Magdalena Duras
Ogrodnictwo
Środa godz. 11:30 gr. V
Zespół 7
5
Wirówka
Znaczenie symboli
t- czas wirowania
T- przepuszczalność
t0- czas trwania sedymentacji
T0- przepuszczalność
t’- czas przepuszczalności T0
r- odległość osi wirówki od środkowej warstwy zawiesiny
v- liniowa prędkość cząstki po okręgu
ar- średnie przyspieszenie cząsteczek
h1- wysokość zawiesiny
h2- wysokość cieczy
H- procentowa objętość zawartości cząstek w zawiesinie
Tabela pomiarów i wyników do ćwiczenia 5
| s | % | S | % | s | |
| 15 | 36,7 | 1800 | 22,30 | 42 | 42,85 |
| 30 | 28,5 | ||||
| 45 | 19,30 | ||||
| 60 | 10,00 | ||||
| 120 | 6,20 | ||||
| 180 | 5,10 |
| v | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
4, 13 * 10−2 |
50 | 4072,01 | 415,08 | 4, 18 * 10−2 |
4, 24 * 10−2 |
98,58 |
ar = 4π2v2r
$$H = \frac{h_{1}}{h_{2}}*100\%$$
Obliczenia:
Obliczenie stosunku .
Odczytany z wykresu zależności odczytałem czas odpowiadający przepuszczalności . Wynosi on . W związku z tym:
$$\frac{t_{0}}{t^{'}} = \frac{1800}{42} = 42,85$$
Obliczenie procentowej, objętościowej zawartości cząstek w mieszaninie.
Obliczenie przyspieszenia dośrodkowego oraz stosunku .
WNIOSKI
Ćwiczenie miało na celu porównanie czasu oddzielenia cząsteczek zawiesiny od cieczy przy użyciu wirówki. Następnie dokonano pomiaru przepuszczalności światła za pomocą fotokalorymetru.
W doświadczeniu mieliśmy za zadanie sprawdzić Prawo Lamberta-Beera, które opisuje pochłanianie promieniowania elektromagnetycznego przy przechodzeniu przez częściowo absorbujący i rozpraszający ośrodek. Prawo to głosi, że stopień atenuacji (uwzględniającej absorpcję oraz rozpraszanie) światła jest proporcjonalny do grubości warstwy i jej własności optycznych, np. w przypadku roztworów należy uwzględnić stężenie molowe czynnika powodującego pochłanianie. Prawo to jest spełnione dla wiązki światła: monochromatycznej bądź skolimowanej, chociaż jest często używane także dla sytuacji wąskich przedziałów pasmowych, zwłaszcza jeżeli zależność spektralna atenuacji nie jest silna w tym paśmie. Rejestrowane natężenie I0 jest również natężeniem światła monochromatycznego i skolimowanego. Wartość końcowa natężenia promieniowania Io jest mniejsza od Ip o wartość natężenia promieniowania pochłoniętego (zaabsorbowanego).
W przypadku naszego doświadczenia powyższa zależność nie zaistniała w związku z czym powstały błąd może wynikać z źle przeprowadzonego badania bądź zbyt dużego stężenia zawiesiny.