MMA -Prąd stały lub przemienny o częstotliwości 50Hz. Rodzaj prądu dobiera się do gatunku elektrody. Spaw Prąd stały- ilość ciepła na + to 70% całego ciepła wydzielonego w łuku. Prąd przemienny ilość ciepła wydzielana jest równomiernie a łuk jest stabilny. Natężenie reguluje się bezpośrednio w spawarce. Wartość dobiera się w zależ. Od średnicy elektrody jej gat. I pozycji. Isp=(30÷40)×d Niskie Nat. =niestabilność łuku, zawys. Nat =nadmierny rozprysk i zbytnie przegrzewanie i uszkadzanie otuliny elektr. Śr dobierana w zależ od grubości spawanego przedm bądź spoiny, pozycji spaw. Typ zalezy od rodz Spaw mat. Sr elektr od 1.6 do 6mm. Śr elektr. Powinna być mniejsza od grubości spaw materialu. Zbyt duza Pręd spaw.= tworzenie wąskiej i nieregularnej spoiny, Zbyt mala pręd spaw. = tworzenie spoiny zbyt wys i szer oraz nawet przepalenie złącza. Poch w kier zgodnym do kier spaw= większa głęb wtopienia przy mniejszej szer i wys lica. Poch w kier przeciwnym do kier spaw = mniejszą głęb wtopienia przy większej szer i wys lica co umożliwia spawanie mat o mniejszej grubości. Zalety : Do spaw różnych rodz i gat metali i stopów: stale niestopowe i stopowe, żeliwa, nikiel, miedź i jej stopy. - spaw w każdej pozycji, na dworze, na wysokościach, pod wodą. –wys jakość Spoin, dobre własn mech. -moż spaw cienkich elem (od 1,5mm) i grubych pow 4mm –proste w obsł, łatwo przenośne i tanie urządzenia do spawania MMA. Wady: nis wyd spaw(ok1-5 kg stopiwa/h)dokuczliwa przy spaw grubych mat.-mała V spaw(0,1-0,4 m/min.)- konieczność usuw żużla i wym elekt zmniej wyd proc- jakość spoi uzależ od umiejętn spawacza -duży koszt(elektrod)w por do innych metod-duża ilość wydz gazów i dymów spaw. ZAST:-wszystk warunki(najb. Uniw met branzy spaw. Uniw gat spaw stali, rodz konstr, pozycje i miejsce spaw. Gł. Zast:- przemysł stoczniowy, spaw rurociągów, prace inst na budowach, spaw w warunk. Polowych i na wys. ZASADA: elektroda otulona= metal rdzeń pokryty otuliną. Pomiędzy końcem ele a spaw mat robi sie łuk ele. Zajarzenie łuku = dotkniecie Ele do mat. Ele topi się i krople stopionego metalu ele przenoszone są poprzez łuk do płynnego jeziorka spaw met tworząc po ostygnięciu spoinę. Spawacz dosuwa elektrodę w miarę jej stapiania do spawanego przedmiotu tak aby utrzymać łuk o stałej długości i jednocześnie przesuwa jej topiący się koniec wzdłuż linii spaw. Top się otulina ele wydziela gazy, które chronią płynny met przed wpływem atmosfery a następnie krzepnie i tworzy na pow jeziorka żużel, który chroni krzepnący met spoiny przed wpływem otoczenia. Po ułożeniu ściegu żużel należy mech usunąć.
Cięcie gazowe: polega na doprowadzeniu met na osnowie żelaza do temp zapłonu, pow której następuje reakcja egzotermiczna tlenu z żelazem. Ciągłość procesu zapewniona jest przez przesuwanie palnika wzdł linii cięcia. Tylko stale stopowe i niest posiadające do 1,6% węgla mogą być cięte tą metodą. Skutecznie można przeciąć met o gr do nawet kilkuset mm. Produkt powstały po wypaleniu met gazową to wypałka. Urządz do cięcia O2 jest palnik. Głowica paln= dysza tnąca, przez którą przepływa tlen tnący i dysza podgrzewająca, w której płynie mieszanina gazowotlenowa powst w komorze mieszania(podgrz mat ciety)Oprócz acetylenu można stosować także inne gazy, jak: propan-butan, wodór, gaz ziemny. Nie tniemy żeliw i metali kolorowych !!Zalety: nieskompl proces,duża uniw procesu cięcia,możliwość przepalania grubych blach Wady: duży stopień nagrzewania się materiału,mała dokładność w stosunku do cięcia (laser, woda), wycięty detal należy poddać dalszej obróbce.
Spaw gazowe łączenie ele met za pomocą płomienia z palnika gazowego. Do otrzymania odpow płomienia stos się nast gazy palne: acetylen, butan, gaz koksowniczy, metan, wodór oraz niepalne: tlen, powietrze. najbardziej ekonomiczna jest mieszanka acetylenu z tlenem. .Acet(C2H2) otrzymuje się przez działanie wody na karbid w wytwornicach acetylenowych. Acetylenowy gaz Rozpuszczony w acetonie może być magazynowany w butlach stalowych pod znacznie wyższym ciśnieniem niz. w stanie wolnym. Spawając acetylenowo uzyskujemy aż 3 płomienie : płomień redukujący (podstawowy), utleniający, nawęglający.
MIG/MAG. Najcześciej stos- półautomaty spawalnicze, w których posuw uchwytu odbywa się ręcznie. W przypadku produkcji seryjnej lub masowej stosuje się automaty i roboty, gdzie posuw uchwytu jest zmechanizowany. MIG wyk się gazy obojętne, np. argon, hel, mieszanki argon-hel. MAG -gazem osłonowym CO2, jego mieszanka z argonem lub z argonem i tlenem. W MIG/MAG łuk elektr jarzy się między spaw mat a Ele w postaci drutu. Łuk i jez ciekłego met są chronione strumieniem gazu obojętnego lub aktywnego. Parametry spaw. Nat prądu: 60–500 A[1],moc cieplna: 1,25 kW[1],napięcie elektryczne: 18–28 V, V spawania 0,2–0,5 m/min,śr drutu spaw: 0,5-4,0 mm,nat przepływu gazu ochronnego 12–30 l/min Zastosowanie: w liniach technologicznych i pracach montażowych, do spawania automatycznego i półautomatycznego Zalety : dobra jakość spoin,duża wyd,możliwość zrobotyzowania metody,możliwość spaw elem o szerokim zakresie gr,możliwość spaw we wszystkich pozycjach. Wady: przeznaczona jest wyłącznie do spawania stali niestopowych (MAG),w czasie spawania przy osłonie CO2 wyst duży rozprysk metalu (MAG) Źródłami prądu są prostowniki o płaskiej charakterystyce statycznej oraz inwertory. T.I.M.E. Cechą charakterystyczną metody T.I.M.E. jest zastosowanie mieszanki czteroskładnikowej o składzie 26,5% hel, 65% argon, 0,05% tlen 8% dwutlenek węgla lub 26,5% hel, 25% dwutlenek węgla, 2% wodór i reszta argon
TIG ( tungsten inert gas)– met spaw nietopliwą ele wolframową w osłonie gazów obojętnych takich jak argon, hel lub mieszanki argonu i helu. Łuk jarzy się pomiędzy ele wyk z wolframu lub wolframu z dodatkami (tor, lantan, cer ) a spawanym materiałem. ele wolfr (palnik TIG) jest dołączana do ujemnego bieguna (minusa), a zacisk "masy" do dodatniego bieguna (plusa) spawarki. Powoduje to wydzielanie większej ilości ciepła w miejscu powst spoiny a nie w ele (elektrony przepływają od minusa do plusa). Zakres natężenia prądu-10-300A, napięcie 10 – 30 V,prędkość spawania 0,12 – 0,21 m/min[potrzebne źródło,średnica elektrody 0,5 – 6,4 mm, natężenie przepływu gazu ochronnego 7 – 20 l/min Zalety:najlepsza ze wszystkich metod spaw jakość połączeń,możliwość zrobotyzowania,spawanie elementów o szerokim zakresie grubości (jedyna metoda do napawania i spawania artystycznego detali poniżej 1 mm grubości; tylko w trybie impulsowym z łukiem prowadzącym służącym do lepszego celowania w miejsce wykonania spoiny),możliwość spawania we wszystkich pozycjach wady: mała wydajność w przypadku spawania ręcznego (w praktyce rekompensowana jakością spoin) ,konieczność stosowania dodatkowej osłony przed wiatrem przy spawaniu w przestrzeni otwartej.
Zgrzewanie - trwałe łączenie części urządzeń lub konstrukcji z metalu lub z tworzyw sztucznych. Polega na rozgrzaniu stykających się powierzchni tak, aby przeszły one w stan plastyczny i dociśnięciu ich. Uplastycznieniu ulega tylko niewielka objętość na granicy styku.W zależności od stosowanej metody zgrzewania najpierw następuje docisk, a potem rozgrzewanie, albo odwrotnie, najpierw rozgrzewanie, a potem docisk. Rodzaje zgrzewania: elektryczne oporowe,gorącymowietrzem, tarciowe,ultradźwiękowe,indukcyjne. Zgrzewanie Ele opor składa się z 3 faz. 1: ELem dociska się elektrodą, włącza prąd o duzym natężeniem. Na skutek przepływu pradu wydziela się ciepło na pow styku która ma duzo większy opór elektr niż opór elem łączonych. Na rozorz pow zaczna się tworzyc strefa roztopionego uplastycznionego metalu zwana jadrem zgrzejnym. 2. Im większe ciepło tym większy rozrost jądra zgrzeiny. Rozgrzany metal uplastycznia się, a dociskająca siła może spowodować jego odkształcenie, co jest normalnym efektem ubocznym tej metody. 3.Po wyłączenia prądu jądro zgrzeiny osiąga max wielkość,ale zgrzeina pozostaje nadal pod dociskiem elektrod, rozpoczyna sie proces krzepnięcia (rekrystalizacji) metalu w jądrze zgrzeiny. Elektrody -wykonane ze stopu miedzi, dobrze przewodzi prąd i ciepło. Materiał elektrody powinien być łatwo obrabialny, odpowiednio twardy, wytrzymały i nie zgrzewać się z materiałem łączonych części. Czoło elektrody może być płaskie i kuliste. Zgrzewarka Trzy główne zespoły:1.Zespół energetyczny, 2.Zespół dociskowy, 3.Zespół sterowniczy
Lutowanie – metoda łączenia elementów metalowych za pomocą metalowego spoiwa zwanego lutem o temperaturze topnienia niższej niż temperatura topnienia łączonych elementów. Istotne jest, aby zarówno lut, jak i elementy lutowane, osiągnęły temperaturę lutowania (wyższą od temperatury topnienia lutu), w przeciwnym przypadku mogą powstać wadliwe złącza zwane zimnymi lutami lub zimnymi stykami. Podstawową różnicą między lutowaniem a spawaniem jest to, że w przypadku spawania temperatura procesu jest tak wysoka, aby stopić i materiał dodatkowy, i brzegi elementów spawanych.Podczas lutowania powierzchnia łączonych metali nie zostaje stopiona, a trwałe połączenie następuje dzięki wystąpieniu zjawiska kohezji i płytkiej dyfuzji. Lutospawanie - to proces łączenia metali (głównie żeliwa) pośredni pomiędzy lutowaniem twardym a spawaniem. Połączenie uzyskuje się wyłącznie przez stopienie lutu (bez nadtapiania łączonych metali), natomiast technika procesu i sposób przygotowania krawędzi łączonych przedmiotów są podobne jak przy spawaniu. Topnik (odtleniacz) - substancja ułatwiająca lutowanie (miękkie i twarde) poprzez chemiczne oczyszczanie łączonych metali. Powszechnie stosowane topniki: chlorek amonu lub kalafonia do lutowania lutem cynowo-ołowiowym, kwas solny lub chlorek cynku do lutowania powłok ocynkowanych, boraks do lutowania twardego metali żelaznych.Topnik spełnia trzy funkcje:usuwa tlenki i zanieczyszczenia z lutowanych pow. zapobiega powstawaniu nowych tlenków podczas lutowania poprzez odcięcie kontaktu z powietrzem. ułatwia topnienie i zwiększa płynność lutu. Najpopularniejsze zastosowania lutów to elektronika i jubilerstwo. Lutowanie stosuje się do łączenia miedzi i jej stopów, cynku, stali, aluminium i jego stopów.