Agnieszka Płatek

Grupa 1

Data wykonania ćwiczenia: 26.04.2014

Data wykonania sprawozdania: 05.05.2014

SPAWANIE

Spawanie jest to łączenie metali poprzez stopienie ich brzegów często przy użyciu drutu spawalniczego. Żeby było to możliwe należy wytworzyć lokalnie temperaturę rozpuszczalności metali. Najpopularniejszymi metodami spawania jest spawanie gazowe oraz elektryczne.

Spawanie gazowe polega na stapianiu brzegów metali, które mają zostać połączone, poprzez nagrzanie płomieniem powstałym ze spalania się acetylenu (rzadziej wodoru) w atmosferze dostarczanego tlenu. Proces może być prowadzony z udziałem spoiwa lub bez niego. Płomień acetylenu osiąga maksymalną temperaturę 3160⁰C. Spawanie gazowe stosowane jest przy spawaniu cienkich rur o małych średnicach (do 50). Znajduje także zastosowanie w warunkach terenowych oraz dużych powierzchniach (nie stosuje się zasilania). W przypadku spawania grubszych elementów, przed przystąpieniem do pracy należy wygrzać materiał.

W trakcie spawania gazowego zmiana struktury stali jest stosunkowo duża . Dlatego też odchodzi się od tej metody w kierunku spawania elektrycznego (materiał jest krócej nagrzewany a co za tym idzie występują mniejsze osłabienia elementu). Jest to sposób łączenia elementów przy zastosowaniu spawarki elektrycznej- wytwarza się łuk (wyładowanie elektryczne) w szczelinie między spawanym przedmiotem metalowym a metalową elektrodą. Powstaje bardzo wysoka temperatura- rzędu kilku tysięcy stopni Celsjusza. Spawanie elektryczne można podzielić na:

1. Łukowe

1. elektrodą topliwą

• elektrodą otuloną (metoda MMA)

Jest to najstarsza i najbardziej uniwersalna metoda spawania łukowego.

W metodzie MMA wykorzystywana jest elektroda otulona, która składa się z metalowego rdzenia pokrytego sprasowaną otuliną. Pomiędzy końcem elektrody a spawanym materiałem wytwarzany jest łuk elektryczny. Zajarzenie łuku ma charakter kontaktowy poprzez dotknięcie końca elektrody do materiału spawanego. Elektroda topi się i krople stopionego metalu elektrody przenoszone są poprzez łuk do płynnego jeziorka spawanego metalu tworząc po ostygnięciu spoinę. Spawacz dosuwa elektrodę w miarę jej stapiania do spawanego przedmiotu tak aby utrzymać łuk o stałej długości i jednocześnie przesuwa jej topiący się koniec wzdłuż linii spawania. Topiąca się otulina elektrody wydziela gazy, które chronią płynny metal przed wpływem atmosfery a następnie krzepnie i tworzy na powierzchni jeziorka żużel, który chroni krzepnący metal spoiny przed wpływem otoczenia. Po ułożeniu jednego ściegu żużel należy mechanicznie usunąć.

Podstawowa różnica w stosunku do innych metod spawania polega na tym, że w metodzie MMA elekroda ulega skróceniu. W metodzie TIG oraz MIG/MAG długość elektrody pozostaje przez cały czas niezmieniona i odległość pomiędzy uchwytem a elementem spawanym jest przez cały czas stała. W metodzie MMA, aby utrzymać stałą odległość pomiędzy elektrodą a jeziorkiem spawalniczym, uchwyt elektrody musi być przez cały czas przesuwany w kierunku spawanego elementu co powoduje, że umiejętności spawacza odgrywają szczególną rolę.

• elektrodą litą/pełną (metoda MAG, MIG)

Spawanie metodą MIG/MAG polega na spawaniu za pomocą łuku elektrycznego wytwarzanego pomiędzy elektrodą topliwą a spawanym materiałem. Elektrodą topliwą jest drut podawany w sposób ciągły. Łuk i jeziorko ciekłego metalu są chronione strumieniem gazu osłonowego.
- elektrodą proszkową: bez gazu, w osłonie gazu aktywnego, w osłonie gazu obojętnego łukiem krytym

b). elektrodą nietopliwą: TIG

2. Elektronowe

3. Plazmowe

4. Atomowe

5. Elektrożużlowe