6 XII 2012
Terytoria zależne. Definicja z rozdziału XI Karty NZ. Z biegiem czasu zaczęto sygnalizować, że społeczności byłych terytoriów mandatowych mają prawo do samostanowienia. Eksponujące potrzebę usamodzielnić byłych mandatowych, obecnie powierniczych, nosili przekonanie, że sami będąc zwycięzcami wojny, samo posiadali zamorskie posiadłości, których społeczności są nawet biegunowo inne od mieszkańców w metropolii. Posiadali terytoria, nad którymi sprawowali władzę polityczną, ale które są innymi przestrzeniami niż sama metropolia., mieli świadomość, że odmienność tych społeczności, które różnią się etnicznie, kulturowo i które pozostawały w tradycji poza metropolią, powinny mieć szczególny status względem metropolii – terytoria zależne. W Karcie NZ: metropolie powinny samorządowo usamodzielniać terytoria zależne, tak aby te społeczności same się rządziły, niezależnie od politycznej zwierzchności metropolii.
Państwa federacyjne. Struktura państwa federacyjnego oznacza, że tylko niektóre kompetencje są zastrzeżone dla władzy centralnej.
Traktaty względem terytoriów zależnych: art. XII Konwencji o ściganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa – przykład klauzuli, która sygnalizuje następstwa tych ustaleń, których konsekwencją jest zidentyfikowanie z Kartą NZ czegoś, co nazywamy terytoriami zależnymi, ale które są dystansowane jako odrębne, samodzielne, inne niż metropolia przestrzenie, co przekłada się na inną filozofię aplikowania traktatów. Człony federacji – jeśli za sprawą konstytucyjnej rozpiski na poziomie komponentów federacji ()landów), jeśli w Konstytucji mają one wyłączność w decydowaniu w materiach, które są regulowane w traktacie, i jeśli traktat dotyczy tych materii to władze federalne powinny skierować postulat i zasugerować, aby przychylnie odniosły się do traktatu.
Interpretacja umów. Druga grupa reguł, których skrupulatne stosowanie zwiastowałoby proces aplikowania traktatu w dobrej wierze. Ale zanim przejdziemy do tego, to będzie gadał o głupotach. Można mówić o tym, że każdy z negocjatorów wypracowuje jakieś reguły, które są kompromisem. Pójście na kompromis może czasem owocować pewną ogólnością i mniejszą precyzją niż oczekiwałoby języka i postanowień. Każda ze stron przychodzi z innej kultury prawnej, kwestie terminologii i języka to różne bajki. Jeśli zajrzymy do Statutu MTS, jednym z pierwszych rodzajów sporów, które on wyróżnia, to spory na tle interpretacji traktatów.
Istnieje ogólna, podstawowa reguła interpretacji – art. 31. Konwencji Wiedeńskiej: zgodnie ze zwykłym znaczeniem, w świetle przedmiotu i celu traktatu:
dobra wiara – nie kombinuję
zwykłe znaczenie – jeśli on ma termin, to ma zgodnie z literalnym zapisem odnaleźć zwykłe znaczenie, które każdy człowiek mu przypisuje
przedmiot i cel, kontekst – odniesienie zwykłego znaczenia do innych kontekstów, trzeba odczytywać ten zapis w świetle przedmiotu
uelastycznienie wykładni językowej – jesteśmy na linii czasu, świat się zmienia :D
uelastycznienie nie może przeczyć zwykłemu znaczeniu pojęć – może uelastycznić przekaz norm, który w swoim fundamencie jest pochodną zdekodowanego znaczenia słów, nie może proponować niestworzonego rozumienia norm
Przykład: Karta NZ jest zapisana, zredagowana i wynegocjowana w 1945 r. (…)
Jest 14.45.
46
Już
Uelastycznienie w odniesieniu do przedmiotu i celu jaki traktat ma osiągnąć i musi być dokonane w kontekście. Nie można dokonać wykładni na jednej normie, ale w kontekście całego tekstu – treść, całość dokumentacji: załączniki, wstęp. Aby zamknąć problem wykładni: oprócz zdekodowania tekstu tego rutynowego tekstu w kontekście przedmiotu, celu i kontekstu, należy w kontekście brać każdy kolejny traktat i coś nie wiem, nie nadążam pisać.
Mówi tak: w 1950 r. wolą Rady Europy wypracowano Konwencję o Prawach i Wolnościach Podstawowych Człowieka (…); w odwołaniu do standardu, który zagościł w umysłach autorów w 1950 r. – nonsens; od 1950 do 2012 minęło wiele lat i parametry się zmieniają, nie co do rdzenia, ale co do parametrów, pojęcie niektórych wolności ewoluuje.
Jest kilka państw, które mają wielką aspirację dołączenia do Stałej Rady Bezpieczeństwa. Co oznacza, że jej rola jest coraz większa. Gdyby to miało nastąpić, musiałoby dojść do rewizji Karty NZ.
Wygaśnięcie umowy. Idealnie byłoby, gdyby każda umowa zawierała postanowienia co do wygaśnięcia traktatu. Podział okoliczności:
przewidziane umową:
- wyraźnie: czas trwania umowy (EWWiS zawarto na 50 lat; porozumienie pekińskie o dzierżawie Hongkongu na 99 lat; porozumienie ws. Kanału Panamskiego USA i Panamy z wygaśnięciem w dniu 31 XII 1999 r.)
spełnienie warunku rozwiązującego, np. po przeniesieniu siedziby
uruchomienie procedur wypowiedzenia lub wycofania się z traktatu
- pozwalają na domniemanie:
wykonanie umowy, np. cesja terytorium (umowa PRL z ZSRR o wymianę 400 km2), wydanie rzeczy, spełnienie zobowiązania finansowego;
domniemanie jednostronnego wypowiedzenia, gdy umowa nie zawiera klauzuli wypowiedzenie: zgromadzeni w Londynie w 1871 r.: jeśli traktat nie ma klauzuli wyjścia, to wszyscy muszą się na to zgodzić; i to samo przewiduje Konwencja Wiedeńska, z dwoma wyjątkami
wskazane w każdym czasie przez strony umowy
następstwa postępowania państw stron umowy
następstwa niezależne od państwa
W razie konfliktu traktaty dwustronne wygasają, wielostronne są zawieszone w relacjach między walczącymi stronami, traktaty o reżimach obiektywnych pozostają w mocy (czyli o: szczególny status terytorium, cedujące terytorium, wyznaczające bieg linii granicznych). Konflikt włącza działanie prawo haskie – reguły prowadzenia działań wojennych oraz prawo genewskie – humanitarne traktowanie.
Sukcesja. Jest 15.37.