czas historyczny związany z procesem filomatów i filaretów, czas liturgiczny(historia Polski stanowi realizację męczeństwa Chrystusa), czas natury(proces odradzania się, obumierania)

Miejsca akcji: w więzieniu, w Wilnie, w domu senatora, w salonie warszawskim, w domu pod Lwowem, w Rosji. 3 ważne miasta Polski, wskazujące na zjednoczenie narodów wchodzących w skład dawnej Rzeczypospolitej (dzięki tym różnym miejscom poznajemy szeroki obraz społeczeństwa polskiego.)

Przestrzeń duchowa- istoty ze świata nadprzyrodzonego. Splatające się wątki realistyczne z fantastycznymi. wykorzystywano elementy fantastyki i cudowności oraz inspiracje folklorem i ludowością.

Synkretyzm rodzajowy- Swoboda łączenia elementów dramatycznych z epickimi i lirycznymi. Łączenie tragedii z komedią, patosu z groteską.

Brak jedności miejsca i czasu.

Fragmentaryczność i epizodyczność (Sceny, choć wydają się być

samodzielnymi epizodami (na przykład Wielka Improwizacja),

stanowią tylko fragment większej całości, jeszcze nieznanej,

ale bardzo ważnej.

Typ kompozycji otwartej, w której opisywane zjawiska były wieloznaczne, uniemożliwiając tym samym rozstrzygnięcie sytuacji. Fabuła dramatyczna o luźnej kompozycji, składająca się z 9 scen o odrębnej tematyce.

Brak bezpośrednich związków przyczynowo-skutkowych - między poszczególnymi scenami

Mocno zindywidualizowany bohater.