Prawo Ampère'a prawo wiążące indukcję magnetyczną wokół przewodnika z prądem z natężeniem prądu elektrycznego przepływającego w tym przewodniku. W fizyce jest to magnetyczny odpowiednik prawa Gaussa opisuje powstawanie pola magnetycznego w wyniku ruchu ładunku lub zmiany natężenia pola elektrycznego - Prawo Gaussa dla pola elektrycznego – (492 wzor) Strumien wektora indukcji elektrycznej D| przez zamknieta powierzchnie rowny jest ładunkowi elektrycznemu znajdującemu się w obszarze ograniczonym ta powierzchnia. Prawo to wyraza fakt ze pole elektrostatyczne jest polem źródłowym. - Prawo Gaussa dla pola magnetycznego – Strumien wektora indukcji magnetycznej przez zamknieta powierzchnie jest zawsze rowny zeru. Pole bezrodlowe. Hipoteza Plancka – stwierdza ona iż energia promieniowania elektromagnetycznego jest emitowana scisle określonymi porcjami E=h(ni) gdzie h – stala Plancka (ni) częstotliwość fali Postulaty Bohra – 1) elektrony krążą po orbitach stacjonarnych, na których (z nieznanych powodów) nie emitują energii, jak to natomiast czynią elektrony w antenie Hertza (zob. doświadczenie na wystawie "Ogniwo Volty") 2) emitują światło o częstości "Plancka" v=(En-Em)/h kiedy spadają z orbity n na m. Jako trzeci postulat podaje się, że moment pędu rmv jest kwantowany i równy nh/2π. W rzeczywistości, ten wynik jest u Bohra wnioskiem a nie założeniem. Zjawisko Comptona – rozpraszania promieni rentgenowskich na cząstkach naładowanych. W swoich doświadczeniach Compton stosował wiązkę promieniowania rentgenowskiego o ściśle określonej długości fali 1 i kierował ją na grafitową tarczę. Dla różnych kątów rozproszenia mierzył on natężenie rozproszonego promieniowania rentgenowskiego w funkcji długości fali. polega na zmianie długości fali promieniowania elektromagnetycznego rozproszonego na elektronach . Hipoteza Broglie’a – stwierdzila ona iż poruszającej się czasteczce o pedzie p odpowiada tzw fala de Broglie’a o długości (lambda)= h/p[ Obliczyc długość fali de broglie’a] mówi o tym, wszystkie istniejące na świecie cząstki wykazują w pewnych warunkach własności fal (o długości ściśle związanej z pędem cząstki), np. ulegają ugięciu, dyfrakcji, czy interferencji i odwrotnie – każda fala może wykazywać własności cząstkowe (np. można jej przypisać masę). Dotyczy to także fali świetlnej, z którą wiąże się cząstkę zwaną fotonem.