Pierwszą metodą badań, którą przeanalizowaliśmy jest to metoda opracowana przez Andrew Kayvanfar w roku 2007. Obiektem badan jest skóra kurczaka o wymiarach 23,4 mm/46,8 mm. Metoda polega na oznaczeniu 4 miejsc na próbce (2 przy uchwytach, 2 w 1/3 i 2/3 długości próbki) oraz obciążaniu próbki odważnikami (10g – obciążenie wstępne + kasowanie luzów w układzie pomiarowym). Następnie dokładano 5 odważników 100 – gramowych i rejestrowano odkształcenia za pomocą kamery. Pomiary wykonano 30 razy w celu uśrednienia wyników. Za każdym razem zarejestrowano miejsce rozerwania próbki.
Rys. Charakterystyki naprężeniowo – odkształceniowe
przy prędkości rozciągania 100 mm/min.
Druga metoda wykonana przez Oviviera Shergolda, Normana Flecka, Darena Radforda w 2004 roku obejmuje badanie skóry świni domowej o wymiarach próbek 4mm/40mm. Jest to jednoosiowe ściskanie próbek z małymi i dużymi częstotliwościami obciążeń.
Rys. Charakterystyki naprężenia od odkształcenia dla różnych częstotliwości obciążania.
Kolejna metoda opracowana przez Y.A. Kristedala i P.M.F. Niedlsena w 2006 roku jest wieloosiowym rozciąganiem skóry ludzkiej na przedramieniu 4 – latka. Jest to metoda In vivo. Polega ona na naniesieniu punktów na próbkę i pomiarze przemieszczenia poszczególnych punktów na próbce po odkształceniu. Po dokonaniu pomiarów wykreśla się charakterystyke naprężeniowo – odkształceniową.
Rys. Charakterystyka naprężeniowo – odkształceniowa.
Metoda czwarta została opracowana w 2008 roku przez Kristena Berthke’a, Dave’a J. Newmana oraz Paula Radovitzky’ego. Jest to kolejna metoda In vivo dokonana na skórze ludzkiej polegająca na pomiarze przemieszczenia znaczników umieszczonych na kolanie po jego zgięciu o kąt 90 stopni. Odkształcenia skóry mieszczą się w przedziale 30 mm do 90 mm.
Metoda V. Arumugana, M.D. Naresha i R.Sanjeevi’a z 1994 roku polega na badaniu wpływu prędkości rozciągania (odkształcania) na przebieg pękania skóry. Do badań wykorzystano 20 próbek skóry kozła o wymiarach 6 mm/20 mm. Po dokonaniu pomiarów sporządzono charakterystykę σ=f(ε.t).
Rys. Zależność pomiędzy prędkością rozciągania, naprężeniem a odkształceniem.
Vincent Levesque i Vincent Hayward zbadali odkształcenie skóry ludzkiej opuszka palca na pryzmie. Jest to prosta metoda in vivo.
Rys. Odkształcenia (d, h, l – przemieszczenia oznaczonych miejsc) skóry z opuszka w zależności od kształtu powierzchni.