Encefalopatia niedotlenieniowo-niedokrwienna (ENN)
ENN – epidemiologia
60% wśród LBW i ELBW
20-50% dzieci z ENN umiera w okresie noworodkowym
25% z tych, które przeżyły ma zaburzenia neurologiczne w postaci mózgowego porażenia dziecięcego
Rodzaje hipoksji
Hipoksja hipoksemiczna
(następstwo hipoksemii)
Hipoksja anoksemiczna
(brak nośników tlenu)
Hipoksja zastoinowa
(np. choroby płuc, układu krążenia)
Hipoksja histotoksyczna
(np. patologiczna hemoglobina lub niemożność zużycia tlenu przez tkanki)
Przyczyny matczyne niedotlenienia wewnątrzmacicznego
niedokrwistość
nadciśnienie
wady serca, choroby płuc
cukrzyca
ciąża przenoszona
mało- i wielowodzie
zakażenie
Przyczyny płodowe niedotlenienia wewnątrzmacicznego
ciąża mnoga
obrzęk uogólniony
nieprawidłowa budowa
erytrocytów (sferocytoza)
wady rozwojowe płodu
Przyczyny łożyskowe i pępowinowe niedotlenienia wewnątrzmacicznego
przedwczesne oddzielenie się łożyska
zawał łożyska
węzeł pępowiny (prawdziwy, rzekomy)
wypadnięcie pępowiny
ENN – podstawy biochemiczne
przerwana wymiana gazowa → glikoliza beztlenowa → kwasica metaboliczna → zamartwica urodzeniowa
początkowy okres niedotlenienia → hipoksja i hiperkapnia → redystrybucja przepływu krwi → zwiększony przepływ krwi przez mózg → kompensacja niedoboru tlenu
ENN – podstawy biochemiczne
zwiększone wydzielanie adrenaliny oraz innych neuroprzekaźników zmniejszających zapotrzebowanie tkanki mózgowej na tlen
przedłużające się niedotlenienie i kwasica
załamanie mechanizmów kompensacyjnych
uszkodzenie autoregulacji naczyń mózgowych
zmniejszenie przepływu krwi przez mózg
uszkodzenie neuronów
ENN – biochemiczne uszkodzenie neuronu
Biochemiczne skutki niedotlenienia niedotlenienie:
wyzwalanie aminokwasów pobudzających (np. kwasu glutaminowego) w zwojach podstawy mózgu i korze mózgowej → uszkodzenie funkcji pomp jonowych → wnikanie jonów Ca2+ i Na+ do wnętrza neuronów → śmierć komórek
wyzwalanie NO (produkt pośredni) → przenika przez błonę komórkową → zwiększenie uszkodzenia komórek
ENN – biochemiczne uszkodzenie neuronu
komórkowe zaburzenia metaboliczne (dwufazowy model wg Blumberga et al. oraz Lorek’a et al.)
pierwsza faza
upośledzone tworzenie ATP → energia generowana poprzez rozbicie fosfokreatyny → wzrost fosforu nieorganicznego
niski stosunek fosfokreatyny do fosforu organicznego → wskaźnik uszkodzonego metabolizmu komórkowego
wzrost stężenia mleczanów, spadek stężeń ATP do nieoznaczalnego
druga faza
resuscytacja
obniżenie stężenia mleczanów i wzrost stężenia ATP
ponowne obniżenie się stosunku fosfokreatyny do fosforu organicznego → wzrost stężenia mleczanów przy prawidłowym lub zasadowym pH śródkomórkowym
ENN – zmiany neuropatologiczne
zależą od:
charakteru urazu
czasu trwania
stopnia dojrzałości płodu czy noworodka
czynnika naczyniowego
czynnika metabolicznego
ENN – lokalizacja zmian neuropatologicznych
noworodki donoszone:
kora mózgowa
symetryczna martwica istoty szarej okolicy przystrzałkowej
martwica istoty białej podkorowej w okolicy ciemieniowo-potylicznej
hipokamp
jądra podstawy mózgu
jądro ogoniaste
wzgórze
pień mózgu
móżdżek
ENN – lokalizacja zmian neuropatologicznych
wcześniaki:
okolica okołokomorowa
częstsza niż u noworodków donoszonych leukomalacja okołokomorowa zwykle okolicy rogów przednich komór bocznych
podwyściółkowe krwawienia do macierzy i komór mózgu
Rozpoznanie niedotlenienia płodu
Rozpoznanie niedotlenienia płodu
ENN – aspekty kliniczne
uszkodzenie neurologiczne
skale oceniające rozległość uszkodzeń neurologicznych u noworodków – najpopularniejsza skala wg Sarnatów :
postać lekka:
okresowe, nieco wzmożone napięcie z wygórowanymi odruchami ścięgnistymi
po 24 godzinach stałe, nieco wzmożone napięcie, które samoistnie ustępuje
noworodki z postacią lekką ENN zdrowieją i nie mają następstw neurologicznych
postać średnia:
duże zmiany w napięciu mięśniowym i odruchach ścięgnistych
nadpobudliwość
drgawki (mogą się pojawiać)
zmiany w EEG (niskie napięcie, czynność periodyczna lub napadowa)
noworodki z postacią średnią ENN zdrowieją, o ile istniejące zmiany w EEG cofną się w ciągu 5 dni
postać ciężka:
śpiączka
wiotkość mięśni
osłabienie odruchów ścięgnistych
mogą występować drgawki lub stan drgawkowy (1/2 –24 h po urodzeniu – im cięższy uraz tym wcześniej)
ciężkie powikłania neurologiczne
duża śmiertelność (do 50%)
ENN – aspekty kliniczne
uszkodzenia wielonarządowe:
niewydolność sercowo-płucna
(upośledzenie kurczliwości mięśnia sercowego, wstrząs kardiogenny, niewydolność zastawki trójdzielnej, nadciśnienie płucne)
niewydolność nerek
(zaburzenia wodno-elektrolitowe np. hipokaliemia)
niewydolność wątroby (hiperamonemia)
inne: nieprawidłowa perystaltyka (zaleganie, NEC)
ENN – aspekty kliniczne
ENN u dzieci w okresie noworodkowym – wyjątkowo rzadko
wcześniaki z wadami rozwojowymi gł. serca i płuc
noworodki z infekcją: zapalenie płuc, posocznica, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
łatwe zróżnicowanie z okołoporodową postacią ENN – czas wystąpienia objawów!
ENN – aspekty kliniczne
Badania laboratoryjne:
wykluczające infekcję:
morfologia i rozmaz
badanie ogólne moczu
glukoza, mocznik, kreatynina, Ca, Mg, GOT, LDH
gazometria tętnicza lub włośniczkowa
posiew krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego
RTG klatki piersiowej
USG, CT, MR
ENN – aspekty kliniczne
badania laboratoryjne:
badania dodatkowe (przy podejrzeniu innych stanów niż zamartwica)
immunoglobuliny, TORCH, HIV
badania wirusologiczne
badania toksykologiczne krwi i moczu (leki)
badania metaboliczne (mleczany, amoniak, inne)
RTG czaszki i kręgosłupa (podejrzenie urazu)
ENN – aspekty kliniczne leczenie
utrzymanie prawidłowej biochemicznej homeostazy (głównie OUN)
prawidłowa resuscytacja
utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi
utrzymanie prawidłowej temperatury i wilgotności środowiska
prawidłowe wartości gazometrii i równowagi kwasowo-zasadowej
ograniczenie płynów do 2/3 zapotrzebowania dobowego w 1 dobie życia (przy normowolemii !)
normoglikemia
neuroresuscytacja ? - brak jednoznacznych dowodów na współistnienie obrzęku mózgu w przebiegu ENN
hiperwentylacja
środki hiperosmotyczne
glikokortykoidy
niepotwierdzona efektywność antagonistów aminokwasów pobudzających, zmiataczy wolnych rodników, blokerów kanałów wapniowych
leczenie fenobarbitalem:
korzystny wpływ stosowania dużych dawek fenobarbitalu: 40 mg/kg m.c.
(Hall i wsp. J Pediatr 1998)
poprawa stanu neurologicznego, mniejszy odsetek drgawek u noworodków z ENN
brak negatywnego wpływu na częstość pracy serca, częstość oddechów, wartości ciśnienia tętniczego i gazometrii
obniżenie temperatury ciała
72 h oziębienie selektywne głowy noworodka do temperatury mierzonej w odbycie 35,7 ºC (Gunn i wsp. J Clin Invest 1997)
obniżenie metabolizmu tkanki mózgowej i strat energii
zmniejszenie wytwarzania aminokwasów pobudzających
Brak racjonalnego i powszechnie akceptowanego podejścia do leczenia ENN u noworodków
Rokowanie – trudne do określenia zwłaszcza we wczesnym okresie noworodkowym
zależne od długości i nasilenia urazu, wieku płodowego, obecności drgawek, zaburzeń metabolicznych etc.