Diagnoza Środowiska Rodzinnego

DIAGNOZA SRODOWISKA RODZINNEGO

Rodzina jako środowisko wychowawczo- socjalizacyjne , jest rozpatrywana jako źródło wpływów oddziałujących i stymulujących lub hamujących rozwój dziecka, ponieważ stanowi podstawowy teren pierwotnych doświadczeń życiowych jednostki , których wpływ na jej losy życiowe jest decydujący i niezastępowany przez żadne inne oddziaływania.

Rodzinę traktuje się jako główne źródło potencjalnych zaburzeń zachowania, prowadzących do kształtowania się syndromu niedostosowania społecznego.

Z punktu widzenia diagnozy resocjalizacyjnej wśród czynników które są najważniejsze wskazuje się :

Obszar diagnozy środowiska rodzinnego jako podstawowego dla uzyskiwanych rezultatów wychowawczych, jest bardzo rozbudowany. Rodzinę traktuje się jako grupę społeczna, jako instytucję wychowawczą i jak środowisko wychowawcze.

Traktowanie rodziny jako grupy i instytucji społecznej wymaga jej rozpoznania w aspekcie strukturalnym ( struktura formalna , społeczna, struktura relacji i więzi emocjonalnych i świadomościowych, sposób zorganizowania życia codziennego, role rodzinne) oraz w aspekcie funkcjonalnym( wypełnianie społecznie i kulturowo wykreowanych funkcji indywidualnych i społecznych, stanowiących podstawę zaspokojenia elementarnych potrzeb).

Ocena funkcjonowania rodziny jest zawsze dokonywana w kontekście społecznie ustanowionych standardów- norm, wzorców i wartości powszechnie przyjętych w danym czasie i w danym kręgu kulturowym.

Załóżmy Że rodzina stanowi środowisko wychowawcze ( czyli pewien zespół powiązanych warunków i cech, występujących w funkcji wychowawczej, wyznaczających przebieg i efekty procesu wychowania) , musimy wtedy w jego analizie uwzględnić wszelkie zjawiska wewnątrzrodzinne ( warunki socjalno- bytowe, interpersonalne ) i częściowo makrospołeczne (społeczne i kulturowe ), które należy traktować jako czynne pedagogicznie elementy procesu wychowania.

Elementy wymagające identyfikacji :

Ujęcia metodologiczne w diagnozie rodziny sprowadzają się do jej oceny klasyfikacyjno- typologicznej, w ujęciu globalnym (ocena całościowa) lub fragmentarycznym (ocena wybranych elementów uznanych za znaczące rozwojowo ), w których dokonuje się oceny dwu podstawowych ster :

Są one ze sobą powiązane wzajemnie , w tym sensie że wzajemnie wyznaczają swoją jakość .

Diagnozy dokonuje się w dwu aspektach – OBIEKTYWNYM (społecznym) I SUBIEKTYWNYM ( indywidualnym), stąd w diagnozie przypadku ( aspekt subiektywny ) w ocenie przyjmuje się kryteria normatywne uzyskane z diagnozy społecznej ( aspekt obiektywny ), co z kolei w decyzyjnym modelu diagnozy dokonywanej dla celów praktycznych wiąże się z przyjęciem założenia o łączności dwóch aspektów diagnozy ( DIAGNOZA SUBIEKTYWO- OBIEKTYWNA).

KONCEPTUALIZACJA obszarów diagnozy rodziny istotnych w ocenie genezy i mechanizmów niedostosowania społecznego wiąże się z przyjęciem strategii globalnej ( wszystkie elementy środowiska wychowawczego ) lub fragmentarycznej ( wybiórczej ).

  1. GLOBALNA OCENA ŚRODOWISKA RODZINNEGO OBEJMUJE:

  1. FRAGMENTARYCZNA OCENA ŚRODOWISKA RODZINNEGO OBEJMUJE

Sferę wpływów wychowawczych- wiąże się z oceną RELACJI WEWNĄTRZRODZINNYCH ( np. postawy i role rodzicielskie, style wychowania, postawy dzieci wobec rodziców, komunikacja wewnątrzrodzinna, relacje małżeńskie) oraz PRZEJAWY PATOLOGII RODZINY ( np. przemoc, uzależnienia).

Diagnoza rodziny stanowi uchwycenie całokształtu specyfiki danej rodziny jako grupy społecznej i środowiska wychowawczego , przy czym dokonuje się jej oceny w kontekście stopnia zbliżenia się jakości ocenianej rodziny do wzorów funkcjonowania uznawanych w środowisku do którego należy.

W ujęciu rodziny jako środowiska wychowawczego dominuje całościowa strategia oceny wszystkich jego elementów mających znaczenie wychowawcze: sfera materialno- rzeczowa, oddziaływań wychowawczych i kulturowa.

W ujęciu rodziny jako grupy społecznej dominuje strategia systemowa, w której ocenie podlegają: rodzaj i siła prezentowanych przez członków rodziny wzorów wchodzenia w interakcje z innymi ludźmi, rodzaj prezentowanych zachowań w sytuacjach trudnych, rodzaj i charakter więzi pomiędzy wszystkimi członkami rodziny ,w zakresie komunikowania własnych stanów psychicznych i emocjonalnych, rodzaj wzorów zaspokajania podstawowych potrzeb psychicznych, społecznych i kulturalnych, zgodność uznawanych i deklarowanych postaw oraz systemu aksjonormatywnego z prezentowanymi zachowaniami , stopień zgodności pomiędzy prezentowanymi wzorami zachowań wszystkich członków rodziny, stopień i zakres rozbieżności pomiędzy dorosłymi członkami rodziny w odniesieniu do prezentowanych zachowań społecznych, subiektywne poczucie członków dotyczące stopnia zgodności między zachowaniami społecznymi a zachowaniami znanych im rodzin oraz stopień rozbieżności pomiędzy aspiracjami w zakresie osiągania sukcesu, liczącego się w środowisku społecznym , a spostrzeganymi możliwościami osiągania tego sukcesu.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
diagnoza środowiska rodzinnego, MAŁGORZATA ŚWIERC
Diagnozowanie srodowiska rodzinnego, Dokumenty(1)
Style wychowanaia, Diagnoza środowiska rodzinnego, rówieśniczego
Metody wychowania, Diagnoza środowiska rodzinnego, rówieśniczego
Diagnoza środowiska rodzinnego, Pedagogika - Diagnoza pedagogiczna
DIAGNOZA ŚRODOWISKA RODZINNEGO (1)
Diagnozowanie środowiska rodzinnego
Współpraca wychowawcza ze środowiskiem rodzinnym dziecka, Diagnoza środowiska rodzinnego, rówieśnicz
Diagnoza środowiska rodzinnego (1)
DIAGNOZA ŚRODOWISKA RODZINNEGO rodzina alkoholowa
diagnoza środowiska wychowawczego rodziny, pedagogika społeczna
Środowisko rodzinne, wypracowania
Ankieta dla uczniów badająca środowisko rodzinne uczniów, ankiety dla nauczycieli
Diagnoza srodowiska uczniowskiego
Uwarunkowanie agresji w środowisku rodzinnym, Dokumenty praca mgr
Środowisko rodzinne stymulatorem twórczej aktywności plastycznej dziecka w wieku dorastania (2)

więcej podobnych podstron