Znaczenie barwy w marketingu

Modele barw

Znaczenie barwy w reklamie – oddziaływanie marketingowe

barwy:

•

barwa jako sposób zwrócenia uwagi,

•

jako środek wywołania pożądanych skojarzeń,

•

jako środek utrwalania w pamięci odbiorcy elementów
przekazu i informowania o niektórych cechach produktu
lub marki.

Zastosowanie zestawienia elementów czarno – białych i

barwnych w reklamie.

• zastosowanie dwóch typów przekazu – barwnego i

achromatycznego w określonym medium przekazu,

• zastosowanie kontrastu chromatyczne –

achromatyczne w ramach jednego ujęcia reklamowego
(zdjęcia, plakatu, filmu),

• oddziaływanie psychologiczne obu form przekazu.

Oddziaływanie barw jako swego rodzaju „drogowskazu”

• orientacja w przestrzeni,

• orientacja wśród wielu rodzajów towarów („widzenie”

zapachu, smaku itp.).

Zastosowanie koloru czerwonego

•

czerwień wiąże się z pojęciem sił życiowych,
ognia, krwi, wojny, namiętności i płodności,

•

czerwień jest barwą najsilniej działającą na
wzrok, najlepiej widoczną i ze względu na tę
właśnie cechę wykorzystywaną w reklamie,

•

czerwień niesie też pewne zagrożenie jako
kolor krwi, ognia, dlatego też stosuje się ją
oszczędnie i umiarkowanie

Zastosowanie koloru niebieskiego.

•

błękit jest kolorem zimnym, oddalającym się od
obserwatora, wywołuje wrażenie dali i głębi. Stąd
tradycyjnie wiąże się go z przestrzenią nieba i głębiną
oceanu,

•

stał się kolorem rozsądku, rozwagi, "chłodnej
kalkulacji", na które bardzo chętnie powołują się
zarówno producenci, jak i specjaliści od reklamy.

•

w przekazach perswazyjnych niebieski jest kolorem
nowoczesności i najdoskonalszych osiągnięć techniki.

•

postrzeganie ciemnych odcieni błękitu, granatów jako
barw symbolizujących prestiż, elegancję, wysoką
pozycję społeczną, klasę i smak.

Zastosowanie koloru zielonego

kolor ten jako znak przemiany, odrodzenia, regeneracji i
sił natury stał się wymarzonym sztandarem, pod którym
toczą się kampanie ekologiczne najrozmaitszych
produktów: od ziołowych parafarmaceutyków, poprzez
kosmetyki z wyciągami z roślin, środki piorące ze
zmniejszoną zawartością fosforanów, telefonię
komórkową, aż do paliwa bezołowiowego i samochodów

z katalizatorem.

Wprowadzenie do modeli barw

Jedną z cech obiektu obserwowanego przez człowieka jest

barwa tego obiektu. Ta własność obiektu zależy od stopnia
odbicia, rozpraszania lub przepuszczania promieni
świetlnych.

Wrażenie wzrokowe człowieka obserwującego obiekt zależy od:
• warunków obserwacji, w tym od otoczenia obiektu,

oświetlenia, widoczności.

• od indywidualnych cech obserwatora, jego sposobu percepcji

i interpretacji.

Pojęcie barwy jest więc pojęciem subiektywnym. Ze względu na

tą subiektywność i mnogość czynników mających wpływ na
percepcję barwy nie opracowano do tej pory jednolitej teorii,
opisującej wszystkie zjawiska związane z pojęciem barwy, nie
ma również jednolitego nazewnictwa.

Barwa

Barwa jest psychofizyczną cechą percepcji wzrokowej.

Inaczej mówiąc, jest wrażeniem psychicznym
wywoływanym w mózgu człowieka w procesie odbioru
przez oko promieniowania elektromagnetycznego z
zakresu pasma widzialnego. Percepcja taka jest możliwa
wtedy i tylko wtedy, gdy mają miejsce trzy procesy:

• Emisja światła,

• Pobudzenie receptorów siatkówki oka,

• Przetworzenie w korze mózgowej pobudzeń przekazanych

przez nerw wzrokowy.

Atrybuty barwy

Barwę można scharakteryzować trzema atrybutami:
• odcień, kolor, walor - nadaje barwie jej nazwę, a określa go

odpowiednia długość fali elektromagnetycznej z zakresu od około

380 do 780 nm,

— fioletowa - fale o długości 380-450 nm,
— niebieska - fale o długości 450-490 nm,
— zielona - fale o długości 490-560 nm,
— żółta - fale o długości 560-590 nm,
— pomarańczowa - fale o długości 590-630 nm,
— czerwona - fale o długości 630-780 nm.

• nasycenie - uzyskiwane jest poprzez zmieszanie promieniowania

barwnego z wiązką światła białego; zmieniając ilość światła białego

uzyskujemy wrażenie tego samego koloru ale rozjaśnionego lub

przyciemnionego,

• jasność, jaskrawość, natężenie - odpowiada wrażeniu słabszego

lub mocniejszego strumienia światła, które nie wpływa na zmianę

koloru ani nasycenia.

Modele barw stosowane w grafice

komputerowej

Istnieją trzy podstawowe systemy mieszania barw:

• system addytywny,

• system substraktywny,

• system perceptualny.

Przykładem modelu addytywnego mieszania barw jest

model RGB. Kolor biały uzyskiwany jest przez dodanie
(stąd model addytywny – adding - dodawanie) trzech
barw składowych o pełnym nasyceniu.

Model RGB jest modelem, którym posługują się
elektroniczne urządzenia wejściowe, takie jak monitory
komputerów, skanery i cyfrowe aparaty fotograficzne, które
odtwarzają barwy droga transmisji lub absorbcji światła, a
nie odbijania go.

W modelu RGB gama dostępnych barw jest
reprezentowana przez sześcian RGB. Zależnie od liczby
bitów m przeznaczonych do reprezentowania barwy piksela
liczba dostępnych barw jest ograniczona do 2

m

(przy czym

m zwykle wynosi 8).

Przykładem modelu substraktywnego jest model CMY. W
odróżnieniu od addytywnego modelu barw, w którym
światło jest dodawane do światła, tu mamy do czynienia z
odejmowaniem światła (substrakt – odejmowanie), w
wyniku czego barwy są ciemniejsze od barw
podstawowych. Barwami podstawowymi w modelu CMY są
C – cyan, M – magenta i Y – yellow.
Model CMY reprezentuje sześcian CMY.

Substraktywny model mieszania barw jest
charakterystyczny dla wszelkiego rodzaju procesów
drukowania. Dla poprawy wyrazistości wydruków oraz
uzyskania czystej czerni model barw CMY został
rozszerzony o kolor czarny, tworząc model CMYK.

Porównanie RGB i CMY

Konieczność stosowania różnych schematów mieszania
barw utrudnia wykorzystanie kolorów w systemach
komputerowych. Barw uzyskanych w systemie RGB nie
można bowiem bezpośrednio przekształcić w kolory
CMYK. Trudności te pogłębia fakt, że urządzenia drukujące
nie nanoszą na papier koloru powstałego z uprzednio
wymieszanych barw, lecz stosują tzw. dirhering – drukują
blisko siebie punkty w barwach podstawowych CMYK,
które dopiero oglądane z większej odległości dają wrażenie
ostatecznego koloru.

Przykładem modelu perceptualnego jest opracowany
przez Commision Internationale de l’Eclairage w 1929 roku
system CIE. Bazuje on na własnościach fizycznych światła
i właściwościach wzroku opracowanych eksperymentalnie.

Przy analizie tego modelu posługujemy się tzw. krzywą
chromatyczności.

Wykres chromatyczności.

Przestrzeń CIE, podobnie jak percepcja wizualna, jest
niezależna od urządzenia (odzwierciedla sposób, w jaki
oko ludzkie postrzega kolory). Jest także obszerniejsza niż
gamy RGB i CMY (zawiera je w sobie).

Modele kolorów w programie CorelDRAW

Sygnalizacja kolorów niedrukowalnych w programie CorelDRAW

Model barw

Kolory używane w modelu

Przeznaczenie

CMY

Niebieskozielony, purpurowy,
żółty

Drukowanie triadowe
(kolorami rozbarwionymi)

CMYK

Niebieskozielony, purpurowy,
żółty, czarny

Drukowanie triadowe
(kolorami rozbarwionymi)

RGB

Czerwony,

niebieski,

zielony

Prezentacja na ekranie,
strony WWW, przezrocza

HSB

Barwa, nasycenie, jaskrawość Prezentacja na ekranie,

strony WWW, przezrocza

HLS

Barwa, jasność,

nasycenie

Prezentacja na ekranie,
strony WWW, przezrocza

Lab

Obejmuje kolory zarówno z
zakresu CMYK, jak i RGB

Drukowanie triadowe
(kolorami rozbarwionymi)

YIQ

Luminancja i wartości
składowych chrominancji
(amerykański standard
telewizyjny NTSC)

Obrazy prezentowane w
telewizji

Skala szarości 256 odcieni szarości

Drukowanie czarno-białe

Dokładność barwna

Dokładność barwna lub głębia bitowa obrazu determinuje

rozmiar pliku obrazu, jego zakres dynamiczny od
obszarów ciemnych do jasnych (od cienia do światła)
oraz maksymalną liczbę barw możliwych do odtworzenia
w druku. Biorąc pod uwagę dokładność barwną możemy
mówić o następujących podstawowych rodzajach
obrazów:

• obrazy bitmapowe,
• obrazy w skali szarości,
• obrazy z barwą indeksowaną,
• obrazy w modelu RGB,
• obrazy w modelu CMYK,
• obrazy barwne o dużej głębi bitowej.

• Obrazy bitmapowe lub line art są to obrazy jednobitowe

tzn. do opisu jednego piksela obrazu (pixel – picture
elements) używają jednego bitu informacji. Np. obraz o
wielkości 1000 x 1000 pikseli wielkość pliku obrazu
wynosi:

(1000x1000x1)/8=125 Kb.

• Obrazy w skali szarości (8 – bitowe) odtwarzają

wszystkie tony i barwy występujące w oryginale do 256
odcieni szarości (28=256). Wielkość pliku obrazu
wynosi:

1000x1000x1 =1 Mb.

• Obrazy z barwą indeksowaną (również 8 – bitowe)

wykorzystują ograniczoną paletę 256 barw. Rozmiar
pliku jest porównywalny z obrazami w skali szarości.

• Obrazy w modelu RGB (24 – bitowe) odtwarzają ponad

16 mln kolorów w trzech ośmiobitowych kanałach (po
256 barw na jeden kanał). Rozmiar pliku RGB dla
wielkości obrazu 1000x1000 pikseli wynosi:

1000x1000x3=3 Mb.

• Obrazy w modelu barwnym CMYK (32 – bitowe) są

przed wydrukiem barwnym separowane. Głębia bitowa
jest taka sama jak dla RGB (8 bitów lub 256 kolorów na
kanał). Wielkość pliku:

1000x1000x4=4 Mb.

• Obrazy barwne o dużej głębi bitowej (wysokobitowe)

mają szczególnie wysoki zakres dynamiczny, ponieważ
są wytwarzane przez skanery i cyfrowe aparaty
fotograficzne, które zapisują barwę w granicach od 10 do
16 bitów na kanał (1024 do 65536 barw na kanał).
Wielkość pliku z głębią 16 – bitową wynosi:

1000x1000x6=6 Mb.