Skan nr 0172
Nota edytorska
Podstawą niniejszej edycji fragmentu tekstów filozoficznych Witkacego jest fotografia autografu autora w postaci brulionu. Zmodernizowano ortografię i interpunkcję, dostosowując ją do obecnie obowiązujących zasad. Modernizacja objęła: końcówki gramatyczne wyrazów, pisownię wyrazów niezgodną z zasadami współczesnej autorowi i obecnie obowiązującej ortografii. Zachowano natomiast charakterystyczne osobliwości języka Witkiewicza oraz pisownię neologizmów. Podkreślenia autora zaznaczono rozstrzeleniem liter w wyrazach.
obchodzi, a rozstrzygnięcie tych kwestii jest konieczne dla zbudowania ontologii obejmującej każdy możliwy byt (Istnienie). Oczywiście, że kwestię znaczenia „jest”: (x(=osobnik) jest (Y) tzn. ogólnie czymś osobowym, samym dla siebie, powiedzmy, aby skrócić na razie problem (AT), trwania samego dla siebie, osobowości, jedności osobowości, ciała jako wyszczególnionego kompleksu jakości, ogółu jakości – do tego powrócę dalej, i (x)=t(z) tzn. jest „ciałem obiektywnym” (tzw. widzianym, dotykanym jako ciało nie moje) należy tak pojmować, jak Kotarbiński1, któremu ten problem też spokoju nie daje. Tylko nie wiem, czy chodzi o samo znaczenie „słówka” (tzw. – a to przecie najgłówniejsze słowisko z całego języka) czy też ono nabiera trochę innej barwy, gdy się mówi raz, że coś w ogóle jest, że coś jest czymś i że ktoś jest kimś, lub, że coś jest kimś czy ktoś jest czymś – w tym ostatnim znaczeniu używana jest przez Kotarbińskiego, gdy mówi osobnik jest ciałem czy też ciało jest osobnikiem. Zaraz to bliżej wytłumaczę.
Tadeusz Marian Kotarbiński (1886–1981) – polski filozof, logik i etyk.↩