Źródła finansowania działalności przedsiębiorstwa
Kapitał obcy
Kredyt
Od dostawców – regulowanie przez przedsiębiorstwo płatności za zakupione dobra/ usługi z pewnym opóźnieniem w stosunku do momentu ich otrzymania (kredyt kupiecki)
Od odbiorców – przedpłaty/ zaliczki za dobra, które nie zostały jeszcze wyprodukowane
Kredyt bankowy – udostępnienie przez bank określonej kwoty, która musi być spłacona
w określonym czasie wraz z ustalonymi odsetkami. Kredyt „używany” jest w określonym celu:
kredyt obrotowy – finansowanie bieżącej działalności, krótkoterminowe
Kredyt w rachunku bieżącym: spłacany z najbliższych wpływów
Kredyt w rachunku kredytowym: umowa kredytowa – otwarcie nowego rachunku dla określonego przedsiębiorstwa
kredyt inwestycyjny – finansowanie nakładów inwestycyjnych, długoterminowe (odtworzenie, modernizacja, powiększanie majątku trwałego przedsiębiorstwa).
Z reguły bank pokrywa 80% wartości inwestycji netto. Środki wpłacane są
w transzach po udokumentowaniu poczynionych nakładów.
Zdolność kredytowa – zdolność do spłaty zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami
w ustalonych terminach
Wiarygodność kredytowa – ocena banku, która określa możliwość przedsiębiorstwa
w zakresie spłaty bieżących kosztów finansowych, związanych z zaangażowaniem kapitałów obcych (kredytów, pożyczek)
Leasing polega na przekazaniu/”wydzierżawieniu” przez leasingodawcę (udostępniającego) środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych, leasingobiorcy (korzystającemu) do odpłatnego użytkowania na określony czas – w zamian za z góry ustalone w umowie leasingowej czynsze (raty) leasingowe.
Raty leasingowe płaci leasingobiorca za przedmiot leasingu wg harmonogramu określonego w umowie.
Jest to forma finansowania inwestycji umożliwiająca inwestorom wejście w posiadanie
i użytkowanie określonej rzeczy, a tym samym dostęp do dóbr inwestycyjnych bez konieczności angażowania swoich środków na ich zakup.
Umowa leasingowa – zgodnie z Kodeksem Cywilnym, finansujący zobowiązuje się nabyć rzecz od wyznaczonego zbywcy i oddać tą rzecz korzystającemu do używania lub używania
i pobierania pożytków przez oznaczony czas .
Rodzaje leasingu
Leasing pośredni – między producentem określonych dóbr a ich użytkownikiem (leasingobiorcą) występuje wyspecjalizowane przedsiębiorstwo leasingowe (leasingodawca), które nabywa od producenta na swój rachunek przedmiot leasingu
i wynajmuje go użytkownikowi
Leasing bezpośredni – występują tylko dwa podmioty: producent dobra (leasingodawca) i użytkownik (leasingobiorca)
Leasing finansowy (kapitałowy, właściwy) – leasingobiorca korzysta z oddanego mu
w leasing przedmiotu przez okres zbliżony do okresu jego używalności (3-10 lat i dłużej). Umowa w zasadzie nie podlega rozwiązaniu przed upływem czasu, na który została zawarta. Umowa może zawierać opcje zakupu. Oznacza ona zobowiązanie leasingodawcy do sprzedania przedmiotu leasingu leasingobiorcy, gdy wyrazi on takie życzenie po okresie umowy. Odstąpienie od umowy przez leasingobiorcę przed upływem umowy – wysokie odszkodowanie dla leasingodawcy.
Płacone raty leasingowe traktowane są jedynie jako spłaty zobowiązań leasingowych (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu).
Koszt utrzymania leasingu finansowego (koszty konserwacji, naprawy, remonty, ubezpieczeń) z reguły ponosi leasingobiorca i nie są one wliczane do opłat leasingowych
Leasing operacyjny – przedmiot leasingu może być używany przez wielu kolejnych leasingobiorców. Są to umowy stosunkowo krótkie (z reguły do 3 lat).
Zaletą leasingu operacyjnego jest możliwość redukcji podatków płaconych przez leasingobiorcę (wydatki i opłaty leasingowe stanowią koszt uzyskania przychodu). Leasingodawca ponosi koszty utrzymania, napraw i ubezpieczenia przedmiotu leasingu.
Preferowany – możliwość korzystania ze środków trwałych najnowszej generacji. Wówczas własność ekonomiczna staje się dla przedsiębiorstwa ważniejsza niż własność prawna.
Leasingobiorca może odstąpić od umowy z zachowaniem odpowiedniego okresu wypowiedzenia.