Struktury depozycyjne
Powstają w trakcie gromadzenia się osadu na dnie basenu sedymentacyjnego. Są najlepiej widoczne na prostopadłych do uławicenia przekrojach warstw.
Do nich należą:
ułwicenie - nagromadzenia osadu będące jednostki oddzielonymi od siebie
równoległymi granicami
laminacja równoległa - wielokrotne powtarzanie się cienkich warstw ułożonych
równolegle do siebie
warstwowanie przekątne - warstwy sedymentacyjne są nachylone w stosunku do
pierwotnie poziomej powierzchni depozycyjnej
uziarnienie frakcjonalne - wielkość ziarn regularnie zmienia się w pionowym profilu
Struktury erozyjne
Powstają w skutek działalności prądów płynących ponad dnem pokrytym nieskonsolidowanym osadem. Zachowują się zazwyczaj na dolnych powierzchniach ławic w postaci hieroglifów, które są odlewami znacznie żadziej zachowanych śladów.
Zalicza się tu:
|
---|
Struktury deformacyjne
Są zaburzeniami kształtu, układu lub budowy wewnętrznej warstw, powstałymi w wyniku procesów zachodzących w osadzie przed jego ostateczną lityfikacją.
Są to:
uławicenie zaburzone - różnego rodzaju zaburzenia ławic i warstw przez
nadmorskie ruchy masowe
struktury pogrązowe - powstałe w wyniku grzęźnięcia materiału cięższego w
lżejszym (np. piasku w ile)
warstwowanie konwulentne - układy miniaturowych fałdów powstałe wskutek
wewnątrzławicowych zaburzeń lamin
dajki klastyczne - formą i stosunkiem do otaczających je skał przypominają
niezgodne żyły intruzywne
struktury ucieczkowe - ślady ucieczki wody z szybko deponowanego materiału
piaszczystego
Struktury biogeniczne
Są rezultatem życiowej działalności organizmów (skamieniałości śladowe) . Zachowują się jako ślady, hieroglify i wydrążenia.
Należą do nich:
ślady i hieroglify organiczne - ślady organizmów żyjących zachowane w formie
hieroglifów (odlewów śladów) na powierzchniach spągowych
wydrążenia pozostawione przez skałotocze - zespoły wydrążeń (najczęściej
wapiennych) pozostawione przez skłotocza, czyli organizmy (zwierzęce i roślinne) mające zdolność chemicznego lub mechanicznego drążenia liitych skał.