1.Analiza jakościowa
Zajmuje się badaniem składu jakościowego substancji, czyli określeniem, z jakich pierwiastków lub grup pierwiastków zbudowany jest związek albo mieszanina. Dzięki chemicznej analizie kationów, możemy stwierdzić, do jakiej grupy należy anion (przy użyciu odczynników grupowych) a następnie, po określeniu grupy, wykryć poszczególne jony ujemne za pomocą odczynników specyficznych.
2.Wrykrywanie anionów
Anion nr 1
Określenie grupy anionu
Biorę dwie probówki i wlewam do nich zawartość anionu. Następnie do każdej porcji jonu ujemnego dodaję pojedynczo odczynniki grupowe, którymi są azotan (V) srebra (AgNO3) oraz chlorek baru (BaCl2). Wstrząsam probówkami i zauważam, że w probówce pierwszej , do której dodałam AgNO3 nie wytrącił się osad, zaś w drugiej probówce wytrącił się biały osad.
(brak osadu)
(biały osad)
Kolejnym moim krokiem jest sprawdzenie czy biały osad z drugiej probówki rozpuści się po dodaniu kwasu azotowego(V) (HNO3). Stwierdzam, że osad nie rozpuścił się.
Wniosek: W probówce znajduje się anion grupy V
Określenie anionu
Do probówki z nową porcją anionu dodaję azotan (V) ołowiu (II) ( Pb(NO3)2 ). Wytrącił się biały osad.
(biały osad)
Wniosek: W probówce znajduje się
Anion nr 2
Określenie grupy anionu
Biorę dwie probówki i wlewam do nich roztwór anionu. Następnie do każdej porcji jonu ujemnego dodaję pojedynczo odczynniki grupowe, którymi są azotan (V) srebra (AgNO3) oraz chlorek baru (BaCl2). Wstrząsam probówkami i zauważam, że zarówno
w probówce pierwszej, do której dodałam AgNO3 , jak i drugiej, do której dodałam
(BaCl2) nie wytrącił się osad.
(brak osadu)
(brak osadu)
Wniosek: W probówce znajduje się anion grupy IV
Określenie anionu
Do probówki z nową porcją anionu dodaję siarczan( VI) żelaza (II) (
) a następnie powoli dolewam stężonego kwasu siarkowego(VI). Obserwuję pojawienie się brunatnej obrączki.
(brunatna obrączka)
Wniosek: W probówce znajduje się
Anion nr 3
Określenie grupy anionu
Biorę dwie probówki i wlewam do nich zawartość anionu. Następnie do każdej porcji jonu ujemnego dodaję pojedynczo odczynniki grupowe, którymi są azotan (V) srebra (AgNO3) oraz chlorek baru (BaCl2). Wstrząsam probówkami i zauważam, że w probówce pierwszej , do której dodałam AgNO3 wytrącił się czarny osad, natomiast w drugiej probówce nie wytrącił się osad.
(czarny osad)
(brak osadu)
Kolejnym moim krokiem jest sprawdzenie czy czarny osad z pierwszej probówki rozpuści się po dodaniu kwasu azotowego azotowego (HNO3). Stwierdzam, że osad rozpuścił się.
Wniosek: W probówce znajduje się anion grupy II
Określenie anionu
Do probówki z nową porcją anionu dodaję kation kobaltu (Co2+) oraz wodę amoniakalną (NH3 ∙ H2O). Następnym moim krokiem jest podgrzanie zawartości probówki. Obserwuję wytrącenie się czarnego osadu.
S2- + Co2+ temp., NH3 ∙ H2O CoS↓
(Czarny osad)
Wniosek: W probówce znajduje się