Marta Gut
Publiczne Gimnazjum nr 4 w Zbylitowskiej Górze
„Laurka dla Nauczycieli”
Scenariusz uroczystości z okazji
Dnia Edukacji Narodowej
Uwagi autorki:
Scenariusz może być wykorzystany w każdej szkole, chociaż szczególnie przeznaczony jest do wykonania przez młodzież gimnazjalną. Starałam się bowiem tak dobrać teksty aby były one zrozumiałe dla gimnazjalistów. Mile widziany byłby udział chóru szkolnego lub zespołu wokalnego. Wybór tekstów, sposób ich interpretacji, wprowadzenie elementów ruchowych, są zależne od inwencji przygotowującego. Dobrze byłoby wprowadzić jak najwięcej ruchu, lekcja przedstawiana na początku ma przedstawiać niesforną klasę, która się wierci, rozrabia, rzuca samolocikami itp. Podobnie pozostałe teksty powinny być przedstawione z humorem, z odpowiednią mimiką z wprowadzeniem elementów ruchowych. Piosenki są tylko propozycjami. Należy wykorzystać utwory
i środki przekazu najbardziej dostępne. Ja wykorzystałam jako podkłady muzyczne do tekstów piosenek melodie na plikach MIDI, ściągnięte z Internetu ( np. „My Cyganie”, „Córka Rybaka”).
W scenariuszu wykorzystałam teksty Grażyny Antas, Małgorzaty Simajchel oraz własne.
DEKORACJA:
Lewa część sceny przedstawia salę lekcyjną. Sześć stolików z krzesłami, za którymi zasiądą uczniowie przedstawiający lekcję. W tle tablica. Pozostała część sceny ustrojona jest różnokolorowymi płótnami, do których przypięty jest ogromny bukiet kwiatów z kolorowej bibuły. Kwiaty tworzą złudzenie przestrzeni. Wszystko w żywych barwach.
Konferansjer:
Dzień dobry państwu!
Uroczystość okazji Dnia Komisji Edukacji Narodowej młodzież naszej szkoły pragnie uświetnić programem artystycznym, w którym znajdą się piosenki, wiersze i scenki. Wszystko to zaprawione dobrym, choć niekiedy może śmiałym humorem.
Scenka przedstawiająca lekcję:
Słychać dzwonek
(Uczniowie wbiegają zajmując miejsca w ławkach. Rozmawiają głośno, wykłócając się o coś, chłopcy się popychają, dyskutują. Wchodzi nauczycielka)
N: Dzień dobry!
U: Dzień - do - bry pani Estreicher (W czasie wymawiania słowa siadają)
N: Siadajcie. Sprawdźmy listę obecności:
Broda? (Jestem!)
Ciemięga? (Jestem!)
Potańska (Jestem!)
Kociarnia? (Jestem!)
Teraz się popytamy. Na ostatniej lekcji mówiliśmy o zaimkach. Ciemięga, wymień przykłady zaimków!
Ciemięga: Kto? Ja?
N: Bardzo dobry! Siadaj.
Na dzisiejszej lekcji porozmawiamy sobie o waszych wakacyjnych przygodach…
Zobaczymy, czy potraficie się ładnie wypowiadać.
(Broda wyciąga piłę)
Broda! Co to jest??
Broda: To są moje wspomnienia z wakacji, proszę pani.
N: Wyrażaj się jaśniej!
Broda: Zbudowałem sobie w lesie szałas, w którym zamieszkałem na dwa miesiące.
Codziennie paliłem ognisko i piekłem na nim to, co upolowałem! (Wyciąga procę).
Oczywiście, nikt nie dowiedział się o mojej kryjówce…
N: Broda, ile ty razy czytałeś „Robinsona Kruzoe”??
B: Niewiele, chyba cztery…
N: Widzę, że wasze wspomnienia są bardzo fantazyjne. Zastanówcie się przez chwilę,
a ja tymczasem ułożę dla was dyktando.
Potańska:
(Słychać telefon komórkowy…)
Halo… Mamo? Co będzie dzisiaj na obiad? Co? Naleśniki? Z dżemem? Dziesięć, albo
nie, dwanaście mamo!!!
(Dzieci w tym czasie rozrabiają, puszczają samoloty)
N: Cicho!!! W waszej klasie nie ma w ogóle dyscypliny! Jak wam nie wstyd!
Uwaga, już dyktuję: (Dzieci przysuwają się do siebie)
Nad brzegiem rzeki Dunajec Józio Juzwa zbierał różowe muszelki. Nagle, ujrzał
galopującą Rózię, która przeraźliwie wrzeszczała: Pszczoła! Pszczoła! Ratunku! Więc Józio nie zastanawiając się długo, chwycił wiaderko z muszelkami i wycelował nim w brzęczące zwierzątko. Ale, o zgrozo. Przedmiot walki trafił prosto w żółtą chustkę Rózi, umieszczoną na głowie właścicielki, która padła zemdlona. Józio bohater podniósł z kameni nieżywą … muchę.
Liczę do trzech i oddajemy kartki: raz, dwa, dwa i pół, dwa i trzy czwarte, trzy!
Wróćmy do naszego tematu lekcji
(Cały czas Ciemięga się zgłasza)
Co chciałaś??
Ciemięga: Mogę wyjść??
N: Nie!!! Dopiero co był dzwonek!!
Kociarnia, co robiłeś w wakacje?
Kociarnia: Ja, to proszę panią, grałem, grałem i jeszcze raz grałem. Każdego dnia rano
grałem na komputerze, w południe grałem w piłkę na boisku, a wieczorem grałem -
na harmonijce.
N: Jak to, Kociarnia, to nie pomagałeś rodzicom?
K: Jak nie musiałem grać, to pomagałem.
N: Pogańska, ratuj honor klasy. Jak spędzałaś wakacje?
Pogańska: Ja, to proszę panią, uwielbiam podróżować. Pojechałam do Niemiec, by
zobaczyć Wierzę Eiffla. We Francji zwiedziłam stolicę - Wiedeń. Włochy zachwyciły
mnie prawdziwymi sfinksami.
N: Wiesz co, Pogańska, kup sobie przewodnik po Europie….
Proszę Ciemięga, co znowu chciałaś?
Ciemięga: Chciałam przeczytać wskazówki na wakacje:
Nigdy....
N: No wreszcie, jedna osoba mądrze się wypowiedziała. Dziękuję, żegnam was !
(Słychać dzwonek)
Konferansjer:
Przedstawione wydarzenia zostały zmyślone, aczkolwiek są możliwe. Jakakolwiek zbieżność osób lub sytuacji jest całkowicie przypadkowa.
Piosenka „ Blues niesfornych uczniów” ( 1 i 2 zwrotka - słowa umieszczone są na
końcu scenariusza)
Konferansjer:
A teraz inny fragment szkolnej rzeczywistości. Jak wiadomo we wprowadzonych do szkoły wraz z reformą „Indeksach Gimnazjalisty” kwitnie korespondencja rodziców do nauczycieli i odwrotnie. A oto próbka takiego listu:
Recytator I :
Z przykrością informuję, że syn państwa Jasio zajmuje się na lekcjach kleceniem niewybrednych wierszy. Nie interesują go ani przedmioty, ani nauczyciele. Pytany odpowiada poetycką prozą, która zawsze gorzej wypada niż przysłowiowa proza życia. Nie muszę chyba nadmieniać, z jakim niepokojem obserwujemy pełny rozkwit niepohamowanego talentu Jasia. Należymy do szkół twórczych i nie zależy nam na tłumieniu talentów, raczej na właściwym ich ukierunkowaniu. Pełni troski o wyniki pomiaru kompetencji Jasia prosimy o skuteczną interwencję wierząc, że wykorzystacie Państwo w tym celu właściwe do wagi problemu środki zaradcze. Jako dowód niewątpliwego talentu Jasia załączamy skonfiskowaną na lekcji historii próbkę:
Recytator II:
Po ścianie chodzi mucha,
wygląda jak całkiem głucha
i bardzo, bardzo czarna.
Jakaś ta mucha marna.
Z poważaniem zatroskany wychowawca.
Piosenka „ Blues niesfornych uczniów” (3 zwrotka i refren)
Konferansjer:
Istnieją także inne rodzaje twórczości szkolnej. Choćby skargi uczniowskie niekiedy ubrane w formę wiersza. Wysłuchajmy niektórych z nich:
treny:
„Do matematyczki”
Nieszczęsne zadania i tragiczne wzory
jawią się w snach moich niby jakieś zmory.
Nie o takich snach, matematyczko droga,
marzyła jeszcze wczoraj uczennica młoda!
Za cóżże, za cóż, ma pani kochana,
o matematyce mam myśleć od rana!
I to myślenie tyle czasu mi zajmuje,
że na naukę sił mi już brakuje.
„Do chemiczki”
Nieszczęsne zadania i tragiczne wzory
od dawna straszne, nocne zmory.
Po co me smutne oczy za sobą ciągniecie,
żalu mi przydajecie?
A niechże się wreszcie, co się ma stać stanie,
bo uczyć się tej chemii nie jestem już w stanie!
Niechże się, co ma dziać, dzieje…
Nie masz, nie masz nadzieje…
I ściągaweczki wniwecz, podpowiadania na nic!
I to wszystko przez ciebie, moja miła pani!
Chemiczka dwóję dała jeno,
tak mnie w tej szkole bardzo licho cenią…
„Do polonistki”
Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,
ma droga polonistko, tym postępkiem swoim.
Niby nic, jednak tak to było,
jedną malutką pałką tak wiele ubyło!
Ach, gdybyż to ta jedna tylko była…
cóż, kiedyś ty ich więcej dotąd postawiła!
Przez ciebie matka często się frasuje,
przez ciebie ojciec wieczorami mnie pilnuje.
Czyż serce masz z kamienia, droga polonistko,
żeś obróciła wniwecz, co lubię… To wszystko.
Piosenka „ Blues niesfornych uczniów” (4 zwrotka i refren)
Konferansjer:
Jednakże nie zawsze się skarżymy. Mamy świadomość, że dzięki Paniom Polonistkom uczymy się poprawnie mówić i pięknie wypowiadać. Dlatego dla nich to właśnie powstał następujący wiersz:
Recytator:
KOCHANA PANI POLONISTKO,
ja dla Pani zrobię wszystko!
Choćbym w męczarniach miał skonać,
będę po nocach kuł „Redutę Ordona”.
Zakocham się w poezji Kochanowskiego,
obudzę w sobie miłość do języka polskiego.
Niczym Santiago z rekinami
będę walczył ze swoimi wadami.
Napiszę pięć rozprawek i cztery streszczenia,
byleby nie mieć opinii lenia!
Przydawki, okoliczniki i dopełnienia
nie wzbudzą już we mnie zdziwienia.
Dzięki Pani stanę się MAŁYM KSIĘCIEM,
który „dobrze zobaczy tylko sercem”.
Więc może teraz, kochana Pani,
już więcej mnie nie zgani?
I zamiast miernej lub trójeczki
postawi szóstki i piąsteczki?!
Konferansjer:
Także o matematyce niektórzy uczniowie wyrażają się z wyjątkowym uczuciem:
Recytator:
Matematyko, ty potęgo magiczna;
jesteś wymierna i logiczna!
Twe liczby parzyste czy skończone
skaczą mi do oczu jak szalone!
A najbardziej kocham twą liczbę PI,
która po nocach mi się śni!
Algebro, ty ostra piło cyfrowa,
pomóż mi liczyć, od błędu uchowaj!
Obejmij mnie swym ramieniem paraboli,
pozwól nasycić się sobą do woli!
Torturuj mnie zawiłym równaniem,
a wnet mistrzem zostanę.
Geometrio, wyobraźnio przestrzenna,
jesteś dla mnie opoką zbawienną!
Już dłużej nie będę się krył,
że drżę na widok twych figur i brył.
Dziś wykrzyczę ci z wielką ochotą:
porażasz mnie swą wspaniałą prostotą!
Bądź mi zawsze w całej okazałości
przewodniczką po nieskończoności!
Konferansjer:
A teraz niespodzianka muzyczna! Do wysłuchania piosenki zapraszamy Panią od chemii i Pana od Fizyki:
Piosenka pt. „Tak bardzo się starałem” z repertuaru CZERWONYCH GITAR według tekstu własnego:
1 - Kto dla Pani wkuwał wzory
H2O i SO4, kto, no właśnie kto?
Kto dowodził wielu racji
dzięki chemicznym reakcjom, kto, no właśnie kto?
Ref: Tak bardzo się starałem,
by Pani pytała mnie.
Nad chemią wciąż wzdychałem,
czemu Pani znowu mówi „źle”?
2 - Przecież dałem sobie radę
z niejedną trudną zasadą, ja, tak tylko ja!
Rozpoznałem kwas siarkowy,
no i także azotowy, ja, tak tylko ja!
Ref: Tak bardzo…
3 - Kto na lekcji ani razu
nie pomylił cieczy z gazem, kto, no właśnie kto?
Kto poznał prawo ciążenia,
które w świecie tyle zmienia, kto, no właśnie kto?
Ref: (zamiast nad chemią - śpiewaj nad fizą)
4 - Ja wciąż sniłem o Einsteinie,
bo na fizie było fajnie, ja, tak tylko ja!
Gdyby Pani tylko chciała,
to obliczę masę ciała, ja, tak właśnie ja!
Ref: Tak bardzo…
Konferansjer:
Chcemy poprawnie mówić, znać historię, prawa fizyczne i chemiczne oraz dobrze liczyć, ale czy to wystarczy?? Jesteśmy mieszkańcami Ziemi i o naszej planecie powinniśmy najwięcej wiedzieć. A najdokładniej opowiemy o Ziemi dzięki Pani uczącej geografii:
Recytator:
Na lekcji geografii wszyscy siedzą radośni,
choć muszą wiedzieć, ilu ludzi żyje w Bośni.
Niektórych pytań każdy uczeń unika:
Jaka jest szerokość czy długość równika?
Która planeta najpierw - Mars czy Ziemia?
Dlaczego pora roku się zmienia?
Czy na pewno w Polsce Wisła płynie?
Panie nam powiedzą: co, kiedy i w jakiej krainie.
Pokażą wszystko w szkolnym atlasie,
bo każda z Pań na tym zna się.
Dzięki Nim wiemy, że ziemia jest większa od Księżyca.
Tymi właśnie wiadomościami geografia nas zachwyca.
Konferansjer:
I znów będzie nam towarzyszyła piosenka. Do wysłuchania jej zapraszamy nauczycieli kultury fizycznej:
Piosenka na melodię „My Cyganie” do tekstu własnego:
1 - Ściągam ciuchy i w strój swój wskakuję,
bo w-fu nadszedł czas.
Myślę, że chyba zaraz zwariuję,
wuefiści zmęczą nas.
Ref: Robię skłony i dziesięć okrążeń,
zaraz padnę i pewnie nie zdążę,
a po plecach pot ciurkiem mi leci,
nie ostatni to już raz.
2 - Kiedy wreszcie w siatkówkę pogramy,
poćwiczymy serwów rzut?
Po co piłkę lekarską turlamy,
znowu zrobi mi się wrzód!
Ref. Robię skłony…
3 - Skok przez skrzynię mam opanowany,
jeszcze kozioł czeka mnie.
Jestem blady i zestresowany,
kozioł wygrał, a ja nie!
Ref: Robię skłony…
Konferansjer:
Panu, który uczy muzyki dedykujemy piosenkę:
(na melodię „Córka Rybaka” z repertuaru zespołu „Wały Jagiellońskie” do słów własnych)
Muzyka, muzyka, muzyka,
jakaż piękna to nauka,
że talentu, talentu każdy w sobie,
że talentu każdy w sobie ciągle szuka.
Rozpoznaje i nuty i pieśni,
A do tego Pana w sercu mieści.
Wie, co to jest bemol i klucz wiolinowy,
więc na śpiewanie zaraz jest gotowy.
Ref.
Mazur , oberek, rock i disco polo,
Wnet zatańczysz wszystko parami lub solo.
Dziś kochany Panie, poprosimy ładnie,
Byś nam wtórował, Byś nam wtórował przez całe tygodnie.
Konferansjer:
Kochani nauczyciele, bądźcie wciąż z nami,
czy jesteśmy duzi, czy jeszcze mali.
Życzymy Wam szczęścia na następne lata,
niech żyje i rozkwita nasza o-ś-w-i-a-t-a!!!
Piosenka na zakończenie: „NAUCZYCIELOM”
Po piosence uczniowie podchodzą do nauczycieli z kwiatami i składają życzenia.
W tle słychać melodię z magnetofonu.
Nauczycielom
Ref. Wyśpiewać dziś chcemy Wam życzenia,
z serc naszych płynie dzisiaj pieśń.
Przyjmijcie ją tak, jak ziemia ciepły deszcz,
niech zakwitną bukiety naszych serc.
Jest taki szczególny jeden dzień,
w którym serca wszystkich biją mocniej,
a oczy wyrazić chcą „dziękuję”
i dłonie są drżące i gorące.
Ref. Wyśpiewać dziś chcemy Wam życzenia,
z serc naszych płynie dzisiaj pieśń.
Przyjmijcie ją tak, jak ziemia ciepły deszcz,
niech zakwitną bukiety naszych serc.
W tym dniu życzenia łączą się
jak kwiaty w wielobarwny bukiet
i płyną do tych którzy uczą nas
jak się wspinać na szczyt przeznaczenia.
Ref. Wyśpiewać dziś chcemy Wam życzenia,
z serc naszych płynie dzisiaj pieśń.
Przyjmijcie ją tak, jak ziemia ciepły deszcz,
niech zakwitną bukiety naszych serc.
Blues niesfornych uczniów
Jak co dzień rano spać się chce, a wstrętny budzik budzi mnie ,
Śniadanie wcinam, mlekiem popijam, może na lekcji zdrzemnę się.
Ref. Nasz szkolny blues, szkolny blues,
nasz szkolny blues, szkolny luz.
Bez przerwy kuję cały dzień, a wszyscy mówią jesteś leń!
A ja potrafię uczyć się sam, tysiąc jedynek tylko mam.
Ref. Nasz szkolny blues, szkolny blues,
nasz szkolny blues, szkolny luz.
Gdy czas w-fu zbliża się, to aż z rozpaczy płakać się chce.
By się nie męczyć mówię, że jest mi niedobrze, jest mi żle.
Ref. Nasz szkolny blues, szkolny blues,
nasz szkolny blues, szkolny luz.
I choć problemów tysiąc mam, choć czasem wszystko lepiej wiem,
uczniem być życie całe chcę i w mojej szkole uczyć się.
Ref. Nasz szkolny blues, szkolny blues,
nasz szkolny blues, szkolny luz.
1