Ćwiczenie nr 5

Temat:

Analiza jakościowa anionów

Kałużna Patrycja

Zestaw nr 46

Inżynieria i Gospodarka Wodna

Grupa 2

Data: 25.10. 2011r.

1. Analiza jakościowa – zajmuje się badaniem składu jakościowego substancji, czyli określeniem, z jakich pierwiastków lub grup pierwiastków zbudowany jest związek albo mieszanina. Dzięki chemicznej analizie anionów możemy stwierdzić, do jakiej grupy należy anion (przy użyciu odczynników grupowych) a następnie, po określeniu grupy, wykryć poszczególne jony ujemne za pomocą odczynników specyficznych.

2. Wykrywanie anionów

1. Anion nr 1

Określenie grupy anionu

Biorę dwie probówki i wlewam do nich roztwór anionu. Następnie do każdej porcji jonu ujemnego dodaję pojedynczo odczynniki grupowe, którymi są azotan (V) srebra (AgNO₃) oraz chlorek baru (BaCl₂). Wstrząsam probówkami i zauważam, że w probówce pierwszej do której dodałam azotan (V) srebra wytrącił się czarny osad (reakcja nr 1), zaś w drugiej probówce nic się nie wytrąciło. Kolejnym moim krokiem jest sprawdzenie czy biały osad z pierwszej probówki rozpuści się po dodaniu kwasu azotowego (HNO₃). Stwierdzam, że osad rozpuścił się. (reakcja nr 2)

Wniosek: W probówce znajduje się anion z II grupy.

Określenie anionu

Do probówki z nową porcją anionu dodaję kation kobaltu (Co²⁺) oraz wodę amoniakalną (NH₃ ∙ H₂O). Następnym moim krokiem jest podgrzanie zawartości probówki. Obserwuję wytrącenie się czarnego osadu (reakcja nr 3).

Wniosek: W probówce znajduje się anion siarczkowy (S^2-).

Równania rekcji

Reakcja nr 1:

S^2- + 2Ag⁺ → Ag₂S↓

(czarny)

Reakcja nr 2:

3Ag₂S + 2NO₃ ^- + 8H⁺ → 6Ag⁺ + 3S⁰ + 2NO + 4H₂O

Reakcja nr 3:

S^2- + Co²⁺ temp., NH₃ ∙ H₂O CoS↓

(czarny)

1. Anion nr 2

Określenie grupy anionu

Biorę dwie probówki i wlewam do nich roztwór anionu. Następnie do każdej porcji jonu ujemnego dodaję pojedynczo odczynniki grupowe, którymi są azotan (V) srebra (AgNO₃) oraz chlorek baru (BaCl₂). Wstrząsam probówkami i zauważam, że w probówce pierwszej do której dodałam azotan (V) srebra wytrącił się biały osad (reakcja nr 1), zaś w drugiej probówce nic się nie wytrąciło. Kolejnym moim krokiem jest sprawdzenie czy biały osad z pierwszej probówki rozpuści się po dodaniu kwasu azotowego (HNO₃). Stwierdzam, że osad nie rozpuścił się.

Wniosek: W probówce znajduje się anion z I grupy.

Określenie anionu

Do probówki z nową porcją anionu dodaję azotan (V) ołowiu (II) ( Pb(NO₃)₂ ). Wytrącił się biały osad (reakcja nr 2).

Wniosek: W probówce znajduje się anion chlorkowy (Cl^-).

Równania rekcji

Reakcja nr 1:

Cl^- + Ag⁺ → AgCl↓

(biały)

Reakcja nr 2:

2Cl^- + Pb²⁺ → PbCl₂↓

(biały)

1. Anion nr 3

Określenie grupy anionu

Biorę dwie probówki i wlewam do nich roztwór anionu. Następnie do każdej porcji jonu ujemnego dodaję pojedynczo odczynniki grupowe, którymi są azotan (V) srebra (AgNO₃) oraz chlorek baru (BaCl₂). Wstrząsam probówkami i zauważam, że w probówce pierwszej do której dodałam azotan (V) srebra nie wytrącił się osad, zaś w drugiej probówce wytrącił się biały osad (reakcja nr 1). Kolejnym moim krokiem jest sprawdzenie czy biały osad z drugiej probówki rozpuści się po dodaniu kwasu azotowego (HNO₃). Stwierdzam, że osad nie rozpuścił się.

Wniosek: W probówce znajduje się anion z V grupy.

Określenie anionu

Do probówki z nową porcją anionu dodaję azotan (V) ołowiu (II) ( Pb(NO₃)₂ ). Wytrącił się biały osad (reakcja nr 2).

Wniosek: W probówce znajduje się anion siarczanowy (VI) (SO₄^2-).

Równania rekcji

Reakcja nr 1:

SO₄^2-+ BaCl₂ → BaSO₄↓ + 2Cl^-

(biały)

Reakcja nr 2:

SO₄^2- + Pb²⁺ → PbSO₄↓

(biały)