Ćwiczenie laboratoryjne było podzielone na dwie części. Pierwsza część dotyczyła nadajnika, a druga odbiornika F3M.
Pierwszym pomiarem było określenie mocy na WY nadajnika oraz jego częstotliwości roboczej, której wartość niepewności pomiarowej wyniosła 0,01 kHz, co jest wartością znikomą. Określona wartość częstotliwości wyniosła 40 Mhz. Taka częstotliwość jest wykorzystywana w nadajnikach, o dobrej jakości. Moc nadajnika wynosiła 30,2 mW oraz zbiega się ona z wartością katalogową, co oznacza, iż pomiary były wykonane prawidłowo.
Następnie zdejmowano charakterystykę modulacji nadajnika, inaczej zwaną preemfazą w zakresie 300-3000Hz oraz w drugim zakresie 3000-4000 Hz przy dwóch danych częstotliwościach modulujących F oraz dewiacjach odniesienia ∆f0. Określono dewiację nadajnika w zależności od zmian częstotliwości modulującej. W przypadku pierwszego zakresu częstotliwości, wartość dewiacji rosła razem ze wzrostem sygnału modulującego. Dopiero po osiągnięciu częstotliwości 2,5 kHz charakterystyka przypomina liniową. Największa wartość dewiacji przypadła dla częstotliwości modulującej od 0.8kHz do 2,5kHz. Od dewiacji zależy pasmo częstotliwości sygnału, a w przypadku nadajnika ważne jest, aby to pasmo było możliwie małe.
W kolejnych pomiarach zajęto się badaniem odbiornika. Wykorzystywano w tym celu taką samą modulację, jak w przypadku nadajnika. Na samym początku zbadano czułość. Czułość wyraża się jako najmniejsza wartość sygnału mocy na wejściu odbiornika, jaka wzbudza sygnał na wyjściu o oczekiwanej jakości, czyli wartości ilorazu moc sygnału/moc szumu. Badane były dwa stanowiska. Czułości wynosiły kolejno 0,27µV i 0,5µV (dla SINAD = 20dB). Wartości te spełniają wymagania, bowiem odbiornik jest w stanie poprawnie odebrać sygnał, nawet przy dużym tłumieniu.
Następnym etapem ćwiczenia laboratoryjnego było badanie procesu blokady szumów w odbiorniku. Funkcja ta jest jak najbardziej pożądana, bowiem pozwala wytłumić szumy podczas gdy nie występuje sygnał użyteczny. Parametrem, który określa jakość blokady szumów jest jego czułość. Jeżeli czułość blokady jest na większym poziomie niż czułość odbiornika, to mamy pewność iż nie doświadczymy szumów. W omawianym badaniu czułość blokady wyniosła 0,4µV, czyli okazała się większa od czułości odbiornika. Maksymalna wartość blokady, jaką udało się uzyskać to 1,4 µV. Oznacza to, iż każdy sygnał poniżej tej wartości zostanie wytłumiony- czyli ażeby odbiornik mógł odebrać sygnał, to musi mieć on wartość większą niż czułość. Wartości te zbiegają się z wartościami katalogowymi.
Następnie dokonywano pomiarów mocy wyjściowej i zniekształceń nieliniowych odbiornika. Na podstawie wiadomości na temat owych pomiarów można stwierdzić czy odbiornik pracuje stabilnie. Jeżeli zawartość harmonicznych jest poniżej 10% uznaje się iż sygnał jest bardzo dobrej jakości. W naszym przypadku omawiana wartość mocy wyjściowej wyniosła około 380 mW. Podczas badań zaobserwowano wzrost zniekształceń razem ze wzrostem mocy wyjściowej. Dzieje się tak, gdyż w układzie odbiornika pojawiają się elementy wzmacniające.
Ostatnim badaniem było zdejmowanie charakterystyki deemfazy, którą mierzy się w analogiczny sposób do preemfazy. Wynika to z tego, iż w odbiorniku zachodzą dokładnie odwrotne procesy w stosunku do nadajnika. Sygnał zmodulowany należy zdemodulować w celu odczytania informacji w nim płynących. Zdjęta charakterystyka jest zbieżna z oczekiwaniami- jest odbiciem lustrzanym preemfazy.