Wskazania do ekstrakcji „ósemek” można podzielić na trzy główne grupy:

1. Wskazania lecznicze:

   • Nawracające stany zapalne – kość żuchwy w miejscu wyrzynania się zębów trzecich trzonowych jest gruba w dodatku ich siła wyrzynania jest niewielka. W związku z trudnościami anatomicznymi i słabym potencjałem wyrzynanie tych zębów odbywa się powoli. Częste powikłania zapalne polegają na zapalaniu przyzębia, dziąsła lub mieszka zębowego. Warto wspomnieć, że ok. 80% zębów trzonowych dolnych jest usuwana właśnie z powodu powikłań zapalnych.

   • Torbiele zawiązkowe – powodują ubytek kostny wokół niewyrzniętego trzeciego zęba trzonowego, jeżeli ulega on powiększeniu, jest objawem wzrostu torbieli i wskazaniem do usunięcia. Torbiele zawiązkowe mogą dochodzić do dużych rozmiarów i ulegać transformacji nowotworowej. Na szczęście zmiany te występują rzadko.

   • Próchnica – dotyczy to zębów trzecich trzonowych, w których leczenie ze względu na ustawienie w łuku jest niemożliwe lub są tylko częściowo wyrznięte.

   • Bóle neuralgiczne – powodowane przez ucisk korzeni zęba na nerw zębodołowy dolny.

2. Wskazania profilaktyczne

   • Nieprzydatność czynnościowa zatrzymanego lub częściowo wyrzniętego trzeciego zęba trzonowego.

   • Zapobieganie powstawaniu patologii w obrębie jamy ustnej, tj.:

     • nawracających stanów zapalnych;

     • stłoczenia zębów siecznych;

     • dysfunkcji stawu skroniowo-żuchwowego;

     • zniszczenia przegrody międzyzębowej i korzenia drugiego zęba trzonowego;

     • trudności w leczeniu ubytków próchnicowych w drugim i trzecim trzonowcu;

     • kostnych kieszeni patologicznych przy trzecim zębie trzonowym.

3. Wskazania chirurgiczne

   • Zęby mądrości znajdujące się w szparze złamania żuchwy.

   • Zatrzymane dolne trzecie zęby trzonowe ze względu na prawie 4-krotny wzrost ryzyka złamania żuchwy w obrębie jej kąta.

Podstawą diagnostyki jest pantomogram, czyli zdjęcie rentgenowskie obrazujące wszystkie zęby, kość szczęki i żuchwy, stawy skroniowo-żuchwowe oraz dno zatoki szczękowej. Na jego podstawie można ocenić położenie zęba lub zawiązka zęba w stosunku do okolicznych struktur oraz możliwość prawidłowego wyrznięcia się zęba mądrości.