07.04.09
Tożsamośc narodowa/ Fasada narodowa
Toż.n. nie jest homogeniczna, bo poprzecinana różnymi kategoriami.
Toż.n. tradycyjna (kultura wyższa, kwestia narzucenia przez władzę) – dziś krytykowana za skłonności do obsesji epatowania symbolami narodowymi (malowanie twarzy przy okazji meczy). – buntownicy przynajmniej przeciw czemu się buntować (czyli przeciw tradycji).
Obywatelstwo kulturowe – przysługuje tym, którzy wyznają te same poglądy kulturowe (a jeśli komuś odmywamy człowieczeństwa, bo jest z innej kultury to mamy do czynienia z rasizmem kulturowym). Komponenty: religia i język.
Prawo kulturowe – nadane odgórnie pozwolenie na eksploatowanie różnych elementów państwa (ani opluć, ani podeptać, aż się odechciewa żyć w państwie)
Państwo inkluzyjne – obcy jako niezbędny czynnik rozwoju państwa. Ale to i tak jest inkluzywnośc selektywna, w pl nie każdy jest lubiany, jedni inni mogą być prezesami, inni są niemile widziani)
Państwo ekskluzywne – panuje polityka wykluczenia
Prowadzi to (czyli co?) do ukształtowania się typów tożsamości narodowej: rozproszonej, mobilnej, fragmentarycznej.
Stewart Hall: czy tożsamości narodowe słabną? Lata `90 – tak, po 2000 – nie.
Tożsamości narodowe a rynek:
Odtwarza się tożsamości tam, gdzie ma przyjść kapitał (zasada „jedyne takie miejsce na świecie, gdzie…”). Blow city – miasto zachęcające do przyjazdu (lokalne jedzenie, produkty, krajobrazy, historia regionu). Inwestorzy to ci, którzy wpływają na lokalność, ale jednocześnie wzmacniają ją (nie niszczą środowiska, a np. adaptują zabytek i tworzą w nim coś, co nawiązuje do historii miejsca),
Rynek konsumencki – wykorzystujący wizerunek ludzi np. koncerny urządzające lokale zgodnie z tym, co lokalnie ważne.
Tożsamość narodowa wypracowana prekognitywnie (skutek uboczny praktyk codziennych) – zdroworozsądkowa tożsamość narodowa, czyli to jak postrzegamy innych – narodowych dziś uwzględniając to, co w historii nas łączyło dzieliło, postrzeganie innych w kontekście globalizacji itp. i jak powiedział to Giddens nie od święta, ale doświadczenia dnia powszedniego.
Fasada narodowa – to, co widac z zewnątrz, prezentowane od święta. Z jednej strony jest to troska (pomysły Min. Kultury i Dziedzictwa Nar.), z drugiej odrzucenie jej – i tu mamy popis możliwości bricouleskich (albo coś w ten deseń) – wykorzystujemy narzędzia intelektualne do de- konstruowania fasady. G. Genette: przekonanie, że skrzynka z narzędziami to nasz umysł – działanie indywidualne jako bunt wobec instrukcji. Bricolage Levi-Straussa ma charakter mityczno – poetyckie (wydarzenie funkcjonuje najpierw jako wyobrażenie/mit, potem pojawia się jako praktyka). Jest to przeciwstawianie się fasadzie narodowej jako zbiorowi narzędzi typowo urzędowych np. loga miast). Jest to uskutecznianie zasady „zrób to sam” , ale i tak ograniczone tym, co zaproponowały (do przeróbki) urzedy.
Autoscapes na przykładzie trasy A2. Im bardziej na zachód, tym bardziej dziki zachód (np. palmy i nazewnictwo np. Nevada + krasnale jako produkt made in Poland)