Nabłonki dzielimy na gruczołowe i wydzielnicze.
Nabłonek jednowarstwowy płaski – pęcherzyki płucne, kłębuszki nerwowe, naczynia krwionośne, limfatyczne, jama opłucna, śródbłonek osierdzia
N. jed. sześcienny - pęcherzyki tarczycy, oskrzeliki oddechowe, powierzchnia jajników i soczewki
N. jed. walcowaty – żołądek, przewody wyprowadzające, tchawica i jajowód (z rzęskami), jelito (z mikrokosmkami), przewód najądrza (stereocilia), liczne komórki kubkowate (wydzielające śluz)
Nabłonek wielorzędowy – drogi oddechowe, przewód najądrza,
Nabłonek przejściowy – pęcherz moczowy (z komórkami baldaszkowatymi)
Nabłonek wielowarstwowy płaski rogowaciejący – naskórek (z warstwami – podstawną (wyższe, prawie sześcienne komórki), kolczystą (kom. wieloboczne z desmosomami), ziarnista, jasna, rogowa)
Nabłonek ww. płaski nierogowaciejący – jama ustna, gardło, przełyk, pochwa, odbyt
Nabłonek ww. sześcienny – przewody wyprowadzające z gruczołów potowych
Nabłonek ww. walcowaty – cewka moczowa męska, przewody wyprowadzające
Połączenia zamykające – szczelne, fuzja błon dzięki okuldynom i klaudynom; np. obwódka zamykająca (nabłonek jelitowy) lub strefa zamykająca (niewielka powierzchnia, śródbłonek naczyń włosowatych)
Połączenia zwierające – dzięki kadhedrynom i integrynom (oraz winkulinom i a-aktyninom łączącym filamenty aktynowe), łączą błony i cytoszkielety; np. obwódka zwierająca (cały obwód, np. wstawka mięśnia sercowego), punkt przylegania; plamka zwierająca (desmosom; występują na bocznej powierzchni komórek nabłonka jelitowego, w warstwie kolczystej naskórka i we wstawkach mięśnia sercowego; łączą desmogleiny, płytki wewnętrzne utworzone z desmoplakin i plakoglobin, do nich dołączają się tonofilamenty; występują też hemidesmosomy łączące komórki z błoną podstawną, wtedy łączą z płytką integryny i kolagen VII)
Połączenia jonowo-metaboliczne (nexus) – występują kanały koneksony tworzone przez koneksyny o heksagonalnym kształcie podjednostek, przenikają małe cząsteczki, rozprzestrzenia się pobudzenie w mięśniu sercowym i gładkich.
Błona podstawna – blaszka jasna (laminina, entaktyna, fibronektyna), blaszka gęsta (podstawna; kolagen IV, bez włókien) blaszka siateczkowa (włókna retikulinowe z kolagenu III)
Gruczoły dzielimy na endokrynowe (wewnątrzwydzielnicze) i egzokrynowe (zewnątrzwydzielnicze). Zbudowane są z parenchymy z komórek wydzielniczych i otaczającej jej stromy z tkanki śródmiąższowej; gruczoły egzokrynowe dzieli się na surowicze (wydzielają płyn z białkami) i śluzowe (wydzielają płyn z glikoproteinami (mucynami)), ze względu na kształt odcinka wydzielniczego na cewkowe, kłębkowe, pęcherzykowe i cewkowo-pęcherzykowe, ze względu na mechanizm wydzielania na: merokrynowe (tylko pęcherzyk z wydzieliną (egzocytoza), np. gruczoł potowy), apokrynowe (część cytoplazmy z błoną np. g. mlekowy) i holokrynowe (cała komórka, np. g. łojowy).
Glikokaliks to warstwa glikoprotein i glikolipidów pełniąca funkcje ochronne, nadające właściwości antygenowe i nawilżające komórkę, może absorbować substancje, np. adhezja leukocytów do komórek śródbłonka.
Mikrokosmki – wypustki cytoplazmy oparte na filamentach aktynowych, zwiększają powierzchnię chłonną; odmianą są szersze i dłuższe stereocilia występujące w przewodzie najądrza czy uchu wewnętrznym.
Rzęski – długie, ruchome wypustki na szkielecie (aksonema, aparat ruchowy) z 9 par mikrotubuli obwodowych i jednej parze centralnej), przy podstawie ciałko podstawne zbudowane podobnie do centrioli, dłuższa rzęska to wić, obecna tylko u plemnika.
Prążkowanie przypodstawne – wpuklenia błony komórkowej podstawnej części komórki, gdzie lokują się mitochondria, występuje w komórkach kanalików nerkowych.