Lalki w czasach starożytnych

Pierwsze znalezione lalki sięgają starożytności. Jako materiału do ich produkcji używano gipsu, kości, szmat lub drewna, a niekiedy kości słoniowej lub wosku. Celem rzemieślnika wykonującego lalkę było jak największe upodobnienie jej do żywej istoty.

Lalki w średniowieczu

W czasach średniowiecza wierzono, podobnie jak w kulcie voo doo, że lalka będąca odwzorowaniem człowieka jest jego sobowtórem. I robiąc krzywdę takiej lalce, można zrobić krzywdę żywemu człowiekowi. Dlatego też w średniowieczu lalki przybierały najczęściej postacie świętych. Była to jedyna "bezpieczna" lalka. Lalkami tymi były w średniowieczu szopkowe figurki wykonane z drewna czy wosku tzw. "santos doll".

XVIII wiek – era lalki drewnianej

Od XVIII wieku popularna stała się w Europie lalka drewniana - artykułowana, ręcznie robiona, nieporadnie wyglądająca. Najbardziej znane lalki z tego okresu to niemieckie PEG GrodnerTal.

Wiek XIX – nowa era produkcji lalek

Papier Mache

Lalki "papier mache" sprzedawano masowo Niemczech, Francji i USA przez cały wiek XIX. Były one tańszą alternatywą lalek drewnianych. Lalki te zdecydowały o rozwoju niemieckiego przemysłu lalkarskiego, którego potęga trwałą aż do I Wojny Światowej.

Lalki woskowe

Wykonywanie takich lalek było zajęciem niebezpiecznym. Groziło bowiem oparzeniem przez rozgrzany wosk, lub w najlepszym wypadku zatruciem. Płyn używany do kolorowania wosku, nie spełniał wymogów bezpieczeństwa. Tułowia woskowych lalek wykonane były z tkanin. Wosk pozwalał na rzeźbienie twarzyczek w sposób realistyczny. Uwieńczeniem dzieła były szklane oczy. W specjalnie wyżłobione dziurki wkładano włosy ludzkie lub moherowe. Twarz malowano kolorową farbą, szczególny nacisk kładziono na usta.

Lalki Porcelanowe

Większość lalek porcelanowych przedstawiało damy ubrane zgodnie z najnowszymi trendami mody. Po roku 1880 główki były sprzedawane osobno, tak aby właściciel mógł sam zaprojektować korpus oraz strój.  Najbardziej znane z porcelanowych to tzw „china dolls” lub z nieszkliwionej porcelany „parian dolls” (lalki te miały korpus z materiału lub skóry) oraz maleńkie „Limbach dolls”

Parian dolls

Lalka – dzidziuś ("French bebe")

Po raz pierwszy, lalkę-dzidziusia zaprojektowano już w połowie XIX wieku. Nie została ona jednak od razu dostrzeżona, aż do ostatnich lat XIX wieku. Była to nowość, gdyż do tej pory lalki przedstawiały tylko i wyłącznie osoby dorosłe. Lalki–dzidziusie jednak okazały się atrakcyjne dla małych klientek.

Lalki szmaciane

Lalki szmaciane szyte były od wieków przez matki dla córek niezależnie od statusu materialnego rodziny. Po raz pierwszy pojawiły się w sprzedaży w roku 1850, produkowane przez Anglików i Amerykanów. Była to alternatywa drogich lalek porcelanowych dla dzieci z rodzin mniej zamożnych.

Wiek XX – nowa era w życiu lalek

Celuloid

Celuloid po raz pierwszy był zastosowany został przez firmę “Hyatt Brothers” w New Jersey, USA, pod koniec lat 60-tych XIX wieku. Celuloid był popularnym tworzywem aż do lat 50-tych XX wieku. Był tani i łatwy do przerabiania.

Plastik, guma i winyl

Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczęto eksperymenty z plastikiem. Twarde i bardziej trwałe plastikowe zabawki pojawiły się już w 1940 roku. W latach 50tych i 60 tych wprowadzono inne tworzywa, takie jak guma, i winyl. komplety akcesoriów. W 1959 r. pojawiła się na rynku (USA) Barbie. Najbardziej popularną męską lalką był prawdopodobnie "Action Man".

Barbie

Action Men dolls