Grzyby- królestwo należące do domeny jądrowców, organizmy cudzożywne,jako jedyne organizmy mają zdolność do rozkładu ligniny oraz mają duże znaczenie przy rozkładzie celulozy. Są reducentami - ostatnim ogniwem w łańcuchu pokarmowym Pozwala to na poprawny obieg materii w przyrodzie. Niektóre wykorzystywane do produkcji żywności lub leków:
-grzyby skoczkowe
-sprzężniakowe
-workowce
-podstawkowe
-mitosporowe
-konidialne
-porosty
Plecha-stanowi wegetatywne ciało grzybów, zbudowana z wyrośniętej i rozgałęzionej strzępki
Komórki grzybów nie zawierają plastydów i mają nieco inną budowę ściany komórkowej. Szkielet ściany komórkowej jest zbudowany z chityny. Ściany komórkowe grzybów mają budowę warstwową: warstwę zewnętrzną tworzą glukany a wewnętrzną chityna i białka. Materiałem zapasowym u grzybów jest glikogen. Dobrze rozwinięte są wodniczki w których znajduje się m.in. wolutyna.
Ze względu na sposób życia grzyby dzieli się na symbionty(korzenie wielu roślin wyższych współżyją ściśle z grzybami), saprofity( żywią się martwymi szczątkami roślinnymi lub zwierzęcymi) oraz pasożyty(pobierają substancje pokarmowe z organizmu żywego).
Istnienie grzybów zaobserwowano we wszystkich strefach klimatycznych, przede wszystkim na lądach, rzadziej w wodach.
Substancje biologicznie czynne m.in. antybiotyki.

Rdza źdźbłowa(cykl życia)Wiosną wiatr przenosi zarodniki podstawkowe (basidiospory) na liście berberysu (który jest żywicielem pośrednim) i tam rozwijają się grzybnie pierwotne (z dwóch różnych zarodników). Następuje somatogamia i powstaje grzybnia wtórna, diploidalna. Grzybnia wtórna wytwarza aeciospory (tzw. zarodniki ognikowe - od pomarańczowego koloru) które dostają się na zboża. Na zbożach rozwija się grzybnia (na zewnątrz i w środku żywiciela) oraz wytwarza zarodniki:
-letnie (uredospory) - dla zwiększenia zarażonych osobników
-zimowe (teliospory) - wytwarzane pod koniec sezonu, są dwukomórkowe, diploidalne jądra, funkcje przetrwalnikowe; zimują w glebie.
Wiosną w glebie teliospory kiełkują, powstaje grzybnia, następuje mejoza, po której powstaje podstawka złożona (ma 4 komórki) i wytwarza kolejne basidiospory.

POROSTY - grzyby lichenizowane

- grzyby (workowce, podstawczaki) żyjące w symbiozie (mutualizmie) z fototrofami: glonami (najczęściej zielenicami) i sinicami. Porosty tworzą plechy, które mogą mieć dwie postacie. Komponenty grzybowe i glon mogą być rozmieszczone równomiernie (plecha homeomeryczna) lub komponenty ułożone są warstwowo (plecha heteromeryczna)

 nitkowata;
 krzaczkowata – porozgałęziana i wzniesiona (zwisająca w wypadku porostów nadrzewnych);
 listkowata – lekko odstaje od podłoża i przypomina pofałdowany na brzegach liść;
 skorupiasta – płaska i ściśle przylegająca do podłoża, np. skały, muru lub kory drzewa;
• proszkowata

Strefa I Bezwzględna pustynia bezporostowa – obszar, na którym nie występują porosty listkowate i krzaczkowate, będące dobrymi bioindykatorami czystości powietrza. Brak także porostów nadrzewnych, nawet skorupiastych; co najwyżej występują jednokomórkowe glony tworzące zielone naloty na korze drzew. Najczęściej obejmuje centra miast, wysypiska śmieci, tereny wokół ośrodków przemysłowych i przy drogach o intensywnym ruchu samochodowym. Przyczyną jest duża emisja dwutlenku siarki oraz mała wilgotność powietrza.
Strefa II Względna pustynia bezporostowa – o bardzo silnym zanieczyszczeniu powietrza. Misecznica proszkowata oraz liszajec; gatunki należą do najbardziej odpornych na zanieczyszczenia
Strefa III Wewnętrzna strefa osłabionej wegetacji – o silnie zanieczyszczonym powietrzu. Paznokietnik ostrygowy Obrost wzniesiony Złotorost postrzępiony .
Strefa IV Środkowa strefa osłabionej wegetacji – o średnio zanieczyszczonym powietrzu Pustułka pęcherzykowata Tarczownica bruzdkowana.
Strefa V Zewnętrzna strefa osłabionej wegetacji – o względnie mało zanieczyszczonym powietrzu. Mąkla tarniowa Mąklik otrębiasty, Odnożyce ; ich plechy są zdeformowane i słabo wykształcone
Strefa VI Wewnętrzna strefa normalnej wegetacji – o nieznacznym zanieczyszczeniu powietrza Włostka brązowa, Brodaczka kępkowa , Płucnik modry taksony rosnące w strefie V o normalnie rozwiniętych plechach
Strefa VII Typowa strefa normalnej wegetacji – powietrze czyste lub co najwyżej minimalnie skażone Taksony bardzo wrażliwe z rodzajów: Włostka, Brodaczka, Pawężniczka, Granicznik.

Mszaki grupa roślin, charakteryzujących się przemianą pokoleń z dominacją gametofitu,magazynowanie dużych ilości wody, ochrona gleby przed wysuszeniem, stosowanie do leków i kosmetyków.

Rośliny wyższe- Są to rośliny o budowie tkankowej, w których można wyróżnić część osiową (pędową) (obejmującą łodygę, liście i organy generatywne: pączki, kwiaty i owoce) oraz część korzeniową.
Ułożenie liści:

• Skrętoległe;

• Naprzeciwległe;

• Okółkowe;

Długopęd – boczny pęd roślin drzewiastych o długich międzywęźlac i silnym przyroście na długość. Na pędzie takim występują pojedyncze pąki liściowe, rzadko kwiatowe (np. u forsycji).
Krótkopęd - jest to silnie skrócony fragment pędu spotykany u niektórych roślin. Cechuje się bardzo krótkimi międzywęźlami i w konsekwencji bardzo blisko siebie osadzonymi liśćmi.

pierścienie przyrostu rocznego; widoczne na przekroju poprzecznym pnia lub gałęzi drzewa koncentryczne pierścienie, wyznaczające w drewnie wtórnym granicę między drewnem letnim a drewnem wiosennym; wiąże się to z sezonową aktywnością miazgi twórczej drzew w strefie klimatu umiarkowanego, która ustaje jesienią i zostaje wznowiona wiosną; cewki i naczynia drewna letniego mają mniejsze średnice i grubsze ściany komórkowe, więcej jest w nim włókien drzewnych i ma ono barwę ciemniejszą od drewna wiosennego, które ma mniej włókien, większą średnicę, cieńsze ściany cewek i naczyń oraz jaśniejsze zabarwienie;

Z zawiązka korzenia wyrasta korzeń główny będący zazwyczaj przedłużeniem pędu rosnącym pionowo w dół. Wzrost następuje w części wierzchołkowej, a boczne odgałęzienia, zwane korzeniami bocznymi, powstają wewnątrz korzenia głównego. System korzeniowy tak zbudowany nazywany jest osiowym, a jeśli korzeń główny jest grubszy od innych nazywany jest palowym. Gdy korzeń główny wcześnie przestaje rosnąć lub zanika – rozwija się pęk korzeni bocznych ewentualnie pęk korzeni wyrastających wprost z łodygi (korzenie przybyszowe). Taki system korzeniowy nazywany jest wiązkowym.
Funkcje:
-zaopatrywanie w wodę
-umocowanie rośliny w podłożu
-gromadzenie substancji zapasowych