Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia był pomiar wydłużenia względnego drutu w funkcji temperatury oraz wyznaczenie liniowego współczynnika rozszerzalności cieplnej.
Uzyskane wyniki
Tabela 1
L0 | ΔL0 | t0 | t | Δt | ΔT | ΔL | Δ(ΔL) |
---|---|---|---|---|---|---|---|
[m] | [m] | [°C] | [°C] | [°C] | [°C] | [m] | [m] |
0,900 | 0,004 | 24,0 | 26,4 | 1,1 | 2,4 | 4*10-5 | 1*10-5 |
35,8 | 1,2 | 11,8 | 20*10-5 | ||||
47,1 | 1,2 | 23,1 | 41*10-5 | ||||
65,0 | 1,2 | 41,0 | 73*10-5 | ||||
85,3 | 1,3 | 61,3 | 109*10-5 | ||||
104,0 | 1,4 | 80,0 | 131*10-5 | ||||
118,9 | 1,4 | 94,9 | 169*10-5 | ||||
138,6 | 1,5 | 114,6 | 210*10-5 |
Tabela 2
$$\frac{\mathrm{L}}{\mathrm{L}_{\mathrm{0}}}$$ |
$$\mathrm{\Delta}\left( \frac{\mathrm{L}}{\mathrm{L}_{\mathrm{0}}} \right)$$ |
z wykresu | z regresji | $$\frac{\mathrm{A}}{\mathrm{A}}$$ |
---|---|---|---|---|
α | α=A | Δα=ΔA | ||
[1/K] | [1/K] | [1/K] | ||
4,4*10-5 | 1,7*10-5 | 199,8*10-7 | 199,0*10-7 | 5,4*10-7 |
22*10-5 | 4*10-5 | |||
45,6*10-5 | 6,2*10-5 | |||
81,1*10-5 | 1,5*10-5 | |||
121*10-5 | 2*10-5 | |||
146*10-5 | 2*10-5 | |||
187,8 *10-5 | 2*10-5 | |||
233,3*10-5 | 2,2*10-5 |
Wykres 1
Miernik i dane:
Termometr cyfrowy YF-160A Δt = ± (0,3% + 1°C)
L0 = 0,9 ± 0,004 [m] - początkowa długość drutu w temperaturze t0
Δ(ΔL) = 0,01 [mm] - błąd pomiaru wydłużenia drutu
β - kąt nachylenia prostej na wykresie zależności względnego wydłużenia drutu od zmiany temperatury
Przykładowe obliczenia
Zmiana temperatury ΔT:
ΔT=t-t0
ΔT1=26,4-24,0=2,4 [°C]
Wydłużenie względne drutu $\frac{\mathrm{L}}{\mathrm{L}_{\mathrm{0}}}$:
$\frac{\mathrm{}L_{1}}{\mathrm{L}_{\mathrm{0}}} = \frac{0,00004}{0,9} = 0,000044$
Współczynnik rozszerzalności liniowej α: [metoda trygonometryczna]
α=tgβ=yB-yA/xB-xA
Wybrane punkty na wykresie:
A(11,8; 0,000222222), B(61,3; 0,001211111)
A=(0,001211111-0,000222222)/(61,3-11,8)=1,99776*10-5
Współczynnik kierunkowy (rozszerzalności liniowej) [metoda regresji liniowej]
A= α i wyraz wolny B dla równania prostej y=Ax±B:
Współczynnik kierunkowy i wyraz wolny prostej y=Ax+B w metodzie regresji liniowej wyznaczamy przy pomocy wzorów:
a
b , gdzie
Natomiast niepewności tych współczynników za pomocą wzorów:
∆a ∆b , gdzie
Współczynniki zostały wyliczone przy wykorzystaniu powyższych wzorów za pośrednictwem programu Regresja liniowa.
Współczynnik kierunkowy:
A=0,0000199
ΔA=0,00000054
Wyraz wolny:
B=-0,00001621
ΔB=0,00003499
Niepewność względnego wydłużenia drutu: [metoda różniczki zupełnej]
$$\left( \frac{L}{L_{0}} \right) = \left| - \frac{L}{L_{0}^{2}}*L_{0} \right| + \left| \frac{1}{L_{0}}*\left( L \right) \right|$$
$$\left( \frac{\text{ΔL}_{1}}{L_{0}} \right) = \left| - \frac{0,00004}{\left( 0,9 \right)^{2}}*0,1 \right| + \left| \frac{1}{0,9}*0,00001 \right| = 1,60494*10^{- 5}$$
Analiza uzyskanych wyników i wnioski:
Współczynnik rozszerzalności liniowej dla miedzi wynosi 1,6*10-5 [1/K]. My, w naszych obliczeniach, dla drutu uzyskałyśmy współczynnik równy ~2*10-5 [1/K]. Podejrzewamy, że drut był wykonany ze stopu miedzi z domieszką innych metali, więc wynik uzyskany przez nas jest z pewnym przybliżeniem prawidłowy.
Głównym problemem podczas pomiarów były zmienne wskazania termometru i miernika wydłużenia drutu dla danego natężenia prądu (dla trzech ostatnich pomiarów). Po około 5 minutach od przyłożenia nowego (większego) natężenia, wskazania termometru, zamiast rosnąć, zaczynało oscylować w granicy nawet około 8°C (dla ostatniego pomiaru). Drut w tym czasie dosyć gwałtownie się ochładzał i rozgrzewał, zmieniając również swoją długość. W takich przypadkach starałyśmy się zanotować największe wskazanie termometru i towarzyszące mu wydłużenie. W tabeli 1 widać, że wpływ na wielkość błędu ma wpływ mierzona temperatura – im wyższa, tym większa niepewność pomiaru.
Porównując współczynnik rozszerzalności liniowej obliczony przy zastosowaniu metody trygonometrycznej ze współczynnikiem uzyskanym z regresji liniowej, możemy zaobserwować, że względne wydłużenie drutu w funkcji przyrostu temperatury jest rzeczywiście zależnością liniową – oba współczynniki mają bardzo zbliżoną wartość.