System nauczania kierowanego

Twórca systemu nauczania kierowanego był węgierski lekarz pedagog Andreas Peton, który zastosował ją po raz pierwszy w 1947 r. w Instytucie Rehabilitacyjnym o charakterze pedagogicznym. Metoda służy usprawnianiu dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Charakterystyczna jej cechą jest połączenie usprawniana psychopedagogicznego, leczniczego oraz społecznego. A głównym jej celem jest przygotowanie dziecka do samodzielnego funkcjonowania w społeczeństwie przez przejście z dysfunkcji do ortofunkcji.

Ortofunkcja to nabywanie zdolności potrzebnych do codziennego funkcjonowania. Celem tego systemu jest nauczenie biernego dziecka bycia aktywnym.

System nauczania kierowanego jest spójny i uporządkowany składający się z następujących elementów :

• Dzieci

• Wszystkich członków zespołu terapeutycznego wraz z rodzicami

• Treści nauczania

• Treści rehabilitacyjnych

• Środowisko rehabilitacyjne które jest przyjazne i dostępne oferuje ono alternatywny rozwój które oddziałując na siebie wzajemnie, ma za zadanie realizować założone cele i zadania

• Bariery: psychologiczne, prawne, fizyczne

Założeniami systemu nauczania kierowanego to edukacyjne rozwiązanie medycznego problemu bazujące na plastyczności mózgu, możliwości kompensacji uszkodzeń, naturalnej gotowości dziecka do nauki. Polega na zintegrowanym działaniu na dziecko niepełnosprawne w zakresie polepszenia jego :

• funkcji neuromotorycznej (przemieszczania się itp.)

• aktywności życia codziennego (samoobsługa)

• komunikacji i uspołecznienia (mowa, systemy komunikacji pozawerbalnej)

• intelektu (nauka szkolna)

Dziecko z porażeniem mózgowym musi nauczyć się wielu rzeczy które dziecko zdrowe uczy się nie świadomie a oto czynniki ułatwiające proces uczenia się w nauczaniu kierowanego

1. Grupa dzieci

2. Codzienny program który :

• ułatwia powtarzanie czynności

• daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa

• wyznacza rytmiczny tryb życia dzieci

1. zespół terapeutyczny

• na zespół terapeutyczny składają się specjaliści z różnych dziedzin: medycyny, fizjoterapii, psychologii, pedagogiki, logopedii

• wyznacza kierunek pracy

• planuje prace i prowadza zajęcia

• pilnują czy dzieci dobrze wykonują polecenia

• pomagają oraz asystują dzieciom przy wykonywaniu ćwiczeń

1. serie zadań są

2. intonacja rytmiczna inaczej

Kluczowe dla systemu nauczania kierowanego są następujące ułatwienia:

1. Obecność prowadzących

2. Praca w grupie

3. Mowa (metoda rytmiczności poleceń)

4. Dobrze opracowany program ogólny i poszczególne serie zadań

5. Specjalne przyrządy (meble Peto)

6. Transfer

Zasady nauczania kierowanego

1. Zasada systemowości

2. Zasada systematyczności

3. Zasada wiązania teorii z praktyką

4. Zasada poglądowości

5. Zasada świadomości

6. Zasada celowości

7. Zasada efektywności i nie przeciążania

8. Zasada indywidualizacji

9. Zasada wszechstronności

10. Zasada stopniowania trudności i następstwa rozwojowego dotyczy właściwego doboru kolejności nauczanego materiału i metod dydaktycznych, które powinny być dostosowane do poziomu rozwoju dziecka oraz jego możliwości percepcyjnych.

Nie należy pomijać również wskazówek wynikających z:

·         Zasady trwałości osiągnięć, umiejętności korzystania z nich i dalszego doskonalenia,

·         Zasady powtarzania i utrwalania czynności,

·         Zasady optymizmu pedagogicznego

·         Zasady przestrzegania zasad ortodydaktyki.