SCENARIUSZ ZAJĘĆ

KLASA II
TEMAT KOMPLEKSOWY: Jesień wokół nas.
TEMAT DNIA: Humor w poezji Juliana Tuwima.
TEMATYKA ZAJĘĆ: Humor w poezji.
CELE CAŁODZIENNYCH ZAJĘĆ: Czytanie ze zrozumieniem wiersza Juliana Tuwima „Lokomotywa”. Słuchanie dźwięków wydawanych przez różne pojazdy. Poezja dla dzieci autorstwa Juliana Tuwima. Gromadzenie słownictwa wokół tematu „stacja kolejowa”. Wyrazy dźwiękonaśladowcze.
CEL OGÓLNY: Poznawanie poezji Juliana Tuwima.
CELE OPERACYJNE:
I POZIOM: WIADOMOŚCI
- wie, jak się należy zachowywać podczas czytania wiersza przez nauczyciela,
- wie, co oznacza pojęcie „wyrazy dźwiękonaśladowcze”,
- wie, jaki pojazd wydaje jaki dźwięk,
- rozumie zadania na dodawanie i odejmowanie w zakresie 20,
- zna kolejność liczb w zakresie 20.,
II POZIOM: UMIEJĘTNOŚCI
- potrafi wymienić wyrazy dźwiękonaśladowcze,
- potrafi wymienić słowa związane ze stacją kolejową,
- potrafi w kulturalny sposób zwracać się do rozmówcy, mówi na temat
- zadaje pytania i odpowiada na pytania innych osób,
- rozumie proste i krótkie teksty czytane,
- dba o estetykę i poprawność graficzną pisma,
METODY PRACY:
- słowna: pogadanka, objaśnianie, praca z tekstem,
- oglądowa: pokaz, obserwacja
- działań praktycznych,
FORMY PRACY:
- praca zbiorowa jednolita,
- indywidualna jednolita,
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
- wiersz J. Tuwima „Lokomotywa”,
- płyta CD z dźwiękami wydawanymi przez pojazdy,
- puzzle,
- obraz przedstawiający J. Tuwima
- obrazki z elementami znajdującymi się na stacji kolejowej
- obrazki różnorakie.

TOK LEKCJI:
1. Czynności organizacyjno – porządkowe.
2. Rozdanie puzzli po ułożeniu których wyjdzie obrazek z napisem Julian Tuwim – krótkie zapoznanie z sylwetką poety.

Julian Tuwim urodził się w 1894 roku, czyli 112 lat temu, a zmarł w 1953 roku, czyli 53 lata temu. Jako mały chłopiec nie przykładał się zbytnio do nauki. Kłopoty sprawiała mu matematyka. Swój stosunek do nauki zmienił, gdy przeczytał wiersze Leopolda Staffa, które bardzo mu się spodobały. Zaczął czytać poezję i chętnie się uczyć. Skończył szkołę z wyróżnieniem. Co Wy wiecie o tym poecie? – Swobodne wypowiedzi uczniów.
3. Czytanie wiersza J. Tuwima „Lokomotywa”. Rozmowa na temat wiersza, pytania do tekstu.

„Lokomotywa” Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa - Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch - jak gorąco! Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w drugim konie, A w trzecim siedzą same grubasy, Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy. A czwarty wagon pełen bananów, A w piątym stoi sześć fortepianów, W szóstym armata, o! jaka wielka! Pod każdym kołem żelazna belka! W siódmym dębowe stoły i szafy, W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, W dziewiątym - same tuczone świnie, W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie, A tych wagonów jest ze czterdzieści, Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści. Lecz choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się natężał, To nie udźwigną - taki to ciężar! Nagle - gwizd! Nagle - świst! Para - buch! Koła - w ruch! Najpierw powoli jak żółw ociężale Ruszyła maszyna po szynach ospale. Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, I kręci się, kręci się koło za kołem, I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej, I dudni, i stuka, łomoce i pędzi. A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! Po torze, po torze, po torze, przez most, Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas, Do taktu turkoce i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to, Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, Jak gdyby to była piłeczka, nie stal, Nie ciężka maszyna zziajana, zdyszana, Lecz raszka, igraszka, zabawka blaszana. A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha? Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch? To para gorąca wprawiła to w ruch, To para, co z kotła rurami do tłoków, A tłoki kołami ruszają z dwóch boków I gnają, i pchają, i pociąg się toczy, Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,, I koła turkocą, i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...

- O czym był wiersz?
- Jaki nastrój panuje w wierszu?
- Czy podobał się Wam ten wiersz? Dlaczego?
4. Wyjaśnienie pojęcia „wyraz dźwiękonaśladowczy”. Przykłady wyrazów dźwiękonaśladowczych. Wyszukiwanie wyrazów w tekście.
5. Słuchanie odgłosów wydawanych przez pojazdy z nagrania na płycie CD.
- samochód,
- samolot,
- motocykl,
- dzwonek przy rowerze,
- deskorolka.
6. Oglądanie książek z wierszami autorstwa J. Tuwima. Rozmowa na temat tego, co dzieci zauważyły, jakie znają wiersze J. Tuwima, czy mają w domu jego wiersze.
7. Gromadzenie wyrazów wokół tematu „stacja kolejowa”.
8. Tworzenie stacji kolejowej poprzez naklejanie na brystol elementów pasujących. Wybór przez dzieci pasujących elementów spośród innych. Zawieszenie pracy w klasie.
9. Podsumowanie dnia.
- Podsumowanie wiadomości zdobytych w trakcie zajęć.
- Ocena aktywności uczniów.
- Zadanie pracy domowej.