Praktyka asystencka LArgo

Gnieźnieńska Wyższa Szkoła Humanistyczno-Menadżerska „Millenium”

PRAKTYKA ASYSTENCKA

Marek Kubiak

Kierunek studiów: PEDAGOGIKA II rok

Specjalność: PRACA SOCJALNA I RESOCJALIZACJA

nr 2776

Gniezno 2009

Centrum Aktywności Społecznej

LARGO

1. Zapoznanie się z występującą dokumentacją przedstawiającą funkcje, zadania i organizację placówki.
Centrum Aktywności Społecznej Largo nie jest samodzielną jednostką organizacyjną. Działa ona w strukturach Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Gnieźnie i dlatego nie posiada własnego statutu. Ale cel działalności CAS Largo zgodny jest celami jakie stawia ustawa o pomocy społecznej instytucją działającym w jej strukturach wsparcie osób i rodzin w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej, doprowadzenie - w miarę możliwości - do ich życiowego usamodzielniania i umożliwienie im życia w warunkach odpowiadających godności człowieka, zapewnienie profesjonalnej pomocy rodzinom dotkniętym skutkami patologii społecznej, w tym przemocą w rodzinie, integracja ze środowiskiem osób wykluczonych społecznie, stworzenie sieci usług socjalnych adekwatnych do potrzeb w tym zakresie.

Powyższe cele CAS Largo realizuje poprzez świadczenie nieodpłatnego poradnictwa – konsultacji, udział w warsztatach prowadzonych w działających pracowniach, możliwość podejmowania – z wykorzystaniem zaplecza CAS Largo – różnego rodzaju inicjatyw zmierzających do integracji społecznej.

Zasady przyjmowania
CAS Largo jest otwartym ośrodkiem wsparcia , każda osoba która wyrazi chęć udziału w oferowanych zajęciach może wziąć w nich udział – nie wymaga on posiadania – ubiegania się o skierowanie, decyzję administracyjną kwalifikującą
Zatrudniony personel :
Zespół pracowników CAS Largo tworzą :
- pracownicy etatowi ( dwie osoby zajmujące się organizacją pracy – prowadzą harmonogram pracy pracowni , konsultacji ze specjalistami, organizowanych imprez i spotkań, udzielają informacji o przysługujących ulgach i uprawnieniach ),
- pracownicy zatrudnieni na umowę zlecenie : psycholog, psychiatra, doradca zawodowy, doradca ds. Osób niepełnosprawnych – pracownik socjalny , pedagog , plastyk , aktor, psychoterapeuta, fotograf .
Osoby te prowadzą zajęcia w działających w CAS Largo pracowniach: plastycznej, teatralnej, rodziny, ruchu i tańca, a także biurze porad obywatelskich.
W Centrum działają pracownie wyposażone w sprzęty niezbędne do realizacji warsztatów z zakresu : terapii sztuką, rehabilitacji, poradnictwa. Poza pracowniami w centrum działa także biuro organizacji pozarządowych – jest to pomieszczenie przeznaczone dla ww, umożliwiające organizowanie spotkań z członkami stowarzyszeń, zebrań zarządów itp.
Ważnym elementem jest prowadzona działalność Biura Porad Obywatelskich . Poradnictwo obywatelskie obejmuje informowanie obywatela o przysługujących mu prawach i spoczywających na nim obowiązkach, w zakresie istotnym dla rozwiązania jego problemu oraz pomoc w wyborze optymalnego rozwiązania.
Porady udzielane są w sprawach: mieszkaniowych, rodzinnych, świadczeń socjalnych, świadczeń z ubezpieczenia społecznego, zatrudnienia i bezrobocia. Informacje udzielane są w sprawach: imigracji/ repatriacji, finansowych, niepełnosprawności, obywatela a instytucji, pozbawienia wolności, spadkowych, konsumenckich, stosunków międzyludzkich, własności.

2. Zapoznanie się z istniejącą dokumentacją przedstawiającą merytoryczną działalność placówki.

CAS Largo istnieje jako pomoc niepełnosprawnym, ale nie tylko. W placówce także mieści się biuro porad obywatelskich, w których można zasięgnąć rady psychologa, pedagoga, doradcy zawodowego, radcy prawnego i lekarza psychiatry. Codziennie od poniedziałku do piątku odbywają się także zajęcia warsztatowe, w których uczestniczą wszyscy ci, którzy pragną rozwijać swoje twórcze inspiracje. Można próbować swoich sił w fotografice, amatorskim teatrze, pracowni plastycznej. W centrum również odbywają się zajęcia z muzykoterapią, która pozwala rozładować napięcia i stresy życia codziennego.

Działania te mają za zadanie przede wszystkim: umożliwienie swobodnego – nieskrępowanego wypowiadania się poprzez działania artystyczne, nabycie nowych umiejętności, rozwinięcie już posiadanych, przeciwdziałanie stygmatyzacji i dyskryminacji osób niepełnosprawnych, zintegrowanie środowiska, wzrost świadomości osób niepełnosprawnych oraz ich bliskich, poprawa umiejętności funkcjonowania w rodzinie, poprawa samooceny osób niepełnosprawnych, przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu.

W programie pracy placówki znajdują się warsztaty:
-plastyczne we wtorki 14.00-18.00
-fotograficzne w czwartki 17.00-19.00
-teatralne w piątki 14.30 i soboty 9.30
-muzykoterapia w środy 16.00-17.30
-rzeźba w poniedziałki i wtorki 12.00-17.oo
Program placówki jest dostosowany do indywidualnych potrzeb, zatem klientowi nie jest narzucany żaden plan pracy i może on dowolnie organizować sobie czas.
Plan pracy w zakresie konsultacji z:
-pedagogiem w środy 15.30-18.30 i piątki 15.00-18.00 Polega na indywidualnej opiece pedagogiczno-psychologicznej, pomocy w zakresie pracy korekcyjno wychowawczej i konsultacji z rodzicami.
-psychologiem we wtorki 15.30-19.30 i soboty 11.00-13.00 Jest to pomoc w sytuacjach kryzysowych, poradnictwo w zakresie zaburzeń psychicznych, zachowania i emocji, pomoc w nawiązaniu prawidłowych relacji interpersonalnych (dziecko-rodzic, uczeń-nauczyciel), a także poradnictwo w zakresie uzależnień od substancji psychoaktywnych.
-lekarzem psychiatrą w czwartki 14.00-16.00 Udziela on porad dotyczących objawów i leczenia zaburzeń psychicznych oraz uzależnień, pomaga w sytuacjach kryzysowych, a także zajmuje się psychoedukacją chorych oraz ich rodzin.
-radcą prawnym
-doradcą zawodowym -Dotyczy to spotkań z psychologiem/doradcą zawodowym pod tytułem „Pracownia zawodowych marzeń”, a także rozmów o odkrywaniu własnych zainteresowań, umiejętności i możliwości ich realizacji.

3. Zapoznanie się z dokumentacją dotycząca uczestnika placówki: medyczną, psychologiczną, pedagogiczna, socjalną; prawa i obowiązki klienta; szczególne potrzeby osób korzystających z placówki.

CAS Largo jest otwartym ośrodkiem wsparcia, każda osoba która wyrazi chęć udziału w oferowanych zajęciach może wziąć w nich udział – nie wymaga on posiadania – ubiegania się o skierowanie, decyzję administracyjną kwalifikującą. Dlatego też w placówce nie znajduje się żadna dokumentacja dotycząca podopiecznych.

4. Przeprowadzenie wywiadu – rozmowy z osobą z kierownictwa placówki na temat głównych zadań, osiągnięć, potrzeb i problemów placówki.

Przeprowadzenie wywiadu było dość łatwym zadaniem ponieważ kadra kierownicza jest bardzo miła i wykształcona. Ludzie niepełnosprawni bardzo chętnie i mile spędzają tutaj czas wiec dlatego CAS Largo powstało z myślą o nich. Ich sytuacja w zakresie oferowanej im pomocy jest znana, wiadomo także choć często jest to wiedza szczątkowa, na czym polegają ich dolegliwości. Natomiast tak niewiele uwagi poświęca się ich umiejętnościom, talentom.

Stąd propozycja profesjonalnego wsparcia tej grupy osób, umożliwienia im rozwinięcia już posiadanych i nabycia nowych umiejętności, przełamania strachu i niepewności.

Wszelkie działania artystyczne – niezależnie od formy – mają niesamowitą wartość terapeutyczną, pozwalają nie tylko na rozwinięcie konkretnych umiejętności osób biorących w nich udział, ale dają także możliwość swobodnego nieskrępowanego wypowiadania się – komunikowania się z otoczeniem. I to przede wszystkim jest największym osiągnięciem placówki -osoby zamknięte w sobie otwierają się, staja się bardziej komunikatywne, nie są już tak smutne. Nie boja się także wychodzić z domu, czuja się bardziej akceptowane i pozytywnie nastawione do otoczenia. W placówce odbywają się także cykliczne wystawy, wernisaże. Chętnie spotykają się tutaj osoby należące np. do Związku Emerytów i Rencistów, Stowarzyszenia Diabetyków, Wielkopolanie czy Grupy wsparcia dla rodzin zastępczych.
W wyniku tego, że CAS Largo nie jest samodzielną placówką, to wszelkie potrzeby kieruje do PCPR. Jedyny zatem problem, z jakim borykają się pracownicy są powiązane z objawami chorobowymi klientów, czyli np. stany depresyjne lub maniakalne. Dyrektor placówki również zwraca uwagę na słabe zaangażowanie pracowników w to co robią. Chociaż tworzą zgrany zespół i świetnie się im współpracuje, to czasami nie wypełniają swoich obowiązków. Są to jedyne elementy, które może nie utrudniają pracy, ale nie są pożądane. Dyrektor Artur Babik bardzo lubi swoją pracę i wszelkie niepowodzenia uczą go tylko jak działać lepiej i skuteczniej.

5. Przeprowadzenie wywiadu – rozmowy z doświadczonym pracownikiem placówki.
Wywiad przeprowadziłem z osobą zajmującą się poradami prawnymi. Ze względu na charakter świadczeń placówki, nie ma w niej specjalnych metod i programów pracy. Udzielana pomoc jest indywidualnie dostosowywana do potrzeb klienta. Poprzez asystowanie i rozmowę, dowiedziałem sie jak udzielana jest porada i w jakich sprawach najczęściej przychodzą klienci.
Biuro Porad Obywatelskich jest dostępne dla każdego, bez względu na płeć, wiek, rasę, stan zdrowia, wykształcenie, status majątkowy. Kiedy klient znajdzie się w biurze spotyka się z osobą pierwszego kontaktu. Od niej dowie się, co to jest Biuro Porad Obywatelskich, czego może spodziewać się, jakie obowiązują zasady. W poczekalni bądź recepcji klient może przejrzeć ulotki i inne materiały informacyjne. Doradca zaprasza do pomieszczenia zapewniającego dyskrecję i poufność. Niekiedy doradcy udzielają porad przez telefon. Jeśli problem jest bardziej skomplikowany zapraszają klienta do Biura.
W trakcie pracy z klientem doradca aktywnie słucha zadając pytania . Po konsultacji z innymi doradcami i wykorzystaniu informacji biura doradca proponuje klientowi kilka możliwych rozwiązań jego problemu. Wskazuje kilka możliwych dróg, ale decyzję, którą z proponowanych ścieżek ma wybrać, należy do samego klienta. Wspiera go w jego samodzielnym rozwiązywaniu problemu, np. pomaga napisać pismo do urzędu, kieruje do innej instytucji. Doradca informuje również, jakie mogą być konsekwencje podjętych przez niego decyzji.
Do Biura Porad Obywatelskich przychodzą ludzie chcąc rozwiązać swój problem. Najczęściej zadawane pytania dotyczą: Obywatel a instytucja -utrzymuje się liczba skarg związanych z brakiem dostępu do wyczerpujących informacji w urzędzie. Klienci skarżą się na niezrozumiałość procedur sądowych, co w przypadku braku pełnomocnika procesowego często skutkuje zaprzepaszczeniem np. drogi odwoławczej. Kwestią, która pojawia się często jest przewlekłość postępowania sądowego. Klienci biura informują o nagminnym umarzaniu już wszczętego postępowania w sprawie przez prokuraturę. Klienci biura skarżą się na wydłużony czas oczekiwania na odpowiedź na kierowane do urzędów pisma. Często nie otrzymują na nie żadnej odpowiedzi. Problemem jest niezrozumiała forma pism urzędowych, zwłaszcza w zakresie uzasadnień odmownych decyzji administracyjnych. Często pojawiają się odwołania do skrótów aktów prawnych. Pracownicy organów publicznych (zwłaszcza sekretariatów) w formie ustnej, w sposób merytorycznie błędny, zapewniają klientów o ich uprawnieniach i obowiązkach
Mieszkania/lokale -osoby prywatne, które nabyły mieszkania z zasobów zakładów pracy powszechnie wypowiadają umowy najmu długoletnim najemcom tych lokali (na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego, z naruszeniem przepisu art. 21 ust. 4 i 5 w/w ustawy. Osobom tym często grozi eksmisja na “bruk”. Właściciele mieszkań tworzących wspólnotę mieszkaniową mają problemy z korzystaniem w praktyce z uprawnień przewidzianych w przepisach ustawy o własności lokali. Szczególne trudności dotyczą wykonywania zarządu przez duże spółki zarządzające, które dopuszczają się licznych nieprawidłowości. Właściciele mieszkań, którzy wynajmują lokale pozbawieni są możliwości ochrony swoich interesów w sytuacji, kiedy osoba wynajmująca mieszkanie nie opłaca czynszu najmu i opłat bieżących. Ustawa z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego narzuca długotrwałą procedurę zawierania ugody co do spłaty zadłużenia, a jeżeli ta forma odzyskania długu staje się bezskuteczna, pozostaje eksmisja do lokalu socjalnego, na który czeka się nawet po kilka lat. W tym czasie właściciel musi opłacać mieszkanie. Utrzymuje się wzrost ilości spraw związanych z zagrożeniem eksmisją z lokali komunalnych na skutek zaległości czynszowych. Istotnym problemem są trudności związane z dochodzeniem zwrotu zwaloryzowanej kwoty kaucji mieszkaniowej.
Rodzina- klienci są bardzo zaniepokojeni likwidacją funduszu alimentacyjnego. Za niesprawiedliwą i niezrozumiałą uznana jest nowa interpretacja obowiązującej ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym, zgodnie z którą, osoby, które ukończyły 18- sty rok życia, aby uzyskać alimenty z funduszu alimentacyjnego muszą być uznane za niepełnosprawne. Powszechnie zgłaszane są problemy związane z odpowiedzialnością za długi zaciągnięte przez drugiego małżonka.
Własność -wobec prowadzenia procedur związanych z uzyskiwaniem odszkodowań za mienie pozostawione na wschodzie coraz częściej pojawiają się osoby zainteresowane odzyskiwaniem mienia lub odszkodowania za mienie “zabrane” w latach 50-tych. Klienci podkreślają występowanie dużego chaosu w oznaczeniu i opisie nieruchomości w wydziałach ewidencji gruntów urzędów gmin, zwłaszcza na terenach wiejskich. Występuje poważna obawa o uczciwość wyceny mieszkań, przekształcanych ze spółdzielczego lokatorskiego lub spółdzielczego własnościowego prawa w odrębną własność. Z drugiej strony cześć obywateli obawia się o los nieruchomości z użytkowaniem wieczystym po integracji z Unią Europejską.
Ubezpieczenia społeczne-starsze osoby bardzo często tracą istotne świadczenia, np. świadczenie pieniężne dla kombatantów, ponieważ nie są w stanie śledzić zmian w przepisach czy orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego lub Sądu Najwyższego, od których zależą te świadczenia, a nie są informowane o nich z urzędu. Bardzo negatywnie klienci oceniają akcję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych polegającą na odbieraniu przyznanych wcześniej zasiłków macierzyńskich. Niezrozumiała dla klientów jest też rozbieżność panująca między zaświadczeniami lekarzy medycyny pracy a lekarzami orzecznikami ZUS. Częstokroć dochodziło do sytuacji, w których lekarz medycyny pracy stwierdzał niezdolność klienta do pracy z uwagi na istniejące schorzenia a lekarz orzecznik ZUS orzekał o jego zdolności do pracy. Negatywnie odbiera się projekt wprowadzenia odwołania od samych orzeczeń lekarzy orzeczników ZUS, do lekarzy orzeczników “drugiej instancji”. Klienci odnoszą wrażenie, że wydłuży to i tak bardzo długie okresy postępowania w ubezpieczeniach społecznych, a nie poprawi jakości orzecznictwa.

6. Asystowanie doświadczonemu pracownikowi placówki (zgodnie z jego instrukcjami) w pracach diagnostycznych, interwencyjnych, działaniach opiekuńczo-wychowawczych, profilaktycznych, edukacyjnych i terapeutycznych realizowanych w placówce.

„Poszukiwacze Skarbów” tak nazywał się projekt, który skierowany był do osób będących pod opieką ośrodków podlegających pod PCPR, czyli m.in. do klientów CAS Largo. Jako, że Largo nie prowadzi prac diagnostycznych, ani interwencyjnych, asystowałem przy powstawaniu sprawozdania dotyczącego wykonanego zawartego w raporcie.

Sprawozdanie z wykonania zadania publicznego z zakresu turystyki: „Poszukiwacze Skarbów” – integracyjny rajd krajoznawczo-turystyczny”

W okresie : 23.05.2009r.

Określonego w umowie z dnia : 10.04.2009r.

Zawartej w dniu : 10.04.2009 roku

Pomiędzy Powiatem Gnieźnieńskim a kołem PZN w Gnieźnie

Data złożenia sprawozdania : 23.06.2009r.

Część I. Sprawozdanie merytoryczne

  1. W jakim stopniu planowane cele zostały zrealizowane

Cele które mianowicie dało się zrealizować to:

Naszym zdaniem najważniejszym osiągniętym celem była Integracja środowiska osób niepełnosprawnych i przeciwdziałanie wykluczeniu ich ze społeczeństwa. Cele te osiągnięte zostały dzięki możliwościom wspólnej nieskrępowanej zabawy.

  1. Opis zrealizowanych zadań (zgodnie z porządkiem zawartym w ofercie podmiotu i umowy)

Mianowicie wspólny grill, strzelanie z wiatrówki oraz poszukiwanie skarbów

  1. Informacje o uczestnikach ( liczebność i charakterystyka ze względu na istotne dla realizacji zadania cechy np. wiek, płeć, miejsce zamieszkania , status materialny)
    Adresatem tego projektu są osoby pozostające pod opieką naszych organizacji . Są to osoby w różnym wieku , w tym osoby niepełnosprawne zarówno dorosłe jak i młodzież i dzieci mieszkające na terenie Powiatu Gnieźnieńskiego . W większości osoby i rodziny utrzymują się ze świadczeń zus i pomocy świadczonej przez instytucje pomocy społecznej – osoby o niskim dochodzie
    Łącznie w imprezie wzięło udział około 150 osób.

  2. Wymierne rezultaty realizacji zadania ( zgodnie z informacją zawartą w ofercie podmiotu)
    W ramach rajdu zorganizowaliśmy następujące zadania :

  1. Rola partnerów w realizacji zadania ( ze szczególnym uwzględnieniem organów administracji publicznej)
    Podobnie jak w latach poprzednich tak i w roku bieżącym rajd współorganizowany był przez :



7. Przygotowanie scenariusza (konspektu) zajęć.
Scenariusz przygotowałem razem z kolegami z praktyk, a przeprowadziliśmy go podczas majowego spotkania w Cielimowie. Tytuł zajęć to: „Poszukiwacze skarbów”-integracyjny rajd krajoznawczo-turystyczny

Opis projektu
Zadnie realizowane będzie na terenie byłego poligonu wojskowego - Cielimowo, uczestniczyć w nim będą zarówno osoby niepełnosprawne jak i sprawne , ale także ich bliscy, opiekunowie – przede wszystkim będą to dzieci i młodzież pozostająca pod opieką Koła PZN, Koła PZG, TPD Gniezno, Stowarzyszenia Concordia, Powiatowego Centrum pomocy rodzinie w Gnieźnie. Łącznie planujemy że będzie to około 100 osób.
W ramach rajdu ( całodniowego ) planujemy zorganizowanie :
-Biegu na orientację ( w załączeniu konspekt)
-Zabawy „Znamy i budujemy Szlak Piastowski” i „Szukamy skarbów”
gier , zabaw i konkursów związanych z regionem
Przygotowanie drobnych upominków i poczęstunku dla wszystkich uczestników spotkania

  1. OPIS ZADANIA

    1. Nazwa zadania: „Poszukiwacze skarbów”

    2. Cel zadania

Turystyka dla wielu z nas kojarzy się z wypoczynkiem, rekreacją, ale to także poznanie ciekawych miejsc – historii, a nawet tajemnic, to także szukanie skarbów, sprawdzenie własnych umiejętności.
Dla wielu z podopiecznych PCPR-u i jego ośrodków wyjazd na rajd - wycieczkę, odwiedzenie ciekawych historycznie i kulturowo miejsc jest nieosiągalne, z uwagi na niepełnosprawność, trudną sytuacje socjalno-bytową, brak wiedzy i raczej swoistą niechęć do „kolejnej lekcji”.
Stąd propozycja zorganizowania rajdu i pokazanie ,że poznanie historii regionu w którym się mieszka, ciekawych miejsc może być nie tylko fascynującą przygodą , ale może także rozbudzić zainteresowanie przeszłością i dać impuls do zastanowienia się nad teraźniejszością.

  1. Opis kolejnych działań planowanych przy realizacji zadania

    1. merytoryczne przygotowanie projektu

    2. określenie kosztów

    3. przedstawienie oferty

    4. realizacja zadania (maj 2009 )

  2. Sposób rekrutacji uczestników (liczebność i charakterystyka ze względu na istotne dla zadania cechy np. wiek, płeć, miejsce zamieszkania, status materialny)

Przygotowany projekt adresowany jest do osób pozostających pod opieką organizacji PCPR-u . Są to osoby w różnym wieku, w tym osoby niepełnosprawne zarówno dorosłe jak i młodzież i dzieci mieszkające na terenie Powiatu Gnieźnieńskiego. W większości osoby i rodziny utrzymują się ze świadczeń ZUS i pomocy świadczonej przez instytucje pomocy społecznej – osoby o niskim dochodzie

  1. Zakładane rezultaty realizacji zadania

Starostwo Powiatowe w Gnieźnie, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Gnieźnie,

  1. Posiadane zasoby kadrowe (z opisem kwalifikacji), lokalowe, finansowe i inne – ważne z punktu widzenia realizacji zadania

  1. Informacje na temat dotychczasowych zadań realizowanych we współpracy z administracją publiczną – 2007 roku

  1. Inne wybrane informacje dotyczące zadania

Adresaci działań przy realizacji zadania :

(osoby chore psychicznie i cierpiące na zaburzenia psychiczne)
- rodziny, opiekunowie
- organizacje i instytucje działające na polu pomocy społecznej
Projektem objętych będzie około 100 osób ( w tym osoby niepełnosprawne ich rodziny , bliscy, podopieczni PCPR w Gnieźnie, członkowie organizacji)
Ogólna liczba osób pracujących przy realizacji zadania: wszelkie prace w ramach realizowanego zadania wykonywane będą w ramach wolontariatu – około 10 wolontariuszy, w tym osoby odbywające praktykę w CAS Largo
W organizację imprezy zaangażowani będą :

Bieg na orientację

Miejsce : Cielimowo – Las miejski

Termin : maj 2009 roku

Uczestnicy : 40 osób

Rozpoczęcie godzina : 10.00

Prowadzący : wolontariusze i praktykanci

Cele ogólne : rozwijanie zainteresowań krajoznawczo-turystycznych, dążenie do poznania ciekawych miejsc, integracja różnych grup osób poprzez wspólną zabawę

Cele szczegółowe : Uczestnicy – porządkują swoją wiedzę na temat otaczającego środowiska
Wykazuję się znajomością historii Gniezna i regionu, orientuję się w terenie, wyznacza kierunki świata, aktywnie spędzam czas wolny

Metoda : grupowa

Techniki : rozwiązywanie poszczególnych zadań w 5 punktach kontrolnych

Środki dydaktyczne : kompasy, długopisy, plakietki, koperty z zadaniami, tablice pkt. Kontrolnych, mapy

I. Część wstępna

  1. powitanie uczestników

  2. podział uczestników na zespoły poprzez losowanie plakietek w różnych kolorach

  3. wyznaczenie osób odpowiadających w zespołach za kompas itp.

II. Część zasadnicza
Krótki instruktaż prowadzących na temat przebiegu trasy rajdu – biegu na orientacje

  1. Bieg zaczyna się i kończy w tym samym miejscu

  2. Czas wykonania wszystkich zadań 45 minut

  3. Przekroczenie czasu skutkuje doliczeniem punktów karnych

  4. Zespoły wypuszczane są w 15 minutowych odstępach czasowych

  5. Na trasie wyznaczono 5 punktów kontrolnych oznaczonych tablicami z informacja co należy zrobić – dla dej grupy przygotowano oznaczone odpowiednim kolorem koperty z zadaniami

  6. Rozwiązania zadań z każdego punktu należy przynieść w kopercie na metę

  7. Bieg kończy się po powrocie ostatniej grupy na metę

  8. Po zakończeniu biegu każdy zespół przechodzi do Wigwamu gdzie bierze udział w innych konkursach

  9. Zakończenie biegu : podsumowanie punktacji, wyłonienie zwycięzców, ogłoszenie wyników, wręczenie nagród

„Znamy i budujemy Szlak Piastowski”

„Szukamy skarbów”

Prowadzący : Pan Rafał Jurke Przewodnik po Szlaku Piastowskim, pracownicy PCPR

Cele ogólne : rozwijanie zainteresowań historią regionu, dążenie do poznania ciekawych miejsc, integracja różnych grup osób poprzez wspólną zabawę

Metoda : grupowa, indywidualna

techniki : rozwiązywanie poszczególnych zadań, wykonanie makiety Szlaku Piastowskiego, wykonanie pracy plastycznej pt. znane miejsca na szlaku piastowskim

Środki dydaktyczne: koperty z zadaniami, makiety budowli charakterystycznych dla Szlaku

farby kredki , pastele itp.

  1. Część wstępna

  1. Część zasadnicza

  1. Szukamy skarbów

8. Udział w posiedzeniach gremiów funkcjonujących w danej placówce (np. rady pedagogiczne, samorząd uczestników, rady mieszkańców, rady rodziców i inne); udział w konferencjach, szkoleniach, zebraniach pracowników.
Co tydzień w czwartek odbywają się zebrania pracowników CAS Largo, na których:
-udziela się sprawozdania z tego, co zostało osiągnięte
- jakie zamierzenia zostały zrealizowane lub czego nie udało się zrobić
-zgłaszane są wszelkie potrzeby i nowe pomysły
-układany jest plan na przyszły tydzień

9. Analiza wybranego przypadku

Analizę wybranego przypadku przeprowadziłem w Świetlicy Socjoterapeutycznej. Jest to diagnoza dziecka niedostosowanego społecznie.

Diagnoza

  1. Osoba badana:
    Kamil Jasnyk, lat 10, uczeń Szkoły Podstawowej w Rogowie, klasa III, zamieszkały w Rogowie przy ul. Przybrzeżnej 34

  2. Geneza i identyfikacja problemu -symptomy
    U chłopca zauważono trudności w nauce, bierną postawę i częste kłamstwa. Czasami jest również nieposłuszny: nie reaguje na to, co się do niego mówi i nie wypełnia swoich obowiązków. Często pracuje samotnie, jest apatyczny, rzadko się śmieje. Wykazuje brak siły fizycznej, niechętnie bawi się z innymi dziećmi. Jest powolny, przygnębiony, a na przerwach przebywa głównie sam. W czasie lekcji czasami przeszkadza innym –poszturchuje lub kopie. Zdarzyło mu się również uczestniczyć w kilku bójkach. Często i uporczywie kłamie. Powody tego są różne, czasami robi to bez szczególnego powodu.
    Chłopiec znajduje się na drugim poziomie niedostosowania społecznego.

  3. Właściwości indywidualne
    Z opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej wynika, że chłopiec jest pod opieką jej opieką od 2004 roku. Wówczas przeprowadzono badanie specjalistyczne celem określenia możliwości wcześniejszego uczęszczania Kamila do szkoły. Zalecono uczęszczanie w dalszym ciągu na zajęcia przedszkolne, co miało korzystnie oddziaływać na rozwój umysłowy i emocjonalni-społeczny chłopca. Ponadto zaproponowano terapię logopedyczną na terenie poradni, która po kilku miesiącach została przerwana. Obecnie chłopiec został zgłoszony z powodu trudności w nauce języka polskiego i matematyki. Aktualne badania psychologiczne wykazały, że ogólny rozwój umysłowy chłopca kształtuje się w normie. Posiada on dobry zakres wiedzy ogólnej i przeciętny zasób słownictwa. Zdolność porównywania, klasyfikowania i uogólniania ukształtowały się na dobrym poziomie. Kamil jest dość spostrzegawczy i ma dobre tempo mechanicznego uczenia się wzrokowo-motorycznego. Nieznacznie obniżone jest spostrzeganie i różnicowanie słuchowe. Występuje lateralizacja. Dysfunkcje te wpływają m.in. na trudności w pisaniu. Chłopiec czyta w dobrym tempie i rozumie czytany tekst, a także wykazuje dobre zdolności arytmetyczne.
    Kamil ma niskie poczucie własnej wartości. Myśli o sobie, że jest głupi, nielubiany i bezmyślny, a także, że jest marzycielski. Nie jest zadowolony, gdy myśli o sobie, robi się wtedy zły. Zależy mu na tym, aby mama myślała o nim dobrze, a nie że jest zły i niedobry. Nie ma również żadnych planów na przyszłość. Także z testu samooceny wynika, że chłopiec ocenia siebie nisko. Jego ja Realne znacznie odbiega od ideału.
    Chłopiec ma niski stopień internalizacji norm moralnych i społecznych jeśli chodzi o uczęszczanie do szkoły. Nie uważa za konieczność chodzenie do szkoły, uważa, że spotkania z kolegami są ważniejsze. Natomiast ma świadomość bycia uczciwym, ale uzasadnia je poprzez pryzmat kary, jaka może za to spotkać.
    Umiejętności społeczne chłopca są także na niskim poziomie. Kamil niechętnie nawiązuje nowe kontakty. Bawi się z innymi niechętnie i jest bierny, cichy. Czasami tylko współpracuje z grupą i bawi się z innymi. Zdarza się, że nie potrafi się zachować w pewnych sytuacjach. Szybko także traci równowagę emocjonalną, wpada w płacz i zachowuje się nieadekwatnie do stopnia trudności sytuacji.
    Emocjonalność chłopca: poziom empatii Kamila jest na wysokim poziomie, ale także jest drażliwy i skłonny do szybkiej irytacji zachowaniem innych, wykazuje również nagłe spadki energii. Dziecko nie potrafi skupić uwagi na szczegółach lub popełnia nierozważne pomyłki w pracy szkolnej. Często sprawia mu trudność skupienie przez dłuższy czas uwagi na wykonywanym zadania. Sprawia wrażenie, że nie zwraca uwagi na kierowane bezpośrednio do niego komunikaty. Często nie spełnia poleceń oraz nie potrafi dotrwać do końca zajęć szkolnych (nie jest to spowodowane negatywnym nastawieniem czy niezdolnością zrozumienia lekcji). Miewa trudności w zorganizowaniu sobie zajęć i czynności. Unika, nie lubi bądź jest niechętnie nastawione do zadań wymagających dłużej trwającego wysiłku umysłowego (np. praca szkolna lub wykonywanie zadań domowych). Często gubi rzeczy i przedmioty niezbędne do wykonywania określonych zadań (np. zabawki, przybory szkolne, kredki, książki, narzędzia pracy). Jest podatny na odwrócenie uwagi pod wpływem bodźców zewnętrznych. W trakcie codziennych czynności zapomina co robi.

  4. Środowisko szkolne i rówieśnicze
    Kamil chodzi do klasy III b do Szkoły Podstawowej w Rogowie. Chłopiec uczy się słabo, ma dużo zaległości, niechętnie uczestniczy w zajęciach. Uważa, że szkoła jest okropna i nie lubi do niej chodzić. Podczas sprawdzianów odczuwa lęk i strach. Gdyby tylko miał taką możliwość porzuciłby szkołę natychmiast. Na lekcjach zachowuje się tak, jak tego oczekują nauczyciele i stara się, aby byli z niego zadowoleni.
    Kamil uważa, że jako uczeń jest grzeczny, spokojny i koleżeński. Bardzo nie lubi swojej wychowawczyni, ponieważ często krzyczy na uczniów. Dobrze natomiast mówi o panu od matematyki ponieważ jest miły. Może z nim porozmawiać o swoich kłopotach.
    Kamil ma problemy z przyswajaniem sobie nowej wiedzy. Jest zdenerwowana, gdy nauczyciel zbyt szybko tłumaczy nową lekcję, patrzy mu na ręce i gdy chodzi po klasy. Bardzo boi się klasówek, w czasie ich trwania nie może się skupić i obawia się, że nie zdąży napisać jej do końca. Również boi się, gdy jest pytany. Z niecierpliwością czeka na dzwonek w czasie lekcji, na której nauczyciel robi powtórkę. Stres czasami doprowadza chłopca do płaczu i innych zaburzeń somatycznych. Kamil ma swobodne podejście do nauki, nie wstydzi się swojej niewiedzy i często nie zwraca uwagi na jakość odrobionych lekcji. Nie martwi się również zaległościami, ani przejściem do następnej klasy. Nie ma również złego samopoczucia związanego za szkołą.
    Chłopiec nie lubi się uczyć. Robi to, ponieważ „musi”. Bardziej interesuje ją wiele innych rzeczy. Nie lubi odrabiać lekcji, ale również ich nie odpisuje. Zadania domowe sprawiają jej trudność, chociaż uważa, że zawsze stara się jak może. Najbardziej lubi matematykę, wychowanie fizyczne i informatykę. Natomiast na ostatnim miejscu znalazły się języki.
    Każda nowa lekcja zachęca Kamila do pracy, chociaż jednocześnie uważa, że są one nudne. Na lekcjach zdarza się jej myśleć o czymś innym. Rozwiązywanie trudnego zadania sprawia jemu przyjemność. Nie robi jednak więcej, niż tego wymagają nauczyciele. Mimo to chciałby być najlepszym uczniem w klasie i lubi przyjaźnić się z dobrymi uczniami. Wszelkie niepowodzenia szkolne zniechęcają go do nauki. Nie martwi się jednak złymi stopniami.
    Kamil nie jest zbyt lubiany w klasie. Przez część dzieci jest izolowany. Jest cichym i spokojnym chłopcem, zamkniętym w sobie. Ma problemy w kontaktach z innymi dziećmi. Jest słabym uczniem, często nie odrabia zadań domowych, ma ciągłe zaległości. Na lekcji stara się nie zwracać na siebie uwagi, nie jest aktywny. Często wyłącza się i sprawia wrażenie nieobecnego. Nauczyciele starają się go zachęcać do aktywnego uczestnictwa w lekcji i do pracy w grupie. Czasami poświęcają mu więcej czasu, aby dowiedzieć się czy nie ma problemów osobistych, rodzinnych. Kamil jednak zachowuje się tak, jakby bał się klasy. Czasami zachowuje się impulsywnie i nerwowo, drży i jest bliski płaczu.

  5. Środowisko rodzinne
    Rodzice Kamila mają wykształcenie zawodowe. Matka uczyła się w zawodzie krawcowej, a ojciec jako stolarz. Matka zajmuje się domem i dziećmi, natomiast ojciec czasami pracuje dorywczo. Mieszkają w bloku w dwupokojowym mieszkaniu. Rodzice i dzieci mają swój pokój. W domu nie brakuje bieżącej wody, toalety, jest gaz i elektryczność. Zakupy co parę dni robi matka, w zależności ile jest pieniędzy. Czasami dostaną zapomogę z gminy. Z reguły raczej żyją na kredyt. Część pieniędzy przeznaczana jest na alkohol i papierosy. Rodzina jest czteroosobowa. Składa się z ojca, matki i dwójki dzieci-Kamil jest najstarszy, Karolina ma 4 lata. W rodzinie mało się rozmawia. Dużo jest kłótni i awantur.
    Kamil jest kontrolowany przez swoją matkę. Zawsze musi mówić gdzie i z kim wychodzi, oraz o której wróci. Interesuje się również jego nauką. Wie co dziecku sprawia trudność. Problem w rodzinie wynika głównie z alkoholizowania się ojca, a także z despotycznego charakteru matki. Wydaje ona polecenia w formie rozkazów, nie potrafi słuchać, nie akceptuje odmiennego zdania.
    Podczas rysowania rodziny chłopiec był nerwowy i niechętnie chciał to robić. Kamil na początku zaczął rysować dom, jednak po krótkim czasie odwrócił kartkę na drugą stronę i przystąpił do rysowania nowej pracy. Umieścił dom z prawej strony kartki i postać z lewej strony kartki. Po narysowaniu tych elementów upomniał się o kolejną kartkę. Dom był pierwszym narysowanym elementem (podobnie jak na pierwszym rysunku), co może potwierdzać silne emocje i trudności związane z domem rodzinnym chłopca. Wiek rysunku odpowiada wiekowi badanego. Jest on bardziej racjonalny, linie są w większości proste i sztywne. Rysunek sprawia wrażenie podzielonego na dwie części. Z lewej strony kartki znajduje się rodzina. Ta część rysunku jest kolorowa, cieplejsza (kolorowe postaci, żółte słońce umieszczone w lewym górnym rogu kartki). Po prawej stronie na kartce znajduje się dom. Ta część rysunku jest smutna, sprawia wrażenie chłodnej. Silny nacisk kredki, zwłaszcza w elementach głów postaci, mówi o silnym napięciu, czasem gwałtowności. Jasne kolory mówią o pogodnym nastroju dziecka. Rodzina narysowana jest w lewej dolnej ćwiartce kartki, symbolizującej narodziny, początek życia, a także wyrażającej potrzebę czułości, bliskości, bezpieczeństwa. Może również wskazywać na regresję. Ponadto chłopiec rysował od prawej do lewej strony (regresja). Kamil narysował kolejno: matkę, młodszą siostrę, siebie i ojca. Ważną osobą dla chłopca jest matka. Narysowana jako pierwsza, w centrum kartki, z wypracowanym elementem - papierosem w ustach. Umieszczenie ojca z brzegu, jako ostatniej postaci, świadczy o jego dewaloryzacji w rodzinie. Siostra jako jedyna z postaci jest uśmiechnięta, co wskazuje na pozytywne emocje chłopca w stosunku do niej. Kamil umieścił siebie pomiędzy mamą a resztą rodziny. Może to podkreślać konflikt występujący między matką, a rodziną. Tułów postaci chłopca zwrócony jest w stronę postaci mamy, sprawia wrażenie odsuwającego się od reszty rodziny, co może być wyrazem nieakceptowania konfliktów rodzinnych.
    Rysunek sprawia ogólnie wrażenie pustego, chłodnego.

Jako, że dom zajmuje centralne miejsce i największą przestrzeń, można wnioskować, że łączą się z nim silniejsze emocje chłopca. Może to być również przejawem tendencji do zwracania na siebie uwagi. Podkreślony, ciężki dach wskazuje na postawę obronną, obronę przed marzeniami, przed fantazją. Okna umieszczone wysoko, z firankami wskazują na dużą potrzebę ochrony własnej prywatności, ostrożność i kontrolowanie relacji z otoczeniem. Małe drzwi świadczą o nieśmiałości i lęku. Dym wydobywający się z komina wskazuje na silne, wewnętrzne napięcie spowodowane prawdopodobnie konfliktami w rodzinie.

  1. Prognoza -stopień niedostosowania społecznego
    Chłopiec przejawia agresję symboliczną i gwałtowne zachowania. Źródeł tego zjawiska, można dopatrywać w wewnętrznych napięciach jakie przeżywa dziecko w związku z trudną sytuacją rodzinną. Jest niestabilny emocjonalnie, ma problemy w kontaktach z innymi. Niechętnie także podchodzi do uczenia się. Brak mu motywacji, a także widać u chłopca tęsknotę za uczuciem miłości i akceptacji od rodziców, a także przyjaźni. Główna przyczyną może tu być problem alkoholowy ojca, bowiem komunikacja między ojcem alkoholikiem a dzieckiem jest niewielka. Niekorzystne są również czynniki związane ze szkołą, m.in. pozycja dziecka w klasie, brak kontaktu z grupą rówieśniczą, a także stosunek do nauki szkolnej. Sytuacja bycia izolowanym lub odrzucanym przez klasę jest konsekwencją zachowań charakterystycznych dla niedostosowania, a zarazem mechanizmem wzmacniającym takie zachowania. Kamil nieakceptowany przez klasę czuje się sfrustrowany, chciałby nawiązać satysfakcjonujące relacje. Niestety, nie potrafi tego zrobić. Powtarzając swoje dotychczasowe zachowania, jak zbyt gwałtowne reakcje czy agresja, zwiększa odrzucenie.

  2. Propozycje rozwiązań -wskazówki do dalszej pracy
    Zaleca się wizyty u psychologa w celu:
    -Wzmocnienia poczucia własnej wartości chłopca w atmosferze ciepła, bezpieczeństwa, akceptacji
    -Wykształcenia w chłopcu akceptacji zasad i norm społecznych, poprzez zabawę w grupie
    Wykształcenie u mamy umiejętności stawiania jasnych reguł i ich egzekwowania względem Kamila
    -Wzbogacania relacji syna z matką i ojcem, poprzez włączanie mamy do wspólnej zabawy z chłopcem
    -Emocjonalnego wsparcia matki
    Zalecenie dla matki zgłoszenia się do poradni zdrowia psychicznego, w celu skorzystania z terapii indywidualnej.
    Rozpoczynając działania w celu dostosowania Kamila do grupy rówieśniczej i do wdrożenia do osiągania sukcesów szkolnych należy zacząć od rodziny. Trzeba przeprowadzić rozmowę z rodzicami na temat skutecznego wychowania dziecka ze szczególnym uwzględnieniem potrzeby nauki i bycia rówieśnikiem/kolegą. Należy postawić na ścisłą i systematyczną współpracę z rodzicami dotyczącą kontroli osiągnięć edukacyjnych, edukacyjnych także w sferze społecznej.
    Tak w rodzinie, jak i w szkole trzeba organizować dużo czasu na pracę indywidualną. Trzeba zapewnić dziecku dostęp do książek i materiałów do pisania, tak aby mogło w domu i w szkole czytać i pisać.
    Ważne, by uświadomić matkę i chłopca o konieczności wykonywania poleconej pracy i postępowania wg ustalonych zasad oraz umiejętnego reagowania na sytuacje problemowe w domu i w szkole. Znaczenie miała będzie rozmowa z chłopcem na temat konsekwentnego przestrzegania zasad opracowanych wspólnie ze wszystkimi dziećmi dotyczących zachowania w szkole.
    Na zajęciach powinno się stosować dużo twórczych i zabawowych metod i form pracy. Dużo uczulać na ład i porządek w swoim otoczeniu. Bardzo ważne jest stosowanie krytyki i pochwał wobec chłopca.
    Istotne jest także namówienie ojca Kamila do próby zerwania z nałogiem, jakim jest alkoholizowanie się.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DOKUMENTACJA PRAKTYKI ASYSTENCKIEJ I CIĄGŁEJ, dokumentacja potrzebna na rozpoczęcie praktyki w szkol
praktyka asystencka dom dziecka, Materiały różne, opracowanie praktyk
praktyka asystencja przedszkole
egzamin praktyczny asystentka stomatologiczna 2014
praktyka asystencja szkoła
Prezentacja placowki Largo, Praktyki
PCPR praktyka obserwacyjno asystencka
W trakcie asystenckiej praktyki pedagogicznej obserwowałem wybranego ucznia, Dokumenty AWF Wychowani
Praktyka obserwacyjno asystencka biwak
2012 czerwiec asystentka stomatologiczna PRAKTYCZNY(1)
praktyka obserwacyjno asystencka PCPR
{Praktyka obserwacyjno asystencka biwak
Praktyki?ntrum aktywności społecznej Largo
Prezentacja placowki Largo, Praktyki
asystent osoby niepełnosprawnej arkusz egzaminacyjny czesc praktyczna maj2014
asystent osoby niepełnosprawnej arkusz egzaminacyjny czesc praktyczna sierpien2014
Asystentura rodziny Teoria praktyka badania

więcej podobnych podstron