Przesunięcie osi konika: Toczenie to stosuje się do obróbki stożków o małej zbieżności. Po zamocowaniu przedmiotu obrabianego w kłach wrzeciona i konika przesuwa się korpus konika w kierunku poprzecznym o pewną wielkość. Zaletą toczenia z przesuniętym konikiem jest możliwość zastosowania mechanicznego posuwu wzdłużnego. Wadami mała dokładność obróbki i Trudność dokładnego przesunięcia konika o zamierzoną wartość. Narzędzia kształtowego. Obróbka za pomocą skręcenia sań narzędziowych: Metodę toczenia stożków przez skręcanie na obrotnicy stosuje się do stożków krótkich. Wykorzystując podziałkę na obrotnicy, sanie narzędziowe można ustawić pod rozmaitymi kątami, w zależności od potrzeby. Posuw noża odbywa się ręcznie przez pokręcanie rękojeścią. Zalety: – możliwość wykonywania stożków o dużych i małych kątach. – Łatwość skręcania sań na obrotnicy o dany kąt. Wadą jest to że można obrabiać stożki tylko o wysokości mniejszej od długości przesuwu sań narzędziowych. Metoda liniału: Toczenie stożków z zastosowaniem liniału służy do toczenie powierzchni stożkowych wewnętrznych i zewnętrznych. Liniał zamocowany jest do łoża tokarki za pomocą wspornika i śruby ustawia się pod kątem odpowiadającym kątowi nachylenia tworzącej stożka. Do sań poprzecznych suportu jest przymocowany suwak którym wodzi się po prowadnicach liniału. Podczas przesuwania się sań wzdłużnych następuje przesuwanie się wierzchołka noża równolegle do prowadnic liniału. Nadawany jest kształt stożka PO. Przesunięcia konika: $a = \frac{L\left( D - d \right)}{2l}$. Toczenie – rodzaj obróbki skrawaniem, którego zasadniczą jest właściwe kojarzenie ruchu obrotowego przedmiotu obrabianego i ruchu liniowego narzędzia, aby nadać prawidłowy kształt i wymiary przedmiotowi obrabianemu w warunkach skrawania uzasadnionego technicznie i ekonomicznie. Odbywa się w warunkach skrawania nieswobodnego (uczestniczy główna i pomocnicza krawędź skrawająca) Mamy do czynienia z ruchami obrotowymi, prostoliniowymi, skośnymi i krzywoliniowymi. Główne robocze: ruch obrotowy PO; Pomocnicze robocze: ruch liniowy narzędzia; Ustawcze: ruchy przygotowawcze do ruchów wywołujących pracę skrawania.

Materiały: Stale narzędziowe węglowe, Stale narzędziowe stopowe do pracy na zimno, Stale szybkotnące, Węgliki spiekane, Spieki ceramiczne, Cermetale, Twarde stopy narzędziowe (stelity), Supertwarde materiały polikrystaliczne. Tokarki: Kłowe: produkcyjne, uniwersalne; Rewolwerowe: głowicą o osi pionowej, poziomej i skośnej Tarczowe i karuzelowe: jednostojakowe: z łożem wzdłużnym i poprzecznym Dwustojakowe: złożem poprzecznym, płytowe; Uchwytowe: jedno i wielowrzecionowe; Wielonożowe: poziome, bramowe, pionowe. Noże : Imakowe; Kształtowe; Obwiedniowe; Wytaczaki; Przecinaki; Zdzieraki; Wykańczaki Mocowania: Kły – zwykłe lub obrotowe. Służą do mocowania długich wałków. W tym celu wałek po obu stronach wyposaża się w nakiełki które stanowią oparcie dla kłów. Tarcze zbierakowe i zbieraki – na wałku zamocowany jest zbierak wsparty na palcu tarczy zbierakowej nakręconej na wrzeciono tokarki. Gdy wrzeciono zacznie się obracać nastąpi obrót wałka napędzanego tarczą zbierakową i zbierakiem. Podtrzymka stała (przymocowana do łoża tokarki) i ruchoma (mocowana na suporcie) – wałki długie podpierane w połowie długości. Uchwyty tokarskie – szybkie mocowanie PO współosiowo z wrzecionem: Samocentrujący spiralny – składa się z koło stożkowego napędzanego i talerzowego w którym jest rowek spiralny (spirala Archimedesa). Każda z trzech szczęk ma wewnątrz występy które wchodzą w kolejne zwoje rowka spiralnego. Przy przykręcaniu koła stożkowego szczęki przesuwają się promieniowo w kadłubie uchwytu mocując przedmiot. Samocentrujący zębatkowy – składa się z koła zębatego, trzech zębatek i trzech szczęk. Zaciśnięcie uchwytu następuje pod działanie śruby pokręcanej kluczem. Tarcze czteroszczękowe – każda szczęka ustawiana jest oddzielnie za pomocą śrub współpracującej z nakrętką szczęki. Tokarki kłowe: Są przeznaczone przede wszystkim do obróbki przedmiotów o długości l > 6d, gdzie d oznacza średnice przedmiotów ustalonych w kłach wrzeciona i konika. Każda tokarka kłowa ogólnego przeznaczenia jest wyposażona w uchwyt tokarski, co umożliwia toczenie, wytaczanie, gwintowanie, wiercenie i rozwiercanie przedmiotów krótkich.

Struganie – ruch narzędzia i PO są ruchami prostoliniowymi. W zależności od rodzaju ruchu: Wzdłużne – ruchem głównym jest ruch przedmiotu, pomocniczym ruch narzędzia. Poprzeczne – ruchem głównym jest ruch narzędzia a pomocniczym ruch PO. W zależności od kierunku ruchu: Poziome; Pionowe Dłutowanie – struganie pionowe. Noże dłutownicze cechuje wąska część robocza i wydłużona część chwytowa.