1 Paliwo umowne Jednostka ta pochodzi z czasów, gdy paliwem domin był węgiel kamienny. Jego średnia wart opałowa wynosiła 7000 kcal / kg. Stąd obecne paliwo umowne Qu to paliwo, którego wart opał wynos 7000 · 4,19, czyli około 29300 kJ/kg. Służy do obliczania wartości opał innych paliw.. Pu= Prz* Qrz/ Qu P-strumien masowy paliwa umow/rzecz Q-wart opalow paliw Para wodna umowna. W przemyś spoż najczęściej stosow nośnikiem ciepła jest nasyco para wodna. P.w. występ w kilku rodzajach: para nasyc wilgotna, para nasyc sucha, para przegrzana. W obliczeniach przyjmuje się tzw. „parę umowną”. Jest to para o entalpii 2680 kJ/kg (dokładnie 640 · 4,1868 - 2679,522 kJ/kg). Przeliczenie masy (strumienia masy) pary rzeczywis na parę umowną: Du=Drz*(irz/iu) D-str masow pary wodn 2 Aby określić wskaźników sumarycznego zużycia energii w paliwie pierwotnym en cieplna i elektryczna oraz przetworz paliwo przed zsumowaniem powinny byc przeliczane na en pierwotną przy uwzgl. sprawności przemian energetycznych.(miernik informujący o prawidłowości przebiegu procesu, stosunek E odda do doprowadz) Wskaźnik ten używany jest w celu np. porównania urządzeo elektrycznych (Ne=0,3, nc= 0,7); wsk jednostkowej ener-tech uzasad wlk zuzycia paliwa lub ene przez instalacje lub wydzielone urzadzenia na wytworzenie jednostki wyrobu w określonych war. 3 energochłonność ciągniona całkowita ilośc energi niezbędnej do wytw produktu. Technologiczne wskaźniki nie obejmują całej enrgi zużytej na wytw produktu, a istotne jest zużycie en na wytworzenie opakowan, transport, co jest uwzgl. przez energochł ciągn. Dzięki niej możemy zastanowi się nad zmianami w energochłonności; np. karton, czy folia. Energochł ciągn dotyczy: rozlew, transport, magazynowanie produktu, opako, transport, produkcja opakowan. Stosowana do budowy urządzeń ,maszyn proces prod.; każdy proces zuzywa ener na bezpośredni proces i wcześniejsze operacje. 8kocioł płomienno rurowy zbud z zew plaszcza(walczak) w którym zamontowane sa plomienice(wewn spaliny). Mogą być gładkie lub pofald. W przedj czesci plom znajduje się palenisko; spal przepływają wzdłuż rury podgrzewając pare wodna nasyconą i uchodza do komina. Gorna pow rury jest pod woda, par wodna nasyc jest nad lustrem wody i wycho przez kolpak, gdzie można ja wykorzystac do tworzenia pary przegrzanej. Poziom wody wsk wodowskaz;niedobor uzupełniany jest zaworem zasilania w wode Zal: duza pojemność wodna, mala wrażliwość na obciążenia, awaryjność, prosta budowa, mogą być zasilane woda o gorsz parame.Wady:mala wydajność,dlugi czas rozruchu, duzo miejsca, niska sprawn, pal o niskiej wart opal
9 kocioł opłomkowy powierchnie ogrzewana stanowia rury o malej sredni-oplomki wypelnione para, woda lub mieszania p iw. Spaliny plyna za zewnatrz rury. Wewnątrz komory otoczonej oplomkami znajduje się palenisko.zas dzia opiera się na odparowaniu wody w opłomkowych kotlach, a w walczaku zachodzi oddzielenie wody od pary. Opalane weglem. Spaliny z komory paleniskowej kier sa za pomoca ścianki(kierownicy)wzdlóż przedn peku opł nastepn ku dołow przez przegrzewacz pary z kolei ku górze wzdłuż I zespol opłomek pionowego peku, a nastepn ku dołowi wzdł II zespolu opłomek tego peku.woda z walczak gł opada opłomkami pekuPionoweg do walczaka dolneg a wznosi pekiem przedn. i czesciowo najbardziej ogrzewanymi opłomkami peku pionow.Gorne walczaki połaczone sa dolnymi rurami wodnymi wyrównującymi poziom wody. Zal:do zak. O duzej skali prod, duza wydajność, sprawność Wady: mala pojemność 10 OKR-5 - kocioł parowy opłomk z dodatk pekiem rur gdzie ciepło przejmow jest na drodze konwekcji R-kociol ruszt 5-wydaj 5ton/h G1=5000kg/h Gskr=4000kg/h D=G1-Gskr=1000kg/h strat 11m-cy 335dni-8040h Qw=20000kJ = 78%(tab) η=D(ip-iw)/B*Qw=>[B=D*(tskr.(100).*cw(4,19)-tw(15)*cw)/Qw* η]=22,83kg/h, przel na rok:22,8*8040=183554,26kg/rok.11.Wpływ ilości i sposobu doprowad powietrza na efekt energetyczny spalania węgla w palenisku. Gdy wprowadzamy za mało tlenu powod niepelne spalanie; a to uwalania z kominu dym.Kontrola ta powinna obejmowac:skład spalin, temp, szybkośc przepływu powietrza. Wazne jest doprowadzenie pow i odprowadzenie spalin - odpowiada za to komin(roznica gęstości pow na zewn i gazow spalinowych-sila ciagu-glowny czynnik separacyjny). Nadmiar i niedobór powietrza są niekorzystne.Gdy jest go za dużo występują straty,bo ogrzewane jest powietrze i usuwane z nim ciepło trafia do atmosfery.Gdy zbyt mało mamy do czynienia z niepełnym spalaniem. Znajac skl chem paliwa możemy okres ile tlenu należy dost. Cal. spala,utlen:C+O2->CO2 + 33900kJ/kg;12kg + 32 kg=44kg;H2+½O2-> H2O + 144100kJ/kg; 2+16=18kg;S+O2->SO2+10500kJ/kg;32+32=64kg.Niezupełne spala:C ½O ->CO+ 10200kJ/kg. Nielep Spal powoduje,że ponosimy podwójne straty:70% strat energii,do atmosfery ulatnia się CO.Otm=(32/12)C+(16/2)H2+(32/32)S=(8/3)C+8H2+S->bilans na podst.pelnego spalania.Otm=(8/3)C+8H+S-O;Otr=(22.4/32)((8/3)C+8H+S-O);ltm=(100/21)((8/3)C+8H+S-O);ltr=(100/21)(22,3/32((8/3)C+8H+S-O));Otr=(8/3)C+(16/2)H+(32/32)S=(8/3)C+8H+S;Otr=(8/3)C+8H+S-O.
12.Współ. nadmiaru powietrza,jego wpływ na efekt energ spalania paliw Wielk\ nadmiaru powietrza potrzebna do prawidłowego procesu spalania. .λ=Lrz/Lt,Lrz-strumien powietrza rzecz doprow do paleniska,Lt-strumien powietrza obliczony teore.W praktyce do całkowitego spalenia wszystkich cząstek paliwa wprowadzonego do paleniska niezbędne jest wprowadzenie większej ilości powietrza niż Lt. Teoretyczne zapotrzeb pow byloby wystarczające do uzyskania zup spalenia, tylko gdy można zapewnic każdej czasteczce kontakt z cz. Tlenu, nie jest możliwe prakty. Przy spalaniu z nadmiarem powietrza w spalinach obok CO2 występuje tlen,procentowy udział CO2 w spalinach maleje.Znając zawartośc CO2 w spalaniu można określic λ= (CO2)max /CO2,(CO2)max -największa zawartośc CO2 w spalinach,możliwa do uzyskania[%]CO2-rzeczywista zawartośc CO2 w spalinach [%].Znając pełny skład gazów spalinowych występujących w palenisku,współczynnik może określac:λ=21/21-[79(O2-0,5CO)/N],O2,CO,N - % obj.tlenu,tlenku węgla,azotu w spalinach.Uwzględniając min.różnice zawartości N w spalinach i w powietrzu oraz,że spalanie jest zupełne(CO = 0%),to uzyskujemy uproszczony wzór:λ=21/21-O2 O2 - objętośc tlenu w spalinach[%] PaliwoPaleniskoWspółczynnikλ(Węgiel kamienny;ręczne zasilanie;1,5-2)(Węgiel kamienny;mechaniczne;1,3-1,6)(Oleje opałowe;Palnikowe;1,1 1,2)(Paliwa gazowe;Palnikowe(1,1-1,2) 13.Odzysk ciepła w przemyśle spożywczym, przykłady i ograni Wspol.odzysku,regeneracji ciepła:R=(Qodz/Qdost)*100%, R=(tR-t1)/(tp-t1)*100% R- okresla stopien wykorzystania ciepla odparowanego.Urządzenia,np.wyparki wielodziałowe(para z 1działu ogrzewa 2dział).Niskie współc wnikania ciepła-duża powierzchnia kontaktowa.Ciepło odpadowe-ta częśc ciepła opuszczającego urządzenie cieplne, które można wykorzystac; charakteryzuje się ono wysoką temperaturą, występuje w dużych ilościach, nie jest agresywne chemicznie.Nośniki ciepła odpadowego w przemyśle spożywczym, wysoko temperaturowe spaliny,gorące powietrze opuszczające suszarkę,opary, gorące wody poprodukcyjne, skropliny, półprodukty, produkty ogrzane do wysokich temperatur.Odzysk ciepła-rekuperatory, regeneratory, podgrzewacze,sekcje wymiany ciepła.Rekuperatory(wymienniki wężownicowe,rura w rurze, płomienno-rurowe).Ograniczenia:nakłady finansowe, powie wymiennika. Odzysk z gorących ścieków, wód zdrowotnych > 70°C, ich odpływ jest równomierny lub wyrównywany za pomocą zbiorn retencyjnych. Wraz ze wzrostem sto regeneracji maleje zuzycie ciepla.
15.Zasobniki pary (ciepła) budowa,działanie, zastos izolowany walczak,wypełniony w 90% wodą,doprowadzana jest para za pomocą specjalnych dysz,co powoduje intensywne mieszanie,krążenie wody w zasobniku.W okresie zbyt dużej produkcji pary w stosunku do zapotrzebowania nadmiar pary wtłaczany jest do przestrzeni wodnej zasobnika.Para skraplając się oddaje ciepło skraplania wodzie w zasobniku.Entalpia wody wzrasta do wartości odpowiadającej ciśnieniu pary p1 pary zasilającej- ładowanie zasobn.Gdy działy potrzebują więcej pary obniża się ciśnienie w zasobniku do ciśnienia p2, wtedy zaczyna wrzec i powstaje para.Rozładowanie zasobnika następuje, gdy zwiększa się zapotrzebowanie na parę przez odbiorniki ciepła.W zasobniku spada ciśnienie i woda wrze, co powoduje wytw pary wodnej,która następnie odprow jest do działu produkcji jako para nasycona wilgotna. Zasobnik pracuje przy różnicy ciśnien ładowania(p1) i rozład (p2).Zastoso: pozwala zwiększyc akumulację układu wytwarzania pary i umożliwia pracę kotłów przy prawie stałym obciążeniu,sprawnośc wytwarzania pary jest zbliżona do optymalnej.Zalety:równomiernośc w obciążeniu kotłów,mniejsze zużycie paliwa,ochrona środowiska,większa elastycznośc pracy układu wytwa pary,zmniej\ ilości czynnych kotłów parowych,możliwośc pracy kotła przy wyższym ciśnieniu;brak okresowych obciążen,korzyści ekonomiczne, lepsze wykorzystanie urządz technologicznych. 16. Zmiany parametrów pary wodnej w celu dostosowania ich do warunków pracy. W warunkach procesu odwracalnego,w idealnych dyszach, proces rozprężania przebiega przy entropii s=const. Na wykresie i-s proces rozprężenia od cisnienia p1 do p2 przebiega po prostej AB. Przy wystepowania tarcia proces musi stac się nieodwracalnym, a wiec rozprze będzie przebiegalo ze wzrostem entropii. W innym przypadku przy wys tarciu entalpia gazy przed i po rozprze będą sobie rowne i proces przebiegnie wzdłuż odcinka AD. Przeciwdzialanie temu zjawisku sprowadza się do umieszczania reduktora pary w odlelosci kilku metrow od odbiornika i nei izolowania ostatniego odcinka ruroc za redukt.natepsuje wtedy ochlodzenie pary, spadek entalpii i spadek temp i osiagniecie punktu na krzywej granicznej x=1, stanu nasycenia. 18.Czy przeponowy wym ciepła ogrzew parą może pracować bez odwad? Może, ale nie powinno się do tego dopuszczac, gdyz wym pracuje wtedy z parą przelotową, tzn przy niepełnym skropleniu pary. Wymi, ciepła pracuje ekon gdy para wodna skrapla się w nim całkow. Przy niepełnym skropleniu zużycie pary w wym jest większe niż wtedy gdy para skrapla się całkowicie mimo że wydajność cieplna wym w obu przypadkach jest jednakowa ze wzglę na jednakową różnicę temp i jednakowe warunki skraplania pary. Pełne wykorzystanie ciepła skraplania pary wodnej w wym zapewnia prawidłowo pracujący odwadniacz.
17.Zwężkowy-prosta budowa, wygląd zwężki pom.wykorzystuje zależność M=α0A√2Δpq(M-str cieczy lub pary,d- śred zwęźki, Δp- różnica ciśń przed i za zwężką, ρ- gęst skroplin lub pary). Duża różnica ρ pary i cieczy. Przepłynięcie strum przez mały otwór powoduje przepusz skroplin(98-87) i bardzo mało pary (straty 2-3). Stosowane są tam gdzie jest stały przepływ np. stacje wyparne.Termodyn: para zamiast unosić płytkę dociska ją do podloża. Jeżeli maleje ciśń dynami to roś ciśń stat. Jeżeli przypływaja skropliny to płytka unoszona jest do góry i przepływaja do wyjścia jeśli natomiast płynie para to płytka jest dociskana i nie przepływa dopóki nie ulegnie skropl. P. wodn ma dużą prędk, więc wzrost ciśń dynam powoduje spadek ciśń stat,gdy znajdzie się w gnieździe nad płytką to jej prędk maleje i spada ciśń dynam a rosnie ciśń stat dociskając płytkę do podlo. Zal: małe wym niskie koszty wykon, prosta budowa, prosta zasada dział, instalacje w różnych pozycjach. Wady: wrażliwe na zanieszyszcz straty pary na malych przepł. Termostat: oparty na rozszerzalności cieplej metalu wchodzących w skłąd płytek.Jeżeli płyną skropliny to temp jest niższa niż temp pary i płytki nie wyginają się, a grzynek opuszczony, otworem wylewaja się skropliny. Jeżeli przypływa para to wzrost temp pow wygięcie się płytek i grzybek ściśle dociska, brak przepływu pary. Zal: małe rozmiary niepodatny na zanieczyszczenia gdyż nie zawiera filtr. Wady: drogi, przy małych przepływach duże straty, brak możliwości zaizolowania. Pływak: gdy poziom skroplin jest duży to pływak jest unoszony do góry razem z grzybkiem, ma miejsce swobodny przepływ skroplin. Gdy skroplin jest mało wówczas pływak z grzybkiem opadają i brak jest przepływu. Zal: prosta budowa i zasada działania, niezawodność niepodatne na zanieczyszczenia oporne na duże zmiany natężenia przepływu, można go zaizolować. Wady: duże rozmiary, trudność instalacji w układzie instalacja pionowa19.SKOJARZ GOSPO: max sprawn przem ene zaw w paliwie na energie elektr w zasadowych elektrowniach dochodzi do 40% wartości. Średn jest znacznie niższa i wynosi 30%. Wni: jeżeli jedynym celem jest pozyskanie energii elektr to ponosimy bardzo duże straty. Tam gdzie potrzebna jest energia elektr i para tech istnieja możliwości bardziej racjonalnego gosp energią. W gosp energ wytwarzana w kotle para zostaje najpierw skierowana do wykonania pracy w turbinie przeciwprężnej skojarzonej z pędnią, a nast. Jako para wylotowa wykorzystywana jest do celów tech. Wyk w cukroniach. W kotłach parowych kosztem ciepła spalania wytwarzana jest para wodna przegrzana o ciśń 2-8 Mpa i temo 300-500C. Para z turbiny kierowana jest do wym gdzie oddaje ciepło w postaci skroplin trafia doza skroplin skąd dalej trafia do podgrzewacza wody i do kotła. Para o temp 300-500C kierowana jest do turbin przeciwprężnej. Wypływa para o p=0.4 Mpa i niewielka ilość skroplin. Służy do instalacji wyparnych. Rozprężona para w turbinach ma 0.4Mpa niewi przegrzanie. Służy jako czynnik grzejny w wyparkach. Dzięki skojarz gosp energ wykorz ene z paliw ok 90.
20.Uzdatnianie wody: to dostosowanie własności i składu wody do wymagan techno: odżelazianie- to usunięcie z niej (wytrąceniu) nadmiernych ilości związków Fe. Polega na zamianie wyst w wodzie związków Fe w postaci rozpuszczonej w związki nierozp, które są zatrzymywane na złożu filtracyjnym. odmanganianie- podobnie jak odżelaz lecz usuwanie Mn, którego związki są trwalsze, wymaga wykorzystania kataliza.filtracja- ma na celu usunięcie z wody zawiesin i ciał stałych; mecha, w zależności od stopnia dokładności, dzielimy na: filtr cząstkową, mikrofilt, ultrafilt, nanofil, hiperfilt (metodą odwróconej osmozy) , zmiękczanie- usuwanie związków powo twardość wody. Może odbywać sie: destylacja, dekarbonizacji(strącenie soli Ca i Mg termicznie lub chemicznie, np. przy pomocy Na albo fosforanów), metodą jonitową, poprzez doda zw chemi tworzących rozpuszczalne kompleksy z Ca i Mg. Demineralizacja- usunięcie z wody rozpu w nieorg (głównie soli). Najpopu sposobem demin wody jest tzw. wymiana jonowa, która składa się z dwóch etapów: 1/ Wymiana kationów (głównie metali) na jony wodorowe, odbywająca się na kationicie 2/Wym anionów (głównie reszt kwasowych) na jony wodorotlenowe, odbywająca się na anionicie. Oczyszczona woda zostaje pozbawiona wszystkich zawartych w niej soli-równoważna ilość jonów wodorowych i wodorotl, tworząc cz wody. Dezynfekcja- niszczenie mikroorganizmów obecnych w wodzie i zabezpieczenie dobrej jakości wody. Celem dezynfekcji końcowej jest zniszczenie mikroorganizmów obecnych w wodzie po wcześniejszych procesach jej oczyszczania oraz zabezpieczenie wody przed wtórnym- w sieci- rozwojem organizmów żywych, głównie bakterii Jako czynniki dezynfekujące stosowane są: Chlor- dotąd najczęściej używany,chloraminy, dwutlenek chloru, promieniowanie UV -maksymalna efektywność przy dł.fali 265nm ozon. odwrócona osmoza- istotą jest oddzielenie wody od rozp w niej substancji bez stosowania jakichkolwiek środków chem. Proces ten jest uwarunkowany obecnością błony (półprzepuszczalnej membrany), przez którą mogą przeniknąć jedynie cz wody.Pod wpływem ciśnienia woda, przechodząc przez membranę z roztworu o większym stężeniu do roztworu o mniejszym stężeniu, zostaje trwale oddzielona od zanie, które są odprowadzane do ścieków. Membrana zatrzymuje zanieczyszczenia orga i nieorg oraz rozpuszczone w wodzie ciała stałe, metale ciężkie, pierwiastki radioaktywne, przepuszczając tylko czą czystej wody.
21.Dezynfekcja - zniszczenie lub inaktywacja żywych i przetrwalnych form org. Chemiczne: wprowadzenie silnych utleniaczny: Cl, podchloryny, ClO2. Najczęściej: gazowy chlor szkodliwy dla zdrowia. Cl2- subs w wodzie ulegają utlenieniu, a nie chlorowaniu.Wybuchowy powstały podchloryn-negatywne. Ozon- dezynfektant, silny utl. Fizyczne: obróbka termiczna, naśw prom. Ultrafioletowym, ultradźwięki, prom. Y ultrafiltracja. Obrobka term- duży koszt, rzadko stos,Promieniowanie UV- woda musi być klarowna, w przeciwnym razie nastapi rozproszenie fal i niedobry efekt. Ultradźwieki, promi. y- niestos w Polsce. 22.Uzdatnianie wody: zapobiega wytacniu osadów i kamienia kotłowego zmniejsza szybkośc korozji urządzenia kotlowego oraz zapobiega pienieniu wody. Kamień kotłowy: fosforan wapnia i Mg, węglany Ca i Mg, siarczany MgOH, zw Al, Fe, zw org i domieszki mech. Powstające warstwy kam kotł i mułu powdoduję wymiany ciepła przez ścianki ogrzewalne co pow spadek sprawności kotła i nadm zużycia paliwa. K.k. stanowi niebezp uszkodzenia Kotla, gdy po odpryśnięciu kamienia, woda zetknie się z rozgrzana sciana Kotla. Obecność sub gaz. Rozp w wodzie zasilającej kotły parowe jest szkodliwa. O2 i CO2 w stanie wolnym jako gazy agresywne przyczyniają się do wywoływania wzmożeniej korozji. Uzdadnianie wody zasilającej kotly parowe polega na : zmiekczaniu wody lub demineralizacji, odgazowaniu term, dozowaniu inhibitowów korozji, odzielenie korodentów; dozowaniu fosforanów korygujących i reduktorów tlenu. 23. Wyjaśnić zasadę użytkowania wody w obiegu zamkniętym. Narysować schemat, podać zalety i wady takiego systemu. Zamknięty obieg wody - Zastosowanie tego układu jest ciągłe krążenie wody w obiegu zamkniętym. Woda stale powraca do urządzenia produkcyjnego, gdzie spełnia określone zadania produkcyjne (chłodzenie, rozpuszczanie, transportowa, itp.) Woda zawracana (w zależności od wymagao stawianych wodzie dopływowej) może być poddawana chłodzeniu lub oczyszczeniu. Ilość wody w obiegu ulega zmniejszeniu na skutek strat pochodzących np. z parowania lub zużycia w procesie produkcyjnym. Uzupełniana jest z ujęcia wodnego. Wady: wysoki koszt eksploatacji, konieczność budowy bardzo skomplikowanych i długich sieci wodno-kanalizacyjnych, droższe, bardzo skomplikowane urządzenia do chłodzenia wody. Zalety:brak odsyłania wody do ścieku.
24. Wyjaśnić, na czym polega proces usuwania żelaza i manganu z wody w warunkach przemysłowych . Odżelazianie- to usunięcie z niej (wytrąceniu) nadmiernych ilości związków Fe. Odżelazianie polega no zamianie występujących w wodzie związków żelaza w postaci rozpuszczonej (2+) w związki nierozpuszczalne(3+), które są zatrzymywane na złożu filtracyjnym. Warunkiem koniecznym aby to osiągnąć jest napow wody. W wyniku napowietrzania usuwany jest z wody wolny CO2, dzięki czemu podwyższa się odczyn tej wody. Sole żelaza hydrolizują w wodzie stosunkowo łatwo, tworząc rozpuszczalne wodorotlenki Fe(OH), które następnie są utleniane rozpuszczonym w wodzie tlenem do nierozpuszczalnych i wytrącających się wodorotlenków żelazowych. Jeżeli sole żelaza występują jako siarczany FeS04, wynikiem hydrolizy jest wodorotlenek żelazawy i kwas siarkowy. Pod wpływem tlenu (w czasie procesu napow) wodorotlenek żelazawy przechodzi w wytracajacy się wodorotlenek żelazowy, natomiast wywiązujący się kwas siarkowy może obniżyć odczyn pH do wartości <5, przy której proces odżelaziania ustaje. W takim przypadku, o ile woda nie zawiera dostatecznej ilości węglanów samorzutnie zobojętniających kwasy, należy ją zalkalizować wodorotlenkiem wapnia. Warunkiem szybkiego przebiegu procesu utleniania żelaza dwuwartościowego do trójwartościowego jest osiągnięcie w czasie napowietrzania jak najwyższego odczynu. Odmanganianie- podobnie jak odżelazianie lecz usuwanie manganu, którego związki są trwalsze, wymaga wykorzystania katalizatorów. Skuteczność odmanganiania zależy ponadto od odczynu wody. Najkorzystniej przebiega ono przy pH > 8, przy którym związki Mn hydrolizują do Mn(OH)2. Po napowietrzeniu wodorotlenki te wytrącają się w postaci nierozp Mn(OH)3. Przy niższych pH odmanga jest możliwe tylko w obecności katalizująco działających tl Mn, które osądzając się na złożu w filtrze ciśnieniowym sorbują Mn w postaci wodorotlenków. Pełna sprawność procesu jest więc możliwa po "wpracowaniu się filtra", tzn. po wytworzeniu się warstwy tlenków. W wyniku nadmiernego zakwaszenia wody kwasem siarkowym i CO2 może zajść potrzeba alkalizowania wody wodorotlenkiem wapnia. Złożoność reakcji zachodzących przy odmanganianiu sprawia, że poprawne i optymalne ustawienie procesu wymaga dużego doświadczenia obsługi oraz starannej kontroli. Należy również zwrócić uwagę na zakłócenia w procesie odmanganiania, jakie mogą spowodować związki azotu znajdujące się w wodzie, a w szczególności amoniak. W tej sytuacji tlen, dostarczony w czasie napowietrzania, zużywany jest do ich utleniania, o nie do utleniania wodorotlenków manganu. Zachodzi wówczas potrzeba odpowiedniego zwiększania ilości dostarczanego tlenu
25. Zmiękczanie wody usunięcie z niej jonów powodujących twardość wody: Ca2+ i Mg2+. Ze wzgl na rodzaj stos procesów wyróżnia się zmiękczanie wody:jonitowe,strąceniowe,membranowe.W metodach strąceniowych:termiczne,wapno-soda, zmiękczanie ługiem sodowym,sodą,fosforanami.Metody jonitowe: wykorzysty zdolności jonowymiennych jonitów mających w swej strukturze grupy funkcyjne zdolne do wymiany jonów między wymieniaczem a roztworem. Podst warunkiem efektywnej wymiany jonowej jest zapewnienie dobrych warunków dyfuzji jonów zawartych w wodzie do wnętrza(?). Przebiega w kilku fazach: zmiękczenie wody, płukanie złoża jonitowego, regeneracja złoża, przemywanie złoża jonitowego. Płukanie złoża kationitu ma na celu poruszanie wszystkich jego ziaren, rozluźnienie i usunięcie zbryleo. Wypłukane sole CaCl2 i MgCl2 usuwane są do ścieków. Przemywanie złoża jonitowego wodą ma na celu usunięcie zawartego w złożu roztworu poregeneracyjnego. Prowadzone jest do momentu gdy stężenie chlorków w wycieku ze złoża nie przekracza zawartości ich w wodzie przedreakcyjnej. 26.Usuwanie gazów, odtlenianie wody. Z wody dla kotłów parowych gazy powinny byc usunięte, szczególnie O2 i CO2, ze wg na możliwość powstania ogniw korozyjnych w kotle. Stosuje się:odgazowanie fizyczne i chemiczne. Usuwanie dwutlenku węgla. Fizyczne odgazowanie wody zapewnia rozpuszczenie gazu w wodzie przez podwyższenie temperatury. Podczas odgazowania wody nast. Cząstkowy rozkład kwaśnego węglanu sodu i tym samym znalezienie się w wodzie CO2 zwiazanego chemiczne. NaHCO3->Na2CO3 + CO2 + H2O. Odtlenienie: Chemiczne odtlenienie wody polega na dawkowaniu do wody silnych reduktorów wiążących tlen. Środkami odtleniającymi spotykanymi w praktyce są a/siarczyn sodowy Na2SO3 b/związki hydrazyny N2H2.