Proces zarządzania a podejmowania decyzji
Rodzaje kosztów procesu produkcyjnego
Rodzaje efektów procesu produkcyjnego
Co to jest efektywnośc ekonomiczna produkcji
Zależnośc między zarządzaniem strategicznym a operacyjnym
Podejmowanie decyzji, jest częścią procesu planowania, obejmuje wybór trybów działania spośród zestawu dostępnych możliwości. Planowanie i podejmowanie decyzji pomagają utrzymać sprawność zarządzania, dostarczając wskazówek do przyszłych działań. Podejmowanie decyzji jest podstawą planowania. Czyli tzw. katalizatorem napędzającym proces planowania. Cele organizacji wynikają z decyzji podejmowanych przez menagerów. Podobnie zadecydowanie o wyborze najlepszego planu osiągnięcia szczególnych celów oznacza również decyzje. Omawiając ustalanie celów i planowanie musimy jednak pamiętać, że podejmowanie decyzji jest podstawą każdego aspektu ustalania celów i formułowania planów. Proces planowania najlepiej ujmować jako działanie właściwe danej organizacji. Proces planowania odbywa się w określonym kontekście otoczenia. Menedżerowie muszą wyrobić sobie pełne i dogłębne zrozumienie tego kontekstu, aby określić misje organizacji oraz opracować jej cele i plany strategiczne, taktyczne i operacyjne. Opierając się na zrozumieniu otoczenia, menedżerowie muszą następnie ustalić, co jest ogólnym posłannictwem (misją) firmy. Powołanie firmy wyznacza cel organizacji, założenia, wartości i kierunki. Z powołania (misji) firmy wypływają równoległe strumienie celów i planów. Z tego powołania bezpośrednio wynikają cele strategiczne. Cele te i misja wspólnie pomagają określić plany strategiczne. Z kolei strategiczne cele i plany są podstawowymi elementami do opracowania planów taktycznych. Plany taktyczne wraz z celami taktycznymi kształtują cele operacyjne. Te cele oraz odpowiednie plany taktyczne określają plany operacyjne. Na koniec - cele i plany każdego szczebla mogą być również wykorzystywane jako podstawa przyszłej działalności na wszystkich szczeblach.
4. W teorii ekonomicznej i praktyce gospodarczej, poza modelem konkurencji doskonałej, są stosowane różne miary efektywności ekonomicznej zależnie od tego, co się przyjmuje jako efekt, a co jako nakład. Są uzyskiwane różne relacje efektywnościowe. Mogą one wyrażać stosunek uzyskanych efektów (produkcja, wartość dodana, dochód narodowy, zysk itp.) Efektywność ekonomiczna zapewnia maksymalizowanie efektów przy danych nakładach i minimalizowanie nakładów przy danych efektach. Podstawowe relacje efektywnościowe to: wydajność pracy, produktywność majątku trwałego, efektywność inwestycji, materiałochłonność i energochłonność produkcji. Wyrazem poprawy efektywności ekonomicznej jest wzrost 3 pierwszych relacji i obniżenie się 2 pozostałych. Efektywność ekonomiczna można rozpatrywać w mikroskali — w odniesieniu do całego przedsiębiorstwa lub do jednego z czynników produkcji zaangażowanych w jednym przedsiębiorstwie, albo w makroskali, tzn. w odniesieniu do całej gospodarki narodowej. Efektywność ekonomiczna gospodarki narodowej jest wielkim agregatem łączącym efekty i nakłady ponoszone we wszystkich ogniwach gospodarki. Jej poziom i dynamika wzrostu zależą od ogólnej sprawności całego systemu gospodarczego funkcjonującego w danym kraju oraz od jego miejsca w międzynarodowym podziale pracy, udziału weksporcie i imporcie i ich opłacalności.
5. Zarządzanie strategiczne nadaje zarządzaniu operacyjnemu ukierunkowane i określone ramy działania operacyjnego. Wypełnienie tych ram wymaga twórczej działalności w systemie zarządzania operacyjnego. Chodzi tu o osiągnięcie optymalizacji w zakresie realizacji celów strategicznych a w gruncie rzeczy o przetrwanie firmy.
Biorąc pod uwagę cele strategiczne i zarządzanie strategiczne oraz cele operacyjne i zarządzanie operacyjne, przełożenie planów strategicznych, które są ogólniejsze z natury rzeczy na plany operacyjne nie jest prostym zabiegiem, ale wymaga analizy zasadności i aktualności planu strategicznego, ale też może prowadzić do rewizji tego planu.
Zarządzanie (planowanie) operacyjne nie jest prostym wykonawstwem zarządzania strategicznego. Chodzi o racjonalizację zarządzania strategicznego.
Przedmiotem zarządzania operacyjnego są wszystkie decyzje, które w różnych obszarach działań przedsiębiorstwa muszą być realizowane na bieżąco, aby realizować strategię.