Ćwiczenia korekcyjne

Typy ruchów:

• Ruchy liniowe – takie ruchy podczas których poszczególne człony łańcucha biokinematycznego przechodzą przez ten sam odcinek w tym samym czasie w jednej płaszczyźnie

• Ruchy rotacyjne – ruchy które zachodzą wokół osi obrotu a każdy człon łańcucha biokinematycznego pokonuje taką samą wartość kątową w tym samym czasie w określonej odległości od osi obrotu w jednej płaszczyźnie

• Zgięcie i wyprost – ruchy zachodzą w jednej osi i tej samej płaszczyźnie ale w przeciwnych kierunkach. Najczęściej w płaszczyźnie strzałkowej. Z pkt widzenia anatomii ruch odwiedzenia to rotacja

• Rotacja wewnętrzna i zewnętrzna – ruchy w przeciwnych kierunkach wokół tej samej osi najczęściej w płaszczyźnie poprzecznej. Wewnętrzna – równolegle do podłoża w kierunku linii środkowej ciała.

Zakres ruchu (rom) – droga którą przebywają względem siebie części ciała połączone stawem. Wielkość zakresu zależy od struktur czynnych - mięśnie i biernych – jakość stawów i rodzaj, więzadła

Rodzaje skurczów:

1. Izotoniczny – stałe napięcie, zmienia się długość

   • Ekscentryczny – hamująca (wyprost w stawie łokciowym)

   • Koncentryczny – pokonująca (zgięcie w stawie łokciowym)

2. Izometryczny

Synergistyczne mięśnie – współdziałające działanie mięśni posturalnych, utrzymywanie postawy

Mięśnie:

• Posturalne (odpowiedzialne za utrzymywanie postawy ciała, podatne na przykurcze, funkcja statyczna, podporowa

• Fazowe – działanie, siła, motoryka, ruch

Posturalne: 4-boczny cz. Zstępująca, dźwigacz łopatki, prostownik grzbietu (cz. Szyjna i lędźwiowa), czworoboczny lędźwi, brzucha poprzeczny i skośny, prosty uda, biodrowo – lędźwiowy, naprężacz powięzi szerokiej, gruszkowaty, wszystkie przywodziciele bez długiego i smukłego, kulszowo – goleniowe (2-głowy, półścięgnisty, półbłoniasty, brzuchaty łydki), płaszczkowaty, podpotyliczne, wielodzielny, poprzeczny brzucha, piersiowy większy, najszerszy grzbietu, piszczelowy przedni, czworoboczny lędźwi

Mieszane: strzałkowe, najszerszy grzbietu

Fazowe: piersiowy większy cz. Obojczykowa, prostownik grzbietu cz. Poprzeczna i wstępująca, zębaty przedni, prosty brzucha, 4-głowy uda bez prostego, pośladkowy wielki, średni i mały, przywodziciel długi, równoległoboczny, 3-głowy ramienia

Testy funkcjonalne:

1. Objaw derbalowsky’ego stawy krzyżowo-biodrowe:

   • Bada ruchomość stawu krzyżowo-biodrowego. Ocena zmieniającej się różnicy długości kończyn dolnych – objaw wyprzedzania w pozycji leżącej

   • Wykonywanie testu: pacjent leży na plecach. Badamy równość kostek przyśrodkowych i każemy przejść do siadu

   • Interpretacja testu: w warunkach prawidłowych kostki przyśrodkowe znajdują się na tej samej wysokości

   • Jeżeli występuje zablokowanie stawu krzyżowo-biodrowego oraz zanurzenia ruchu między kością krzyżową i biodrową, kończyna dolna po tej stronie w pozycji leżenia jest wyraźnie krótsza a przy podnoszeniu staje się pozornie dłuższa

   • W pw kończyny są równe a po podniesieniu zablokowana będzie wyraźnie dłuższa

   • W pozycji leżącej kończyna po stronie zablokowanej jest wyraźnie krótsza a po podniesieniu długość kończyn wyrównuje się

   • Różnice ok. 2 cm mogą być normą (nie są brane pod uwagę)

2. Test pidellu stawy krzyżowo-biodrowe:

   • Pw. W siadzie, nn szeroko w rotacji zewnętrznej (miednica ustabilizowana), rr na karku, łokcie złączone z przodu, skłon w przód – badamy ruch kolców biodrowych tylnych górnych – czy zablokowane jest pochodzenie od kości krzyżowej czy od biodrowej. Gdy kolec idzie do przodu – kość biodrowa pociągana przez kość krzyżową. Zablokowanie wynika ze strony kości krzyżowej

3. Objaw wyprzedzania (stawy k-b)

   • P.w. Stojąca, kkd ustawione na szerokość miednicy. Terapeuta ustawia swoje kciuki na wysokości kbtg i poleca pacjentowi wykonanie skłony w przód.

   • Interpretacja: w warunkach prawidłowych symetria kbtg

   • W sytuacji patologii po wykonaniu ruchu 1 z kbtg jest wyżej – wyprzedza drugi. Zablokowanie ze strony kości biodrowej

Testy elastyczności mięśni:

1. Test thomasa

   • P.w. Pacjent w leżeniu tyłem. Kd niebadaną pacjent przyciąga do klatki piersiowej. Obserwacja kd pozostającej w wyproście

2. Test jandy w pozycji menella:

   • Pacjent siedzi na skraju kozetki na guzkach kulszowych, przyciąga 1 n do klatki, terapeuta kładzie r na szyi, a przedramieniem asekuruje odc th, pacjent kładzie się na plecach, 1n zwisa poza kozetkę

   • Interpretacja: norma – kolano powinno być na poziomie kozetki, gdy 5 st powyżej poziomu przykurcz m. Biodrowo-lędźwiowego

   • Gdy udo po zgięciu kolana unosi się do góry – przykurcz m. Prostego uda – pięta dąży do pośladka, obserwuję czy kolano idzie dalej w kierunku zgięcia

   • Podudzie na zew. – przykurcz m. Naprężacza powięzi szerokiej

   • Podudzie do wew. – m. Przywodzicieli

   • Rotacja zew. Stopy – przykurcz m. Krawieckiego

3. M. Prosty uda:

   • P.w. W leżeniu przodem, kd niebadana poza kozetką (przyblokowanie stopy), stabilizacja miednicy, kd badana znajduje się wzdłuż linii kozetki. Pacjent przyciąga piętę do pośladka. Odległość pomiędzy piętą a pośladkiem świadczy o rozległości przykurczu

   • 2 wariant: w leżeniu przodem ze stabilizacja miednicy (1 nogę opuszczamy poza kozetkę i dopiero przyciągamy piętę do pośladka

4. Test pseudo lasagne’a:

   • Test na elastyczność mm. Kulszowo-goleniowych. Wykonanie testu: stopa swobodnie ułożona w pozycji pośredniej, chwyt pod piętę i kolano, zgięcie wyprostowanej kd w stawie biodrowym do 90 st norma, poniżej może świadczyć o przykurczu mięśni tylnej powierzchni uda

5. Test patricka – fabre:

   • P.w. Leżenie tyłem, kd badana zgięta w stawie kolanowym, jej kostka boczna znajduje się powyżej rzepki kończyny wyprostowanej, niebadanej. Stabolizacja miednicy kbpg. Porównanie obustronnej odległości kolana od podłoża

6. Mięsień czworoboczny lędźwi:

• W staniu nogi na szerokości bioder skłon boczny, nogi na ziemi

1. Test antafleksji – prostownik grzbietu:

• Siad klęczny, ręce złożone przy nogach (ukłon japoński)

• Jeśli pośladki odrywają się od pięt to miesień jest przykurczony

• Sprawdzamy czy wyrostki kolczyste kręgosłupa równomiernie się oddalają (czy nie ma wywłaszczeń, zaburzeń ruchomości)

1. Test na mięsień gruszkowaty:

• Leżenie przodem zgięcie w stawie kolanowym do 90 stopni i rotacja wewnętrzna podudzia

• Kąt zawarty między kozetką a podudziem powinien wynosić 45 stopni

• Mięsień gruszkowaty zmienia swoją funkcję przy zgięciu w stawie biodrowym do 70 stopni jest rotatorem zewnętrznym natomiast powyżej przechodzi w funkcję rotatora wewnętrznego

1. Brzuchaty łydki:

• Pozycja stojąca wykroczno-zakroczna zgięcie w kończynie nietestowanej, kończyna testowana: linia kolana powinna zetknąć się z linia stopy

1. Piszczelowy przedni:

• Pozycja wyjściowa w staniu na piętach

• Swobodny ruch zgięcia grzbietowego i odwrócenia

1. De kleyna:

• Służy do wykrywania utajonej niedrożności tętnic kręgowych. Badany leży na plecach tak aby jego głowa znajdowała się poza stołem. Badający podtrzymuje głowę i wykonuje nią ruch retrakcji, trakcji, wyprostu, lekkiego bocznego skłonu i rotacji w tę samą stronę. W tym układzie głowy i odcinka szyjnego dochodzi do fizjologicznego „odblokowania drożności tętnicy kręgowej po stronie rotacji i przyblokowania tętnicy po stronie przeciwnej. W przypadku zaburzeń drożności drugiej rozciągniętej tętnicy w przeciągu 30 sekund ujawni się niedokrwienie centralnego układu nerwowego

1. Czworoboczny grzbietu cz. Zstępująca:

• Głowa poza lub na kozetce, rr trzymają brzegów kozetki

• Retrakcja + skłon do boku

1. Dźwigacz łopatki:

• Głowa poza lub na kozetce, rr trzymają brzegów kozetki

• Retrakcja + zgięcie, skłon do boku

1. Mostokowo-obojczykowo-sutkowy m-o-s:

• Pozycja kruka, głowa za lub na kozetce

• Musi być retrakcja

• Funkcje mięśnia: zgięcie do przodu, skłon do boku i rotacja w stronę przeciwną

1. Test na elastyczność m-o-s p:

• Wyprost skłon w lewo i rotacja w prawą stronę

1. Najszerszy grzbietu:

• Pozycja kruka

• Rr w pozycji rotacji zewnętrznej (pozycja anatomiczna)

• Sprawdzamy czy dotknie rękoma kozetki nad głową

1. Zębaty przedni:

• Przodem do ściany, dłonie płasko na ścianie, łokcie na zewnątrz

• Nacisk dłońmi na ścianę

• Obserwujemy czy zaczną odstawać brzegi przyśrodkowe łopatek – jeśli tak to niewydolność zębatych przednich

1. Prosty brzucha:

• Leżenie tyłem, nn ugięte w stawach kolanowych i biodrowych, pięty spoczywają na dłoniach terapeuty

• Pacjent ma zadanie przejść do siadu bez odrywania pięt

• Odrywanie pięt świadczy o niewydolności tego mięśnia

Pomiary zakresów kręgosłupa, długości kończyn dolnych, ocena postawy ciała

Pomiary ruchomości kręgosłupa:

• Za pomocą miękkiej taśmy centylowej (określenie różnicy w odległości 2 pkt kostnych w pozycji wyjściowej i po wykonaniu ruchu). Pomiar należy odnieść do pkt kostnych a nie miejsc zaznaczonych w pozycji wyjściowej na skórze (nad pkt kostnymi). Błąd pomiaru nie powinien przekraczać 1 cm.

• Pozycje wyjściowe:

  • Odc. C. – w siadzie na krześle, nn zahaczone o nogi krzesła (stabilizacja miednicy), rr trzymają brzegi krzesła (stabilizacja obręczy barkowej)

  • Odc. Th. – w siadzie lub staniu ale z ustabilizowaną miednicą

  • Odc. L. – w siadzie na krześle, nn zahaczone o nogi krzesła

• Ruchomość kręgosłupa jest sumą zakresu ruchów poszczególnych segmentów. Całkowity zakres ruchomości kręgosłupa – początek na potylicy (najbardziej wystająca część), koniec na przecięciu grzebienia (z tyłu między pośladkami).

Kręgosłup szyjny – zgięcie:

• Pozycja: płaszczyzna frankfurcka równolegle do podłoża

• Pkt. Odniesienia: guzowatość potyliczna do wyrostka kolczystego c7

• Norma: 2,5 – 3 cm

• Orientacyjnie – broda powinna dosięgać do rękojeści mostka

Kręgosłup szyjny – wyprost:

• Pozycja: płaszczyzna frankfurcka równolegle do podłoża

• Pkt. Odniesienia: szczyt bródki do wycięcia rękojeści mostka

• Norma: 8,5 cm

• Zapis s: 8,5 – 0 – 3 cm

• Orientacyjnie: głowa ustawia się horyzontalnie

Kręgosłup szyjny – skłon:

• Pozycja: płaszczyzna frankfurcka równolegle do podłoża

• Pkt. Odniesienia: wyrostek sutkowaty do wyrostka barkowego łopatki

• Norma: 6,5 cm

• Zapis f: 6,5 – 0 – 6,5 cm

• Orientacyjnie: płatki uszu sięgają barków

Kręgosłup szyjny – skręt:

• Pozycja: płaszczyzna frankfurcka równolegle do podłoża

• Pkt. Odniesienia: szczyt bródki do wyrostka barkowego łopatki

• Norma: 8,5 cm

• Zapis r: 8,5 – 0 – 8,5 cm

• Orientacyjnie: bródka w linii wyrostka barkowego (mierzymy od barku i skręt w przeciwną stronę)

Kręgosłup piersiowy – zgięcie:

• Pozycja: stanie

• Pkt. Odniesienia: wyrostki kolczyste th1 – th12

• Norma: 2,5 cm

• Zapis s: 0 – 2,5 cm

• Test otta – od wyrostka kolczystego th1 odmierzamy 30 cm w dół. Po zgięciu odległość zwiększy się o 2 – 3 cm

• Test th1 – th12 bardziej dokładny aczkolwiek bardziej czasochłonny

Kręgosłup lędźwiowy – zgięcie, wyprost:

• Test schobera l1 – l5 (jak znaleźć l5)

• Test zmodyfikowany schobera – znajduję kolce biodrowe tylne górne, łączę je linią. Od linii mierzę 10 cm do góry i 5 cm w dół, zaznaczam pkt. Po zgięci tułowia pkt. Powinny oddalić się o 4 – 6 cm po ruchu wyprostu pkt. Powinny się przybliżyć 4 – 5 cm

Kręgosłup lędźwiowy – zgięcie:

• Pozycja: stanie

• Pkt. Odniesienia: wyrostki kolczyste kręgów l1 – l5

• Norma: 6 cm

Kręgosłup lędźwiowy – wyprost:

• Pozycja: stanie

• Pkt. Odniesienia: wyrostek mieczykowaty mostka do guzów spojenia łonowego

• Norma: 8 cm

• Zapis s: 8 – 0 – 6 cm

Kręgosłup piersiowo-lędźwiowy – skłon:

• Pozycja: stanie z ręką odwiedzioną do 90 stopni i założoną na kark

• Pkt. Odniesienia: szczyt dołu pachowego do grzebienia talerza biodrowego

• Norma: 9 cm

• Zapis f: 9 – 0 – 9 cm

Kręgosłup piersiowo-lędźwiowy – skręt:

• Pozycja: stanie

• Pkt. Odniesienia: wyrostek mieczykowaty mostka do kolca biodrowego przedniego górnego

• Norma: 4,5 cm

• Zapis r: 4,5 – 0 – 4,5 cm

Całkowite zgięcie kręgosłupa:

• Pozycja: stanie

• Pkt. Odniesienia: guzowatość potyliczna zewnętrzna do grzebienia pośrodkowego kości krzyżowej przy jej podstawie

• Norma: 11,5 cm

• Zapis s: 0 – 11,5 cm

Długość kończyn:

Orientacyjna:

• Rr – łokcie na stole – złączenie przedramion

• Nn:

  • Uda – leżenie tyłem nn zgięte w kolanach i biodrach pod kątem 90 stopni, stopy opierają się o brzuch terapeuty

  • Podudzia – leżenie przodem nn zgięte w kolanach pod kątem 90 stopni – obserwacja kostek.

  • Podudzia – w siadzie na krześle – podudzia równolegle do podłogi nn zgięte w kolanach pod kątem 90 stopni

  • Podkładamy deseczki grubości 0,5 cm pod stopę aż kolce biodrowe tylne górne nie ustawią się w poziomie

Pomiary długości kończyn:

• Względna (funkcjonalna) – w odniesieniu do pkt. Na ciele (obręczy biodrowej lub barkowej), obejmuje staw

• Bezwzględna (anatomiczna) – długość poszczególnych odcinków kośćca

Postawa ciała – jest nawykiem ruchowym, kształtującym się na określonym podłożu neurologicznym, kostno-stawowym, więzadłowo-mięśniowym, środowiskowym i emocjonalno-wolicjonalnym.

Postawą ciała – nazywamy indywidualne ukształtowanie ciała i położenie poszczególnych odcinków tułowia oraz nóg w pozycji stojącej. Postawa jest jednym ze wskaźników prawidłowego rozwoju oraz statystycznej i dynamicznej sprawności ciała.

Prawidłowa postawa – układ poszczególnych odcinków nietkniętych zmianami patologicznymi który:

1. Zapewnia optymalną jego stabilność

2. Wymaga minimalnego wysiłku mięśniowego do jego utrzymania

3. Stwarza warunki do optymalnego ułożenia narządów wewnętrznych

Stabilizacja postawy:

• Czynna – mięśnie

• Bierna – więzadła, torebki stawowe, równoważenie środków ciężkości poszczególnych segmentów

Stabilizacja czynna:

3 układy odniesienia wg wejsfloga:

1. Mięśnie krótkie, międzykręgosłupowe (wielodzielny, międzykolcowe, półkorcowe)

2. Mięśnie długie, ustalające kręgosłup względem miednicy (najdłuższy, prostownik, czworoboczny lędźwi, mięśnie brzucha

3. Mięśnie kończyn dolnych, ustalające kręgosłup z miednicą względem podłoża

Rozwój postawy w ontogenezie:

• Noworodek – pierwotna kifoza ogólna w miarę rozwoju zaczynają się wyodrębniać:

  • Lordoza szyjna (3 – 4 miesiąc)

  • Lordoza lędźwiowa (9 miesiąc)

• 4 – 5 lat – łuk podłużny stopy, zwiększenie lordozy

• 6 – 7 lat – pierwszy okres krytyczny posturo genezy

• 11 – 13 lat k i 13 – 14 lat m – drugi okres krytyczny posturo genezy

• Do 21 – 25 lat – okres ostatecznego ukształtowania postawy

• Zmiany inwolucyjne po 40 roku życia

Cechy charakterystyczne:

• Proste ustawienie głowy

• Fizjologiczne wygięcia kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej oraz prostym kręgosłupem w płaszczyźnie czołowej

• Dobrze wysklepiona klatka piersiowa (przednia ściana klatki piersiowej jest częścią ciała najdalej wysuniętą ku przodowi)

• Dobrze podparta miednica na głowach kości udowych

• Proste kończyny dolne i prawidłowo wysklepione stopy

Badanie ortopedyczne:

V stan ortopedyczny:

1. Ogólny:

   1. Statyczny (pozycja stojąca: budowa i postawa ciała), (pozycja leżąca: proporcje i symetrie)

   2. Dynamiczny (sposób poruszania się i chód)

2. Odcinkowy:

   1. Statyczny (stosunek poszczególnych odcinków do siebie, relacja poszczególnych odcinków do strony przeciwnej, ustawienie poszczególnych odcinków – dowolne, przymusowe, pomiary długości kończyn i obwodów)

   2. Dynamiczny (ruchy bierne, czynne)

3. Miejscowy:

   1. Statyczny – obrysy (skóra, tkanki podskórne), ustawienie bierne, czynne, przymusowe

   2. Dynamiczny (ruchy czynne, bierne, przykurcze, stan mięśniowy)

Badanie od przodu:

• W warunkach prawidłowych pion pokrywa się z guzowatością bródki, wcięciem szyjnym mostka, wyrostkiem mieczykowatym, kresą białą z pępkiem, środkiem spojenia łonowego, przebiega w równej odległości między kłykciami przyśrodkowymi i kostkami wewnętrznymi na środek czworoboku podparcia

• Układ linii poziomych: międzykostkowa, rzepkowa, międzykrętarzowa, międzybiodrowa, szczytu talerzy biodrowych, barkowa

• Linie mikulicza – biegnie prawidłowo od połowy więzadła pachwinowego (połowa odległości między środkiem spojenia łonowego a kolcem biodrowym przednim górnym) przez środek rzepki, stawu skokowego, rzutuje na palec ii

• Oględziny od tyłu – pion spłaszczony z c7 (lub guzowatość potyliczna zewnętrzna) pada na wyrostki kolczyste wszystkich kręgów, szparą pośladkową w równej linii między kłykciami przyśrodkowymi i kostkami wewnętrznymi. Układ linii poziomych: międzykostkowych, podkolanowa, pośladkowa, międzykrętarzowa, linia szczytu talerzy biodrowych, układ łopatek, barkowa, talia

• Oględziny z boku – bierzemy pod uwagę układ stabilizacyjny stawów, pion spłaszczony z otworu słuchowego zewnętrznego na płaszczyznę podparcia

Kształt i ustawienie kręgosłupa zależy od 2 czynników:

• Kąt przodopochylenia miednicy:

  • Kobiety 28 stopni +/- 4 stopnie

  • Mężczyźni 31 stopni +/- 4 stopnie

  • Dzieci 22 stopnie (4 latki)

• Elastyczność kręgosłupa

Dysbalans miednicy:

1. Skrócone mięśnie (przodopochylenie):

   1. Biodrowo-lędźwiowy

   2. Prosty uda

   3. 4-boczny lędźwi

   4. Prostownik grzbietu

2. Skrócone mięśnie (tyłopochylenie):

   1. Prosty brzucha

   2. Skośne

   3. Pośladkowe (głównie wielki)

   4. Kulszowo-goleniowe

Wady postawy przyczyny:

1. Wrodzone:

   1. Kości

      • Zaburzenia kostnienia

      • Kruchość kości

      • Dodatkowe żebra

      • Zrosty kręgów

      • Rozszczepy kręgów

      • Stopa wydrążona

      • Stopa końsko-szpotawa

      • Stopa piętowa

      • Stopa szpotawa

      • Stopa końska

      • Stopa płaska

      • Stopa płasko - koślawa

   2. Mięśni:

      • Wrodzona atonia mięśniowa

      • Postępujący zanik mięśniowy

2. Nabyte:

   1. Rozwojowe:

      • Gruźlica

      • Krzywica

      • Choroba shenermanna

   2. Nawykowe:

      • Przyczyny – czynniki środowiskowe, morfologiczne, fizjologiczne

Typy wad postawy:

1. O zwiększonym kącie przodopochylenia miednicy:

   • Plecy wklęsłe

   • Plecy wklęsło-wypukłe

2. O zmniejszonym kącie przodopochylenia miednicy:

   • Plecy okrągłe

   • Plecy płaskie

Plecy wklęsłe

Etiologia:

• Wrodzona: spondyloliza – przerwanie połączenia między wyrostkami stawowymi dolnymi i górnymi, co doprowadza do kręgozmyku

• Wrodzona: poziome ustawienie kości krzyżowej

• Wrodzona: sakralizacja l5 lub lumbalizacja s1

• Hiperlordoza statyczna huca: otyłe, przekwitające panie z niewydolnym brzuchem, początkowo przykurcz b-/, duży promień ze znacznym przodopochyleniem

• Kompensacja usztywnionego odcinka th np. Po shenermanie, gruźlicy, usztywnienie stawu biodrowego

• Dysbalans mięśniowy (zmiany czynnościowe)

Hiperlordoza l:

• Zwiększone przodopochylenie miednicy, brzuch wypuklony, wypiete pośladki

• Bolesność odc. L, bolesne miesiączki

• Niewłaściwa praca narządów wew. (zaparcia, zaburzenia pracy nerek)

• Często przeprosty

• Mięśnie osłabione:

  • Pośladkowe wielkie, brzucha, kulszowo-goleniowe

• Mięśnie o wzmożonym napięciu:

  • Biodrowo-lędźwiowe

  • Prosty uda

  • Dystalne przyczepy mięśnia kulszowo-goleniowego

  • Prostownik grzbietu l

  • Czworoboczny grzbietu

  • Najszerszy grzbietu

• Ćwiczenia i pozycje zakazane

  • Krążenia rr w tył

  • Mostki

  • Kołyski w leżeniu przodem

  • Podpory łukiem leżąc przodem

  • Klęk prosty

  • Siad podparty

  • Taniec towarzyski

  • Pływanie żabką

  • Leżenie tyłem o nn prostych

  • Rzut dyskiem, oszczepem

  • Jazda konna

• Wskazane pozycje wyjściowe

  • Leżenie przodem

  • Leżenie tyłem nn ugięte

  • Siad skrzyżny

  • Przysiad podparty

Plecy okrągłe:

• Patologiczne zwiększenie kifozy th w towarzystwie:

  • Spłaszczenia klatki piersiowej

  • Ograniczenie ruchomości stawów barkowych

• Tendencja do kompensacji w odc. L

• Głowa i barki wysunięte do przodu

• Łopatki odstające i rozsunięte

• Klatka piersiowa spłaszczona i zapadnięta

Odmiany:

• Wrodzona patologiczna konstytucjonalna: wydłużony łuk

• Patologiczna nabyta krzywizna

• Patologiczna nabyta gruźlicza

• Na tle psychogennym

Lokalizacja:

• Hiperlordoza piersiowa

• Kifoza niska

• Kifoza wysokoa

• Kifoza totalna

Następstwa:

• Zmniejszona pojemność życiowa płuc

• Zmiana ustawienia i funkcjonowania narządów wew.

• Choroby górnych dróg oddechowych

• Zaburzenia w trawieniu i innych funkcjach ukł dokrewnego

• Bóle głowy

Plecy okrągłe:

• Mm. Osłabione, nadmiernie rozciągnięte:

  • Czworoboczny grzbietu – cz. Poprzeczna, wstępująca

  • Równoległoboczny

  • Zębaty przedni – odstające łopatki

  • Prostownik grzbietu w odc. Th

  • Głębokie zginacze szyi

• Mm. Nadmiernie napięte, skrócone:

  • Piersiowe – większy i mniejszy

  • Rotatory wew. Barku: podłopatkowy , obły, najszerszy grzbietu, piersiowy

  • Mm. Międzyżebrowe – co powoduje ustawienie wdechowe klatki piersiowej – niewydolność oddechową – infekcje

• Zabronione:

  • Skłony T

  • Krążenie RR w przód

  • Kołyska na plecach

  • Siad skrzyżny

  • Noszenie ciężkich plecaków

  • Przewroty w przód

  • Pływanie kraulem na piersiach

• Zalecane:

  • Leżenie tyłem NN ugięte

  • Elewacja i depresja tylna łopatki

Plecy Płaskie:

• Budowa smukła lub wskutek siedzącego trybu życia

• Wskutek nadmiernej aktywności – zbyt szybkie wdrożenie treningu siłowego typ atletyczny

• Barki opuszczone i wysunięte do przodu, zmniejszenie pojemności i wielkości klatki piersiowej

• Cel uelastycznienie kręgów – by przywrócić krzywizny a z nimi funkcję amortyzacyjną, wzmocnione mm (przywrócenie balansu mm.), potrzebna siła grawitacji w pracy korygowania

• Przeciwwskazania:

  • Mało pozycji niskich

  • Zwisy zakazane, siad skrzyżny, prosty,

  • Zakazane ćwiczenia antygrawitacyjne

• Zalecane:

  • Przednia elewacja i depresja łopatki

  • Tylnia elewacja i depresja miednicy

Kolano koślawe:

• Zmiany mięśniowo-więzadłowe

• Rozciągnięcie więzadła pobocznego piszczelowego, skrócenie pobocznego strzałkowego

• Rozciągnięcie m. półścięgnistego, półbłoniastego, krawieckiego, głowy przyśrodkowej czworogłowego

• Przykurczone pasmo biorowo-piszczelowe

• Zalecenie i przeciwwskazania przy niewielkiej koślawości:

  • Odciążenie stawów kolanowych (zmniejszenie wagi ciała, jak najmniej pozycji stojącej)

Kolano Szpotawe:

• Staw kolanowy oddalony od linii pośrodkowej ciała, podudzie zbliżone do niej

• Przyczyna: krzywica, nadwaga ciała

• Więzadło poboczne strzałkowe rozciągnięte, poboczne piszczelowe przykurczone

• Przeciwskazania, zalecenie odwronie niż przy kolanie koślawym (siad skrzyżny)

Stopa płaska statyczna:

• Stopa płaska podłużnie

• Największe zmiany zachodzą w stawach najbardziej ruchomych (piętowo – skokowym, skokowo – łódkowym)

• K. piętowa ustawia się koślawo

Neurofizjologia postawy:

• Reakcje zapewniające stałość przyjętej postawy i podtrzymujące prawidłowe położenie kończyn (reakcje statyczne)

• Reakcje które umożliwiają przyjęcie prawidłowej postawy po nieprawidłowym ułożeniu (odruchy nastawcze lub prostujące)

• Reakcje zapewniające równowagę ciała z chwilą zmiany, położenie środka ciężkości (odruchy równowagi)

Wady postawy znajdują swoje źródło w sferach:

• Neurofizjologicznej (nawyk, czucie wadliwego ustawienia)

• Kostno – stawowo – więzadłowej (zablokowania stawów, stan więzadeł

• Mięśniowej

• Środowiskowej (od czujności rodziców, wychowawców)

• Emocjonalno – wolicjonalnej (typy emocji)

Test Matthiasa:

• Przy osłabieniu postawy I stopnia dzieci mogą wprawdzie czynnie się wyprostować lecz po upływie 30 sekund tułów ulega przemieszczeniu ku tyłowi, czemu towarzyszy powiększenie się kifozy piersiowej i lordozy lędźwiowej

• Osłabienie postawy II stopnia polega na tym że dziecko nie może się w pełni wyprostować i już na początku unoszenie ramion do przodu w mniejszym lub większym stopniu przechyla się ku tyłowi

Fazy kontroli motorycznej:

• Mobilność

• Stabilność (praca agonistów i antagonistów)

• Mobilność na stabilności (koordynacja)

• Zręczność

Pozycje wyjściowe:

• Ze względu na lokalizację:

  • Stabilizacja segmentów sąsiednich w stosunku do usprawnianego

  • Kompensacja

  • Odcinki sąsiednie w korekcji lub hiperkorekcji

  • Serowanie odgórne i oddolne

• Ze względu na stopień doraźnego wyrównania wady:

  • Korekcja

  • Hiperkorekcja – nie stosujemy w przypadku gdy powoduje kompensacje w sąsiednich odcinkach

• Ze względu na osiowe obciążenie kręgosłupa:

  • Niskie – nisko położony OSC – leżenie, podpór, klęk

  • Wysokie

  • Izolowane

Fazy reedukacji:

1. Świadomości – uświadomienie dziecku następstw wady, przekonanie do pracy nad wadą, korekcja Wadowa

2. Korekcji – eliminowanie skróceń i napięć mięśni, a potem na słabych mięśniach się można skupić

3. Wytrzymałości posturalnej – dziecko mimo wady potrafi przyjąć i utrzymać prawidłową postawę. Wykonuje się test Matijasa

4. Automatyzacji – dziecko nie myśli o tym co ma poprawić

Prawo Depecha Wolfa:

• Kość rośnie prawidłowo pod wpływem równomiernego obciążenia – równomiernie rozłożenie sił nacisku (statycznych i dynamicznych) i pociągania. Nadmierny nacisk powoduje zahamowanie wzrostu kości, nadmierne pociąganie – pobudzenie wzrostu kości.