PYTANIA NASZE tyle co ludzie popamiętali

Grupa A
1. Obwodowe narządy limfatyczne: grasica, torebka Fabrycjusza, wątroba, śledziona, węzły chłonne

Centralne narządy limfatyczne (generatywne):

• Grasica (limfocyty T)

• Szpik kostny (limfocyty B)

• Torebka Fabrycjusza (u ptaków)

Obwodowe narządy limfatyczne:- pozostałe narządy limfatyczne (np.węzły chłonne (!), grudki chłonne, śledziona)

2. Zdania dotyczące odpowiedzi wrodzonej: poprawne zdania dotyczyło tego, że rozpoznawane są specyficzne struktury dla określonych mikroorganizmów

Rozpoznaje struktury charakterystyczne dla określonych grup drobnoustrojów (np. LPS- bakterie G-; dsRNA- wirusy, CpG DNA – bakterie, kw. tejchojowy - G+); struktury te nie występują w komórkach ssaków;

- systemy odpowiedzi wrodzonej nie są zdolne do rozpoznania struktur innych niż należące do mikroorganizmów;

- Ograniczona;

receptory rozpoznające struktury charakterystyczne dla mikroorga-nizmów są niezmienne w ciągu życia osobnika, determinowane przez komórki linii płciowych;

(rozpoznają 103 wzorców patogenów)

3. Czynniki odpowiedzi wrodzonej: komórki NK, lizozym, dopełniacz

Biorą w nich udział między innymi:

• Komórki żerne (makrofagi, granulocyty)

• Układ dopełniacza

• Lizozym, interferony, białka ostrej fazy (CRP)

Komórki zdolne do cytoto-ksyczności spontanicznej (NK)

4. Komórki odpowiedzi wrodzonej: komórki NK, limfocyt B, limfocyty T, a i c, a i b

5. W jaki sposób TCR wiąże się z antygenem: w poprawnej odp. powinno być tylko że swoiście

• To tzw. receptor limfocytów T wiążący antygen.

• Obok immunoglobulin, receptory TCR są jedynymi cząsteczkami zdolnymi do swoistego wiązania antygenów.

• Receptory TCR większości limfocytów T człowieka zbudowane są z łańcucha a oraz b.

• Receptory TCR ab wiążą i odpowiadają na antygeny peptydowe połączone z cząsteczkami MHC obecnymi na powierzchni komórek.

6. Interleukina odpowiedzialna za proliferację limfocytów T: IL-2

7. Pierwsze przeciwciała produkowane przez limfocyty B: IgM

8. Przeciwciało będące dimerem, znajduje się na błonach śluzowych: IgA

9. Do endotoksyn należy: leukotoksyna Porphyromonas gingivalis (raczej egzo)

toksyny bakteryjne:

egzotoksyny – uwalniane przez bakterie G(+) powodują

bezpośrednie uszkodzenie tkanek np. Porphyromonas

gingivalis wydziela epiteliotoksynę niszczącą komórki

nabłonka oraz leukotoksynę niszczącą leukocyty

endotoksyny - np. LPS uwalniane po śmierci komórek -

stymulują odpowiedź immunologiczną

 Bezpośrednie działanie bakterii na tkanki przyzębia:

- wydzielanie egzotoksyn (leukotoksyna, epiteliotoksyna)

- wydzielanie endotoksyn (LPS, kwas lipotejchojowy)

- wydzielanie enzymów (kolagenazy, hialuronidazy, fosfatazy)

- wydzielanie szkodliwych produktów przemiany materii (amoniak,

indole)
10. Miejsce dojrzewania limfocytów T: grasica

11. W limfocytach Tc: TCR łączy się z MHC I

• Aktywacja dziewiczych limfocytów T wymaga związania kompleksu MHC- peptyd z receptorem TCR oraz połączenia cząsteczki kostymulującej CD28 z jej ligandem na APC.

CZYLI

• TCR (na limfocycie T) ◊wiąże kompleks MHC- peptyd (na APC)

• CD28 (na limfocycie T)◊ wiąże się z B7.1 (CD80) lub B7.2 (CD86) (na APC)

12. Z czego zbudowany jest fragment Fc przeciwciała: części stałej łańcucha ciężkiego

• Fab – fragment wiążący antygen

• CDR ( complementarity determining regions)

region nadzmienny, region hiperzmienny-

(CDR1, CDR2, CDR3- zlokalizowane w

odcinkach V łańcuchów ciężkich i lekkich)

• H – region zawiasowy

• Fc – fragment odpowiedzialny za określone

funkcje efektorowe Ig (np. aktywacja

dopełniacza, aktywacja komórek

wykazujących ekspresję odpowiednich FcR)

Schemat przeciwciała:
1. fragment wiążący antygen
2. region Fab
3. region Fc
niebieskie – łańcuchy ciężkie
żółte – łańcuchy lekkie
ciemnoniebieskie/żółte – regiony zmienne
jasnoniebieskie/żółte – regiony stałe
szare – mostki dwusiarczkowe

13. Czego częścią jest CDR: częścią zmienną paratopu(część przeciwciała łącząca antygen) na łańcuchu ciężkim

1. Region zmienny ma regiony nadzmienne i otaczające (framework)

2. Regiony nadzmienne (CDR1, CDR2, CDR3 (complementarity

determining regions) tworzą paratop

3. Regiony otaczające odpowiedzialne są za utworzenie 3D struktury

paratopu

14. Pytanie dotyczące tego która komórki giną w czasie interakcji Fas/FasL: giną komórki które mają na swojej błonie receptory Fas.

Apoptoza indukowana interakcją Fas/FasL jest jednym z kluczowych mechanizmów zaangażowanych w wygaszanie odpowiedzi immunologicznej. Fas mają komórki przeznaczone do apoptozy, FasL mają Limfocyty T.

15. Pytanie dotyczące zespołu LAD

Przedpokwitaniowe zapalenie przyzębia

(Prepubertal periodontitis)

 występuje pomiędzy 6. miesiącem a 10. rokiem życia

 od chorych izolowane są bakterie: Actinobacillus actinomycetemcomitans,

Capnocytophagea sputigena i gingivalis, Eiconella

corrodens, Prevotella intermedia

 zwykle jest objawem zespołu LAD - zmianom w jamie ustnej

towarzyszą wówczas nawracające zakażenia ucha środkowego i

układu oddechowego (brak cząsteczek adhezyjnych (CD11a/CD18,

CD11bCD18, CD11c/CD18) na leukocytach, brak neutrofilów a

nacieku zapalnym dziąseł i głębszych tkanek);

 postać umiejscowiona (łagodniejsza) albo uogólniona (szybka utrata

zębów mlecznych)

Niedobór leukocytów przyczepności (LAD), jest rzadką autosomalny recesywny zaburzenie charakteryzujące się niedoborem odporności w wyniku nawracających infekcji . ^[1] leukocytów brak przyczepności jest podzielona co najmniej na dwa podtypy: LAD1 i LAD2 .

LAD została uznana za odrębną jednostkę kliniczną w 1970 roku. The classic descriptions of LAD included recurrent bacterial infections , defects in neutrophil adhesion , and a delay in umbilical cord sloughing. Klasyczne opisy LAD zawiera nawracające bakteryjne infekcje , wad neutrofili przyczepność , a opóźnienie w pępowiny złuszczanie. The defects in adhesion result in poor neutrophil chemotaxis and phagocytosis . Wad przyczepność niekorzystnie neutrofili chemotaksji i fagocytozy .

Individuals with LAD suffer from bacterial infections beginning in the neonatal period. Osoby z LAD cierpią z powodu bakteryjnego zakażenia począwszy od noworodków okres. Infections such as omphalitis , pneumonia , gingivitis , abscesses , and peritonitis are common and often life-threatening due to the infant's inability to properly destroy the invading pathogens . Infekcje takie jak omphalitis , zapalenie płuc , zapalenie dziąseł , ropnie i zapalenie otrzewnej są powszechne i często zagrażające życiu ze względu na niezdolność dziecka do prawidłowego zniszczyć najeźdźców patogenów .

16. Pytanie o to jakie fragmenty łączą się na komórkach, odp. poprawna: CD28 na limfocycie T z B7 na komórce prezentującej antygen

17. Eozynofile uczestniczą w : fagocytozie, produkcji białek fazy ostrej, reakcji ADCC, a i c, wszystkie prawidłowe

18. Co jest receptorem dla wzorców molekularnych na powierzchni mikroorganizmów: PRR

Receptory rozpoznające wzorce w skrócie PRR (ang. pattern recognition receptor) są to specyficzne receptory o bardzo szerokim zakresie występowania.

Można je podzielić na 3 podstawowe klasy: receptory wydzielane, powierzchniowe i aktywujące komórki. Do receptorów wydzielanych należą przede wszystkim opsoniny, które wiążą się z antygenami i ułatwiają fagocytozę (np. białko wiążące mannozę i białka surfaktantu A i D, niektóre składniki układu dopełniacza). Do receptorów uczestniczących w fagocytozie należą receptory zmiatacze (scavenger receptors) i receptory dla mannozy. Znajdują się na powierzchni komórek zdolnych do prezentacji antygenów (np. komórki dendrytyczne i makrofagi) i mają zdolność do bezpośredniego wiązania PAMP. Tam następuje ich pochłonięcie, proteoliza wewnątrzkomórkowa w endosomach skąd trafiają na powierzchnię komórki APC (prezentującej antygen) wraz z cząsteczkami MHC II. Trzeci rodzaj tych receptorów jest najbardziej powszechny, ponieważ znajdują się również na wielu innych rodzajach komórek, np. komórki nabłonka jamy ustnej, przewodu pokarmowego i innych. Mają bardzo rozproszoną lokalizację i z reguły jako pierwsze alarmują organizm o zaistniałej infekcji. Mają zdolność do wydzielania β-defenzyn = mogą przez to samodzielnie wyeliminować niektóre drobnoustroje przez swoje silne właściwości bakteriobójcze i chemotaktyczne w stosunku do pozostałych komórek układu odpornościowego.Z receptorami PRR wiążą się również endogenne ligandy (np. HSP60 - białko szoku cieplnego), ale uwalniane są one np. wskutek apoptozy (śmierci zaprogramowanej) komórek. Dzieje się tak np. po zmiażdżeniu/zranieniu tkanki → wstępna aktywacja i przygotowanie na ewentualne zakażenie, lub gdy zakażenie wywołuje drobnoustrój nie mający PAMP ale wywołujący martwicę tkanek.

19. preTCR zawiera: niedojrzały łańcuch alfa

20. Atopia: nadprodukcja IgE (uwarunkowane genetycznie)

21. Interleukina w odpowiedzi Th1: IL-12 (a w Th2: IL-4)

22. Na czym polega selekcja negatywna

• Proces, któremu podlegają tymocyty podwójnie dodatnie;

• Przebiega w korze grasicy;

• Tymocyty, których receptor TCR rozpoznaje kompleksy MHC-peptyd z wysoką awidnością otrzymują sygnał do apoptozy;

• Znaczenie- usunięcie potencjalnie niebezpiecznych, autoreaktywnych limfocytów T;

23. Co stymuluje do odpowiedzi Th2: pasożyt, IL-4, słabe powinowactwo TCR do peptydu, wszystkie prawidłowe

24. Budowa MHC II

• klasyczne cząsteczki MHC klasy I (MHC klasy Ia): HLA-A, HLA-B, HLA-C;

• nieklasyczne cząsteczki MHC klasy I (MHC klasy Ib): HLA-E, HLA-F, HLA-G, MICA, MICB;

• cząsteczki MHC klasy II HLA-DP, HLA-DQ, HLA- DR, HLA-DN, HLA-DM, HLA-DO;

Cząsteczki MHC klasy II- budowa
łańcuch a
- około 32 kD;
- jego część zewnątrzkomórkowa tworzy 2 domeny a (a1 i a2);
- a1 bierze udział w tworzeniu rowka wiążącego antygen (wykazuje niewielki polimorfizm);

łańcuch ß
- około 32 kD;
- jego część zewnątrzkomórkowa tworzy 2 domeny b (b1 i b2);
- b1 wykazuje polimorfizm i bierze udział w tworzeniu rowka wiążącego antygen;
- b2 jest identyczna we wszystkich cząsteczkach MHC kl.IIczłowieka (nie wykazuje polimorfizmu), zawiera miejsce wiążące cząsteczkę CD4;

25. Funkcja przeciwciał: opsonizacja, uczestniczą w ADCC …

Głównym zadaniem przeciwciał jest wiązanie antygenu, co umożliwia z kolei zachodzenie innych procesów:

• opsonizacji, w wyniku której patogen zostaje zneutralizowany^[1] i może być łatwiej usuwany na drodze fagocytozy

• aktywowania dopełniacza, co skutkuje zniszczeniem niektórych typów patogenów oraz pobudzeniem odpowiedzi odpornościowej

• cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał

• neutralizowania toksyn

• neutralizowania wirusów

• oddziaływania bakteriostatycznego

• blokowania adhezyn bakteryjnych

26. Pytanie dotyczące cech komórek NK

Komórki NK
Limfocyty zdolne do spontanicznego (bez uprzedniej immunizacji) zabijania komórek docelowych

• morfologia tzw. LGL;

• komórki krwi obwodowej i śledziony;

• rzadko występują w innych narządach limfatycznych;

Rola komórek NK:

1. Niszczenie komórek:

- zainfekowanych patogenami wewnątrzkomórkowymi, np. wirusami;

• nowotworowych,

• wykazujących niską albo brak ekspresji cząsteczek MHC klasy I;

2. Synteza cytokin- stymulacja odpowiedzi typu Th-1 (IFN-g);

markofag fagocytuje patogen i produkuje IL-12 (IL-15)→ stymulacja NK do

produkcji IFNγ → zniszczenie zfagocytowanego patogenu przez makrofaga;

3. Udział w reakcji ADCC (cytotoksyczność zależna od przeciwciał) dzięki CD16

Grupa B

1. Organ generatywny układu immonolog.: grasica

Centralne narządy limfatyczne (generatywne):

• Grasica (limfocyty T)

• Szpik kostny (limfocyty B)

• Torebka Fabrycjusza (u ptaków)

2. Dojrzewanie limf.T: grasica

3. Interleukina pobudzająca osteoklasty: IL-1

4. Budowa preTCR

• Łańcuch pre-a (białko o stałej budowie, produkt ekspresji nie zrearanżowanego genu);

5. Najbardziej prozapalna cytokina: TNF

6. Komórki odpowiedzi swoistej

Biorą w nich udział:

• Limfocyty T i limfocyty B

• Przeciwciała

7. Nadwrażliwość typu I jest związana z: komórkami tucznymi

Nadwrażliwość typu I

• Antygen (alergen)+ IgE na powierzchni komórek tucznych i

bazofilówdegranulacja komórek (wydzielenie m.in. histaminy,

leukotrienów, aktywatorów kinin);

• Niewielka dawka antygenu może wywołać niewspółmiernie gwałtowną

reakcję organizmu;

• Istotne znaczenie dla rozwoju reakcji alergicznej- limfocyty Th-2 i IL-4;

• Th2 oddziałują na limf. B, k. tuczne i eozynofile;

• IL-4 – różnicowanie Th0 w Th2 i stymulacja produkcji IgE,

migracji eozynofilów;

8. Interleukiny w odpowiedzi Th2 : IL-4

9. Budowa MHC I

Cząsteczki MHC klasy I - budowa
łańcuch ciężki a
-około 45 kD;
-jego część zewnątrzkomórkowa tworzy
3 domeny a (a1,a2, a3)
- a1 i ,a2 wykazują polimorfizm i biorą udział w tworzeniu rowka wiążącego antygen;
-a3 jest identyczna we wszystkich cząsteczkach MHC kl.I człowieka (brak polimorfizmu), zawiera miejsce wiążące cząsteczkę CD8;

łańcuch lekki-tzw. ß2-mikroglobulina
- około 12 kD;
- identyczny we wszystkich cząsteczkach MHC klasy I człowieka (stała sekwencja aa);
- kodowany przez geny leżące poza regionem MHC;

10. Co stymuluje dopowiedź Th1: IL-12

11. Dopełniacz o roli opsoniny: C3b

12. Pytanie dotyczące cech Porphyromonas gingivalis

Porphyromonas

gingivalis

• Gram -

• Jeden z najczęściej identyfikowanych

patogenow w blaszce miażdżycowej.

• ma zdolność do penetracji zarowno

komorek nabłonkowych, jak i komorek

środbłonka.

• Indukuje produkcję MCP-1 przez komorki

środbłonka

• Aktywuje makrofagi

• HSP60 – mimikra molekularna • kolagenopodobna proteina P.g.

indukuje agregację płytek - zakrzepy

13. Receptory znajdujące się na limfocycie B: BCR

15. czym jest cząsteczka CD30 albo CD28

CD28 – Cząsteczka powierzchniowa limf. T, kostymulatorowa, łączy się z CD80/86 na limf. B i APC, stymuluje aktywację limf. T

CD30 – receptor z rodziny TNF

16. selekcja pozytywna

• Proces, któremu podlegają tymocyty podwójnie dodatnie;

• Przebiega w korze grasicy;

• Tymocyty, których receptor TCR rozpoznaje kompleksy MHC-peptyd z niską awidnością otrzymują sygnał umożliwiający im przetrwanie i dalsze różnicowanie;

• Komórki, których TCR nie rozpoznał kompleksów MHC- peptyd (nie związał żadnego kompleksu MHC-peptyd) - giną na drodze apoptozy- śmierć z zaniedbania;

• Podczas selekcji pozytywnej zachodzi jednocześnie zjawisko tzw. restrykcji MHC;

17. budowa BCR czy coś na temat BCR

Receptor komórek B, BCR (ang. B Cell Receptor) – jest receptorem limfocytów B odpowiadającym za wiązanie antygenów przez te komórki. Składa się z umieszczonego w błonie komórkowej przeciwciała oraz dwóch dodatkowych łańcuchów polipeptydowych: Igα i Igβ (odpowiednio: CD79a i CD79b).

Przeciwciało umieszczone w błonie komórkowej różni się od przeciwciała wydzielanego tym, że posiada dodatkową domenę transbłonową oraz wewnątrzkomórkową, natomiast jego swoistość i powinowactwo do antygenu jest takie samo, jak w przypadku przeciwciał wydzielanych przez dany klon limfocytów. Klasa przeciwciała umieszczonego w błonie jest taka sama, jaką będą miały przeciwciała wydzielane przez limfocyt, dlatego na podstawie BCR można mówić o np. o limfocytach B IgM+ (czyli takich, które wydzielają przeciwciała IgM, występujące także w postaci BCR na ich powierzchni).

Łańcuchy Igα i Igβ pełnią funkcję białek przekazujących sygnał do wnętrza komórki. Nie wiążą się one bezpośrednio z antygenem, lecz odbierają zmiany konformacyjne przeciwciała błonowego i pobudzają kinazy odpowiedzialne za przekazywanie sygnału. Ich rola jest więc podobna do roli CD3 w kompleksie z TCR.

18 co wydzielają eozyno file: hydrolazy lizosomalne, MBP, ECP)

ECP = białko kationowe eozynofilów

- aktywność cytotoksyczna (np. w stosunku do larw Schistosoma)

- właściwości prokoagulacyjne;

- hamowanie proliferacji limf. T;

- indukowanie uwalniania histaminy z bazofilów;

MBP=główne białko zasadowe

• Silnie cytotoksyczna wobec k-ek ssaków i organizmów niższych;

• Powoduje pośrednio skurcz oskrzeli;

(blokuje receptory muskarynowe M2 włókien przywspółczulnych w

drogach oddechowych);

Cytokiny syntetyzowane przez

eozynofile

• IL-3, -5, -6, -8, -16

• TNF

• TGF-β

• MIP-α (białko zapalne makrofagów)

• GM- CSF

19 co łaczy się z antygenem ? paratop

Przeciwciało zawiera paratop (Fab), a antygen zawiera epitop

2. co to cd 32 ? jest to białko receptora (koreceptor B-cell ), receptor dla Fc IgG – łączy się z kompleksami IgG - antygen

3. funkcje NK ?

Rola komórek NK:

1. Niszczenie komórek:

- zainfekowanych patogenami wewnątrzkomórkowymi, np. wirusami;

• nowotworowych,

• wykazujących niską albo brak ekspresji cząsteczek MHC klasy I;

2. Synteza cytokin- stymulacja odpowiedzi typu Th-1 (IFN-g);

markofag fagocytuje patogen i produkuje IL-12 (IL-15)→ stymulacja NK do

produkcji IFNγ → zniszczenie zfagocytowanego patogenu przez makrofaga;

3. Udział w reakcji ADCC (cytotoksyczność zależna od przeciwciał) dzięki CD16;

4. co aktywuje limfocyt ? Do aktywacji limfocytów T dochodzi na skutek rozpoznania peptydu antygenu związanego z cząsteczką MHC klasy II.

7. cytokina najbardziej prozapalna – TNF

8. Funkcje eozynofili - wszystko oprocz aktywacji bialek ostrej fazy

9. ktore kom ADCC ?

Cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał (ang. Antibody-Dependent Cell Cytotoxicity, ADCC) – proces, w którym komórka docelowa jest zabijana przez komórkę NK.

10.jaka Ig powstaje po pobudzeniu odp typu Th2 ? IgE

11. Która Ig - polimer ? IgA dimer i IgM- pentamer

13. ktora cytokina pobudza osteoklasty ? Il-1

1.Co hamuje kom NK

3. Sposób działania eozynofilii - ADCC

4. Kto może wywoływać reakcję ADCC

Komórki efektorowe reakcji ADCC:

makrofagi,

monocyty,

komórki NK,

neutrofile,

eozynofile,

płytki krwi

6. Pre-TCR co to jest
7. Aktywacja limf T - c28 na limf łączty się z b7 na apc

• Aktywacja dziewiczych limfocytów T wymaga związania kompleksu MHC- peptyd z receptorem TCR oraz połączenia cząsteczki kostymulującej CD28 z jej ligandem na APC.

CZYLI

• TCR (na limfocycie T) ◊wiąże kompleks MHC- peptyd (na APC)

• CD28 (na limfocycie T)◊ wiąże się z B7.1 (CD80) lub B7.2 (CD86) (na APC)

9. głowna cytokina w zap przyzębia
11. co to igG chyba - odp że błonowa forma ig chyba

Rola IgG

mogą penetrować do tkanek (obrona tkankowa)

- przechodzą przez łożysko (IgG1, IgG3, IgG4)

- po urodzeniu przenikają z mleka matki przez błonę śluzową jelit noworodka do jego

krwi

- receptory dla ich fragmentów Fc występują gł. na makrofagach i neutrofilach

- wzmaga : fagocytozę, aktywację dopełniacza, reakcję ADCC

Aktywacja dopełniacza : IgG1, IgG2, IgG3

Reakcja ADCC : IgG wiąże się na komórkach do receptorów dla fragmentu Fc

FcγRI - receptor wysokiego powinowactwa - monocyty /makrofagi

FcγRII - receptor średniego powinowactwa - monocyty , neutrofile, eozynofile, płytki

krwi, limfocyty B

FcγRIII - receptor niskiego powinowactwa - monocyty /makrofagi, neutrofile,

komórki NK

- zobojętniają toksyny bakteryjne

• Odpowiedź pierwotna

– błonowe IgM i IgD

- synteza i wydzielanie wolnych IgM

•Odpowiedź wtórna - IgG, IgA, IgE (formy błonowe

i uwalniane do środowiska)

13. MHC I – endogenne

Główny układ zgodności tkankowej (MHC, z ang. major histocompatibility complex) – zespół białek, odpowiedzialnych za prezentację antygenów limfocytom T. Swoją nazwę zawdzięczają temu, że zostały odkryte jako pierwsze i najważniejsze białka decydujące o utrzymaniu się lub odrzuceniu przeszczepu, a zatem odpowiadające za zgodność tkanek dawcy i biorcy. Wyróżnia się trzy klasy MHC, które różnią się pełnionymi funkcjami:

• MHC klasy I znajdują się na wszystkich jądrzastych komórkach organizmu i uczestniczą w obronie przed patogenami wewnątrzkomórkowymi

• MHC klasy II występują na specjalnej klasie komórek – komórkach prezentujących antygen.

• MHC klasy III stanowią różne cząsteczki, niezwiązane z procesem prezentacji antygenu. Oznaczone najpierw jako prawdopodobne cząsteczki prezentujące – ze względu na umiejscowienie pomiędzy genami MHC klasy I a MHC klasy II, co po dalszych badaniach genomu zostało odrzucone. O ile między klasą I i II widoczne są wybitne podobieństwa strukturalne, o tyle MHC klasy III nie są podobne ani do dwóch pozostałych klas, ani do siebie nawzajem.

14. odp th1 co zawiera

16. T-cell receptor - co to i jak się łączy

Receptor komórek T, receptor limfocytów T, (TCR z ang. T Cell Receptor) – receptor obecny na powierzchni limfocytu T.

Budowa

Jest receptorem glikoproteinowym, którego białkowa część przenika całkowicie błonę - jest białkiem transbłonowym o strukturze podobnej do immunoglobulin. Składa się z łańcuchów α i β (rzadziej: γ i δ; wyjątkowo: γ i γ, β i β, β i δ) posiadających część zmienną i stałą. Część zmienna posiada trzy CDR (ang. Complementarity determining region – region determinujący komplementarność/regiony determinujące dopasowanie/region hiperprzemienny).

Funkcja

Wraz z glikoproteiną CD4 lub CD8 uczestniczy w rozpoznawaniu antygenu białkowego prezentowanego przez odpowiednią komórkę w obecności MHC. Rozpoznaje też antygeny lipidowe i glikolipidowe prezentowane w obecności CD1. Limfocyty Tγδ rozpoznają fosfoantygeny bez udziału MHC.

W błonie komórkowej obok TCR znajduje się glikoproteina CD3, której kompleks przekazuje sygnał do wnętrza komórki o związaniu antygenu przez TCR. W efekcie następuje aktywacja kinazy tyrozynoswoistej i dalsze przekazanie sygnału.

17. co to PAMP

• Struktury mikroorganizmów indukujące odpowiedź wrodzoną to wzorce molekularne (molecular patterns) [dokł. Pathogen-associated molecular patterns - PAMP] Bardzo często PAMP’s to struktury niezbędne dla przeżycia mikroogranizmu (dsRNA, LPS, kw.tejchojowy) (konsekwencje ?).

• Receptory dla tych struktur (PAMP) to receptory rozpoznające wzorce [Patterns recognition receptors – PRR]

PAMP (ang. pathogen associated molecular patterns) - oznacza wzorce molekularne związane z patogenami. Należą do nich najbardziej charakterystyczne struktury drobnoustrojów, selektywnie rozpoznawane przez komórki układu immunologicznego.

Należą do nich między innymi:

• LPS - lipopolisacharyd występujący u bakterii Gram-ujemnych

• lipoproteiny

• peptydoglikany

• kwas lipotejchojowy

• dwuniciowe RNA wirusów

• jednoniciowe RNA wirusów

• niemetylowane sekwencje CpG

• polisacharydy bakterii

• lipoarabinomannan

• zymosan u drożdży

• białka ścian bakterii

• N-formylowana metionina

• mannany i mannazylowane białka u drożdży

W organizmie ludzkim cząsteczki PAMP są rozpoznawane dzięki specyficznym receptorom znajdujących się na powierzchni leukocytów. Do takich receptorów zalicza się receptory PRR (receptory rozpoznające wzorce), receptory Toll-podobne (TLR - Toll Like Receptors) i receptory mannozy.

Komórki prezentujące antygen (ang. antigen presenting cell - APC) – rodzaj komórek, na których powierzchni znajdują się cząsteczki białek MHC klasy II. Wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje APC:

• profesjonalne komórki prezentujące antygen - zdolne do pobudzenia dziewiczych limfocytów Th; zalicza się do nich komórki dendrytyczne,

• profesjonalne komórki prezentujące antygen - zdolne do prezentowania antygenów limfocytom T pamięci immunologicznej; zalicza się do nich makrofagi i limfocyty B;

• nieprofesjonalne komórki prezentujące antygen - każda komórka na której powierzchni pod wpływem IFN-γ dojdzie do ekspresji MHC klasy II, najważniejsze z nich to astrocyty, fibroblasty czy komórki glejowe

Głównym zadaniem komórek prezentujących antygen jest pobudzenie swoistych antygenowo limfocytów Th, dzięki czemu może rozwinąć się swoista odpowiedź odpornościowa