103. Pokaż trudności Konferencji Międzyrządowej w procesie rewizji Traktatu z Maastricht i
rezultaty jej prac z Amsterdamu.
Marcin, spytaj dr. Wróbel o to, gdzie szukać trudności Konferencji Międzyrządowej, jedyne co znalazłem to fragment poniżej, ale to z wikipedii, w źródłach cicho, więc opiszę generalnie Traktat Amsterdamski.
Trudności jakie napotkała Konferencja Międzyrządowa: Traktat amsterdamski w założeniu miał dostosowywać unijne traktaty do planowanego poszerzenia UE oraz zbliżyć Unię do obywateli, jednak konferencja międzyrządowa przygotowująca traktat nie zdołała wypracować dostatecznie daleko idących zmian, w związku z czym postanowiono, że właściwa rewizja traktatów pod kątem przygotowania do akcesji państw Europy Środkowo-Wschodniej przyjęta zostanie w późniejszym terminie (czyli Traktat nicejski). Zmiany uzgodnione w Amsterdamie, choć były mniejsze, niż planowano i tak napotkały problemy z ratyfikacją przez państwa członkowskie (w niektórych krajach musiały odbyć się referenda), co spowodowało przesunięcie o 4 miesiące planowanego początkowo na 1 stycznia 1999 r. terminu wejścia w życie traktatu.
Traktat amsterdamski:
Konferencja Międzyrządowa odbywała się w latach 1996-1997, a jej celem było osiągnięcie dalszego postępu w procesie integracji i dostosowanie instytucji do poszerzenia UE. Jej prace koncentrowały się na trzech głównych problemach: zbliżenia UE do jej obywateli, przeprowadzenia zmian instytucjonalnych oraz zwiększenie efektywności działań zewnętrznych UE
Traktat podpisano 2 października 1997
Postanowienia:
Określa tzw. Tożsamość UE oraz ma zwiększać uprawnienia obywateli państw członkowskich UE
Wprowadza postanowienia, których celem jest uproszczenie tekstów traktatów założycielskich Wspólnot Europejskich, by stały się bardziej zrozumiałe dla obywateli państw członkowskich (uchylenie nieaktualnych postanowień, dostosowanie aktualnych w związku z zakończeniem okresu przejściowego, nowelizacja postanowień, wynikająca ze zmiany numeracji, włączeniu postanowień innych aktów, uwzględnienie poprawek związanych z powiększeniem UE)
Wspólne struktury obronne i wojskowe dla wspólnot w ramach Unii
Włączenie do prawa europejskiego układu z Schengen
Parlament Europejski zyskuje większą rolę w powoływaniu członków Komisji Europejskiej
Maksymalna liczba członków Parlamentu Europejskiego wynosi 700 niezależnie od ilości państw
Uproszczono procedury decyzyjne z udziałem Parlamentu Europejskiego, szczególnie procedurę współdecydowania
Wzrosła rola Parlamentu Europejskiego w zakresie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, zwłaszcza przeniesionych do filaru o charakterze ponadnarodowym
Europejski Trybunał Sprawiedliwości otrzymał nowe kompetencje w dziedzinie przepływu osób, polityki azylowej imigracyjnej, oraz w zakresie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych
Zmiany w ramach II i III filaru – wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa staje się w większym stopniu domeną UE, do celów dołączono ochronę integralności UE
Utworzono urząd WPPZiB – z kompetencjami koordynacji prac Unii
Poruszone zostały sprawy problematyki społecznej (zatrudnienie, polityka socjalna, ochrona konsumenta, obywatelstwo UE, ochrona praw człowieka, niedyskryminacja)
Traktat Amsterdamski zapoczątkował proces uproszczania i konsolidacji podstaw traktatowych Unii.
Streszczenie:
Problemy:
Brak porozumienia w czasie Konferencji Międzyrządowej,
Mimo ograniczenia ilości postanowień dalej konieczne były referenda.
Rezultaty prac:
Uproszenie tekstów traktatów – zrozumiałe dla obywateli UE
Włączenie Układu z Schengen
Wzrost roli PE
Nowe kompetencje ETS
Wysoki Przedstawiciel do spraw Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa
Problematyka społeczna
Obywatelstwo UE