STUDIA PROSPEKTYWNE I KLUCZOWE IDEE
Studia prospektywne mogą stanowić odrębny etap procesu zarządzania strategicznego regionem, są one wówczas podporządkowane formułowaniu strategii regionalnych. Obejmują one cztery kroki postępowania:
1. Diagnozowanie dotychczasowych tendencji i obecnego poziomu rozwoju regionu
(koncentruje się na przeszłości i aktualnej sytuacji regionu, służy do oceny zamierzonych efektów i niezamierzonych skutków polityki i strategii poprzedniego okresu)
2. Identyfikacja systemu złożonego z regionu i jego specyficznego otoczenia
międzyregionalnego i międzynarodowego (prowadzi do segmentacji wnętrza i otoczenia regionu)
3. Rozpoznanie i ocena zewnętrznych i wewnętrznych uwarunkowań rozwojowych
regionu (rozpoznanie i ocena wymagają posłużenia się całą posiadaną wiedzą
i doświadczeniem, wykorzystania opinii, ocen konsultantów i ekspertów)
4. Tworzenie scenariuszy otoczenia terytorialnego, sektorowego i makrootoczenia oraz zintegrowanej wizji rozwoju regionu (wymaga to posłużenia się określonym systemem wartości regionu oraz przyjęcia hipotez)
STUDIA PROSPEKTYWNE – 5 KLUCZOWYCH IDEI
a. Otoczenie zmienia się ale problemy pozostają, puszkując rozwiązań problemów musisz sprostać wyzwaniom stawianym przez otoczenie
b. Od kluczowych aktorów do punktu rozwidleń; wizje rozwoju i scenariusze uwarunkowań formułuje się pod wpływem punktów zwrotnych i czynników napędowych
c. Stawiać dobre pytania i nie ulegać dominującym poglądom; tyrania dominujący poglądów i opinii rodzi postawy i zachowania konformistyczne
d. Od prostych narzędzi i pomysłów do całościowego myślenia i pełnych rozwiązań; pomysły i koncepcje rodzą się w oparciu o proste procedury
e. Od antycypacji poprzez motywację do działania; pasja i zbiorowa refleksja nad przyszłością oraz indywidualne pragnienia i zaangażowaną postawę efektywności i skuteczności działania
UKŁAD SIŁ KONKURENCJI ORGANIZACJI I OBSZARU
5 sił Portera to metoda analizy mikrootoczenia (otoczenia konkurenycjnego) organizacji. Została opracowana i opublikowana na przełomie lat 70-tych i 80-tych przez M.E. Portera.
Zakłada ona analizę sektora działalności przedsiębiorstwa w oparciu o 5 czynników:
- siłę przetargową dostawców,
- siłę przetargową nabywców,
- rywializację między przedsiębiorstwami w dektorze,
- Groźbę nowych wejść
- groźbę pojawienia się substytutów
Czynniki te i zależności między nimi wyznaczają atrakcyjność sektora potencjalnych inwestorów.
WIZJA I MISJA ORGANIZACJI
WIZJA jest koncepcją biznesu, „duszą” organizacji, tak, jak jej „sercem” jest kultura. Wizja stanowi wspólną własność i wartość organizacji. Wizja „żyje”, rozwija się i podlega aktualizacji wraz z ewolucją otoczenia. Wizja powinni mieć liderzy/ przewództwo organizacji.
FUNKCJE WIZJI ORGANIZACJI: WIZJA…
- ukierunkowuje rozwój organizacji
- wyzwala energię niezbędną dla rozwoju organizacji
- stanowi o sile przywództwa
- motywuje personel do działania
- służy kuminikacji zewnętrznej i wewnętrznej
- jest podstawą sukcesu organizacji
WIZJA STRATEGICZNA ORGANIZACJI
DOCHODOWOŚĆ POTRZEBY
MISJA ORGANIZACJI
Jednozdaniowy opis wizji organizacji, niepowtarzalny, podtsawowy cel odróżniający organizację od innych tego samego typu; sens i racja istnienia organizacji. Definiuje głównego klienta, jego wartości i oczekiwania. Ukazuje klientowi maksymalne do osiągnięcia korzyści, wskazuje wyróżniające kompetencje/atuty, które posiada organizacja. Ustala ofertę działalności rdzeniowej, którą organizacja zamierza prowadzić.
PROCES PROJEKTOWANIA STRATEGII
Proces formułowania strategii staje się okazją do nawiązywania bliższych kontaktów oraz do wytwarzania klimatu partnerskiej współpracy między uczestnikami sceny regionalnej. W trakcie tego procesu nabywane są umiejętności dialogowania i dochodzenia do konsensusu, a także przyswajane są zasady i sposoby wzajemnego konsultowania rozwiązań strategicznych z różnych punktów widzenia.
Procesy tworzenia strategii regionalnej:
a) proces intelektualny- tworzony w sposób profesjonalny zgodnie z regułami sztuki dokumentu strategii regionalnej. W procesie znajdują zastosowanie określone zasady, procedury, techniki programowania oraz zarządzania
b) proces polityczny- w trakcie którego wyrażana jest wola polityczna, eksponowane są wartości i interesy podmiotów polityki i poszczególnych uczestników sceny regionalnej. W trakcie dokonywania wyboru politycznego ma miejsce poszukiwanie konsensusu i zawieranie możliwych do przyjęcia stron kompromisu.
Misja – cel – sytuacje zewnętrzne: szanse/zagrożenia / sytuacje wewnętrzne: siły/słabości – problemy strategiczne/kluczowe pytania – opscje startegiczne/ strategie – projekty priorytetowe.
5. NIEFORMALNE PLANOWANIE STRATEGICZNE
Planowanie nieformalne oznacza dobrowolnie prowadzone, niesformalizowane, procedury planistyczne, nie posiadające mocy wiążącej i ukierunkowane na uzyskanie konsensusu. Celem planowania nieformalnego jest uniknięcie lub wyrównanie potencjalnych konfliktów poprzez procesy współpracy, jeszcze przed wykonaniem prawnie wiążących opracowań planistycznych. Ponadto odpowiednio wcześniejsze uwzględnienie podmiotów, na które może mieć wpływ planowanie, ułatwia późniejszą realizację planowanych przedsięwzięć. Planowanie przestrzenne w Niemczech na wszystkich poziomach planowania obejmuje aspekty planowania nieformalnego.
6.STRATEGIA, CZYM JEST I JEJ RODZAJE.
Strategia - to plan działań określający długofalowy kierunek i zakres działalności organizacji osiągającej dzięki swojej konfiguracji zasobów i kompetencji przewagę w zmieniającym się otoczeniu w celu spełnienia oczekiwań interesariuszy
Rodzaje strategii organizacji
Strategie produktowe i rynkowe- statyczne i dynamiczne, ujęcie relacji popytowo-podażowych,
obecne i nowe rynki, stare i nowe produkty.
Strategie korporacyjne i biznesowe- strategie dwupoziomowe; poziom I w systemie złożonym z organizacji i jej specyficznego otoczenia; poziom II w ujęciu sektorowym, rynkowym i jednostek portfela działalności strategicznych.
Strategie funkcjonalne- strategie obszarów funkcjonalnych organizacji z wyodrębnieniem małego i średniego biznesu oraz wielkich firm i korporacji międzynarodowych.
Strategie zasobowe- strategie oparte na specyficznych kapitałach, na wyróżniających atutach,
strategie oparte na wiedzy i kreatywności.
Strategie maksymalizujące szanse przetrwania małej firmy
a. Strategie innowacyjne
Strategie zabezpieczające przyszłość i kreowania potencjału rozwojowego,
Strategie wykorzystania i wzbogacania kompetencji wyróżniających i utrzymywania przewagi konkurencyjnej,
b. Strategie wzmacniające
Strategie niszy rynkowej i wąskiej specjalizacji i redukcji charakterystycznych deficytów
Strategie zarządzania zależn. I redukowania stopnia zależności od gł. Dostawców, klientów i
nowych partnerów.
c. Strategie przestawiania się
TYPY: jawne/niejawne, ogólne/specyficzne, czyste/mieszane, rozwoju/przetrwania, biznesowe/funkcjonalne, kooperacyjne/kompetencyjne/konkurencyjne.
7. WYZWANIA STRATEGICZNE REGIONU
Region może podejmować wyzwania lub rzucać je innym konkurencyjnym obszarom.
Wszystkie regiony są zmuszone sprostać wyzwaniom, które niosą w skali globalnej ogólne
zmiany cywilizacyjne. Źródłem wyzwań jest przeszłość regionu – związane z nią sukcesy
i porażki restrukturyzacji gospodarczej. Źródłem może być też jego otoczenie
wewnątrzkrajowe lub międzynarodowe. Genezą wyzwań jest również wnętrze regionu, jego
środowisko wewnętrzne. Jego stan obecny porównany ze stanem pożądanym ujawnia
istnienie luki strategicznej.
Wyzwania strategiczne mogą być postrzegane jako:
- stany nierównowagi strukturalnej (np. wysokie, długotrwałe bezrobocie osób młodych)
(wynikają z nieskutecznego radzenia sobie z rozwiązywaniem problemów strategicznych, świadczą
o kryzysogennej strukturze regionu)
- zewnętrzne presje i wymuszenia (np. współczesne procesy globalizacji)
- wybory i decyzje strategiczne podyktowane wartościami i interesami aktorów sceny
regionalnej i ich wizją regionu (źródłem tych wyzwań są wybory, decyzje, aspiracje elit
regionalnych)
Faza projektowania polityki rodzi wyzwania: cywilizacyjne, pozycjonalne oraz aspiracyjne.
Natomiast faza wdrażania strategii daje wyzwania kompetencyjne, organizacyjne i finansowe.
Wyzwania są determinantami zmiany strategicznej w regionie nie tylko w formie różnego
typu inicjatyw, innowacji i inwestycji, lecz także zmiany tożsamości kulturowej.
Podział wyzwań strategicznych
W fazie projektowania polityki strategicznej regionu :
a) Cywilizacyjne – ich źródłem są procesy integracyjne występujące w skali kontynentalnej oraz globalne zachodzące w skali światowej
b) Pozycjonalne – wynikające z sytuowania się regionu w różnych grupach strategicznych ze
względu na strukturę działalności
c) Aspiracyjne – wynikają z wewnątrzregionalnych motywacji i potrzeb społeczności lokalnych, z tradycji kultury i tożsamości regionu
W fazie wdrażania strategii :
Kompetencyjne – związane z likwidacją luk w posiadanej wiedzy i umiejętnościach
przywódców i menedżerów regionalnych, potrzeba rewaloryzacji wiedzy
b) Organizacyjne – związane z samorządnością i przedsiębiorczością, inicjatywami, innowacjami i inwestycjami
c) Finansowe – związane z generowaniem nowych źródeł dochodów regionu, z przyciąganiem i pozyskiwaniem zewnętrznych źródeł i środków finansowania
8. STRATEGIA INWESTYCYJNO – LOKALIZACYJNA LUDZI
A. Mieszkańcy i codzienna migracja
pracownicza (grupy roczników mobilnych)
„działaj z nami”
„zainteresuj się nami”
Strategia mobilności
ekonomicznej i przestrzennej
B. Czasowi rezydenci i migranci (międzyregionalni i międzynarodowi)
„zakorzeń się”
Wyczekiwanie – co zrobi
korporacja
S. mobilności korporacyjnej i
rodzinnej