Wychowanie estetyczne

Wychowanie estetyczne - ogół świadomych oddziaływań i działań własnych wychowanka, w których wartości estetyczne i artystyczne wykorzystuje się do pogłębiania życia uczuciowego, rozwoju aktywności twórczej i samo ekspresji wychowanka oraz do umożliwienia mu kontaktu z różnymi dziedzinami sztuki. Cele wychowania estetycznego: - wyrabianie wrażliwości estetycznej, przez którą rozumie się zdolność dostrzegania i przeżywania wszelkiego piękna: przyrody, wytworów ludzkiej pracy i działalności twórczej - rozbudzanie potrzeb wyrażających się w chęci przeżywania piękna - doskonalenie zdolności rozumienia piękna i umiejętności dokonywania oceny artystycznej wytworów przyrody i człowieka, a zwłaszcza dzieł sztuki - rozwijanie zainteresowań estetycznych oraz potrzeby ekspresji własnych doznań artystycznych i związanych z nimi twórczych i odtwórczych zdolności artystycznych, a także zamiłowań do uprawiania tej formy aktywności.

„(…) dbając o piękno stajemy się lepsi, szlachetniejsi i bogatsi”. K. Kotłowski

Piękno należy do podstawowych wartości i do najstarszych pojęć w kulturze staro europejskiej. *Starożytni grecy odnosili piękno do postaci człowieka, do myśli i twierdzili, że piękne mogą być oblicza. Z czasem piękna zaczęto używać tylko do rzeczy materialnych. Wdrażamy wartość piękna poprzez wychowanie przez sztukę.

Badania nad twórczością były prowadzone przede wszystkim w XX wieku. Badano związki, które występują pomiędzy twórczością a rozwojem człowiek. Problemem tym zajmowali się wszyscy przedstawiciele nauk humanistycznych.

*Starożytna Grecja – miejsce genezy wychowawczych funkcji sztuki (powstanie jej archetypu)

KONSUMPCYJNA
ZŁY GUST =
POSTAWA WOBEC ŚWIATA

Funkcje sztuki:

• Poznawcza

• Komunikacyjna

• Estetyczna (aksjologiczna)

• Ekspresyjna (twórcza)

• Kompensacyjna