Placówki opieki całkowitej

Dom dziecka – to historycznie ukształtowana, mająca bogate tradycje instytucja opiekuńczo-wychowawcza przeznaczona dla dzieci i młodzieży pozbawionych trwale lub czasowo opieki w rodzinie własnej. Zastępuje rodzinę, zapewnia opiekę i wychowanie, odpowiednio do potrzeb warunki rozwoju, przygotowuje do samodzielnego życia. Obejmuje opiekę wychowawczą dzieci i młodzieży do 18 roku życia, a w przypadku kontynuowania nauki do 25 roku życia.

Pogotowie opiekuńcze – to placówka opieki całkowitej, z którą styka się dziecko zmuszone przez coś lub niekorzystną sytuację rodzinną, do odejścia z domu.

Rodzina zastępcza – jest po adopcji najkorzystniejszą formą opieki nad dzieckiem. Powstaje wtedy, gdy małżeństwo lub osoba nie pozostająca w związku małżeńskim bierze na wychowanie nie więcej niż troje dzieci, przy czym stosunki między tymi osobami a dziećmi nie pozostają takie same skutki prawne, jak przy adopcji.

Rodzina adopcyjna – stanowi najbardziej skuteczną i optymalną formę kompensowania dziecku zaburzonego funkcjonowania rodziny lub jej brak. Jej szczególne walory opiekuńczo-wychowawcze polegają na tym, iż stwarza ona pomiędzy dzieckiem a adoptującymi taką więź rodzinną, jaka istnieje pomiędzy dzieckiem a rodzicami naturalnymi.

Ognisko wychowawcze – to placówka środowiskowa, która ma na celu zapobieganie niedostosowaniu i sieroctwu społecznemu dzieci i młodzieży, zapewnia też pomoc rodzinom niewydolnym wychowawczo.

INTERNAT Wg Kowalik:
Internat - jest jednym z ogniw organizacyjnych szkoły. Stanowi formę opieki pełnej, poszerza bazę rekrutacyjną szkoły i pozwala na pogłębienie pracy opiekuńczo-wychowawczej.

Wg Bursa – jest międzyszkolną placówką opiekuńczo-wychowawczą dla młodzieży uczącej się z różnych szkół.

ÅšWIETLICA Wg A. Maksymowicza:

Świetlica – to zespół środków i form organizacyjnych prowadzonych w celu racjonalnego gospodarowania wolnym czasem między zakończeniem nauki w szkole, a powrotem ucznia do domu.