Państwo –organizacja polityczna realizująca swoje cele na określonym terytorium, wobec określonego społeczeństwa z możliwością stosowania w stosunku do niego przymusu niezbędnego do sprawowania władzy. Prawo – zbiór wzorów zachowań stworzonych przez państwo, których przestrzeganie jest wymuszone. Normy prawne – wzorce zachowań przedstawione pisemnie. Składają się z:(  Hipotezy – dresata, okoliczności stosowania  Dyspozycji – skutek prawny, nakazane zachowanie się adresata  Sankcji – reakcji organów państwowych w przypadku nie zastosowania się do dyspozycji)

Normy prawne:  Bezwzględnie obowiązujące (imperatywne) – Nie można się od nich odwołać;  Względnie obowiązujące (dyspozycyjne) – pozostawiają stroną swobodę w układaniu stosunków umownych. Przepis prawny – zbiór norm prawnych, zapisany wg. określonego schematu. Musza być jasno sformułowane, zapisane poprawnie pod względem gramatycznym i prawniczym. Jeżeli zawierają nowe pojęcia, musza posiadać słowniczek. Kodeks – zbiór przepisów zawierających normy zachowań ludzkich w ramach jednorodnych stosunków prawnych (cywilne, karne, handlowe…)

Wykładnia/Interpretacja prawa – podjęcie rozumowania które doprowadza do zrozumienia, to co ustawodawca chciał osiągnąć formując przepis w określony sposób. Wykładnia autentyczna – dokonuje jej podmiot ustalający akt Wykładnia operatywna – dokonywana przez organ państwowy w trakcie stosowania prawa w praktyce Wykładnia doktrynalna – dokonywana przez przedstawicieli nauki.

Źródła prawa:  Umowy między narodowe (ratyfikuje prezydent);  Ustawy (uchwala sejm);  Rozporządzenia – na podstawie uchwały wydawana przez prezydenta, radę ministrów, prezesa RM

Gałąź prawa – zespół przepisów obowiązujących w określonym państwie, regulujących pewną dziedzinę życia społecznego, ustaloną wg. kryterium rozwiązywanych jednorodnych stosunków społecznych.

Gałęzie prawa w Polsce:  Podstawowe – nie musi zapożyczać do regulacji stosunków norm z innej gałęzi prawa (np. konstytucyjne, administracyjne, cywilne);  Kompleksowe – korzysta z normy należących do kilku innych gałęzi prawa (gospodarcze, podatkowe) Prawo własności intelektualnej Osoba fizyczna – każdy człowiek, oraz jednoosobowa działalność gospodarcza osoby fizycznej, czyli przedsiębiorca

Osoba prawna – zespolenie grupy osób fizycznych, środków majątkowych, której ustawa nadała zdolność bycia przedmiotem praw i obowiązków Zdolność prawna – możliwość bycia podmiotem praw i obowiązków Zdolność do czynności prawnych – Kwalifikacje osoby do dokonywania działań jakimi są czynności prawne Czynności prawne– oświadczenie woli człowieka mające na celu wywołanie określonych

skutków prawnych Przedstawicielstwo – wywołanie określonych skutków prawnych za pośrednictwem innej osoby Reprezentowanie – możliwość wykonywania określonych ustawą lub umową czynności

prawnych w zastępstwie osoby prawnej lub fizycznej. Umocowanie – przeniesienie kompetencji?? Ochrona – strzeżenie, obrona, pilnowanie czegoś przed utratą zaborem, kradzieżą, przywłaszczeniem

Własność – prawo do nieograniczonego władania rzeczą, tzn. czerpania korzyści i dochodów z rzeczy, używania, zbycia, zniszczenia i posiadania jej. Intelekt – zdolności umysłowe wynikające, ze sprawności naszego mózgu, który potrafi wykorzystując wiedze czy doświadczenie człowieka oraz po włączeniu wyobraźni ma potencjał do stworzenia i definiowania różnych aspektów. Prawo autorskie – pojęcie prawnicze oznaczające ogół praw przysługujących autorowi utworu albo zespół norm prawnych wchodzących w skład prawa własności intelektualnej, upoważniających autora do decydowania o użytkowaniu dzieła i czerpaniu z niego korzyści finansowej. Zgodnie z ustawą, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Prawo autorskie działa automatycznie – ochrona praw autorskich rozpoczyna się z chwilą ustalenia utworu, bez konieczności spełnienia

jakichkolwiek formalności przez jego twórcę. Utwór nie musi przy tym być skończony. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:  wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),  plastyczne,  fotograficzne,  lutnicze,  wzornictwa przemysłowego,  architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,  muzyczne i słowno-muzyczne,  sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,  audiowizualne (w tym wizualne i audialne).Konwencja o ochronie

własności przemysłowej – powstała 20.03.1883, zawierała informacje o ochronie:  dzieł naukowych,  interpretacji artystów interpretatorów oraz wykonań artystów wykonawców,  wynalazków we wszystkich dziedzinach działalności ludzkiej,  odkryć naukowych,  wzorów przemysłowych,  znaków towarowych i usługowych,  nazw handlowych i oznaczeń handlowych,

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a poza pewnymi wyjątkami właścicielem tych praw jest twórca utworu, który nabywa je automatycznie bez konieczności spełnienia jakichkolwiek formalności Dzieło – praca, która ma indywidualny charakter; Kultura duchowa to inaczej kultura niematerialna – część szerszego pojęcia kultury, która obejmuje zespół duchowych i intelektualnych osiągnięć człowieka, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Kultura niematerialna jest bardzo istotnym elementem kultury z punktu widzenia grupy społecznej i jej trwania oraz rozwoju. Kultura materialna – termin określający wszelkie fizycznie istniejące rzeczowe wytwory pochodzące z przejawów działalności człowieka - zarówno przedmioty sztuki jak i przedmioty użytkowe, narzędzia oraz przedmioty życia codziennego. Do kultury materialnej zalicza się również sposoby wytwarzania przedmiotów np. technologia produkcji stali, sposoby uprawy roślin i hodowli zwierząt itp. Prawo własności intelektualnej (prawo na dobrach niematerialnych) – termin obejmujący elementy różnych działów prawa, regulujące zasady korzystania z tzw. Własności intelektualnej. zalicza się regulacje prawa autorskiego, patentów i znaków towarowych. Brytyjska ustawa z 1710 r. nosząca nazwę Statutu Anny jest uważana za kolebkę prawa autorskiego Źródła prawa dla włas int :(ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawa – Prawo własności przemysłowej, ustawa o ochronie baz danych, ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych(zwana też konwencją berneńską) – umowa międzynarodowa zawarta w Bernie 9 września 1886. Była to pierwsza umowa w sprawie respektowania praw autorskich pomiędzy suwerennymi krajami. Przed jej podpisaniem utwory i dzieła literackie powstałe w jednym kraju, mimo że były chronione w nim prawem autorskim, nie były chronione żadnymi prawami w innych krajach. Konwencja berneńska oparta jest na dwóch podstawowych zasadach:  zasada minimum ochrony – sygnatariusze muszą zapewnić w krajowym prawie wewnętrznym przynajmniej taką ochronę praw autorskich, jaką przewidują postanowienia konwencji,  zasada asymilacji – twórca z innego kraju musi być traktowany na równi z obywatelami danego kraju członkowskiego Generalnie, inimalny czas trwania ochrony przyznanej konwencją (...) obejmuje życie autora i pięćdziesiąt lat po jego śmierci(ochrona prawa autorskiego) Podział hierarchii dokumentów prawnych Konstytucja Ustawy zporządzenie ustaw Akty prawne miejscowe. Patent – potocznie: dokument wydawany przez urzędy patentowe; właściwie: ograniczone w czasie prawa właściciela rozwiązania technicznego do wyłącznego korzystania z wynalazku bądź wynalazków będących przedmiotem patentu w celach zawodowych lub zarobkowych na terenie państwa, które decyzją administracyjną patentu udzieliło, pod warunkiem wniesienia opłat za co najmniej pierwszy okres ochrony od daty zgłoszenia. Ograniczenia ochrony patentowej Uprawniony z patentu nie może zabronić:(korzystania z wynalazku, który przejściowo znajduje się w kraju ochrony (tzw. przywilej komunikacyjny); korzystania z wynalazku z uwagi na ważny interes państwowy (za wynagrodzeniem); korzystania z wynalazku dla celów badawczych i doświadczalnych; wykonania leku (który stanowi wynalazek) w aptece na podstawie recepty; korzystania z wynalazku osobie, która w dobrej wierze korzystała z wynalazku, w dacie jego pierwszeństwa – może ona z niego nadal bezpłatnie korzystać w swoim przedsiębiorstwie w tym samym zakresie, w jakim korzystała do tej pory (tzw. prawo uprzednio używającego),; korzystania z wynalazku we własnym zakresie (w celach niezarobkowych). Patentów nie udziela się na: (wynalazki, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; nie uważa się za sprzeczne z porządkiem publicznym korzystanie z wynalazku tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo; odmiany roślin lub rasy zwierząt oraz czysto biologiczne sposoby hodowli roślin lub zwierząt; przepis ten nie ma zastosowania do mikrobiologicznych sposobów hodowli ani do wytworów uzyskiwanych takimi sposobami; sposoby leczenia ludzi i zwierząt metodami chirurgicznymi lub terapeutycznymi oraz sposoby diagnostyki stosowane na ludziach lub zwierzętach; przepis ten nie dotyczy produktów, a w szczególności substancji lub mieszanin stosowanych w diagnostyce lub leczeniu.