Radość jest miłością Szłam raz latem przez dziką łąkę, O złoto-różowym brzasku, Lekki zefir rozbudzał lila dzwonki, A świt złocił ziarnka piasku. Ja zaś idąc zrywałam te kwiaty, Nucąc przy tym piękną piosenkę, Bo w mym sercu radość się śmiała… Gdyż szła ze mną - jak z partnerem – pod rękę. Jak z partnerem – miłością prawdziwą - Taką, która nigdy nie kłamie… I kwiatami tylko przyzywa, Taką, która łzami nie plamie, I jak życie jest jedna i żywa… I. Iwańska Warszawa 2016-02-22