Bufor octanowy :
Kwas octowy ( słaby elektrolit ) obecny w roztworze ulega słabej dysocjacji . Ustala się równowaga opisana stałą dysocjacji.
Natomiast octan sodu (mocny elektrolit) ulega bardzo daleko posuniętej dysocjacji zgodnie ze stałą:
w związku z czym znacznie rośnie stężenie jonów [CH3COO-]
Aby stała dysocjacji pozostała niezmieniona w roztworze musi nastąpić zmniejszenie stężenia jonów wodorowych. Mówimy wówczas, że dysocjacja kwasu octowego zostaje cofnięta ze względu na brak równowagi termodynamicznej.
W wyniku tego stężenie niezdysocjowanej części kwasu staje się praktycznie biorąc równe jego stężeniu całkowitemu, oznaczonemu symbolem[ kwas]
(jest to założenie Hendersona Hasselbacha w celu uproszczenia wzoru bo w rzeczywistości zachodzi niewielka dysocjacja !!!)
Przyjmując, że kwas octowy ulega znikomo małej dysocjacji – jony octanowe [CH3COO-]- sól pochodzą z octanu sodu
Zatem równanie ma postać :
Po zlogarytmowaniu :
Reaguje ona z jonami wodorowymi z dysocjacji kwasu octowego. Zgodnie z prawem działania mas uruchamia to dysocjację kwasu octowego. Dysocjacja kwasu trwa do czasu aż jony H+ zneutralizują dodawaną zasadę a także do ponownego ustalenia się równowagi termodynamicznej buforu zgodnie ze stałymi dysocjacji.
Reakcja zobojętniania mocnej zasady zachodzi zgodnie z równaniem :
H+ + OH- <=> H20
Jony octanowe [CH3COO-] sól które występują cały czas w duzym stężeniu ( pochodzące zarówno z dysocjacji kwasu jak i octanu ) reagują z kwasem zgodnie z równaniem :
H+ + CH3COO- CH3COOH
W ten sposób powstaje słaby niezdysocjowany kwas octowy dzięki czemu pH zostaje niezmienione bo tylko forma jonowa zmienia pH!
Gdy jonów CH3COO- zaczyna brakować uruchamia się dysocjacja zarówno kwasu octowego jak i octanu sodu zgodnie ze stałymi dysocjacjii trwa do czasu ustalenia się równowagi termodynamicznej buforu.
Gdy dodamy do buforu zbyt duże ilości mocnego kwasu lub mocnej zasady bufor traci swoje właściwości – traci pojemność buforowa i następuje znaczna zmiana pH.