WIELKIE JEDNOSTKI W POEZJI NORWIDA

W poecji Cypriana Kamila Norwida wybitne jednostki pojawiają się dosyć często. Poeta doceniał ich charakter oraz zasługi. Kreował nie tylko na wielkie postaci, ale i ukazywał to, co po sobie pozostawili – zarówno wybitne dzieła, jak i wartości, siłę.

Tak dzieje się np. w wierszu „Bema pamięci żałobny rapsod”. W tym oto wierszu Norwid przypomina nam o generale Bemie – bohaterze powstania listopadowego czy Wiosny Ludów. Jednak postać ta nie jest w utworze jedynie słynnym oficerem. Najpierw jest kreowana na rycerza na miarę dawnych bohaterów, ale później staje się dla ludzi ogromną wartością, a przede wszystkim siłą do walki oraz nadzieją

Poeta docenia również artystów z innych dziedzin sztuki – np. muzyka Chopina )Fortepian Chopina) czy rzeźbiarza Adama Kraffta (Adam Krafft). Norwid, widząc w muzyce kompozytora syntezę polskości, przejął się wiadomością o zniszczeniu fortepianu muzyka. Wykorzystując to wydarzenie ukazał niszczenie polskiej kultury przez zaborcę. Adamowi Krafftowi Norwid składa zaś swoistego rodzaju hołd. Docenia niezauważanego artystę, który jak Jezus dźwiga swoje brzemię, swój krzyż, jakim jest jeg niedoceniona sztuka, która jest swoistą modlitwą do Boga.

Nie tylko sławnych obywateli –Polaków doceniał Cyprian. Za walkę o zniesienie niewolnictwa podziwiał Johna Browna, obywatela Stanów zjednoczony, do którego z podziwu napisał utwór „Do obywatela Johna Browna:. W utworze tym pojawiają się również sylwetki Jerzego Waszyngtona, Tadeusza Kościuszki, do których Jo tytułowy bohater jest porównywany.

Jednak najwięcej wybitnych jednostek pojawia się w wierszu „Coś ty Atenom zrobił Sokratesie”. Są to: Sokrates, Dante Alighieri, Krzysztof Kolumb, Tadeusz Kościuszko, Napoleon Bonaparte oraz Adam Mickiewicz, z okazji śmierci którego został napisany owy utwór i którego gołd jest celem wiersza. Wszystkie te jednostki są niezrozumiane i niedocenione przez społeczeństwo za życia. Norwid jednocześnie zauważa, ze geniusz, który wyprzeda swą epokę, zostaje doceniony dopiero po śmierci i z tego powodu porównuj ich do Jezusa.

Norwid był człowiekiem ,który potrafił docenić wielkość innych artystów, składając im piękny hołd w postaci wierszy. W dziełach tych owi bohaterowie często zawierali wątki biograficzne, przez co utworu miały charakter biograficzny – wszystko to za sprawą poczucia niezrozumienia i niedocenienia, tak niesprawiedliwego wobec geniuszu Norwida.