Czy obiekty małej architektury na tarasie podlegają urzędowemu zgłoszeniu?
2007-07-09
Informacja o autorze:
Autor współpracuje z Serwisem Budowlanym
Pytanie pochodzi z publikacji Serwis Budowlany
Czy na tarasie o powierzchni 25,0 m2 w budynku mieszkalnym wielorodzinnym można ustawić drewniane obiekty małej architektury ogrodowej typu ławy, gazony, zadaszenia, pergole - na podstawie art. 30 pkt 4 ustawy - Prawo Budowlane?
Czy takie obiekty należy zgłaszać właściwemu organowi czy można je ustawić bez zgłoszenia?
Odpowiedź: Usytuowanie na tarasie budynku mieszkalnego wielorodzinnego drewnianych obiektów małej architektury ogrodowej nie podlega reglamentacji Prawa budowlanego. Inwestor nie ma obowiązku dokonywania zgłoszenia organowi administracji architektoniczno - budowlanej, ponieważ obiekty takie nie będą usytuowane w miejscu publicznym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego.
Uzasadnienie:
W art. 29 Prawa budowlanego sformułowany został katalog obiektów i robót budowlanych, zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, tj. takich, do których nie będzie miała zastosowania ogólna zasada wyrażona w art. 28 ust. 1 tej ustawy. Zwolnienie z powyższego obowiązku nie oznacza rezygnacji z jakiejkolwiek regulacji administracyjnoprawnej. Najczęściej, bowiem wymagane wówczas jest zgłoszenie organowi administracji architektoniczno - budowlanej. Z uwagi na fakt, że art. 29 zawiera wyjątki od ogólnej zasady Prawa budowlanego przyjmuje się, że wykluczone jest stosowanie wykładni rozszerzającej w odniesieniu do przepisów konkretyzujących budowy, czy roboty budowlane, które przepis ten formułuje. Raczej, stosować tutaj należy wykładnię zwężającą.
Obiekty małej architektury - zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 22 Prawa budowlanego nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę, natomiast jeżeli są one sytuowane w miejscach publicznych budowa ich wymaga właśnie zgłoszenia (art. 30 ust. 1 pkt 4). W orzecznictwie przyjęto pogląd, że pojecie miejsca publicznego należy rozumieć w taki sposób, w jaki rozumie się go w języku potocznym. Publiczny, tzn. dotyczący ogółu ludzi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich, powszechny, ogólny, nie prywatny. Z kolei pod pojęciem obiektu małej architektury - należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności między innymi posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej (art. 3 pkt 4b). Niewątpliwie definicja obiektu małej architektury ma charakter otwarty i katalog wskazany w art. 3 pkt 4 prawa budowlanego nie został sformułowany w sposób wyczerpujący. Nie ulega wątpliwości, że obiekty architektury ogrodowej wskazane w pytaniu, należą do przedmiotowej kategorii.
Jeżeli zatem co do zasady inwestor zamierza usytuować je w ramach obiektu stanowiącego część składową nieruchomości gruntowej będącego własnością prywatną, nie jest zobowiązany dokonywać zgłoszenia organowi administracji architektoniczno - budowlanej. Tego typu aktywność inwestycyjna nie podlega reglamentacji Prawa budowlanego. Gdyby natomiast budynek, na którym zamierza się tego typu obiekty umieścić znajdował się w miejscu publicznym, czyli był dostępny dla ogółu, przeznaczony dla wszystkich - w świetle regulacji art. 30 pkt 4 Prawa budowlanego zachodziłby obowiązek zgłoszenia. W pytaniu mowa jest o budynku mieszkalnym wielorodzinnym, należy więc rozważyć, czy stanowi on miejsce publiczne. Nawiązując do wskazanego już uprzednio znaczenia pojęcia miejsce publiczne - przykładowo można byłoby powołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 września 2005 r. sygn. akt II OSK 27/05, niepubl.), w którym wskazano, że park narodowy, jako że jest miejscem służącym ogółowi, jest instytucją powszechnie dostępną, to jest niewątpliwie miejscem publicznym w rozumieniu art. 30 ust. 1 prawa budowlanego Co do zasady, można wyprowadzić wniosek analizując także orzecznictwo wydane w odniesieniu do art. 30 ust. 1 pkt 3 powyższej ustawy (np. wyrok NSA w Warszawie z dnia 2 lipca 2004 r. OSK 454/04 publ. LEX nr 173981), że o publicznym charakterze konkretnego miejsca decyduje dostęp nieograniczonej ilości osób, które w nim się znajdują lub mogą z niego korzystać (np. droga, niekoniecznie nawet mająca status drogi publicznej).
Skoro obiekty architektury ogrodowej mają zostać usytuowane na tarasie obiektu wielorodzinnego - należy stwierdzić, że nie jest to miejsce publiczne w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego Po pierwsze, co do zasady nie jest to obiekt powszechnie dostępny, jak np. droga, plac, czy ulica. Poza tym, aktywność inwestycyjna obejmuje obiekt, co do którego - jak można przypuszczać - dostęp jest znacznie ograniczony i dotyczy mieszkańców budynku. Trudno zatem mówić tutaj o powszechności dostępu, któryby nadawałby tarasowi przymiot miejsca publicznego. Nie sposób uznać, że dotyczy ogółu ludzi oraz że przeznaczony i dostępny jest dla wszystkich, powszechny, ogólny.