Modele Oligopolu:

Model oligopolu P. Sweezy’ego- obserwacje rzeczywistego funkcjonowania rynku oligopolistycznego wykazały, że ceny na tym rynku są stosunkowo sztywne. Nawet zmiany kosztów produkcji nie znajdują bezpośredniego odbicia w zmianach cen producentów oligopolistycznych. Wyjaśnienia tego zjawiska dostarcza model oligopolu P. Sweezy’ego, którego podstawową kategorią wyjaśniającą jest załamana krzywa popytu. W modelu zakłada się, że współzależność między oligopolistami polega na tym, iż jeśli jedno z przedsiębiorstw oligopolu podnosi cenę na swoje produkty, pozostali producenci nie podnoszą swoich cen(lub zwiększają je w mniejszym stopniu) w nadziei przyciągnięcia dodatkowych kupujących. Jeżeli jeden z oligopolistów obniża cenę wówczas konkurenci także obniżają swoje ceny, chroniąc się przed utratą klientów. Przyjęcie powyższego założenia

Model przywództwa cenowego- na rynkach wielu produktów zaobserwować można zjawisko polegające na tym, że jeśli jedno z przedsiębiorców gałęzi podnosi lub obniża cenę sprzedaży, pozostali producenci czynią to samo. Wyróżnia się dwa rodzaje przywództwa cenowego: przywództwo cenowe przedsiębiorstwa dominującego oraz przywództwo przedsiębiorstw o niskich kosztach.

Przywództwo cenowe firmy dominującej: występuje na rynku danego produktu wówczas, kiedy znaczący udział produkcji jednego przedsiębiorstwa w całej gałęzi pozwala mu kontrolować ceny. Pozostałe przedsiębiorstwa są stosunkowo małe. Przedsiębiorstwo dominujące ustala cenę sprzedaży i pozwala pozostałym przedsiębiorstwom sprzedawać po ustalonej cenie takie ilości, jakie zdolne są one sprzedać. Pozostałe ilości sprzedaje przedsiębiorstwo dominujące.

Przywództwo cenowe firmy o niskich kosztach: Cenę rynkową wyznacza przedsiębiorstwo posiadające niższe koszty produkcji. Pozostałe przedsiębiorstwa oligopoli sprzedają swoje produkty po wyznaczonej cenie rynkowej a zyskowność tych przedsiębiorstw zależy od różnicy między ich kosztami produkcji a kosztami przedsiębiorstwa wyznaczającego cenę.