USTAWA O ZAWODZIE RATOWNIKA MEDYCZNEGO – PROJEKT

OPRACOWAŁ

OGÓLNOPOLSKI ZWIĄZEK ZAWODOWY RATOWNIKÓW MEDYCZNYCH

USTAWA

z dnia ….

o zawodzie ratownika medycznego.

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1

Ustawa określa zasady i warunki wykonywania zawodu ratownika medycznego.

Art. 2

Zawód ratownika medycznego jest zawodem samodzielnym.

Art. 3

Ilekroć w ustawie jest mowa o "ratowniku medycznym", należy przez to rozumieć również "ratowniczkę medyczną".

Art. 4

1. Wykonywanie zawodu ratownika medycznego polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, ratowniczych oraz z zakresu promocji zdrowia.

2. Udzielanie świadczeń, o których mowa w ust. 1, ratownik medyczny wykonuje przede wszystkim poprzez:

1) rozpoznawanie warunków i potrzeb zdrowotnych,

2) zabezpieczanie osób znajdujących się w miejscu zdarzenia, gdzie występuje stan zagrożenia zdrowia lub życia oraz podejmowanie działań zapobiegających zwiększeniu liczby ofiar i degradacji środowiska,

3) dokonywanie oceny stanu zdrowia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
i podejmowanie medycznych czynności ratunkowych,

4) transportowanie osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego,

5) komunikowanie się z osobą w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego i udzielanie jej wsparcia psychicznego w sytuacji powodującej stan nagłego zagrożenia zdrowotnego,

6) realizację zleceń lekarskich w procesie diagnostyki i ratowania życia i zdrowia,

7) samodzielne udzielanie w określonym zakresie świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych i ratowniczych,

8) organizowanie i prowadzenie zajęć z zakresu pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz medycznych czynności ratunkowych,

9) edukację zdrowotną.

3. Za wykonywanie zawodu ratownika medycznego przez osobę, o której mowa w ust. 1, uważa się również:

1) nauczanie zawodu ratownika medycznego,

2) prowadzenie prac naukowo-badawczych w dziedzinie ratownictwa medycznego,

3) kierowanie pracą zawodową ratowników medycznych.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres zadań zawodowych, które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego, w tym pod nadzorem lekarza systemu, kierując się zakresem wiedzy i umiejętności nabytych w ramach kształcenia przeddyplomowego
i podyplomowego.

5. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w ustawie ratownik medyczny może podejmować w warunkach przedszpitalnych, pozaszpitalnych i szpitalnych.

Rozdział 2

Uzyskiwanie kwalifikacji zawodowych

Art. 5

1. Ratownik medyczny uzyskuje kwalifikacje zawodowe po ukończeniu szkoły ratowników medycznych.

2. Szkołą ratowników medycznych w rozumieniu ustawy jest, prowadząca kształcenie w zawodzie ratownika medycznego:

1) szkoła policealna,

2) wyższa szkoła zawodowa,

3) szkoła wyższa, prowadząca kształcenie w formie studiów wyższych zawodowych.

Art. 6

1. Absolwent szkoły ratowników medycznych, o której mowa w art. 5 ust. 2:

1) w pkt. 1 - uzyskuje tytuł zawodowy ratownik medyczny,

2) w pkt. 2 i 3 - uzyskuje tytuł zawodowy licencjata ratownika medycznego,

3. Ratownik medyczny będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpowiedniego tytułu zawodowego wymienionego w ust. 1, jeżeli posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument nadany przez państwo członkowskie, potwierdzający kwalifikacje uprawniające do wykonywania zawodu ratownika medycznego.

Art. 7

1. Tworzy się Państwową Radę Akredytacyjną Szkolnictwa Ratownictwa Medycznego, działającą przy ministrze właściwym do spraw zdrowia, zwaną dalej "Państwową Radą".

2. W skład Państwowej Rady wchodzi do 12 członków, których powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia spośród kandydatów zgłoszonych w połowie przez szkoły wymienione w art. 5 ust. 2 i 3 oraz w połowie przez samorząd ratowników medycznych, stowarzyszenia i organizacje zawodowe ratowników medycznych. Członkowie Państwowej Rady wybierają spośród siebie przewodniczącego Państwowej Rady.

3. Kadencja Państwowej Rady trwa 4 lata.

4. Państwowa Rada działa na posiedzeniach, którym przewodniczy przewodniczący Państwowej Rady albo inna upoważniona przez niego osoba.

5. W posiedzeniach Państwowej Rady uczestniczą, z głosem doradczym, przedstawiciel ministra właściwego do spraw zdrowia i przedstawiciel ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.

6. Do zadań Państwowej Rady należy:

1) ocena, czy szkoła wyższa ubiegająca się o akredytację spełnia standardy kształcenia, w tym wymogi programowe określone odrębnymi przepisami,

2) bieżąca ocena spełniania przez szkoły standardów kształcenia, w szczególności poprzez wizytację szkół i analizę wyników nauczania,

3) występowanie do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskami o wydanie akredytacji lub jej cofnięcie w przypadku niespełniania standardów kształcenia.

7. Przedmiotem wizytacji szkół, o której mowa w ust. 6 pkt. 2, jest badanie przebiegu i warunków realizacji procesu nauczania.

8. Wizytacja przeprowadzana jest na podstawie imiennego upoważnienia wydanego przez przewodniczącego Państwowej Rady.

9. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 8, powinno zawierać:

1) imię i nazwisko osoby uprawnionej do przeprowadzenia wizytacji,

2) nazwę szkoły objętej wizytacją,

3) cel wizytacji,

4) termin przeprowadzenia wizytacji.

10. W trakcie trwania wizytacji szkoła jest obowiązana udostępniać wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień
w sprawach objętych celem wizytacji.

11. Członkom Państwowej Rady przysługuje wynagrodzenie w formie ryczałtu. Miesięczna wysokość ryczałtu nie może być wyższa niż 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

12. Prace Państwowej Rady są finansowane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.

Art. 8

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowy tryb i zakres działania Państwowej Rady, uwzględniając sposób przeprowadzania oceny niezbędnej do uzyskania i utrzymania akredytacji,

2) tryb wyłaniania członków Państwowej Rady, w tym w szczególności dane, jakie powinno zawierać ogłoszenie o naborze kandydatów, dane objęte wnioskiem o zgłoszeniu kandydata,
a także termin rozpatrzenia wniosku,

3) wysokość i sposób wynagradzania członków Państwowej Rady, uwzględniając zakres realizowanych zadań i udział w pracach Państwowej Rady,

4) tryb uzyskiwania akredytacji, uwzględniając w szczególności dane, jakie powinien zawierać wniosek o jej przeprowadzenie.

Art. 9

1. Szkoła ratowników medycznych, z wyłączeniem szkół określonych w art. 5 ust. 2 pkt. 1, obowiązana jest uzyskać akredytację potwierdzającą spełnianie standardów kształcenia.

2. Akredytację uzyskuje się po dokonaniu oceny spełniania przez szkołę standardów kształcenia, o których mowa w art. 7 ust. 6 pkt. 1.

3. Standardy kształcenia określa, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady, uwzględniając w szczególności wymagania dotyczące:

1) sposobu realizacji programu kształcenia,

2) kadry prowadzącej kształcenie,

3) bazy dydaktycznej, w tym szkolenia praktycznego,

4) posiadania wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia.

4. Akredytację uzyskuje się na okres 5 lat.

5. Uzyskanie, odmowa lub cofnięcie akredytacji następuje w drodze decyzji administracyjnej.

6. Cofnięcie akredytacji powoduje wstrzymanie rekrutacji do czasu ponownego uzyskania akredytacji.

7. Do czasu ponownego uzyskania akredytacji sposób i tryb przeprowadzenia egzaminu dyplomowego ustala minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w drodze decyzji administracyjnej.

8. Uzyskanie akredytacji potwierdza certyfikat wydawany przez ministra właściwego do spraw zdrowia, na wniosek Państwowej Rady.

9. Uzyskanie akredytacji i wydanie certyfikatu podlega opłacie ponoszonej przez ubiegającego się o uzyskanie akredytacji i wydanie certyfikatu; opłata stanowi dochód budżetu państwa.

10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za uzyskanie akredytacji oraz wydanie certyfikatu, uwzględniając koszty ponoszone przez Państwową Radę.

Art.10

1. Ratownik medyczny ma prawo do doskonalenia zawodowego w różnych formach kształcenia podyplomowego oraz obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy zawodowej.

2. Podyplomowe dokształcanie ratowników medycznych mogą prowadzić jednostki organizacyjne uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów oraz osoby prawne lub fizyczne po uzyskaniu zezwolenia właściwej Okręgowej Izby Ratowników Medycznych.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Izby Ratowników Medycznych określi,
w drodze rozporządzenia:

1) rodzaje, sposób i tryb odbywania dokształcania podyplomowego,

2) szczegółowe zasady, warunki i tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 2,
oraz sposób ich rejestracji,

4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Izby Ratowników Medycznych określi,
w drodze rozporządzenia, warunki i sposób prowadzenia podyplomowego dokształcania ratowników medycznych przez osoby, o których mowa w ust. 2, oraz tryb kształcenia.

Art. 11

1. Ratownik medyczny będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo używania tytułu albo stopnia naukowego, do którego jest uprawniony, o ile ten tytuł lub stopień albo jego skrót nie jest tożsamy
z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ratownik medyczny nie jest uprawniony.

2. Jeżeli tytuł albo stopień naukowy, do którego ratownik medyczny będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest uprawniony, jest tożsamy z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego nie jest uprawniony, ratownik medyczny posługuje się tytułem albo stopniem naukowym określonym przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, zgodnie z ust. 3.

3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty
i wychowania oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, nazwy tytułów
i stopni naukowych, jakich używać może na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ratownik medyczny będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli tytuł lub stopień naukowy przez niego posiadany jest tożsamy z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ratownik medyczny nie jest uprawniony, uwzględniając w szczególności nazwy tytułów lub stopni naukowych.

Rozdział 3

Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego

Art. 12

1. Zawód ratownika medycznego może wykonywać osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu nadane przez Okręgową Izbę Ratowników Medycznych.

2. Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego uzyskuje osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie,

2) posiada dyplom ukończenia polskiej szkoły ratowników medycznych bądź uzyskany w innym państwie dyplom uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędny, zgodnie z odrębnymi przepisami,

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,

4) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu.

3. Ratownikowi medycznemu będącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej przysługuje prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego, jeżeli:

1) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji do wykonywania czynności ratownika medycznego,

2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,

3) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu, potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez upoważnione władze państwa członkowskiego, którego obywatelem jest ratownik medyczny,

4) przedstawi zaświadczenie odpowiedniego organu państwa, którego jest obywatelem, że nie została pozbawiona prawa wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niej postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu,

5) włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu ratownika medycznego.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wykaz dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu ratownika medycznego przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.

5. Ratownik medyczny, o którym mowa w ust. 4, zamierzający tymczasowo wykonywać zawód ratownika medycznego, obowiązany jest powiadomić o tym Okręgową Izbę Ratowników Medycznych właściwą ze względu na miejsce udzielanych świadczeń oraz przedstawić dokument potwierdzający prawo wykonywania zawodu
w państwie członkowskim Unii Europejskiej i wskazać miejsce wykonywania świadczeń, z zastrzeżeniem art. 15.

6. Szczegółowy zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie konieczny do wykonywania zawodu ratownika medycznego określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia, uwzględniając zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 4 ustawy.

Lub Art. 12

1. Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego uzyskuje osoba, która:

1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie tego zawodu,

3) wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywania tego
zawodu,

4) spełnia następujące wymagania:

a) ukończyła przed dniem 1 października 2013 roku studia wyższe na kierunku
(specjalności) ratownictwo medyczne lub

b) ukończyła po dniu 1 października 2013 roku studia wyższe na kierunku ratownictwo
medyczne i złożyła z wynikiem pozytywnym Państwowy Egzamin z Ratownictwa
Medycznego zwany dalej „PERM”,

c) ukończyła do końca roku szkolnego 2013/2014 publiczną szkołę policealną lub
niepubliczną szkołę policealną o uprawnieniach szkoły publicznej i posiada dyplom
potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego „ratownik medyczny”, lub

d) posiada dyplom wydany w państwie innym niż: państwo członkowskie Unii Europejskiej,
Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
uznany w Rzeczpospolitej Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym
w Rzeczpospolitej Polskiej, potwierdzającym tytuł zawodowy ratownika medycznego, lub

e) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego nabyte
w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznane w Rzeczpospolitej Polskiej zgodnie
z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych
(Dz. U. Nr 87, poz. 954, z późn. zm.).

Art. 12a

1. PERM organizuje Centrum Egzaminów Medycznych, działające przy ministrze właściwym do spraw zdrowia, zwane dalej „CEM”.

2. PERM przeprowadza Państwowa Komisja Egzaminacyjna zwana dalej „PKE”, której przewodniczącego
i członków powołuje i odwołuje Dyrektor CEM.

3. PERM składa się z dwóch części: egzaminu teoretycznego i egzaminu praktycznego.

4. Kandydatów do PKE zgłaszają: Dyrektor CEM, rektorzy wyższych uczelni medycznych, konsultant krajowy
w dziedzinie medycyny ratunkowej.

5. W zależności od liczby ratowników medycznych dopuszczonych do PERM egzamin przeprowadza PKE albo wydzielone z jej składu co najmniej 3-osobowe zespoły egzaminacyjne.

6. W przeprowadzaniu PERM nie może brać udziału członek PKE, który jest małżonkiem, krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie ratownika medycznego przystępującego do PERM w danym terminie.

7. Przewodniczący oraz pozostali członkowie PKE albo zespołu przeprowadzającego dany PERM, składają Dyrektorowi CEM oświadczenie na piśmie o okoliczności wskazanej w ust. 6.

8. Członkowi PKE przysługuje zwolnienie od pracy zawodowej na czas wykonywania zadań w tej komisji i wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach dotyczących należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

9. Zadania wykorzystywane na potrzeby PERM Nie podlegają ujawnieniu w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198).

10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia:

1) sposób powoływania i odwoływania przewodniczącego i członków PKE oraz wysokość ich
wynagrodzenia;

2) sposób dopuszczania ratownika medycznego do PERM;

3) szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania PERM;

4) wzór świadectwa potwierdzającego złożenie PERM z wynikiem pozytywnym

- uwzględniając konieczność prawidłowego składania PERM oraz koszty związane z jego
przeprowadzeniem.

Art. 13

1. Prawo wykonywania zawodu albo ograniczone prawo wykonywania zawodu stwierdza, na wniosek osoby zainteresowanej, Okręgowa Izba Ratowników Medycznych, właściwa ze względu na miejsce przyszłego wykonywania zawodu.

2. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych wydaje zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu albo ograniczonym prawie wykonywania zawodu według ustalonego wzoru.

2a. Stwierdzenie prawa wykonywania zawodu w odniesieniu do ratownika medycznego będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez Okręgową Izbę Ratowników Medycznych powinno być dokonane niezwłocznie, nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia wszystkich wymaganych dokumentów określonych ustawą.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Izby Ratowników Medycznych, określi,
w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2.

Art. 14

1. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych, o której mowa w art. 13 ust. 1, może przyznać, z zastrzeżeniem
art. 12 ust. 4, prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego na stałe albo na czas określony cudzoziemcowi, który:

1) posiada zezwolenie na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej,

2) włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu ratownika medycznego,

3) przedstawił zaświadczenie o wykonywaniu zawodu ratownika medycznego na podstawie przepisów obowiązujących w państwie, w którym dotychczas wykonywał zawód,

4) przedstawi zaświadczenie odpowiedniego organu państwa, którego jest obywatelem, że nie został pozbawiony prawa wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu,

5) spełnia warunki, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt. 2 i 4,

2. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych może przyznać prawo wykonywania zawodu osobie nieposiadającej zezwolenia na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej, która spełnia warunki określone w ust. 1 pkt. 2-4.

3. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych może przyznać cudzoziemcowi niebędącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który spełnia warunki określone w art. 12 ust. 2 pkt. 2 i 4, ograniczone prawo wykonywania zawodu.

Art. 15

Ratownik medyczny o odpowiednio wysokich kwalifikacjach, nieposiadający prawa wykonywania zawodu
w Rzeczypospolitej Polskiej, ale posiadający to prawo w innym państwie, może brać udział w naradzie ratowników medycznych oraz udzielać świadczeń wymienionych w art. 4, których potrzeba wynika z narady, jeżeli został zaproszony przez:

1) szpitale lub medyczne instytuty naukowo-badawcze,

2) Naczelną Izbę Ratowników Medycznych lub właściwą Okręgową Izbę Ratowników Medycznych.

Art. 16

1. Podjęcie wykonywania zawodu ratownika medycznego po upływie pięciu lat od ukończenia szkoły ratowników medycznych lub po przerwie w wykonywaniu zawodu dłuższej niż pięć lat wymaga odbycia przeszkolenia.

2. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych ustala program i sposób przeszkolenia, o którym mowa w ust. 1.

Art. 17

1. Jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie całkowitej albo częściowej niezdolności ratownika medycznego do wykonywania zawodu, spowodowanej jego stanem zdrowia, Okręgowa Izba Ratowników Medycznych powołuje komisję lekarską, zwaną dalej "komisją", złożoną ze specjalistów odpowiednich dziedzin medycyny.

2. Komisja wydaje orzeczenie w przedmiocie niezdolności ratownika medycznego do wykonywania zawodu.

3. Ratownik medyczny, którego sprawa dotyczy, obowiązany jest do stawienia się przed komisją.

4. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych, na podstawie orzeczenia komisji, podejmuje uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu na okres trwania niezdolności albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności zawodowych na okres trwania niezdolności.

5. Ratownik medyczny, o którym mowa w ust. 3, uprawniony jest do uczestnictwa, z prawem zabrania głosu,
w posiedzeniu Okręgowej Izby Ratowników Medycznych w czasie rozpatrywania jego sprawy.

6. Jeżeli ratownik medyczny odmawia poddania się badaniu przez komisję lub gdy Okręgowa Izba Ratowników Medycznych na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego uzna, że dalsze wykonywanie zawodu lub ściśle określonych czynności zawodowych ze względu na jego stan zdrowia nie jest możliwe - Okręgowa Izba Ratowników Medycznych podejmuje uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności zawodowych.

7. Ratownikowi medycznemu, o którym mowa w ust. 6, przysługuje prawo wniesienia odwołania do Naczelnej Izby Ratowników Medycznych w terminie 14 dni od otrzymania zawiadomienia o podjęciu uchwały Okręgowej Izby Ratowników Medycznych.

8. Ratownik medyczny, w stosunku do którego podjęto uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu albo ograniczeniu wykonywania określonych czynności zawodowych, może wystąpić do Okręgowej Izby Ratowników Medycznych o uchylenie uchwały, jeżeli ustaną przyczyny zawieszenia lub ograniczenia, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy od podjęcia uchwały Okręgowej Izby Ratowników Medycznych.

9. Postępowanie w sprawach określonych w ust. 1-6 jest poufne.

10. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Izby Ratowników Medycznych określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu ratownika medycznego oraz szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach zawieszania prawa wykonywania zawodu albo ograniczenia wykonywania określonych czynności zawodowych.

Art. 18

1. Prawo wykonywania zawodu albo ograniczone prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego wygasa
w razie:

1) utraty obywatelstwa polskiego,

2) utraty prawa stałego pobytu,

3) utraty pełnej zdolności do czynności prawnych,

4) upływu czasu, na jaki zostało przyznane.

2. Wygaśnięcie prawa wykonywania zawodu albo ograniczonego prawa wykonywania zawodu, z przyczyn określonych w ust. 1, powoduje wykreślenie z rejestru właściwej okręgowej izby ratowników medycznych, którego członkiem był ratownik medyczny.

Rozdział 4

Zasady wykonywania zawodu ratownika medycznego

Art. 19

Ratownik medyczny wykonuje zawód zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, dostępnymi jemu metodami
i środkami, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz ze szczególną starannością.

Art. 20

Ratownik medyczny ma obowiązek udzielić pomocy w każdym? przypadku niebezpieczeństwa utraty życia, poważnego uszczerbku na zdrowiu pacjenta, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi.

Art. 21

1. Ratownik medyczny ma obowiązek poinformować pacjenta o jego prawach.

2. Ratownik medyczny udziela pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu informacji o stanie zdrowia pacjenta, w zakresie koniecznym do prowadzenia medycznych czynności przez niego prowadzonych.

3. Ratownik medyczny ma obowiązek prowadzenia dokumentacji medycznej określonej odrębnymi przepisami.

Art. 22

1. Ratownik medyczny ma obowiązek do zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem,
a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy:

1) tak stanowią odrębne przepisy,

2) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób,

3) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy,

4) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych
z udzielaniem świadczeń zdrowotnych osobom uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń,

5) jest to niezbędne do praktycznej nauki zawodów medycznych,

6) jest to niezbędne dla celów naukowych.

3. Ratownik medyczny z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w ust. 2 pkt. 1-3, 5 i 6, jest związany tajemnicą również po śmierci pacjenta.

4. Ratownik medyczny nie może podać do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta, bez jego zgody.

Art. 23

1. Ratownik medyczny zobowiązany jest do wykonywania zleceń lekarskich lub kierownika ZRM odnotowanych w dokumentacji medycznej.

2. Zapis w dokumentacji medycznej, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy zleceń wykonywanych podczas zabiegów ratujących życie pacjenta i w sytuacjach grożących bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia lub poważnym uszczerbkiem na zdrowiu pacjenta.

3. Ratownik medyczny ma prawo uzyskania od lekarza informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych metodach diagnostycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych i dających się przewidzieć następstwach podejmowanych działań, w zakresie niezbędnym do udzielanych przez siebie świadczeń zdrowotnych.

4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości ratownik medyczny ma prawo domagać się od lekarza, który wydał zlecenie, by uzasadnił potrzebę wykonania tego zlecenia.

5. W wyjątkowych przypadkach ratownik medyczny ma prawo odmówić wykonania zlecenia lekarskiego lub kierownika ZRM, podając niezwłocznie przyczynę odmowy na piśmie.

6. Ratownik medyczny ma prawo uzyskania pełnej informacji o celowości, planowanym przebiegu i dających się przewidzieć skutkach eksperymentu medycznego, w którym ma uczestniczyć.

7. W przypadku uzasadnionych wątpliwości ratownik medyczny może odmówić uczestniczenia w eksperymencie, podając przyczynę odmowy na piśmie.

8. Ratownik medyczny w przypadku akcji prowadzenia medycznych czynności ratunkowych po uzyskaniu opinii lekarza systemu wskazanego przez dyspozytora medycznego decyduje oraz osobiście nadzoruje zastosowanie srodków przymusu bezpośredniego.

9. Ratownik medyczny jest uprawniony do stwierdzenia zgonu(pewnych oznak,znamion śmierci) w przypadkach akcji prowadzenia medycznych czynności ratunkowych zakończonych decyzją o odstąpieniu od medycznych czynności ratunkowych.Odniesienie do innej ustawy.

Art. 24

Ratownik medyczny może powstrzymać się, po uprzednim powiadomieniu na piśmie przełożonego, od wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 20.

Art. 25

Ratownikowi medycznemu wykonującemu zawód na podstawie umowy o pracę lub w przypadku, o którym mowa w art. 20, przysługuje ochrona prawna przewidziana dla funkcjonariusza publicznego.

Art. 26

1. Ratownik medyczny może wykonywać indywidualną praktykę ratownika medycznego po uzyskaniu zezwolenia właściwej ze względu na miejsce wykonywania praktyki Okręgowej Izby Ratowników Medycznych.

2. Zezwolenie na wykonywanie indywidualnej praktyki wydaje się, jeżeli ratownik medyczny:

1) posiada prawo wykonywania zawodu,

2) wykonywał zawód co najmniej przez okres 2 lat.

5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, podlega wpisowi do rejestru indywidualnych praktyk, prowadzonego przez Okręgową Izbę Ratowników Medycznych, o której mowa w ust. 1.

6. Za równoznaczne z indywidualną praktyką w rozumieniu ustawy uważa się wykonywanie zawodu ratownika medycznego poza zakładem opieki zdrowotnej na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej oraz działalności gospodarczej,z zastosowaniem ust. 1-2.

7. 1. Indywidualna praktyka może być wykonywana przez ratownika medycznego w miejscu działania.

2. Miejsce działania, to miejsce, w którym ratownik medyczny podejmuje zadania zawodowe.

8. Ratownik medyczny w celu wykonywania indywidualnej praktyki w miejscu działania uzyskuje zezwolenie,
o którym mowa w ust. 1, po przedstawieniu właściwej okręgowej radzie ratowników medycznych danych o:

1) spełnieniu warunków określonych w ust. 2,

2) adresie przechowywania dokumentów medycznych,

3) sprzęcie medycznym umożliwiającym udzielanie określonych świadczeń zdrowotnych
w miejscu działania.

Art. 27

1. W celu udzielania świadczeń zdrowotnych ratownicy medyczni mogą prowadzić grupową praktykę w formie spółki cywilnej lub partnerskiej.

2. W ramach grupowej praktyki ratowników medycznych mogą być udzielane świadczenia zdrowotne wyłącznie przez ratowników medycznych będących wspólnikami spółki, o której mowa w ust. 1, spełniający warunki określone w art. 26 ust. 2.

3. Grupowa praktyka ratowników medycznych może rozpocząć działalność po uzyskaniu zezwolenia na wykonywanie grupowej praktyki ratowników medycznych właściwej ze względu na miejsce wykonywania praktyki Okręgowej Izby Ratowników Medycznych.

4. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, grupowa praktyka Ratowników Medycznych uzyskuje zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, po przedstawieniu właściwej Okręgowej Izbie Ratowników Medycznych:

1) umowy spółki, o której mowa w ust. 1,

2) listy ratowników medycznych grupowej praktyki ratowników medycznych,

3) danych o spełnieniu przez ratowników medycznych warunków określonych w art. 26 ust. 2,

5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, podlega wpisowi do rejestru grupowych praktyk ratowników medycznych prowadzonego przez właściwą Okręgową Izbę Ratowników Medycznych.

6. Grupowa praktyka ratowników medycznych wykonywana w miejscu działania w celu uzyskania zezwolenia,
o którym mowa w ust. 3, przedstawia właściwej Okręgowej Izbie Ratowników Medycznych dane o spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 4 pkt. 1 i 2 oraz w art. 26 ust. 2, oraz dane, o których mowa w art. 26 ust. 8
pkt. 3.

7. Grupowa praktyka ratowników medycznych może być wykonywana na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z innym podmiotem niż zakład opieki zdrowotnej, z zachowaniem ust. 3-5.

8. Wykonywanie grupowej praktyki ratowników medycznych, o której mowa w ust. 1, nie jest prowadzeniem zakładu opieki zdrowotnej.

Art. 28

Ratownicy medyczni prowadzący indywidualną praktykę oraz grupową praktykę ratowników medycznych mają obowiązek w terminie 30 dni powiadomić Okręgową Izbę Ratowników Medycznych, która wydała zezwolenie,
o zmianie danych objętych zezwoleniem.

Art. 29

1. Indywidualną praktykę i grupową praktykę ratowników medycznych prowadzi się przy użyciu urządzeń, które odpowiadają określonym wymaganiom technicznym i sanitarnym, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinny odpowiadać pod względem technicznym i sanitarnym urządzenia, przy pomocy których można wykonywać indywidualną praktykę i grupową praktykę ratowników medycznych.

Art. 30

1. Indywidualna i grupowa praktyka ratowników medycznych nie może być wykonywana w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej na podstawie umowy cywilnoprawnej o udzielanie świadczeń zdrowotnych.-prawnik działalnośc gospodarcza

Art. 31

Jeżeli ratownik medyczny zamierzający wykonywać indywidualną praktykę lub co najmniej jeden z ratowników medycznych grupowej praktyki jest członkiem innej Okręgowej Izby Ratowników Medycznych, w uzasadnionych przypadkach Okręgowa Izba Ratowników Medycznych może podjąć uchwałę o zarejestrowaniu tej praktyki.

Art. 32

1. Naczelna Izba Ratowników Medycznych ustala opłaty za wydanie zezwoleń, o których mowa w art. 26 ust. 1
i art. 27 ust. 3.

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, pobiera właściwa Okręgowa Izba Ratowników Medycznych.

Art. 33

1. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych cofa zezwolenie na prowadzenie indywidualnej praktyki wykonywanej przez ratownika medycznego w razie:

1) pozbawienia prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego,

2) zawieszenia prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego,

3) zrzeczenia się przez ratownika medycznego prawa wykonywania zawodu,

4) skreślenia ratownika medycznego z listy członków Okręgowej Izby Ratowników Medycznych,

5) rezygnacji z prowadzenia indywidualnej praktyki,

6) niespełnienia wymogów określonych w art. 29 ust. 1.

2. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych cofa zezwolenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3, na prowadzenie grupowej praktyki ratowników medycznych jeżeli nie spełnia wymagań określonych w art. 26 ust. 2, ust. 8 pkt. 3, art. 27 ust. 2 oraz art. 29 ust. 1.

Art. 34

1. Nadzór nad indywidualną praktyką oraz nad grupową praktyką ratowników medycznych sprawuje właściwa Okręgowa Izba Ratowników Medycznych.

2. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych jest uprawniona w ramach nadzoru do:

1) przeprowadzania czynności kontrolnych, a w szczególności:

a) obserwowania czynności związanych z udzielaniem świadczeń
w ramach indywidualnej praktyki,

b) żądania informacji i udostępniania dokumentacji medycznej,

2) wydawania zaleceń pokontrolnych, mających na celu usunięcie stwierdzonych braków
i wadliwości.

Rozdział 5

Przepisy karne

Art. 35

1. Kto, nie będąc uprawnionym, udziela zawodowo świadczeń, o których mowa w art. 4, podlega karze grzywny.

2. W przypadku określonym w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach
o wykroczenia.

Rozdział 6

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

Art. 36

Ratownik medyczny, który na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów uzyskał prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego, musi uzyskać we właściwej Okręgowej Izbie Ratowników Medycznych zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu, według ustalonego wzoru zgodnie z art. 13 ust. 3.

Art. 37

Emerytury

25 lat członkowie zespołów wyjazdowych z wyłączeniem transportu i na stanowiskach dyspozytorskich w tym 15 we warunkach szczególnych.

Ustawa wchodzi w życie z dniem …….

UZASADNIENIE

Nie ma dziś w naszym prawie żadnych instrumentów, które kontrolowałyby działalność ratowników medycznych. Koniecznym jest aby po lekarskim, pielęgniarskim, adwokackim, powstał kolejny samorząd zawodowy. Dobrze by było, żeby po ukończeniu studiów obowiązywał staż zawodowy (np. roczny?), pod okiem doświadczonego ratownika medycznego. Zaliczenie stażu byłoby konieczne do uzyskania prawa do wykonywania zawodu ratownika medycznego czy prowadzenia prywatnej praktyki. Musimy pamiętać, że ratownik medyczny to zawód zaufania publicznego i nie może w nim panować jakikolwiek chaos. Samorządność jest konieczna, bo nikt inny nie jest w stanie sprawować nadzoru merytorycznego nad wykonywaniem zawodu ratownika medycznego, tworzyć standardów etycznych, czy też dbać o przestrzeganie dyscypliny zawodowej. Tego nie wykona żaden inny urząd, taki samorząd muszą tworzyć ludzie, którzy się na tym znają. Gdyby istniały izby ratowników medycznych, każdy kto chce mógłby zgłosić do komisji dyscyplinarnej, że jakiś ratownik medyczny wykonuje zawód niezgodnie z zasadami sztuki, podobnie jak ma to miejsce wśród lekarzy. Nikt nie ma aktualnie wpływu na tych ratowników medycznych, którzy mają formalne wykształcenie i uprawnienia, ale swój zawód wykonują źle. Nie można skierować ratownika medycznego na badania do komisji lekarskiej, która wystawiałaby zaświadczenie, czy stan zdrowia danej osoby pozwala jej na wykonywanie zawodu. Nie ma żadnych narzędzi, które pozwalałyby, do czasu wyleczenia, choćby zawiesić prawo do wykonywania zawodu np. uzależnionym od alkoholu, czy też narkotyków. W przypadku choroby psychicznej istnieje podobny problem. Istnienie izb ratowników medycznych jest szczególnie ważne również dla nich samych, ponieważ obecnie podczas procedowania jakichkolwiek aktów prawnych nie mają możliwości brać w tym udziału. O sposobie wykonywania zawodu, uprawnieniach, drodze edukacyjnej decydują za ratowników medycznych inni, np. lekarze i pielęgniarki, a w tych przypadkach często dochodzi do konfliktu interesów. Ratownicy medyczni poprzez swój samorząd chcą być pełnoprawnym partnerem w każdej legislacji ich dotyczącej.

Co do ustawy o zawodzie ratownika medycznego, to konieczne jest stworzenie aktu prawnego, w którym znalazłyby się wszelkie normy i przepisy dotyczące wykonywania tego zawodu, jak jest to w przypadku lekarzy
i pielęgniarek. Obecnie o prawie wykonywania zawodu ratownika medycznego mówią fragmenty ustawy z dnia 6 września 2006 roku o Państwowym Ratownictwie Medycznym i rozporządzenia wydane do tego aktu. Jednak jest to zbyt mało i ogólnikowo sformułowane, biorąc pod rozwagę charakter i wagę pracy ratownika medycznego. Przecież ratownik medyczny może sam podejmować medyczne czynności ratunkowe z użyciem sprzętu i leków, decydując samodzielnie o ratowaniu zdrowia i życia pacjenta. Przygotowywana obecnie ustawa o niektórych zawodach medycznych i zawierająca w sobie również zasady i prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego, nie jest na pewno dobrym rozwiązaniem. Zawód ratownika medycznego zbytnio odbiega swoim charakterem od pozostałych wymienionych we wspomnianej przygotowywanej ustawie zawodów medycznych, bliżej ratownikowi medycznemu do lekarza, z tym wyjątkiem, że ratownik medyczny ratuje, a nie leczy.

USTAWA O SAMORZĄDZIE RATOWNIKÓW MEDYCZNYCH – PROJEKT

OPRACOWAŁ

OGÓLNOPOLSKI ZWIĄZEK ZAWODOWY RATOWNIKÓW MEDYCZNYCH

USTAWA

z dnia ….

o samorządzie ratowników medycznych.

Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Tworzy się samorząd ratowników medycznych. 2. Samorząd ratowników medycznych jest niezależny w wykonywaniu swych zadań i podlega tylko przepisom ustawy. 3. Jednostkami organizacyjnymi samorządu ratowników medycznych posiadającymi osobowość prawną są: Naczelna Izba Ratowników Medycznych i Okręgowe Izby Ratowników Medycznych.   Art. 2. 1. Siedzibą Naczelnej Izby Ratowników Medycznych i jej organów jest miasto …. 2. Okręgowa Izba Ratowników Medycznych działa na obszarze jednego lub więcej województw. 3. Obszar działania poszczególnych Okręgowych Izb Ratowników Medycznych oraz ich siedziby ustala Naczelna Rada Ratowników Medycznych, uwzględniając podział terytorialny państwa.   Rozdział 2 Zadania i zasady działania samorządu ratowników medycznych Art. 3. 1. Zadaniem samorządu ratowników medycznych jest w szczególności: 1) sprawowanie pieczy i nadzoru nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu ratownika medycznego, 2) ustanawianie obowiązujących wszystkich ratowników medycznych zasad etyki i deontologii zawodowej oraz dbałość o ich przestrzeganie, 3) reprezentowanie i ochrona zawodu ratownika medycznego, 4) integrowanie środowiska ratowników medycznych, 5) zajmowanie stanowiska w sprawach stanu zdrowotności społeczeństwa, polityki zdrowotnej państwa oraz organizacji ochrony zdrowia, 6) współpraca z towarzystwami naukowymi, szkołami wyższymi i jednostkami badawczo-rozwojowymi w kraju i za granicą, 7) prowadzenie instytucji samopomocowych i innych form pomocy materialnej dla ratowników medycznych i ich rodzin, 8) zarządzanie majątkiem i działalnością gospodarczą Izb Ratowników Medycznych, 9) wykonywanie innych zadań określonych odrębnymi przepisami. 2. Zadania określone w ust.1 samorząd ratowników medycznych wykonuje w szczególności przez: 1) stwierdzanie prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego i prowadzenie rejestru ratowników medycznych, 2) negocjowanie warunków pracy i płac, 3) sprawowanie orzecznictwa w przedmiocie orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu ratownika medycznego, 4) przewodniczenie komisjom konkursowym i uczestnictwo w konkursach na kierownicze stanowiska w ochronie zdrowia, w szczególności w jednostkach Państwowego Ratownictwa Medycznego, 5) opiniowanie projektów ustaw dotyczących ochrony zdrowia i przepisów dotyczących wykonywania zawodu ratownika medycznego bądź występowanie o ich wydanie, 6) opiniowanie i wnioskowanie w sprawach dotyczących kształcenia przed i podyplomowego ratowników medycznych i w innych zawodach medycznych, 7) prowadzenie badań dotyczących ochrony zdrowia i wykonywania zawodu ratownika medycznego, 8) sprawowanie sądownictwa zawodowego w zakresie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych oraz sądownictwa polubownego, 9) występowanie w obronie indywidualnych i zbiorowych interesów ratowników . 10) współdziałanie z organami władzy i administracji państwowej, samorządu terytorialnego, organizacjami politycznymi, związkami zawodowymi oraz innymi organizacjami społecznymi w sprawach dotyczących ochrony zdrowia ludności i warunków wykonywania zawodu ratownika medycznego.   Art. 4. Uprawnienia samorządu ratowników medycznych wymienione w art. 3 ust. 2 pkt. 2 i 9 nie naruszają uprawnień związków zawodowych wynikających z ustawy o związkach zawodowych i Kodeksu Pracy.   Art. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Ratowników Medycznych, w drodze rozporządzenia, określi: 1) tryb postępowania w sprawach stwierdzania prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego i prowadzenia rejestru ratowników medycznych, 2) organizację komisji i tryb orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu ratownika medycznego.   Art. 6. 1. Kadencja organów izb ratowników medycznych trwa 4 lata. 2. Tę samą funkcję w organach izb ratowników medycznych można pełnić nie dłużej niż dwie następujące po sobie kadencje. 3. Wybory do organów izb ratowników medycznych odbywają się w głosowaniu tajnym przy nieograniczonej liczbie kandydatów. 4. Czynne prawo wyborcze przysługuje wszystkim członkom izb ratowników medycznych, z wyłączeniem ratowników medycznych zawieszonych w prawie wykonywania zawodu. 5. Bierne prawo wyborcze przysługuje wszystkim członkom izb ratowników medycznych, z wyłączeniem ratowników medycznych ukaranych karą wymienioną w art. 41 ust. 1 pkt. 2 i 3. 6. Na członków sądów ratowników medycznych mogą kandydować ratownicy medyczni wykonujący zawód nieprzerwanie co najmniej od 5 lat.   Art. 7. Mandat członka organu izby ratowników medycznych wygasa wskutek: 1) śmierci, 2) zrzeczenia się mandatu, 3) skreślenia z listy członków izby ratowników medycznych, 4) odwołania przez organ, który dokonał wyboru, 5) utraty obywatelstwa polskiego, 6) ukarania prawomocnym orzeczeniem sądu ratowników medycznych karami określonymi w art. 41 ust. 1 pkt. 3 i 4, 7) skazania prawomocnym wyrokiem na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych lub zakazu wykonywania zawodu ratownika medycznego.   Art. 8. Uchwały organów samorządu ratowników medycznych podejmowane są zwykłą większością głosów, przy obecności co najmniej połowy członków danego organu.   Art. 9. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może zaskarżyć do Sądu Najwyższego uchwałę organu Okręgowej Izby Ratowników Medycznych lub Naczelnej Izby Ratowników Medycznych pod zarzutem jej niezgodności z prawem. Sąd Najwyższy utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy bądź ją uchyla. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może zwrócić się do Krajowego Zjazdu Ratowników Medycznych lub do Naczelnej Rady Ratowników Medycznych o podjęcie uchwały w sprawie należącej do właściwości samorządu ratowników medycznych. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien rozpatrzyć najbliższy Krajowy Zjazd Ratowników Medycznych, a Naczelna Rada Ratowników Medycznych - w terminie miesiąca od dnia jego wpływu.   Art. 10. Naczelna Izba Ratowników Medycznych i Okręgowe Izby Ratowników Medycznych mają prawo używania pieczęci urzędowej z godłem Rzeczpospolitej Polskiej.   Rozdział 3 Prawa i obowiązki członków Art. 11. 1. Na listę członków Okręgowej Izby Ratowników Medycznych wpisuje się ratowników medycznych spełniających łącznie następujące warunki: 1) posiadających prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego, 2) zamierzających wykonywać lub wykonujących zawód na obszarze działania izby. 2. Ratowników medycznych spełniających warunki określone w ust. 1 pkt. 1, lecz nie wykonujących zawodu, wpisuje się na listę na ich wniosek. 3. W razie wykonywania zawodu na obszarze działania dwóch lub więcej Okręgowych Izb Ratowników Medycznych, ratownik medyczny podlega wpisowi na listę członków wybranej przez siebie izby.   Art. 12. Skreślenie z listy członków Okręgowej Izby Ratowników Medycznych następuje wskutek: 1) śmierci, 2) pozbawienia prawa wykonywania zawodu: - z mocy orzeczenia sądu ratowników medycznych lub prawomocnego wyroku sądowego, - z powodu niezdolności do wykonywania zawodu, 3) zrzeczenia się prawa wykonywania zawodu, 4) przeniesienia na teren innej izby.   Art. 13. 1. Do uchwał samorządu ratowników medycznych w sprawach stwierdzenia prawa wykonywania zawodu bądź jego pozbawienia z powodu niezdolności do wykonywania zawodu stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego odnoszące się do decyzji administracyjnych. 2. Na uchwałę, o której mowa w ust. 1, służy zainteresowanemu skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego prawomocną uchwałę organów samorządu ratowników medycznych w sprawach, o których mowa w ust. 1, z powodu jej niezgodności, z prawem w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego.   Art. 14. Członkowie samorządu ratowników medycznych obowiązani są przestrzegać: 1) zasad etyki i deontologii oraz innych przepisów związanych z wykonywaniem zawodu ratownika medycznego, 2) uchwał władz i organów samorządu ratowników medycznych.   Art. 15. Członkowie samorządu ratowników medycznych mają prawo: 1) wybierać i być wybieranymi do organów samorządu ratowników medycznych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 4 i 5, 2) korzystać z pomocy Izb Ratowników Medycznych w zakresie rozwijania kwalifikacji zawodowych oraz zapewnienia właściwych warunków wykonywania zawodu, 3) korzystać z ochrony i pomocy prawnej organów Izb Ratowników Medycznych, 4) korzystać ze świadczeń instytucji Izb Ratowników Medycznych i działalności samopomocowej.   Art. 16. 1. Członkowie organów Izb Ratowników Medycznych pełnią swoje obowiązki społecznie. 2. Na wniosek Okręgowej lub Naczelnej Rady Ratowników Medycznych zakład pracy obowiązany jest zwolnić od pracy pracownika pełniącego określoną funkcję z wyboru w organach izb lub wykonującego czynności na rzecz izby, bez prawa do wynagrodzenia. 3. Rady Ratowników Medycznych określają zasady i tryb zwrotu kosztów podróży oraz innych uzasadnionych wydatków poniesionych przez członków samorządu w związku z wykonywaniem czynności na rzecz izb.   Art. 17. 1. Zakład pracy nie może wypowiedzieć umowy o pracę ratownikowi medycznemu pełniącemu funkcję z wyboru w organach Izb Ratowników Medycznych, o których mowa w art. 19 pkt. 2-5 oraz w art. 30, w czasie jej pełnienia, bez uzyskania zgody właściwej Rady Ratowników Medycznych. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadkach określonych w art. 40 Kodeksu pracy. 3. Zakład pracy nie może wypowiedzieć ratownikowi medycznemu, o którym mowa w ust. 1, warunków pracy i płacy na jego niekorzyść, chyba że zachodzą przyczyny określone w art. 43 Kodeksu pracy.   Rozdział 4 Okręgowe Izby Ratowników Medycznych Art. 18. Okręgową Izbę Ratowników Medycznych stanowią ratownicy medyczni wpisani na listę jej członków.   Art. 19. Organami Okręgowej Izby Ratowników Medycznych są: 1) Okręgowy Zjazd Ratowników Medycznych, 2) Okręgowa Rada Ratowników Medycznych, 3) Okręgowa Komisja Rewizyjna, 4) Okręgowy Sąd Ratowników Medycznych, 5) Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej.   Art. 20. 1. Najwyższą władzą Okręgowej Izby Ratowników Medycznych jest Okręgowy Zjazd Ratowników Medycznych. W zjeździe uczestniczą członkowie Okręgowych Izb Ratowników Medycznych poprzez swoich delegatów, a także z głosem doradczym - nie będący delegatami członkowie ustępujących organów Okręgowej Izby Ratowników Medycznych. 2. Delegatów wybiera się na zebraniach zwołanych w poszczególnych rejonach, obejmujących części obszaru działania izby. Zasady podziału izby na rejony ustala Okręgowa Rada Ratowników Medycznych. 3. Mandat delegata trwa 4 lata.   Art. 21. 1. Okręgowa Rada Ratowników Medycznych zwołuje co roku Okręgowy Zjazd Ratowników Medycznych, a co cztery lata - zjazd sprawozdawczo-wyborczy. 2. Nadzwyczajny Okręgowy Zjazd Ratowników Medycznych zwołuje Okręgowa Rada Ratowników Medycznych: 1) z własnej inicjatywy, 2) na wniosek Naczelnej Rady Ratowników Medycznych, 3) na wniosek Okręgowej Komisji Rewizyjnej, 4) na wniosek co najmniej 1/3 członków Okręgowej Izby Ratowników Medycznych. 3. Nadzwyczajny Okręgowy Zjazd Ratowników Medycznych powinien być zwołany w ciągu miesiąca od dnia wpływu wniosku w sprawie jego zwołania. 4. Nadzwyczajny Okręgowy Zjazd Ratowników Medycznych obraduje nad sprawami, dla których został zwołany.   Art. 22. Okręgowy Zjazd Ratowników Medycznych w szczególności: 1) podejmuje uchwały w sprawach objętych zakresem działania izby, 2) ustala zasady gospodarki finansowej izby oraz uchwala budżet izby, 3) rozpatruje i zatwierdza roczne i kadencyjne sprawozdania Okręgowej Rady Ratowników Medycznych, Okręgowej Komisji Rewizyjnej, Okręgowego Sądu Ratowników Medycznych i Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, 4) ustala organizację organów izby i tryb ich działania, 5) ustala liczbę członków organów izby i zastępców Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, 6) dokonuje wyboru przewodniczącego i członków Okręgowej Rady Ratowników Medycznych, członków Okręgowej Komisji Rewizyjnej, członków Okręgowego Sądu Ratowników Medycznych oraz Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej i jego zastępców, 7) dokonuje wyboru delegatów na Krajowy Zjazd Ratowników Medycznych.   Art. 23. 1. Okręgowa Rada Ratowników Medycznych wybiera spośród swoich członków prezydium. Prezydium Okręgowej Rady Ratowników Medycznych stanowią: przewodniczący oraz wybrani przez radę jego zastępcy, sekretarz, skarbnik i członkowie. 2. Prezydium Okręgowej Rady Ratowników Medycznych działa w imieniu izby w sprawach określonych uchwałą rady.   Art. 24. Okręgowa Rada Ratowników Medycznych kieruje działalnością izby w okresie pomiędzy Okręgowymi Zjazdami Ratowników Medycznych, a w szczególności: 1) wykonuje zadania i czynności określone w art. 3 ust. 1 pkt. 1 i 3 - 8 oraz ust. 2 pkt. 1 - 10, 2) wykonuje uchwały Okręgowego Zjazdu Ratowników Medycznych, 3) sporządza sprawozdania z wykonania budżetu, 4) składa przed Okręgowym Zjazdem Ratowników Medycznych roczne i kadencyjne sprawozdania z działalności, 5) prowadzi bieżące sprawy izby, 6) wykonuje zadania zlecone przez Naczelną Radę Ratowników Medycznych,   Art. 25. Przewodniczącemu Okręgowej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącemu Okręgowego Sądu Ratowników Medycznych oraz Okręgowemu Rzecznikowi Odpowiedzialności Zawodowej służy prawo do udziału w posiedzeniach Okręgowej Rady Ratowników Medycznych i jej prezydium.   Art. 26. Okręgowa Komisja Rewizyjna: 1) kontroluje działalność finansową i gospodarczą izby, 2) przedstawia sprawozdania z działalności kontrolnej Okręgowemu Zjazdowi Ratowników Medycznych, 3) występuje z wnioskiem o udzielenie absolutorium Okręgowej Radzie Ratowników Medycznych.   Art. 27. Okręgowy Sąd Ratowników Medycznych: 1) rozpatruje sprawy z zakresu odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych oraz sprawuje sądownictwo polubowne, 2) składa roczne i kadencyjne sprawozdania Okręgowemu Zjazdowi Ratowników Medycznych.   Art. 28. Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej prowadzi postępowanie w sprawach odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych.   Rozdział 5 Naczelna Izba Ratowników Medycznych Art. 29. Najwyższą władzą samorządu ratowników medycznych jest Krajowy Zjazd Ratowników Medycznych.   Art. 30. Organami Naczelnej Izby Ratowników Medycznych są: 1) Naczelna Rada Ratowników Medycznych, 2) Naczelna Komisja Rewizyjna, 3) Naczelny Sąd Ratowników Medycznych, 4) Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej.   Art. 31. 1. W Krajowym Zjeździe Ratowników Medycznych biorą udział delegaci wybrani przez Okręgowe Zjazdy Ratowników Medycznych oraz z głosem doradczym - nie będący delegatami członkowie ustępujących organów izby. 2. Liczbę delegatów z poszczególnych izb ratowników medycznych określa Naczelna Rada Ratowników Medycznych zgodnie z regulaminem, o którym mowa w art. 34 ust. 1 pkt. 6. 3. Krajowy Zjazd Ratowników Medycznych zwołuje Naczelna Rada Ratowników Medycznych co 4 lata. 4. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Ratowników Medycznych zwołuje Naczelna Rada Ratowników Medycznych: 1) z własnej inicjatywy, 2) na wniosek Naczelnej Komisji Rewizyjnej, 3) na wniosek co najmniej 1/3 Okręgowych Rad Ratowników Medycznych. 5. Nadzwyczajny Zjazd powinien być zwołany w ciągu 3 miesięcy od dnia wpływu wniosku o zwołanie Zjazdu i obraduje nad sprawami, dla których został zwołany.   Art. 32. Krajowy Zjazd Ratowników Medycznych w szczególności: 1) uchwala zasady etyki i deontologii zawodowej, 2) uchwala program działalności samorządu ratowników medycznych, 3) rozpatruje i zatwierdza sprawozdania Naczelnej Rady Ratowników Medycznych, Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Naczelnego Sądu Ratowników Medycznych i Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, 4) uchwala regulaminy naczelnych organów Izby, 5) ustala liczbę członków organów izby i zastępców Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, 6) wybiera Prezesa i członków Naczelnej Rady Ratowników Medycznych, członków Naczelnej Komisji Rewizyjnej, członków Naczelnego Sądu Ratowników Medycznych oraz Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej i jego zastępców, 7) ustala zasady podziału składki członkowskiej.   Art. 33. 1. W skład Naczelnej Rady Ratowników Medycznych wchodzą: Prezes Naczelnej Rady Ratowników Medycznych i członkowie wybrani przez Krajowy Zjazd Ratowników Medycznych oraz Przewodniczący Okręgowych Rad Ratowników Medycznych. 2. Naczelna Rada Ratowników Medycznych wybiera spośród swoich członków Prezydium. Prezydium Naczelnej Rady Ratowników Medycznych stanowią: Prezes oraz wybrani przez Radę wiceprezesi, sekretarz, skarbnik i członkowie. 3. Prezydium Naczelnej Rady Ratowników Medycznych działa w imieniu rady w sprawach określonych jej uchwałą.   Art. 34. 1. Naczelna Rada Ratowników Medycznych kieruje działalnością samorządu ratowników medycznych w okresie między Krajowymi Zjazdami Ratowników Medycznych, a w szczególności: 1) wykonuje uchwały Krajowego Zjazdu Ratowników Medycznych, 2) czuwa nad prawidłową realizacją zadań samorządu ratowników medycznych, 3) koordynuje i nadzoruje działalność okręgowych izb ratowników medycznych, 4) reprezentuje zawód ratownika medycznego wobec organów państwowych oraz organizacji politycznych i społecznych, 5) uchwala ramowe regulaminy organizacji i tryb działania organów okręgowych izb ratowników medycznych, 6) uchwala regulamin wyborów do organów samorządu ratowników medycznych oraz tryb odwoływania tych organów i ich członków, 7) określa zasady podejmowania uchwał przez organy samorządu ratowników medycznych, 8) uchwala zasady gospodarki finansowej samorządu ratowników medycznych, 9) określa wysokość składki członkowskiej, 10) wybiera Prezesa Naczelnej Izby Ratowników Medycznych oraz Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, jeżeli ich mandat wygasł w czasie kadencji, 11) rozpatruje odwołania od uchwał okręgowych rad ratowników medycznych, 12) analizuje i opiniuje kierunki rozwoju ochrony zdrowia ludności, 13) negocjuje warunki pracy i płac ratowników medycznych, 14) uchwala budżet Naczelnej Izby Ratowników Medycznych oraz rozpatruje sprawozdania z jego wykonania. 2. Naczelna Rada Ratowników Medycznych uchyla uchwały Okręgowych Rad Ratowników Medycznych sprzeczne z prawem lub uchwałami i regulaminami wydanymi na podstawie ustawy. 3. Naczelna Rada Ratowników Medycznych może zwrócić się do Okręgowej Rady Ratowników Medycznych o podjęcie uchwały w określonej sprawie należącej do zakresu działania rady. Uchwała rady powinna być podjęta w ciągu miesiąca od dnia doręczenia uchwały Naczelnej Rady Ratowników Medycznych. 4. Naczelna Rada Ratowników Medycznych może wydawać Biuletyn i Gazetę Ratowników Medycznych.   Art. 35. Naczelna Rada Ratowników Medycznych przedstawia Radzie Ministrów coroczne informacje o działalności samorządu ratowników medycznych.   Art. 36. Przewodniczącemu Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącemu Naczelnego Sądu Ratowników Medycznych oraz Naczelnemu Rzecznikowi Odpowiedzialności Zawodowej służy prawo do udziału w posiedzeniach Naczelnej Rady Ratowników Medycznych i jej Prezydium.   Art. 37. Naczelna Komisja Rewizyjna: 1) kontroluje finansową i gospodarczą działalność Naczelnej Izby Ratowników Medycznych, 2) przedstawia sprawozdania z działalności kontrolnej Krajowemu Zjazdowi Ratowników Medycznych, 3) sprawuje nadzór nad działalnością okręgowych komisji rewizyjnych, 4) zgłasza wniosek o udzielenie absolutorium Naczelnej Radzie Ratowników Medycznych.   Art. 38. Naczelny Sąd Ratowników Medycznych: 1) rozpatruje sprawy z zakresu odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych, 2) składa Naczelnej Radzie Ratowników Medycznych okresowe informacje o stanie spraw z zakresu odpowiedzialności zawodowej, 3) składa sprawozdania z działalności Krajowemu Zjazdowi Ratowników Medycznych.   Art. 39. Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej prowadzi postępowanie w sprawach odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych.   Rozdział 6 Odpowiedzialność zawodowa Art. 40. Za postępowanie sprzeczne z zasadami etyki i deontologii zawodowej oraz za naruszenie przepisów o wykonywaniu zawodu ratownika medycznego członkowie samorządu ratowników medycznych podlegają odpowiedzialności zawodowej przed Sądami Ratowników Medycznych.   Art. 41. 1. Sąd Ratowników Medycznych może orzekać następujące kary: 1) upomnienie, 2) nagana, 3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego na okres od sześciu miesięcy do trzech lat, 4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu. 2. Ratownikowi medycznemu ukaranemu przez Naczelny Sąd Ratowników Medycznych w II instancji karą wymienioną w ust. 1 pkt. 3 i 4 przysługuje prawo wniesienia odwołania do Sądu Najwyższego w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.   Art. 42. 1. Ratownik medyczny, wobec którego Sąd Ratowników Medycznych orzekł w I instancji karę wymienioną w art. 41 ust. 1 pkt. 3 i 4, może być przez ten sąd tymczasowo zawieszony w czynnościach zawodowych. Postanowienie o zawieszeniu wydaje Sąd Ratowników Medycznych z urzędu lub na wniosek Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. 2. Postanowienie Sądu Ratowników Medycznych o tymczasowym zawieszeniu jest natychmiast wykonalne. Jeżeli okres tymczasowego zawieszenia trwa dłużej niż trzy miesiące, Naczelny Sąd Ratowników Medycznych bada z urzędu zasadność zawieszenia.   Art. 43. 1. W razie uniewinnienia lub umorzenia postępowania w drodze rewizji nadzwyczajnej lub w wyniku wznowienia postępowania, ratownikowi medycznemu przysługuje w stosunku do Okręgowej Izby Ratowników Medycznych roszczenie o odszkodowanie. 2. Roszczenie wygasa w razie niezłożenia wniosku w terminie rocznym od daty uprawomocnienia się orzeczenia. 3. W sprawach roszczeń o odszkodowanie orzeka sąd powszechny.   Art. 44. Na wniosek ratownika medycznego orzeczenie o uniewinnieniu lub umorzeniu postępowania w sprawie z zakresu odpowiedzialności zawodowej podlega opublikowaniu w organie prasowym samorządu ratowników medycznych.   Art. 45. 1. Sprawy odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych rozpatrują Okręgowe Sądy Ratowników Medycznych i Naczelny Sąd Ratowników Medycznych. 2. Okręgowe Sądy Ratowników Medycznych orzekają we wszystkich sprawach jako I instancji, z tym, że w sprawach odpowiedzialności zawodowej członków Okręgowej Rady Ratowników Medycznych i Okręgowej Komisji Rewizyjnej orzeka Okręgowy Sąd Ratowników Medycznych wyznaczony przez Naczelny Sąd Ratowników Medycznych. 3. Naczelny Sąd Ratowników Medycznych: 1) rozpatruje odwołania od orzeczeń Okręgowych Sądów Ratowników Medycznych, 2) orzeka jako I instancja w sprawach odpowiedzialności zawodowej członków: Naczelnej Rady Ratowników Medycznych, Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Naczelnego Sądu Ratowników Medycznych, Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej i jego zastępców, a także Okręgowych Sądów Ratowników Medycznych oraz Okręgowych Rzeczników Odpowiedzialności Zawodowej i ich zastępców, 3) rozpatruje w innym składzie odwołania od orzeczeń wydanych w trybie określonym w pkt. 2.   Art. 46. 1. Kary, nagany i zawieszenia prawa wykonywania zawodu pociągają za sobą utratę prawa wybieralności do organów izb ratowników medycznych do czasu usunięcia z rejestru wzmianki o ukaraniu. 2. Ratownik medyczny zawieszony w czynnościach zawodowych nie może wykonywać praktyki ratownika medycznego w żadnej formie. 3. Kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu powoduje skreślenie z listy członków Okręgowej Izby Ratowników Medycznych bez prawa ubiegania się o ponowny wpis. 4. W razie prawomocnego ukarania karą wymienioną w art. 41 ust. 1 pkt. 3 i 4, stosunek pracy ratownika medycznego wygasa z mocy prawa. Wygaśnięcie to pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.   Art. 47. Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej o ten sam czyn toczy się niezależnie od postępowania karnego lub postępowania dyscyplinarnego, wszczętego w jednostce organizacyjnej, w której przepisy szczególne przewidują takie postępowanie. Może jednak być ono zawieszone do czasu ukończenia postępowania karnego.   Art. 48. 1. Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej nie wszczyna się, a wszczęte umarza, jeżeli zaszła okoliczność, która według Kodeksu postępowania karnego wyłącza ściganie. 2. W razie śmierci obwinionego przed ukończeniem postępowania dyscyplinarnego, toczy się ono nadal, jeżeli zażąda tego - w terminie dwumiesięcznym od dnia zgonu obwinionego - jego małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra.   Art. 49. 1. Od prawomocnego orzeczenia w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej rewizję nadzwyczajną do Sądu Najwyższego może wnieść również Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Prezes Naczelnej Izby Ratowników Medycznych. 2. Rewizja nadzwyczajna na niekorzyść ukaranego może być wniesiona w ciągu sześciu miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.   Art. 50. 1. Nie można wszcząć postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, jeżeli od chwili popełnienia czynu upłynęły 3 lata. 2. Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienia odpowiedzialności zawodowej następuje nie wcześniej niż przedawnienie karne. 3. Bieg przedawnienia przerywa każda czynność rzecznika w danej sprawie. 4. Karalność przewinienia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło pięć lat.   Art. 51. Oskarżycielem w postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności zawodowej jest właściwy rzecznik odpowiedzialności zawodowej.   Art. 52. Obwiniony może przybrać w postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności zawodowej obrońców spośród ratowników medycznych lub adwokatów.   Art. 53. Członkowie Sądów Ratowników Medycznych w zakresie orzekania są niezawiśli i podlegają tylko ustawom oraz obowiązującym zasadom etyki i deontologii zawodowej.   Art. 54. 1. Naczelna Izba Ratowników Medycznych prowadzi rejestr ukaranych. 2. Usunięcie z rejestru wzmianki o ukaraniu następuje z urzędu po upływie: 1) trzech lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu karą upomnienia lub nagany, 2) pięciu lat od odbycia kary zawieszenia prawa wykonywania zawodu, jeżeli ratownik medyczny nie zostanie w tym czasie ukarany lub nie zostanie wszczęte przeciwko niemu postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej. 3. Nie usuwa się wzmianki o karze pozbawienia prawa wykonywania zawodu.   Art. 55. W skład Naczelnego Sądu Ratowników Medycznych orzekającego w II instancji wchodzą sędziowie Sądu Najwyższego wskazani przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.   Art. 56. 1. W sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie do postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, w uzgodnieniu z Naczelną Radą Ratowników Medycznych, określa w drodze rozporządzenia szczegółowe przepisy o organizacji i składzie Sądów Ratowników Medycznych, trybie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, prawach i obowiązkach stron i świadków, trybie wykonywania kar oraz o kosztach postępowania.   Rozdział 7 Polubowne rozstrzyganie sporów Art. 57. 1. Okręgowe Sądy Ratowników Medycznych, za pisemną zgodą stron, mogą rozpatrywać - jako sądy polubowne - spory między ratownikami medycznymi oraz między ratownikami medycznymi a innymi pracownikami ochrony zdrowia, a także między ratownikami medycznymi a innymi osobami lub instytucjami służby zdrowia, jeżeli spory te dotyczą wykonywania zawodu ratownika medycznego. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 Sądy Ratowników Medycznych stosują odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o sądach polubownych.   Rozdział 8 Majątek i gospodarka finansowa Art. 58. 1. Majątek Izb Ratowników Medycznych stanowią: fundusz oraz ruchomości i nieruchomości. 2. Na fundusz Izb Ratowników Medycznych składają się: 1) składki członkowskie, 2) zapisy, darowizny, dotacje, 3) wpływy z działalności gospodarczej, 4) inne wpływy. 3. Majątkiem i funduszem izb zarządzają Okręgowe Rady Ratowników Medycznych i Naczelna Rada Ratowników Medycznych.   Art. 59. Izby Ratowników Medycznych otrzymują z budżetu państwa środki finansowe na pokrycie kosztów tych czynności określonych w ustawie, które dotychczas były wykonywane przez organy administracji państwowej.   Art. 60. Nie opłacone w terminie składki członkowskie i koszty postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.   Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy szczególne, przejściowe i końcowe Art. 61. 1. Ratownika medycznego posiadającego prawo wykonywania zawodu, u którego ujawniono niedostateczne przygotowanie zawodowe, Okręgowa Rada Ratowników Medycznych może zobowiązać do odbycia przeszkolenia uzupełniającego pod rygorem utraty prawa wykonywania zawodu. 2. Program i zasady przeszkolenia, o którym mowa w ust. 1, ustala Okręgowa Rada Ratowników Medycznych. 3. Ratownik medyczny ujawniający niezdolność do wykonywania zawodu, wywołaną chorobą psychiczną, narkomanią, alkoholizmem, niedołęstwem lub kalectwem, może być pozbawiony przez Okręgową Radę Ratowników Medycznych prawa wykonywania zawodu na stałe bądź na okres trwania niezdolności na podstawie orzeczenia specjalnej komisji. 4. W przypadku gdy ratownik medyczny odmawia poddania się badaniu przez komisję, o której mowa w ust. 2, lub gdy Okręgowa Rada Ratowników Medycznych na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego uzna, że dalsze wykonywanie zawodu przez ratownika medycznego grozi niebezpieczeństwem dla innych osób - Okręgowa Izba Ratowników Medycznych może zawiesić ratownika medycznego w prawie wykonywania zawodu. 5. Postępowanie w sprawach pozbawienia prawa wykonywania zawodu jest poufne. 6. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach dotyczących pozbawienia prawa wykonywania zawodu ustali Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Ratowników Medycznych. Art. 62. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej powoła Komitet Organizacyjny Izb Ratowników Medycznych. Art. 63. 1. Zadaniem Komitetu, o którym mowa w art. 62, jest: 1) opracowanie projektu regulaminu pierwszego Krajowego Zjazdu Ratowników Medycznych i regulaminu wyboru delegatów na ten Zjazd, 2) ustalenie liczby, obszaru i siedzib Okręgowych Izb Ratowników Medycznych, 3) zwołanie, zgodnie z przepisami ustawy, pierwszych zjazdów Okręgowych Rad Ratowników Medycznych oraz Krajowego Zjazdu Ratowników Medycznych do dnia …….. 2. Do czasu wyboru krajowych organów samorządu ratowników medycznych Komitet ma uprawnienia Naczelnej Rady Ratowników Medycznych.   Art. 64. Do członków samorządu ratowników medycznych nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. o odpowiedzialności zawodowej fachowych pracowników służby zdrowia (Dz. U. Nr 36, poz. 332).   Art. 65. Ustawa wchodzi w życie z dniem ……….