Protokół TCP/IP

TCP/IP oznacza Transmission Control Protocol (protokół kontroli transmisji)/ Internet Protocol (protokół internetowy).

Pierwszy jego człon dotyczy kontroli przesyłu danych, drugi lokalizacji nadawcy i adresata danych.

Był opracowywany od 1973 roku pod nazwą TCP, gdyż w czasach tych nie funkcjonował jeszcze Internet.

Część protokołu o skrócie IP dotyczy adresowania za pomocą czteroczłonowego numeru: xxx.xxx.xxx.xxx (IP wersja 4).

Protokół IP jest odpowiedzialny za usługi datagramowe. Za jego pomocą nawiązuje się połączenie z drugim komputerem, zaś jego otrzymaniem zajmuje się TCP.
Datagram- pakiet informacji służący do transportowania danych na zasadzie bezpołączeniowej. Oznacza to komunikację jedynie w jednym kierunku bez nawiązania stałego połączenia. Datagram może być adresowany do dowolnego komputera docelowego w sieci rozległej w celu nawiązania czasowego połączenia. To rodzaj zapytania, czy dany komputer istnieje w sieci.
Najważniejszą cechą protokołu TCP jest ustalenie pełnego połączenia pomiędzy dwoma komputerami.

To podstawowy protokół realizujący połączenia w sieciach rozległych, a przede wszystkim w Internecie. Jego obsługa jest włączona do wszystkich systemów sieciowych jak UNIX, Linux, Novell Net- Ware, OS/2 Warp i rodziny systemów Windows. Cała komunikacja w Internecie opiera się na protokole TCP/IP. Jest on więc uniwersalny i tak też został pomyślany, aby umożliwić łączenie komputerów pracujących w różnych sieciach lokalnych. Za łączenie zaś samych sieci odpowiadają routery.

Działanie protokołu polega na nawiązaniu łączności z adresatem segmentu danych (taką oficjalną nazwę nosi pakiet danych TCP) i przesyłaniu go. Segment TCP składa się z 20- bajtowego nagłówka z adresami nadawcy i odbiorcy oraz pól danych. Segmenty zawierają wiele ważnych parametrów transmisji i mogą mieć różną długość.

Istota protokołu TCP/IP polega na tym, że każdy segment może wędrować inną drogą, co również oddaje ideę Internetu, który został pomyślany jako sieć działająca mimo przerw na niektórych nitkach. Jeżeli więc na drodze istniejącego połączenia nastąpi przerwa, nie oznacza to przerwy w przesyłaniu danych. Segmenty TCP wskazują pakietom inną drogę. Dowolna stacja może również wysyłać tylko nagłówek bez danych w celu potwierdzenia odebrania wiadomości. Podczas nawiązywania połączenia tworzone są kanały bezpośrednie pomiędzy routerami, co w sumie daje wirtualne połączenie pomiędzy dwiema stacjami.
Nawiązanie połączenia polega na przesłaniu żądania połączenia do hosta przeznaczenia. Jeżeli połączenie nie jest możliwe, host odpowiada komunikatem potwierdzającym. Następnie oba komputery ustalają parametry połączenia, jak np. wielkość pól danych na 2000 bajtów. Jeżeli stacja odbiorcza nie potrafi przyjąć jednorazowo takiej wielkości, negocjowana jest wartość mniejsza, np. 1000 bajtów i następuje przesyłanie danych za pomocą technologii ATM lub innej. Po dokonaniu wymiany danych sesja połączeniowa jest zamykana.

Nieodzownym elementem protokołu TCP jest port. Przyłączony do sieci komputera oferuje różne usługi w tym samym czasie. Są one udostępnione właśnie poprzez porty. Nie są to fizyczne złączenia podobne do LPT czy COM, lecz logiczne punkty styku mające jedynie swoje numery. Gdy komputer łączy się z inną maszyną, nawiązuje połączenie end-to-end (dwa komputery są na końcach łącza) tworzone jest wówczas tzw. gniazdo (socket). Gniazda takie można traktować jak aparaty telefoniczne na końcach łącza, a porty jak numery tych aparatów. Podobnie jak w łączności telefonicznej, abonent musi mieć telefon, a rozmówca musi znać numer. Wtedy dopiero możliwa jest transmisja informacji pomiędzy nimi.

Często znajomość numeru portu w danym połączeniu ułatwia intruzowi włamanie się do komputera.